1/1

สาวน้อยหน้าหวานที่อยู่ในชุดกระโปรงรัดติ้วไปทุกสัดส่วนสี แดงเพลิงสุดร้อนแรง กำลังนั่งก้มหน้าที่ถูกแต่งจนเข้มด้วยฝีมือ ของหญิงร่วมอาชีพเดียวกัน มธุรส พงศ์ศักดา หรือน้ำผึ้ง สาว น้อยที่มีชื่อหวานสมกับใบหน้า กำลังตรองไม่ตกกับอาชีพใหม่ที่ ถูกยัดเยียดให้จากแม่เลี้ยงสาว บิดาของเธอเพิ่งจะจากไปเมื่อไม่ นานหลังจากที่มารดาบังเกิดเกล้าก็ทอดทิ้งเธอให้อยู่กับบิดา เรื่อยมา มธุรสในวันนี้มีอายุ 20 ปีเต็ม เนื่องจากวันนี้เป็นวัน คล้ายวันเกิดของเธอ แต่แทนที่สาวน้อยจะมีความสุขเหมือนคน อื่นๆ กลับต้องมานั่งน้ำตาตกในอยู่แบบนี้แทน

“น้ำผึ้ง แกจะคิดอะไรมากวะ ชีวิตพวกเรามันเลือกไม่ได้ ถ้า ไม่ทำก็อด หรือแกอยากจะกลับไปให้นั่งแม่เลี้ยงโขกสับ ดุด่า และจิกหัวใช้งานหนักๆ เหมือนเดิม วันดีคืนดียังโดนตบโดนตีซะ อีก อีกอย่างนะดีไม่ดีผัวใหม่มันจะรวบหัวรวบหางแกซะด้วยซ้ำ” มณีรัตน์ หรือเม่นบอกอย่างรู้เรื่องของสาวน้อยดี เพราะบ้านอยู่ ติดกัน

“แต่ว่า…น้ำผึ้งกลัวนะเม่น” มธุรสบอกเสียงสั่นอย่างน่า สงสาร

“น้ำผึ้ง ฉันเข้าใจแกนะ แต่แกอย่าลืมว่านั่งแม่เลี้ยงใจยักษ์ ของแก มันรู้จักกับเจ้าของผับนี้ด้วย ถ้าแกไม่ทำงาน มันเล่นงาน แกแน่ นอกจากว่าแกจะหนีไป เฮ้อ…แต่ก็นั่นแหละ เงินก็ไม่มีติดตัวจะหนีไปไหนรอด แกก็ต้องสู้กับงานนี้สักตั้ง เสียตัวครั้ง เดียว แกก็มีเงินพอจะหนีไปจากนังแม่เลี้ยงได้แล้วนะ”

“เม่น…”

“เชื่อฉันนะน้ำผึ้ง ฉันเองก็ไม่ได้อยากให้แกทำงานแบบนี้ แต่ แกไม่มีทางเลือก ไอ้ฉันเองจะให้เงินแกหนีไป ฉันก็ยังเอาตัวเอง ไม่รอดเลย เพราะเพิ่งจะเริ่มทำงานนี้เหมือนกัน แต่ถ้าแกไปถูกใจ เสี่ยคนใดคนหนึ่งเข้า แกก็จะสบายเลยนะ ยิ่งสาวสวยสดๆ ซึ้งๆ อย่างแก พวกเสียตัณหากลับมันยิ่งชอบ แกจะได้ไม่ต้องไป เปลืองตัวให้คนอื่นอีกไงล่ะ”

มธุรสทอดถอนใจออกมายืดยาว ก่อนจะลุกขึ้นยืน ไม่ใช่ว่า เธอจะคล้อยตามมณีรัตน์ แต่เป็นเพราะเธอไม่มีทางเลือกต่าง หาก และครั้งนี้จะเป็นครั้งเดียวที่เธอจะตัดสินใจทำงานนี้ จากนี้ เธอจะต้องหนีไปให้ได้ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่าทนอยู่แบบนี้

“ตกลงเม่น ครั้งนี้ครั้งแรกและจะเป็นครั้งเดียวของน้ำผึ้ง

มณีรัตน์พยักหน้าให้ และส่งยิ้มน้อยๆ เป็นกำลังใจให้มธุรส ก่อนที่ทั้งสองจะเดินจูงมือกันไปยังห้องที่พวกเธอจะต้องเข้าไปนั่ง เรียกแขก

ร่างสูงสง่าของชายหนุ่มรูปงาม เครื่องหน้าทุกชิ้นบ่งบอกได้ เป็นอย่างดีว่าเขาไม่ใช่คนไทยแน่นอน ผู้เป็นเจ้าของใบหน้า คมคาย ดวงตาสีฟ้าคู่คมกริบ ขนตายาวหนาเป็นแพแต่ไม่งอน งามเหมือนอิสตรี จมูกโด่งขึ้นสันสวย ปลายคางบึกบึนผ่าเล็ก น้อย ประดับด้วยไรเคราที่เริ่มขึ้นเขียว ราฟาเอล โปราซซีนี่มาเฟียหนุ่มแห่งเมืองฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี เจ้าของธุรกิจฟอกเงินที่ใหญ่ที่สุดในฟลอเรนซ์และธุรกิจอื่นๆ อีกมากมาย พร้อมกับบอดี้การ์ด

ทันทีที่พวกเขาเข้ามา ทุกคนอยู่ในผับต่างก็ไปให้ ความสนใจ เพราะไม่ค่อยเห็นผู้ชายสูทแต่งตัวเต็มยศเข้าเที่ยวแบบพร้อมกัน 7 คน

“สวัสดีครับท่าน ไม่ทราบว่ารับอะไรดีครับ ผับลาลาซ่ามี บริการครบวงจรครับผู้จัดการหนุ่มพอจะสื่อสารภาษา อังกฤษได้บ้าง ตรงเข้ามาถามคน เลือกนั่งบนโซฟาชุดติดกันกับเจ้านาย

“ว่าครบน่ะ อะไรบ้างล่ะราฟาเอลถามเป็นภาษา ไทยแปร่งๆ เขาพูดได้ 5 ภาษา และหนึ่งนั้นคือภาษาไทย นั่นเอง

“มีอาหาร เครื่องดื่ม ผู้หญิงพร้อมสถานที่ครับ”

ผู้หญิงเหรอ เลยฉันกำลังต้องการอยู่พอดี แต่สวยที่ บริการถึงใจหน่อยแล้วกันนะ” ราฟาเอล บอก

“ได้จะถูกใจท่านที่สุด

เลือกได้ด้วยเหรอ ดีจริง เอาสิ… แล้วราฟาเอลก็เดินตามจัดการร้านเข้าไปด้านใน

ชายมาหยุดยืนอยู่ด้านหน้าห้องกระจก ซึ่งทำนั่งเป็นชั้นเหมือนอรรถจรรย์ นั้นหญิงมากหลายตาแต่ง ตัวยั่วยวน และกำลังส่งสายเชิญชวนมาที่เขาเกือบคน ยกเว้น…ผู้หญิงสีแดงเพลิงเพียงแต่ตวัดสายแวบเดียว ก้มหน้ามองมือตัวเอง ราวกับว่ามือของ เธอนิ้วงอกมาอีกนิ้วอย่างงั้นแหละ

ราฟาเอลกวาดตามองร่างเธอคนนั้นสวมช่างน่ารัดรึงยั่วยวนให้เขาเป็นถอดเสีย กระไร ผิวเธอขาวผ่องตัดแดงนั้นอย่างงดงาม ราฟาเอ ลมองเธออยู่ด้วยความลุ่มหลง แม้หญิงสาวไม่ส่ง สายตายั่วยวนเชิญชวนเหมือนคนอื่น แต่เขาคิดร้อนแรงเหมือนชุด

“ฉันเอาผู้หญิงชุดสีแดงเพลิงคนนั้น” ราฟาเอลบอก และไปทาง

“ได้ครับแล้วท่านจะบริการสถานที่ของ

“…อยากได้ห้องที่มีเตียงและกระจกล้อมรอบ รวมบน

“ครับ เดี๋ยวผมให้เด็กพาขึ้นไปนะครับ ส่วนผู้หญิงเดี่ยวจะจัดการหนุ่มรีบบอก และคำนวณนี้ในอย่างรวดเร็ว

แขกพิเศษท่าจะเงินถุงเงินถังไปห้องต้องการ ก่อนจะเรียกสาวน้อยในชุดแดงออกมาจากห้องกระจก

“น้ำผึ้งรับแขก”

มธุรสสะดุ้งทันทีที่ได้ยิน หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะตัดสินใจเป็นครั้งสุดท้ายว่าจะต้องทำงานนี้เป็นครั้งแรก และครั้งสุดท้าย มธุรสเดินออกมาจากห้องกระจก ขาแข้งของเธอ สั่นจนแทบจะก้าวขาเดินไม่ไหว