Ep.2

“ไม่ได้โกหกครับ ผมมีเจ้าสาวของผมแล้วจริงๆ” ตายห่า! เจ้า สาวของเขาสิงสถิตอยู่แห่งหนตำบลใดกัน พูดออกไปได้ รสริน งั้นหรือ คือว่าที่เจ้าสาวของเขา ใช่แล้ว! ก็แค่โทรหาหล่อนกรก เดียว ก็เรียบร้อยแล้ว แต่…เขาก็ยังไม่แน่ใจอยู่ดีว่าคิดจะ แต่งงานกับรสร้นจริงๆ

“ก็ได้ ถ้าอย่างนั้น แกต้องพาเมียของแกมาที่บ้านวงศ์ พิพัฒน์ ภายในสามวันนับตั้งแต่วันนี้” นี่คือประกาศิต ที่คุณนาย สายสมรบัญชา

“ได้ครับแม่” ธนาวินรับปากทันที ทั้งๆ ว่าที่เจ้าสาวที่เขาคิด ว่าน่าจะเป็นเธอ ยังอยู่ที่เมืองนอก

หนุ่มหล่อเจ้าสำราญถอนหายใจยาวออกมาอย่างคิดหนัก ถ้าหากว่ารสรินกลับมาไม่ทันภายในสามวันนี้ล่ะ เขาจะทำยังไง ในเมื่อรับปากท่านไปแล้ว ถ้าหากบิดพลิ้วผลัดวันประกันพรุ่ง แม่ ของเขาต้องไม่เชื่อคำพูดของเขาอีกแน่ แต่ว่าเขาจะโทรไปพูด เรื่องนี้กับรสรินแน่หรือ

ขณะที่สองสาวกำลังเม้าธ์กระจายกันอยู่ ร่างสูงก็ถอดแว่นตา กันแดดออก แล้วเดินเข้าไปหาสาวสวยทั้งสอง เพื่อที่จะบอกน้อง สาวของเขาว่า

“พี่ขอตัวไปหาเพื่อนที่ห้างหน่อยนะ เย็นๆ จะพาไปทานอา หารอร่อยๆ กัน”
“ตามสบายค่ะ พี่วิน

เมื่อเดินออกไปเกือบจะพ้นประตูบ้าน สายตาคมกริบก็ไป สะดุดเข้ากับหนังสือเล่มหนึ่งที่วางอยู่บนชั้นหนังสือของน้องสาว ชายหนุ่มเพียงแค่จะจัดมันให้เข้าที่เท่านั้น เพราะหนังสือเล่มนั้น มันโผล่ออกมา เพราะธีระวรรณรีบเอาไปใส่ไว้บนชั้นด้วยความ รีบเร่ง

แต่ความอยากรู้หนึ่งก็ฉุดให้สองเท้าหยุดนิ่งอยู่กับที่เพื่อเปิด มันออกอ่าน บทความบางตอนในหนังสือเล่มนั้น ทำให้ชายหนุ่ม ต้องพลิกไปยังอีกหน้าก่อนนั้น แล้วพลิกหน้าถัดไป แล้วก็ถัดไป จนจบตอน และเมื่อพลิกกลับไปดูหน้าปก ดวงตาคมกริบต้องอึ้ง เป็นรอบที่สอง “จินดารา เธอเองเหรอ ที่เป็นคนเขียนหนังสือ นิยายเล่มนี้

“ได้โปรดนะคะคุณวิน อย่าทำอะไรน้ำผึ้งเลย เราไม่ใช่ผัวเมีย กันจริงๆ นะคะ” ชญาดาพยายามถอยหนีพนาวินด้วยท่าทาง หวาดกลัวและตื่นตระหนก

“ทำไมจะไม่ใช่ เราแต่งงานกันแล้ว แล้วก็…จดทะเบียนกัน แล้วด้วย เพราะฉะนั้นคืนนี้คุณต้องเป็นของผม ทั้งคืน

คนที่กำลังเมาได้ที่เริ่มรุกรานภรรยาของตนเอง เพราะฤทธิ์ ของความหึงหวงที่คละเคล้าไปกับฤทธิ์ของน้ำเมาทำให้ชายหนุ่ม หมดสิ้นซึ่งการควบคุมอารมณ์ปรารถนากำลังลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ

“ไม่นะคะ คุณกำลังเมามาก คุณกลับไปนอนที่ห้องของคุณดี กว่านะ”
ร่างบางสั่นเทาไปทั้งตัวเมื่อร่างสูงใหญ่ไม่มีทีท่าว่าจะฟังเธอ เลย แต่เขากลับผลักร่างของเธอลงกับที่นอนและขึ้นทาบทับจน คนตัวเล็กแทบจะหายใจไม่ออก

“ทำไมล่ะน้ำผึ้ง สามีของเธอคนนี้ไม่เร้าใจเท่าไอ้หมอนั่นที่ เธอหายไปกับมันมาทั้งวันอย่างนั้นเหรอ” พนาวินมองภรรยาแค่ เพียง ในนามของเขาด้วยแววตาเชือดเฉือนแต่ทว่ากลับหวานซึ้ง เต็มไปด้วยเสน่หา

“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ เขาเป็นแค่เพื่อนสนิทของน้ำผึ้ง เท่านั้น เราไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันเลยนะคะ” ชญาดาพยายาม อธิบายให้ชายหนุ่มฟัง ทั้งๆ ที่หัวใจของเธอก็เริ่มหวั่นไหวจนสั่น ไปทั้งตัว เพราะว่าแอบมีเขาอยู่ในหัวใจตั้งแต่แรกเห็น แต่ก็ พยายามแกล้งแสดงละครมาตลอดเวลาว่าทุกอย่างเป็นเพียง มายาที่ใช้หลอกคนอื่นเท่านั้น เธอไม่ได้รักเขาจริงๆ

เพราะรู้ว่าไม่มีสิทธิ์ที่จะรัก เพราะรู้ว่าเขามีคนรักตัวจริงอยู่ แล้ว และอีกไม่นานพวกเขาก็จะได้เจอกันและแต่งงานกันในที่สุด แต่สำหรับชญาดาหล่อนมันก็แค่เครื่องมือที่ใช้ในการต่อรองเพื่อ ถ่วงเวลารอคอยคนรักของเขากลับมาและเพื่อแสดงละครตบตา แม่ของเขาเท่านั้น วันหนึ่งเมื่อถึงเวลาผู้หญิงบ้านนอกอย่างเธอก็ ต้องออกไปจากชีวิตของเขา

“แน่ใจเหรอว่าไม่มี ฉันเห็นเธอคบกับมันมาตั้งนาน อย่า หลอกฉันซะให้ยากเลยสาวน้อย ฉันว่าเธอเองก็คงจะมีใจให้ฉัน ไม่น้อยเลยใช่รึเปล่า เธอคงอยากจะรู้ล่ะ ว่าระหว่างฉันกับคู่ขา เก่าของเธอ ใครมันจะมีลีลาเด็ดกว่ากันจริงมั้ย”
สายตาล้อเลียนร้ายกาจไหวระริกไปมาเหมือนจะหยอกเย้า แต่ มันกลับเต็มไปด้วยความต้องการอยากจะครอบครองร่างกายอัน สั่นเทาเหมือนกับว่าหล่อนกลัวเขานักหนา

“คุณวิน ปล่อยน้ำผึ้งเถอะค่ะ คุณวินอย่านอนกับผู้หญิงที่ ตนเองไม่ได้รักเลยนะคะ

“แล้วใครบอกล่ะว่าฉันไม่ได้รักเธอ อยากรู้มั้ย…ว่าตอนนี้ฉัน รู้สึกกับเธอยังไง” ดวงตาสีนิลที่มีเปลวเพลิงปรารถนาอยู่ภายใน มันแทบจะแผดเผาร่างกายและหลอมละลายหัวใจของหญิงสาว ให้มอดไหม้ไปกับอ้อมกอดอันแข็งแกร่งของเขา

ใจหนึ่งก็อยากปฏิเสธ แต่อีกใจหนึ่งก็อยากจะรู้ว่ารสสัมผัส จากชายที่เธอรักจะให้ความรู้สึกพิเศษมากน้อยแค่ไหน ยิ่งคิด ร่างกายและหัวใจก็ยิ่งสั่นไหวไปด้วยความกลัวระคนตื่นเต้น แล้ว เธอกลัวอะไรล่ะ แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะจินตนาการต่อ ใบหน้า คมเข้มหล่อเหลาปานเทพบุตรในฝันนั้นก็โน้มต่ำลงมาอย่าง รวดเร็ว

ริมฝีปากแสนหวานของเขาประกบลงมาบนริมฝีปากเล็กสี กุหลาบอย่างอ่อนหวานและหิวกระหายในคราเดียวกัน ชญาดา แทบลืมหายใจ หัวใจของเธอเต้นโครมครามจนแทบจะทะลุออก มาจากซี่โครง หญิงสาวกลัวเหลือเกินกลัวว่าชายหนุ่มจะรู้ว่าตอน นี้เธอตื่นกลัวและสั่นสะท้านในหัวใจมากแค่ไหน

แล้วทำไมนักรักอย่างพนาวินจะไม่รู้ล่ะ ว่าคนตัวเล็ก ใต้ร่าง ของเขากำลังรู้สึกอย่างไร สาวน้อยในอ้อมกอดอายุห่างจากเขาเกือบสิบปี ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าตอนนี้ชญาดาหวั่นกลัวเขา มากแค่ไหน เขารู้ว่าหล่อนกลัวอะไร

ชญาดาใจเต้นระทึก เมื่อร่างหนาบดเบียดริมฝีปากหนักขึ้น และสอดลิ้นร้อนๆ เข้าหาดวัดดูดกลืนความหอมหวานซึ่งเธอเอง ก็รู้สึกได้ว่ามันหวานมากแค่ไหน จนกระทั่งเธอมึนเมากับรสรัก ที่เขามอบให้ ดวงดาวพร่างพรายเต็มหัวไปหมด และไม่เป็นตัว ของตัวเองอีกต่อไป

พนาวินครางออกมาอย่างพึงพอใจ ร่างกายของเขาก็กำลัง ร้อนรุ่มดั่งเพลิงแผดเผาเช่นเดียวกัน ความรู้สึกต้องการครอบ ครองเพิ่มมากขึ้นจนเกือบบ้าคลั่ง ยิ่งเห็นอาการตอบสนองที่ได้ เดียงสาของสาวน้อยในอ้อมแขน ยิ่งรู้สึกว่าหล่อนสั่นเทิ้มไปทั้ง ตัวเพราะความกลัวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น มันยิ่งทำให้เขาคึกคะนอง เป็นเท่าทวีคูณ เขาอยากจะรุนแรง โหมกระหน่ำให้หนำใจ แต่ก็ ต้องหักห้ามตั้งใจเอาไว้อย่างสุดที่จะกลั้น

มือเรียวยาวเริ่มปลดอาภรณ์ของหญิงสาวออกช้าๆ อย่าง เบามือจนชญาดาแทบจะไม่รู้สึก แต่เมื่อถอดออกเกือบหมด ร่าง บางก็เริ่มสั่นระริกด้วยความหนาวสั่นจนฟันกระทบกันเบาๆ

“หนาวจังเลย” เสียงหวานกระซิบสั้นๆ ดวงตาปรือเยิ้มไป ด้วยอารมณ์พิศวาส แต่เมื่อมองเห็นร่างเปลือยเปล่าที่แสนจะ ใหญ่โตกำยำของเขากำลังจะโน้มตัวลงมาอีกครั้ง ร่างงดงาม ยั่วเย้าของหล่อนก็ต้องสะดุ้งเฮือกเพราะความกลัวและตื่น ตระหนก
“คุณวิน อย่าค่ะ น้ำผึ้งกลัว” ริมฝีปากบางสีกุหลาบที่บวม เจอเล็กน้อยขยับพูดอย่างสั้นๆ ยิ่งสร้างความกระหายให้กับพญา ราชสีห์หนุ่มให้กางเล็บออกมาตะครุบร่างเหยื่ออันโอชะให้สยบ คามือเร็วขึ้น

“ไม่ต้องกลัวสาวน้อย อย่ากลัวฉัน ฉันสัญญาครั้งแรกของ เธอฉันจะพยายามไม่รุนแรง และจะทำให้เธอสุขสมให้จงได้

ธนาวินยืนอ่านนิยายของจินดาราตรงหน้าแผงหนังสือมาถึง แค่นี้ ก็เหงื่อแตกซิก รู้สึกปวดร้าวแทบจะคลั่งตายอยู่ตรงชั้นวาง ของหนังสือในหมวดนิยายตรงนั้นแล้ว

‘วิวาห์ร้อนซ่อนเสน่หา อย่างนั้นเหรอ จินดาราเธอนี่เก่ง ไม่ใช่เล่นนะ ที่ทำเอาฉันแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ ชื่อของพระเอก ยังคล้ายกับชื่อของฉันอีก …นี่ขนาดยังอ่านไม่ถึงไหนเลยนะ เนี่ย อยากรู้จังว่าเธอเคยเรื่องอย่างว่าหรือเปล่า แต่ยัยวรรณบอก ว่าเธอยังโสดสนิทนี่นา แล้วทำไมเธอถึงได้เขียนได้ลึกซึ้งถึงพริก ถึงขิงได้ขนาดนี้ มันต้องเคยมาแล้วบ้างสิน่า