Ep.4

“ทําไมแกมองฉันแบบนี้ล่ะจิน ฉันดูประหลาดมากเลยเหรอ”

“ฉันไม่ได้มองเพราะว่าแกประหลาดหรอกจ้ะ แต่ฉันเห็นว่าแก ดูสวยมากต่างหากล่ะ

“แกก็สวยเหมือนฉันได้นี่นา ก็แค่ถอดแว่นหนาเตอะของแก ออกซะ แล้วก็ถอดชุดกระโปรงลายดอกที่ยาวจนลากพื้นของแก ออกเสีย แค่นี้ก็สวยแล้ว” ธีระวรรณออกความเห็น อย่างที่หล่อน กำลังนึกวาดภาพอยู่ตอนนี้

“บ้า! แกจะให้ฉันเดินแก้ผ้าออกไปหรือไงยะ”

“ฮ่าๆ แกก็ ฉันหมายถึงให้แกเปลี่ยนชุดที่แกใส่อยู่เนี่ย มาเป็น ชุดที่อวดทรวดทรงองเอวบ้างสักหน่อย ส่วนผมที่ถักเปียสองข้าง นี่ก็ปล่อยยาวแล้วไดรรีดให้ตรงสลวยบ้าง แล้วก็ไอ้แว่นตาหนา เตอะของแกเนี่ยก็เปลี่ยนมาเป็นคอนแทคเลนส์ซะ อ้อ…แล้วก็ แต่งหน้าให้มีสีสันอีกสักหน่อยนะ ฉันว่าขี้คร้านหนุ่มๆ จะมองแก ตาเป็นมัน” คนที่แต่งตัวเก่งเสนอความคิดเห็นตรงไปตรงมา จน คนฟังต้องจินตนาการตามตาโต

“โอ๊ย! ฉันทำไม่ได้หรอก ฉันเคยแต่งตัวของฉันแบบนี้มาตั้ง นานแล้ว ถ้าจะให้เปลี่ยนอย่างที่แกว่า ฉันคงไม่กล้าเดินออกจาก บ้านแน่” จินดาราทำท่าขนลุกขนพองเมื่อนึกภาพตัวเองแต่งตัว ตามที่เพื่อนสาวแนะนำ
เออ ก็ตามใจแกก็แล้วกัน ฉันก็แค่แนะนำเพราะว่าหวังดี หรอกนะ แต่ถ้าแกไม่ชอบไม่มั่นใจก็แต่งมันแบบนี้แหละ ไปก็ น่ารักไปอีกแบบนะ คนเราต้องเป็นตัวของตัวเองฉันว่ามันถึงจะมี ความสุข เพราะไม่ว่าแกจะขี้เหร่กว่านี้อีกร้อยเท่าพันเท่าแกก็ยัง เป็นเพื่อนรักของฉันอยู่ดีแหละน่า

ธีระวรรณยิ้มให้เพื่อนรัก และกอดคอพากันเดินออกมาข้าง นอกบ้านเพื่อรอโชเฟอร์หนุ่มหล่อมารับออกไปทานอาหารเย็น นอกบ้าน

แล้วสายตาของสองสาวก็มองเห็นรถบีเอ็มดับบลิวสีบรอนซ์ เงินวิ่งเข้ามาจอดในบ้านทันที ธนาวันเปิดประตูรถเดินมาหาสอง สาวพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานไปให้

ไม่ว่าจะมองเพื่อนรักของน้องสาวกี่ครั้ง เขาก็ยังมองหาความ สวยเซ็กซี่ของหล่อนไม่เจอ แต่ทำไมก็ไม่รู้เหมือนกันเขาถึงได้ จินตนาการไปว่าผู้หญิงหน้าตาจืดๆ มืดๆ อย่างจินดาราจะ สามารถทำให้เขาผ่านพ้นวิกฤตการคลุมถุงชนของเขาไปได้ อย่างไม่น่าเบื่อเท่าไหร่นัก เขาเองก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรแต่ก็ อยากจะลองเจรจากับหญิงสาวดูสักครั้ง และคิดว่าคืนนี้เขาคงจะ ได้คําตอบ

“พี่วิน มาพอดีเลย วรรณกับจีนเพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ” สาวห มวยสวยอิ่มเดินมาเสนอหน้ายิ้มหวานให้พี่ชายสุดที่รักด้วย ท่าทางเตรียมพร้อมเต็มที่ที่จะออกไปข้างนอก

“เหรอ ถ้าอย่างนั้นรอพี่แป๊บเดียวนะ ขอตัวไปอาบน้ำแต่งหล่อสักครึ่งชั่วโมง โอเคนะ” แล้วร่างสูงใหญ่ก็เดินหายเข้าไปในบ้าน ปล่อยให้สองสาวนั่งรอเขาอยู่ตรงมานั่งหินอ่อนหน้าบ้าน ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาเทพบุตรเจ้าเสน่ห์ก็มาปรากฏกายต่อ หน้าสาวสวยทั้งสอง

จินดาราเผลอจ้องมองใบหน้าหล่อคมเข้มนั้นอย่างลืมตัว จน ธีระวรรณต้องสะกิด ร่างบางจึงได้รู้สึกตัวและรีบก้มหน้าหลบ สายตาที่มองเธออย่างขำๆ นั้นด้วยความเขินอาย

“เย็นนี้พี่วินจะพาเพื่อนวรรณไปทานข้าวที่ไหนคะ” น้องสาว จอมแก่นถามพี่ชายตัวเองด้วยน้ำเสียงแจ่มใส

“ไปขึ้นรถเถอะ รับรองว่าร้านที่พี่จะพาไป เลิศ หรู แล้วก็อร่อย แน่นอนชัวร์” หนุ่มหล่อทำท่ามั่นใจพร้อมกับเดินไปเปิดประตูรถ ให้สาวๆ แล้วตนเองก็ไปนั่งประจำที่คนขับสตาร์ตรถออกไป อย่างใจเย็น

ไม่นานนักทั้งสามก็มาถึงร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งย่านใจกลาง เมืองกรุงเทพมหานคร

สองสาวหนึ่งหนุ่มกำลังเดินออกไปจากรถเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น

“กรี๊ดดดดด!”

ร่างบางของจินดาราเซถลาจนเกือบล้ม เพราะดันเดินเหยียบ ชายกระโปรงของตนเองจนสะดุดเกือบหัวคะ ดีที่คนตัวโตที่ เดินตามหลังมารับไว้ได้ทัน

ดวงตาคมหวานเชื่อมดุจน้ำผึ้งมองสบตาคนตัวเล็กในอ้อมกอดผ่านแว่นตาของเธอด้วยความเสน่หา ใบหน้าหล่อเหลา กระชากใจสาวๆ เริ่มคลี่ยิ้มให้นักเขียนสาวสวยด้วยความน้อยเธอยังคงตกใจหาย และเขาตาโตอย่างอึ้งๆ

จินดาราเหมือนตกเฟสบุ๊ค ปรากฏตัวตรงหน้า หัวใจของเธอเต้นโครม ครามกลัวเขาได้ยิน แก้มนวลสองข้างเริ่มแดงซ่านด้วย ความขวยเขิน ทำไมนะเจอคนหล่อทีไรใจของเธอแปลกๆ แบบนี้ที

“…บอกอ เขาะขอบคุณมากค่ะเจ้าของตัวลุกขึ้นโดยวงแขนแข็งแรงและมือเรียวใหญ่คอย ประคองหญิงสาวให้ล้มลงอีก

น้องจินมาทานข้าวเหรอครับ บังเอิญจังเลยเรามาเจอไม่คิด”

เตชิน ภูมิพัฒน์ นักเขียนในสังกัดของตนด้วยความชื่นชม

ครั้งแรกเขาของหญิงสาววันชายหนุ่มจึงบอกใจตนอีกครั้งครั้งเขาตามจีบสาวฝันของเขาคนจงได้ เพราะประวัติของจินดาราบอกว่าว่าเธอยังมีเจ้าของแน่นอน
จินดารายิ้มให้บรรณาธิการหนุ่มด้วยความเขินอายเล็กน้อย เพราะเขามีรูปร่างหน้าตาหล่อขาดบาดใจซะขนาดนั้น ใครเห็นก็ คงต้องหวั่นไหวเป็นธรรมดา

“ใครเหรอจิน” ธีระวรรณชักสงสัยว่าผู้ชายตัวสูงๆ เหมือนเสา โทรเลขคนนี้เป็นใคร เพราะดูท่าทางเพื่อนของเธอกับเขาคงจะ รู้จักกันแล้ว

“อ๋อ นี่คือคุณเตชิน บอกอของสำนักพิมพ์มายดาร์ลิ่ง ที่ฉันส่ง นิยายไปให้ไง” จินดาราแนะนำให้เพื่อนสาวของเธอได้รู้จักกับ บรรณาธิการหนุ่ม

“พี่บอกอคะ นี่ธีระวรรณหรือวรรณเพื่อนรักของจีนค่ะ และนี่พี่ ชายของวรรณเขาค่ะ” จินดาราแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายได้รู้จักกัน ตามมารยาท

“สวัสดีครับ ผมเตชินยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนนะครับ”

เสียงทุ้มกล่าวนุ่มๆ ด้วยรอยยิ้มสดใสเป็นมิตร แล้วดวงตา หวานซึ้งคู่นั้นก็ปรายตามาทางจินดาราอีกครั้งด้วยรอยยิ้มหวาน อย่างไม่เกรงใจใคร

มีเพียงธนาวินเท่านั้นที่ยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย ไม่แสดงความรู้ สึกใดๆ ออกมา เขายังคงเก๊กหน้าขรึม เอามือล้วงกระเป๋าอย่าง เสียมารยาท ชายหนุ่มไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมเขาจึงรู้สึกขัดใจ นักที่เห็นบรรณาธิการหนุ่มรูปหล่อคนนี้ทำท่าทางกรุ้มกริ่มใส่ ยายเฉิ่มจอมซุ่มซ่ามผมเปียคนนี้ ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้คิดพิศวาส หล่อนเลยแม้แต่น้อย ก็แค่ปรารถนาอยากให้หล่อนมาเป็นเมียจอมปลอมให้เขาก็เท่านั้น

อาหารหน้าตาน่าทานถูกนำมาเสิร์ฟไว้บนโต๊ะมหลายอย่าง ธีระวรรณดูท่าทางจะกระตึกระด้มากกว่าใครๆ เพราะได้เพื่อน ใหม่อย่างเตชินมาร่วมทานอาหารด้วยกัน สองหนุ่มสาวคุยกัน อย่างสนุกสนาน โดยไม่เกรงใจสายตาคนมอง ในขณะที่จินดารา กับธนาวินแทบจะกลายเป็นส่วนเกิน เพราะทั้งคู่เอาแต่นิ่งเงียบ และมองสบตากันบ้างบางคราวเท่านั้น

“อ้าว! จิน…พี่วินทำไมปล่อยให้วรรณกับคุณเตชินคุยกันแค่ สองคนละคะ ดูสิ…เผลอแป๊บเดียวกับข้าวเกือบเกลี้ยงแน่ะ”

ธีระวรรณแกล้งแหย่คนข้างๆ เพื่อแก้เก้อ ที่ตัวเองมัวแต่คุยกับ เพื่อนใหม่ โดยไม่สนใจคนสนิททั้งสองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ให้มันน้อยๆ หน่อยนะยัยวรรณ คนอื่นเขาไม่แย่งแกพูด ด้วยก็ดีแค่ไหนแล้ว ยังมีหน้ามาแหย่หนวดเสืออีก เดี๋ยวก็คุย เกทับซะเลยนี่ ดีมั้ยครับคุณจิน” ธนาวิน โต้ตอบน้องสาวแถมยัง ดึงจินดารามาร่วมทัพด้วยอีกคน จนคนที่ถูกเลี้ยวไปด้วยต้องเงย หน้ามองคนตรงข้ามด้วยรอยยิ้มเขินอายเล็กน้อย