จ่ายไม่ครบ

และแล้วลูกเกดก็เริ่มร้องไห้ทั้งทุบหลัง ไม้ชี้มือไปที่ร้าน สะดวกซื้อแห่งนั้น ใจของลูเซียโน่ไปอยู่ที่โรงแรมแล้วเขาจึงไม่ สนใจในสิ่งที่คนเมาร้องขอ

กระทั่งลูกเกดเริ่มตีเขาหนักมือขึ้นและแล้วเธอก็ทำในสิ่งที่ เซียโน่ไม่คาดคิด

“โอ๊ย เกดปล่อย พี่เดี๋ยวนี้

“สมชายถ้าม่ายยยยจอดฉันจะหยิกหัวนมแกให้หลุดเยยยย หัวนม หัวนม หยิกหัวโน้มมมม”

“ปล่อยหัวนมพี ปล่อย”

ลูกเกดไม่พูดเปล่าเธอล้วงสองมือเข้าไปในเสื้อเชิตของเขา แล้วหยิกหัวนมทั้งสองข้าง เล็บแหลมยาวของลูกเกดนั้นไม่ ธรรมดาทำเอาลูเซียโน่เจ็บแสบถึงเนื้อใน เขาไม่เคยเชื่อเรื่องเวร กรรมมาก่อนแต่ตอนนี้ลูกเกดกำลังทำให้เขาเริ่มเชื่อเรื่องนี้แล้ว

“เซเว่น สมชายเซเว่นนนนนน”

“ได้ ๆ ปล่อยพี่ก่อนพี่จะพาไปซื้อขนม

“ม่ายยไปเซเว่นก่อน”

ถึงจะเมาลูกเกดยังรู้จักต่อรอง ลูเซียโน่ถอนหายใจยาวทน การกระทำของลูกเกดไม่ไหวทั้งที่ตัวเองขับมอเตอร์ไซต์อยู่จึงเสียเปรียบเธอไม่น้อย โดนหยิกจนรู้สึกชาไปหมดแล้วในที่สุดเขาก็ เห็นเซเว่นอยู่แยกไฟแดงหน้า

“เกดดูนั่นเซเว่น พี่จะจอดให้ปล่อยพี่ก่อนเร็ว”

“จริงนะสมชายไม่หกนะ”

“ไม่หกปล่อย”

คราวนี้ลูกเกดหัวเราะเธอไม่หยิกหัวนมเขาแล้วแต่เปลี่ยนมา เป็นลูบไล้เบาๆ คล้ายจะเอาใจ ลูเซียโน่ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่สัมผัสของแม่สาวน้อยในคราวนี้กลับทำให้ร่างกายเขาตื่น ตัวแทน มือนุ่มนิ่มเล็ก ๆ ของเธอทั้งเขี่ยทั้งลูบหัวนมของเขาเล่น จนเขาเริ่มหายใจลำบาก

แต่คราวนี้เขาไม่ได้บอกให้เธอหยุด

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจจอดรถหน้าเซเว่นแห่งหนึ่ง ลูกเกดถูกลู เชียโน่แบกเอาไว้ด้านหลัง พวกเขาไม่ถอดกระทั่งหมวกกันน๊อค เดินเข้าไปในร้านเหมือนแม่หมีกำลังแบกลูกหมียังไงยังงั้น

“ขอขนมจีบซาลาเปาครับ”

“ซาลาเปารับไส้อะไรดีคะ”

พนักงานถามเขาด้วยรอยยิ้มด้วยความรู้สึกว่าพวกเขาน่ารัก หนุ่มรูปหล่อตัวสูงกำลังแบกผู้หญิงสาวสวยตัวเล็กน่ารักโดยผูก เธอไว้ด้วยเสื้อหนังตัวหนึ่งเหมือนว่าพวกเขาเพิ่งหลุดออกมาจาก หนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นรักหวานแหวว
เมื่อได้ยินคำถามลูเซียโน่จึงกระทั่งถามคนข้างหลังที่คอพับ คออ่อนไม่รู้เรื่องทันที

“ลูกเกดเอาไส้อะไร”

“หือ สมชายว่ารายน้ำ”

“ซาลาเปาเอาไส้ไรคะ” เขาถามอีกรอบ

“อ้อ ทู กากไส้ เอิ๊ก อุ่นร้อนๆ นาคากา” แล้วเธอก็เริ่มร้อง เพลงอีกครั้ง “ไก่ย่างงถูกเผา เอ็ก ก่ายยอย่างถูกผาวว มันจา โดนไม้เสียบบบ ตูดซ้าย ตูดขวาง ร้อนนนนจังเลย เอิ๊ก”

เมื่อคนข้างหลังเริ่มส่งเสียงลูเซียโน่ก็เริ่มลนลาน เขาพลาดเอง กว่าเธอจะยอมสงบลงได้ก็เล่นเอาแทบแย่เขายังไปปลุกให้เธอ ส่งเสียงออกมาอีก

“ทุกไส้ครับอย่างละลูกขอเร็ว ๆ นะครับ ขอโทษที่เธอโวยวาย นะครับแฟนผมเมาไปหน่อย อ้อขออะไรก็ได้ที่แก้เมา ให้หน่อยนะ ครับพวกน้ำส้มหรืออะไรที่แก้เมาได้แบบนี้ ยาทาแผล ทาแก้ ฟกช้ำพวกนั้นด้วยครับเอามาให้หมดเลย”

“ได้ค่ะ”

ไม่รู้ว่าคืนนี้เขาพูดคำนี้ไปกี่ครั้งแล้ว พนักงานเซเว่นก็มองพวก เขาแล้วอมยิ้มเกิดมาในชีวิตเขาไม่เคยรู้สึกอับอายเหมือนวันนี้ มาก่อน เขากดดันพนักงานอีกครั้ง

“ช่วยเร่งหน่อยนะครับ”
“ค่ะ ดะ”

พนักงานตอบในขณะที่พยายามสงวนท่าทางพยายามไม่ หัวเราะออกมาอย่างเต็มที่ ในขณะที่ลูเซียโน่มองไปรอบๆ ดีที่ ตอนนี้ดึกมากแล้วจึงไม่มีคนให้เขาอับอายมากไปกว่านี้

ลูเซียโน่มองถุงยางอนามัยที่วางอยู่บนโชว์อยู่ด้านหน้าพลาง เม้มปาก คิดถึงหน้านาชาขึ้นมาก็รู้สึกว่าตัวเองเพิ่งตามจีบเพื่อน สาวของยัยตัวแสบมาก็จะทำเลวคิดไม่ซื่อกับลูกเกดแล้วคงไม่ดี ด้วยความยับยั้งชั่งใจที่มีอยู่มาก ในที่สุดเขาก็ตัดใจ

ตั้งใจว่าจะไปหากินข้างนอกดีกว่าปล่อยให้ลูกเกดนอนที่ โรงแรมของเขาแล้วกัน เขาจึงเป็นถุงยางพวกนั้นไม่สนใจมันอีก

กระทั่งเขาจ่ายเงินค่าซาลาเปาและกำลังจะออกจากร้าน

พนักงานคนหนึ่งก็พูดขึ้น

“เดี๋ยวค่ะ ยังจ่ายไม่ครบค่ะ”

ลูเซียโน่หันกลับมามอง ค่าซาลาเปาตามบิลก็ครบแล้วมีอะไร ไม่ครบ เขาเลิกคิ้วกำลังจะถามน้องพนักงานคนนั้นเลยชี้ไปที่ ลูกเกดแล้วบอกว่า

“ค่าถุงยางในมือของแฟนคุณสามกล่องค่ะ ขออนุญาตคิดเงิน ค่ะ”

ลูเซียโน่ ” … “