บทที่ 8 คุณทําไมต้องทำร้ายฉัน
สุดท้ายแล้วเด็กในครรภ์ก็ไม่เป็นอะไร
เมื่อแอนนี่ฟื้นขึ้นมาได้ยินข่าวว่าเด็กยังมีชีวิตอยู่ เธอก็ทุบตีที่ท้องเหมือนกับคนบ้า แผลที่เย็บก็แตกอีก รอบ ในทันทีนั้น ผ้าปูที่นอนสีขาวนั้นก็เต็มไปด้วยเลือด ของเธอ
พยาบาลตกใจ ตะโกนบอกเธอย่าทำแบบนี้
แต่แอนนี่ทำเหมือนไม่ได้ยิน น้ำตาไหลเต็มหน้า ทุบตีท้องตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ร้องไห้สิ้นหวัง “เจ้าทำไม ไม่ไป ทําไม เจ้าไปซะ ไปซะ…”
“ยังคิดจะหาเรื่องอีกเหรอ ” ฟุจุนโม่เข้ามาในห้อง พยาบาล ยืนอยู่หน้าประตู มองดูแอนนี่เหมือนคนบ้า ด้วยสายทาที่เย็นชา
แอนนี่จ้องมองฟุจุนโม่ ตาบวมแดงทั้งสองข้าง “เพราะอะไร ทำไมถึงทำกับฉันขนาดนี้”
ฟุจุนโม่คิ้วชนคิ้ว
“ฉันเคยบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าไม่ได้ทำ ทุกอย่างที่เกิด ขึ้นฉันไม่ได้ทำ คุณทำไมไม่เชื่อ ทำไมไม่เชื่อฉัน” เธอ ร้องไห้แล้วระบายให้เขาฟัง สายตาที่สิ้นหวังของเธอไม่ สนใจอะไรอีกแล้ว “คุเวนย่า ทั้งหมดนั้นคุเวนย่าเป็นคน
เขาเหวี่ยงฝ่ามือตบลงไปที่หน้าของแอนนี่อย่างไม่ ลังเล
“ผมเคยเตือนคุณแล้ว ” ฟุจฺโม่พูดด้วยเสียงแหบ แห้ง และบีบหน้าของแอนนี่ที่เปื้อนเลือดทั้งตัว “ ในเมื่อ คุณไม่มีความจำ งั้นผมจะทำให้คุณรู้ซึ้งว่าคนที่ไม่มี ความจำมันจะเจอกับอะไร
เมื่อพูดจบ เขาจับตัวแอนนี่เหวี่ยงไปที่พื้น จากนั้น หยินโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรออก “ฮัลโหล ผมเอง พวกนายไปที่บ้านของแอนนี่ ไถมันทิ้งให้หมด ไถบ้าน มันทิ้งหมด ของข้างไหนเอาไปเผาทิ้งให้หมด”
“ไม่นะ อย่า..………….” ร่างกายเต็มไปด้วยคราบ เลือดของแอนนี่รีบครานไปเกาะที่เท้าของฟุจุนโม่ไว้ อ้อนวอนต่อเขา “คุณอย่าทำแบบนี้…… อย่าทำเลย นะ….
นั่นเป็นบ้านที่ครอบครัวเคยอยู่ เป็นบ้านที่พ่อแม่ เก็บไว้ให้ และเป็นที่พักพิงที่สุดท้ายของเธอ
ฟุจุนโม่ดึงขาออกด้วยความรักเกียดเธอ “คุณ ทะเยอทะยานต่อไปได้ แต่จำไว้นะ ถ้าลูกในท้องของ คุณเป็นอะไรละก็ ผมจะให้คุณชดใช้อย่างสาสม
เขาเดินไปถึงหน้าประตู เหมือนคิดอะไรได้ หัน กลับมามองแอนนี่ที่กำลังครานอยู่บนพื้น “ผมได้ว่า ที่ ฝังศพของพ่อแม่คุณอยู่สวนหลินใช่ไหม”
“ฟุจุนโม่……!” แอนนี่กัดฟันตัวเองจนเลือดไหล ออกจากปาก สายตาที่สิ้นหวัง “ทำไมฉันถึงไปรักคุณ ทำไม!!”
ฟังเสียงกรีดร้องของแอนนี่แล้วทำให้ฟุจุโม่รู้สึกไม่ สบายใจ เขาจึงรีบเดินออกไปจากที่นั่น
หลังจากฟุจุนโม่ไปแล้ว ฟุซินหลานที่ได้ข่าวว่าแอน นี่ฟื้นแล้วก็เข้ามาดูเธอ และที่ตามมาอีกคนก็คือคุเวนย่า
“โอ้ย…เป็นอะไรไปนะเนี่ย” ทำไมเลือดเปื้อนตัว แบบนี้ล่ะ คุเวนย่าแสร้งทำเป็นตกใจ แกล้งถามเธอทั้งที่ รู้อยู่
แอนนี่ไม่ได้สนใจคุเวนย่า แต่สายตาเธอจ้องแต่ฟุซิ นหลาน พยายามพูดกับเธอ “เธอพูดมาสิ ว่าเธอเห็นฉัน ทำในสิ่งที่พวกเธอกล่าวหา เธอเห็นฉันเอารถชนคุณป้า ของเธอกับตาใช่ไหม”
เดิมฟุซินหลานตั้งใจจะมาดูสภาพของแอนนี่ หลัง จากที่เห็นสภาพเลือดท่วมตัวของเธอแล้ว ฟุซินหลาน กับยืนกับที่ไม่กล้าพูดอะไรเลย
“ฟุซินหลาน ฉันทำผิดอะไร ทำไมไม่พูดล่ะ ทำไม ต้องทำกับฉันแบบนี้?!”
คุเวนย่าหัวเราะ “ทำอะไรไปลงไปเธอเองก็รู้อยู่แก่ ใจไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่ใช่ฝีมือเธอ ป้าก็คงไม่ต้องตาย ซิน หลานก็คงไม่เป็นแบบนี้.………….”
แอนนี่ทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงหัวเราะของคุเวนย่า สองตายังคงจ้องแต่ฟุซินหลาน “ถ้าหากฉันตาย ฉันจะ ไม่ปล่อยเธอไว้ ถ้าหากฉันเป็นผี ฉันก็จะไม่ปล่อยเธอไว้ แน่นอน……
ฟุซินหลานตกใจจนเดินกลับหลัง สีหน้าที่สับสน ด้วยความไม่มั่นใจของเธอก็แสดงออกมา พวกเขา พูด…พวกเขาพูดเอง เขาพูดกันว่า เพราะแอนนี่คนเดียว แอนนี่จ่ายให้เขา แอนนี่เป็นคน…
แอนนี่เกาะเตียงไว้แล้วฝืนลุกขึ้นมา ทั้งตัวเต็มไป ด้วยเลือด หน้าเธอซีดมาก “ฟุซินหลาน เธอจำหน้าฉัน ไว้ เธอจำหน้าฉันไว้ดีๆ
ฟุซินหลานเดินถอยหลังไป
เธอกลัวเธอมาก
ทำไมเธอต้องกลัวแอนนี่กันแน่
เธอเป็นคนทำร้ายแอนนี่แท้ ๆ แล้วทำไมถึงต้อง กลัวแอนนี่ข่มขู่ด้วย
คุเวนย่าเห็นสีหน้าของฟุซินหลานเริ่มไม่ดีแล้ว จึง รีบพาเธอออกไป
ฟุซินหลานยังมีประโยชน์ ตอนนี้ยังต้องเก็บเธอไว้
สำหรับแอนนี่ล่ะก็ จะเป็นตายร้ายดีก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอแล้ว
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ