บทที่ 6 ตั้งครรภ์

แอนนี่เกรงว่าฟุจฺโม่จะไม่ได้ยินเสียงของเธอ ขดตัว แน่น ๆ แล้วตะโกนพูดอีกรอบว่า “ฟุจุนโม่ เราหย่ากัน”

ฟุจุนโม่ยืนจ้องหน้าแอนนี่ไว้ มือไม้ของเขาแข็งไป

ทั้งตัว

“หย่างั้นเหรอ? เธอจะมาไม้ไหนอีก”

ที่แท้ ในใจของเขานั้นเธอช่างไร้ค่าจริง ๆ

“ฟุจุนโม่ ฉันเหนื่อยมากแล้ว ฉัน…ยอมปล่อยคุณ ไป คุณก็ปล่อยฉันไปเถอะนะ”

เธอจะเดินถอยไปไกล ๆ เอง และไม่ว่าจะเป็นหรือ ตาย พวกเขาทั้งสองก็ต่างคนต่างไป

“ฝันไปเหรอ!” ฟุจุนโม่งตะโกนพูดแบบใส่อารมณ์ “คุณคิดเหรอว่าจะหนีปัญหาทุกอย่างออกไปอยู่อย่าง อิสระได้ แอนนี่… มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอก ผมเคย บอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าผมจะทำให้คุณตายดีกว่า อยู่”

“ตายดีกว่าอยู่?” แอนนี่เงยหน้ามองฟุจุนโม่ไว้ พูด เบา ๆ “ชีวีตของชั้น ณ ตอนนี้ มันต่างอะไรกับตายดีกก ว่าอยู่ล่ะ”

เธอเอามือที่บังหน้าไว้ลง เปิดผ้าห่มออก ค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อผู้ป่วยของเธอต่อหน้าฟุจุนโม่ เปิด บาดแผลที่มีทั่วเรือนร่างของเธอให้เขาดูต่อหน้า

“คุณเห็นไหม” แอนนี่ไม่ได้มองหน้าฟุจุนโม่ แต่ เธอมองไปที่ฟุซินหลาน ด้วยสายตาอันว่างเปล่าของ เธอ “ สิ่งที่ฉันเจอมันเจ็บปวดทรมานกว่าที่คุณเจอ คุณ พอใจหรือยัง”

ฟุซินหลานเห็นบาดแผลทั่วร่างกายของแอนนี่ ก็ ตกใจเดินถอยหลังไป

เธอพอรูเรื่องที่แอนนี่ได้พบเจอ แต่เธอไม่เคยรู้… ไม่เคยรู้ว่ามันจะหนักหนาสาหัสอะไรขนาดนี้

“แอนนี่” ความโกรธของฟุจุนโม่เหมือนจะถึงขีด สุดแล้ว “คุณไม่รู้จักยางอายเหรอ คุณอย่าลืมสิ่งที่ผม เตือนคุณไว้ล่ะ ถ้าคุณยังกล้าอีก……”

“เราหย่ากัน เราหย่ากันไง ฉันสัญญาถ้าเราหย่า กันฉันจะไม่ปรากฏตัวให้พวกคุณเห็นอีกต่อไป คุณก็ ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าฉันจะก่อเรื่องอะไรให้คุณอีก ใช่ มั้ย”

“ไม่มีทาง! คิดจะหนีเหรอ ไม่มีท่างหรอก!”

เมื่อพูดเสร็จ ฟุจุนโม่หันตัวด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด แล้วเดินออกจากไป
คุเวนย่าดีใจมากที่ได้ยินเรื่องของแอนนี่ขอหย่ากับ เขา แต่ตอนนี้สีหน้าก็โกรธเหมือนจะกินคนทั้งคนเข้าไป

ได้

“ฝากไว้ก่อนนะเธอ” เมื่อพูดเสร็จ คุเวนย่าก็รีบ ตามฟุจุนโม่ออกไป

เธอจำเป็น…จำเป็นต้องรีบหย่าให้จบ ๆ ไป

สองเดือนผ่านไป

แอนนี่ตั้งท้อง

แต่ลูกในครรภ์ไม่ใช่ลูกของฟุจฺโม่

เมื่อเธอทราบข่าวนี้แล้ว นั่งอยู่ในห้องพยาบาล เดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้เหมือนคนบ้า

เธอ…ตั้งท้องแล้ว…

เธอท้องเพราะว่าถูกกระทำชำเราในวันนั้น!

หมอก็เริ่มสับสน แล้วมองดูเอกสารในมืออีกรอบ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงแปลกขนาดนี้ เธอก็ได้จดทะเบียน สมรสไปเรียบร้อยแล้ว สีหน้าเธอไม่มีความสุข? แถมสีหน้าเธอดูโศกเศร้ามากกว่า?

“คุณแอนครับ” หมอก็เริ่มไม่แน่ใจในตัวเธอ

“ทำแท้ง” เธอจับกำปั้นไว้ พูดต่อด้วยเสียงที่แหบ

แห้งที่ละคำ “กรุณา ช่วย เอามันออกไปที “คุณแอนครับ ร่างกายคุณไม่ค่อยแข็งแรงก็จริง

แต่ถ้าได้พักผ่อนดี ๆ การที่คุณตั้งครรภ์มีลูกนั้นก็ไม่ใช่

ปัญหานะครับ คุณ…

“ไม่…ฉันไม่เอา! ไม่เอา!” เธอจะรับลูกคนนี้ไว้ได้ อย่างไรล่ะ ลูกคนนี้จะเตือนเธอตลอดว่าเธอถูกกระทำ ในวันนั้น แล้วเธอจะรักลูกคนนี้ได้อย่างไรล่ะ

เรื่องมันขนาดนี้แล้… ไม่ให้เด็กคนนี้ได้มาเกิดบน โลกนี้จะไม่ดีกว่าเหรอ

“ครับ ๆ ๆ ใจเย็น ๆ นะครับ คุณพูดช้า ๆ ” หมอเอา มือวางที่ไหล่เธอพยายามปลอบใจ “คุณบอกผมได้ไหม ว่า………………”

“รีบทําการผ่าตัดเลย” เลือดเต็มฝ่ามือของเธอ แต่หน้าเธอนิ่งมาเหมือนไม่มีอาการเจ็บปวดเลย

หมอก็ยังคงลำบากใจ “ผมว่าคุณ…กลับไป ปรึกษากับครอบครัวก่อนดีกว่าไหม? นี่มันเป็นเรื่อง……….…

ครอบครัว?

เธอมีครอบครัวนานแล้ว

ฟุจุนโม่ที่เคยเป็นครอบครัวคนสุดท้ายของเธอ แต่ ณ ตอนนี้ ไม่มีแล้ว เธอไม่เหลืออะไรแล้ว

“ตายแล้ว” แอนนี่ตอบด้วยเสียงที่แหบแห้ง “ตอน นี้เหลือฉันคนเดียว

“ฉันไม่รู้ได้ไงว่าฉันตายไปแล้ว” ทันใดในห้องนั้น ก็มีเสียงของฟุจุนโม่ขึ้นมา เขายืนอยู่ข้างหลังแอนนี่เอง สายตาช่างเย็นชาเหลือเกิน