บทที่ 5 ดูดไขสันหลัง

นัชชาถูกลากเข้าไปห้องผ่าตัด ในห้องผ่าตัดมี เตียงเรียงกันอยู่สองเตียง

จินดารออยู่ข้างในแล้ว “ปล่อยฉัน ๆ ” นัชชาขัดขืน

“พี่คะ” จินดายิ้มและพูดว่า: “อย่าเปลืองแรง เปล่าๆเลย”

นัชชามองเธออย่างใจสลาย : “เธอจะทำอะไรกันแน่?”

จินดายิ้มอย่างไม่หวังดี: “พี่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ แล้วไม่ใช่หรือ ?

บริจากไขสันหลังให้ฉันหน่อยจะเป็นอะไรไป ก็คิด สักว่าเป็นการรีไซเคลก็แล้วกัน

ใช่มั้ย?”นัชชาพูดด้วยตัวสั่น“มีสิทธิอะไรให้ฉันบริ จากให้เธอ? ”

“มีสิทธิอะไร ? พี่ยังคิดไม่ออกเหรอ ? ก็เพราะคน ที่เควินรักในตอนนี้คือฉันยังไงละ! ”

จินดามองหน้าที่ซีดขาวของนัชชาอย่างได้ใจแล้วพูดว่า:“แกคิดว่า

แกไปราวีคุณเควินอย่างหน้าด้านๆ

และแกคิดว่าแกหาทุกวิถีทางทำลายงานหมั้นของ

ฉันแล้ว

ขอแค่มีลูกกับเควินแล้ว แกก็ชนะแล้วใช่มั้ย? ขอ แค่ฉันพูดคำเดียว

ลูกของแกก็แกก็ปกป้องไว้ไม่ได้แล้ว คุณเควิน ไม่ ได้รักแกแล้ว”

นัชชายืนเข่าออนและพูดว่า: “ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะ พวกแกหน้าด้าน ไปล้างสมองเค้า…..”

“หุบปาก!” จินดายกมือและตบหน้านัชชาอย่าง

แล้วอย่างหน้าเฉยว่า:“ลากนางนี่ขึ้นเตียงผ่าตัดแรงสัก!”

นัชชาถูกลากขึ้นเตียงผ่าตัด เครื่องจักที่เยือกเย็น สัมผัสที่ตัวเธอ เธอกรีดร้องอย่างสิ้นหวังลูก ลูกของแม่”
จินดายิ้มแล้วเดินมาพูดข้างหูเธอ: “พี่ร้องตอนนี้มัน เร็วไปหน่อยมั้ง

ทั้งหมดมันเพิ่งเริ่มต้นเอง”

สีหน้าที่ดุร้ายของเธอมีเสี้ยววินาทีเปลียบเสมือนปี

สาจจินดาจ้องมองเธอ

เธอขัดขืน เธออยากหนีไป เธออยากช่วยลูกของ

ตัวเอง

แต่ยาสลบฉีดเข้าเส้นเลือดเธอ เธอสลบไปอย่าง

สิ้นหวัง