บทที่4 เธอตั้งท้องแล้ว

นัชชากัดฟัน: “อย่าแม้แต่จะคิด!”

เควินพูดอย่างหัวเราะ: “ถ้าอย่างงั้นก็ต้องให้ฉัน ลงมือเองเลย

เควินกดตัวนัชชาให้ก้มลงตรงหน้าจินดา

จินดา:“คุณเควินทำอย่างนี้ได้ยังไง….” แต่นัชชา ก็ได้คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ

เควินถามนัชชาว่า: “ยอมรับผิดรึยัง” นัชชาไม่ พูดอะไรเลย

เควินทำหน้าเรียบเฉยและพูดว่า: “งั้นเธอก็คกเข่า อยู่อย่างนี้แล้วกัน”

ผ่านไปซักพัก เควินก็ถามเธออีกว่า “ยอมรับผิดหรือยัง?”

แต่นัชชาก็ไม่พูดไม่ตอบอะไรเลย ทำให้เควินรู้สึก

โมโหขึ้นมาทันที

ทำไมผู้หญิงคนนี้นี่มันชั่งดื้อรั้งหัวแข็งจริง? เควิน กำลังจะทําอะไรซักอย่าง

แต่ทันใดนั้นนัชชาก็หน้าซีดสลบไปแล้ว เควิน เข้าไปอุ้มเธอไว้อย่างไม่รู้ตัว
แต่หลังจากนั้นเค้าก็ส่งนัชชาให้กับผู้ชายร่างใหญ่ คนนึง:“ พาเธอไปโรงพยาบาล

เธอยังมีประโยชน์อยู่ อย่าให้เธอตายแดดขาด!”

จินดามองอยู่ข้างๆ ไม่พอใจอย่างยิ่ง

เธอทนเห็นไม่ได้ที่เควินอยู่ใกล้กับนัชชาแม้แต่ น้อย เธอจะรู้สึกกังวล

และไม่สบายใจอย่างยิ่ง เพราะฉะนั้น

นัชชาไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่ต่อบนโลกใบนี้เธอ ต้องตายจินดาคิดในใจ

แล้วพูดอย่างสำออยกับเควินว่า :“เควินคะ ฉัน รู้สึกไม่สบาย ทรมารมากเลยคะ”

เควิรีบประคองเธอไว้อย่างเป็นห่วง: “ โรคกำเริบ อีกแล้วใช่มั้ย ?”

จินดาทำสีหน้าที่ทรมารมากแล้วพูดว่า:“น่าจะใช่

เควินรีบบอกเธอว่า“ ไม่ต้องห่วงนะ ผลตรวจ

ไขสันหลังน่าจะออกมาแล้ว
มีโอกาสสูงมาก ที่ไขสันหลังของนัชชาจะเข้ากับ ของเธอได้ ถึงตอนนั้น

โรคของเธอก็สามารถรักษาหายได้แล้ว”

“อืม ค่ะ ” เธอตอบ และมองหน้าที่ห่วงใยของเควิน แล้วก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเยอะเลย

หลายชั่วมงต่อมา ในห้องป่วย นัชชาลืมตาขึ้นมา

มองดูใบแพทย์ผลตรวจบนมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอ ตัวสั่นไปทั้งตัว

เดิมทีเธอคิดว่าชีวิตเธอไม่มีความหมายแล้ว แต่

สวรรค์กลับล้อเล่นกับเธอ

เธอตั้งท้องแล้ว! เธอตั้งท้องแล้วจริงๆ เด็กคนนี้ก็

แข้มแข็งมาก

เธอตกลงมาจากที่สูงขนาดนั้น จิตใจก็ปวดเร้ามา นาน แต่เด็กยังมีชีวิตอยู่อย่างดีๆ

ปาฏิหาริย์จริงๆ ฟ้าประทานปาฏิหาริย์ให้เธอนัช ชาน้ำตาซึมออกมา ลูกคนนี้

เป็นลูกของเธอกับเควิน ต่อไปนี้ เธอจะใช้ชีวิตกับ

ลูกคน ต่อไปอย่าง ๆ
ประตูถูกเปิดออก เควินกับหมอเดินเข้ามา เควิน มองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา

แล้วพูดว่า :“หมอครับ ผลตรวจไขกระดุกออกมา

ไขกระดกเธอเข้ากับของนัชชาพอดีครับ”

หมอพยักหน้า แล้วเดินมาทางนัชชา

“ดูดไขสันหลัง?” นัชชารู้สึกกลัว

เธอกอดผ้าห่มไว้อย่างแน่น :“เควิน คุณจะทำอะไร?”

เควินมองเธอและพูดว่า: “นัชชา ก่อนหน้านั้นเธอ อยากตายไม่ใช่เหรอ? ถ้างั้น ก่อนตาย

เธอก็โปรดปล่อยอารมณ์ที่เหลือออกมาเลยสิ!

จินดาโรคกำเริบเพราะเธอมาหลายรอบแล้ว

เธอจะไม่แสดงความรับผิดชอบหน่อยเลยหรือ?”

นัชชามองเค้าด้วยความสิ้นหวัง “ฉันเคยพูดแล้ว จินดาตรวจเจอ เป็นโรคไตวาย
ตอนนี้เธอต้องกันไขสันหลังของเธอ

เควินเดินมาข้างเตียง แล้วจับคางนัชชาไว้ : “ นัช

ช่วยชีวิตของจินดาคือความเดียวที่เธอจะมีชีวิตอยู่

นัชชากลัวจนตัวสั่นแล้วพูดว่า : “ คุณเควิน ฉันตั้ง ท้องแล้ว ”

เควินพูดอย่างเย็นชา “ฉันรู้ ”

คุณจะดูดไขสันหลังฉันไม่ได้นะ จะทำให้ลูกใน ท้องมีอันตราย

เด็กคนนี้เป็นลูกของคุณนะ!” “ลูกฉัน?”

เควินหัวเราะและพูดว่า: “เธอน่าจะรู้ว่าจุดมีลูกคน นี้ได้ยังไง เป็นเพราะเธอใช้วิธีสกปรก

วางยาฉันและครานขึ้นเตียงฉัน ถึงมีลูกคนนี้ยังไง ละ ฉันไม่เคยสนใจลูกคนนี้

และเธอก็ไม่คู่ควรคลอดลูกฉันออกมา”

“เควิน!” นัชชาอ้อนวอนและมองเควิน:“ฉันขอร้องละ ไว้ชีวิตเด็กคนนี้ด้วยเถอะ

ไม่มีลูก ฉันก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว” เค วินมองเธออย่างเรียบเฉย

แล้วหัวเราะเยาะ:“ถ้างั้น เธอก็ไปตายสิ” นัชชาม องเค้าอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

จนแข็งไปทั้งตัว เควินพูดอย่างไม่แยแส: “พาเธอไป ”

มีคนหลายคนมาลากเธอลงจากเตียง นัชชา ขัดขืนอย่างสุดชีวิต: “คุณเควิน อย่านะ!

นี่เป็นลูกของคุณ เป็นลูกของคุณ…..”