บทที่ 3 ฉันจะทำตามที่เธอต้องการ

บลาตัวเล็กที่ปิดอวัยวะส่วนบนที่ดูจะอวบอิ่มเกิน กว่าจะเป็นของหญิงสาวร่างบาง มันล้นออกมาโยน โฉมภายนอก ส่วนแพนตี้ที่ปิดของสำคัญ กลีบกุหลาบ ที่แสนจะหวงแหนนั้นก็บางเสียจนชายที่อยู่ตรงหน้า ต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ รูปร่างที่ได้สัดส่วน ใบหน้า ดวงตากลมโตคู่นั้น กลิ่นกายที่หอมยั่วยวนใจ หากใคร ได้สัมผัสคงลืมรสสัมผัสนั้นไม่ลง แต่เขาก็ต้องตั้งสติ และห้ามใจตัวเองไว้ได้

“กลับไปใส่ชุดเดี๋ยวนี้

“ก็เธอบอกให้ฉันเปลี่ยนชุดไง เปลี่ยนบลาตัวนี้ ด้วยดีมั้ย” หญิงสาวไม่ว่าเปล่าเอื้อมมือไปด้านหลังและ ปลดตะขอมันออกทันที ชายที่อยู่ตรงหน้ารีบคว้ามือ ของเธอ

“อ๊ายยยยยยยยย!!” ก่อนที่หญิงสาวจะแกล้งทำ เป็นล้ม จนบลาตัวนั้นหลุดไป ส่วนร่างแกร่งก็ต้องเป็นที่ รองรับให้กับอกเจ้ากรรมของเธอทันที

“เข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำครับ”

ชายที่อยู่เบื้องล่างของเธอนั้นพยายามขยับและ ยกร่างของหญิงสาวออก แต่มันยิ่งทำให้ยอดกันสอง ยอดที่อยู่บนเนินนั้นประกาศศักดาชูหน้าชูตาให้ชายอยู่ ตรงหน้าเขาอย่างจัง ชายคนนี้รีบเบือนหน้าหนีออกจาก อกอวบอิ่มคู่นี้ของเธอทันที
“ไม่ ฉันจะให้เธอเปลี่ยนให้”

“คุณหนู!!”

“มานี่”

หญิงสาวคว้าเข้าที่ต้นคอของชายที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะกดมันลงที่หน้าอกหน้าใจของเธอ จงใจให้เขาได้ ดูดดื่มและเสพสมกับความสุขที่จะได้จากร่างกายของ เธอ

“คุณหนู!!”

แม้ว่าความกระหายในตัวของเขาตอนนี้มันจะพุ่ง สูงปรีดจนหากวัดเป็นอุณหภูมิปรอทก็คงแตกไปนาน แล้ว แต่เขาก็ต้องหักห้ามใจตัวเอง เขาไม่สามารถเห็น แก่ตัวและทำอย่างที่ใจต้องการได้ ชายร่างสูงจึงค่อยๆ สูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ แต่นั่นยิ่งทำให้กลิ่นกายที่ แตะจมูกของเขานั้นลอยเวียนวนอยู่ในห้วงความคิด หนึ่ง

“ถ้างั้นก็อยู่แบบนี้แหละ…อดทนให้ได้ละกันคุณ บอดี้การ์ด”

มือของหญิงสาวยังคงละวนอยู่กับท่อนล่างที่มัน ตื่นมาอีกครั้ง พร้อมจะหมายเข้าไปชำระร่างกายของ เธอตอนนี้ให้เสร็จสับ แต่อีกความคิดหนึ่งก็หยดห้ามไว้
ชายคนนั้นไม่พูดอะไรเพียงแต่พยุงร่างของหญิง สาวที่กำลังนั่งคร่อมเขาอยู่นั้นออกจากตัว ก่อนเดินตรง ไปหยิบชุดในตู้ของเธอออกมา และเดินกลับมาหยุดอยู่ ข้างเตียงที่หญิงสาวนั่งอยู่

“ตะวัน!!…เธอต้องการแบบนี้ใช่มั้ย” หญิงสาวไม่ ว่าเปล่าปัดชุดบนมือของชายที่อยู่ตรงหน้าลงไปกองกับ พื้นทันที สายตาความผิดหวังเผยออกมาให้เห็นอีกครั้ง

“เธอไม่รักฉันแล้วใช่มั้ย บอกมาสิจะต้องให้ฉันทำ ยังไง ยางอายมันก็พอมีนะ แต่เพราะเป็นเธอ ฉันยอมให้ เธอทุกอย่างแล้วจริงๆ

หญิงสาวเริ่มสรรหาคำพูดต่างๆนานามาหว่านล้อม ให้ชายที่อยู่ตรงหน้าใจอ่อน ทำถึงขนาดนี้แล้ว ทั้งเย้า ยวน ทั้งลูบไล้ ลูบคลำ งัดสารพันกลเม็ดเคล็ดลับ 1008 วิธีมันก็ยังไม่สามารถยั่วยวนเขาได้สำเร็จ จนหน้าหนาๆ มันชักจะหมดไปแล้วเหมือนกัน

ใครว่าไม่สำเร็จกันล่ะ…ไม่ใช่เลย การที่แก่นกาย ตั้งชูช่อพร้อมรับร่างบางนั้น นั่นก็เป็นสิ่งยืนยันแล้วว่า เธอมีปฏิกิริยากับเขามากมายแค่ไหน ไม่ว่าจะใบหน้า แบบไหนของเธอ ทั้งตอนที่ยิ้ม ร้องไห้ หัวเราะ ทุกๆ ความรู้สึก เขาก็ยังคงอยากให้เป็นเขาคนเดียวเท่านั้นที่ ได้เห็นใบหน้านั้นของเธอ เขาคนเดียวเท่านั้น
แต่จะทําให้ทํายังไง..ถ้าเขาเลือกที่จะทําตามใจ ตัวเองแบบนั้นไป ไม่อยากคิดเลยว่าเขาคงไม่สามารถ เห็นใบหน้าเหล่านั้นมันอีกต่อไป กฎของแก๊งค์ไม่มีข้อ ยกเว้น

หากเขาทำผิดกฎโดยการข้องเกี่ยวกับผู้หญิงของ หัวหน้าแก๊งค์ โทษสถานเดียวที่มีคือตายเท่านั้น สําหรับ เขาแล้วเรื่องความตายเขาไม่เคยกลัว แต่สําหรับเธอนั้น เขาไม่สามารถดึงให้เธอลงมาตกต่ำกับเขามากกว่านี้ได้ อีกแล้ว เธอไม่สมควรถูกตราหน้าจากคนอื่นๆ

ตะวันไม่พูดอะไรเพียงแต่ก้มลงไปหยิบชุดขึ้นมา ก่อนใส่ให้หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าอย่างทะนุถนอม แต่ หญิงสาวกลับปัดมันลงไปกับพื้นหลายต่อหลายครั้ง

“เธอต้องการแบบนี้จริงๆใช่มั้ย”

“ผมยังยืนยันคำเดิม” ตะวันพูดย้ำชัดอีกครั้ง ทำให้สายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังของเธอนั้น ปรากฏชัดเจนมากยิ่งขึ้น เธอไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่า นี้แล้ว ปล่อยให้ชายที่อยู่ตรงหน้าจัดการกับชุดของเธอ ให้ใส่กลับไปเหมือนเคยอย่างที่เขาต้องการ

“ขอโทษครับ คุณสายฟ้าคือผู้มีพระคุณ ผมคิด ทรยศไม่ได้จริงๆ ”

“ฉันจะทำตามในสิ่งที่เธอต้องการ
“ทุกอย่างเตรียมไว้พร้อมแล้ว เชิญคุณหนูไปที่พัก รับรองและแต่งตัวเถอะครับ คุณสายฟ้าเห็นจะได้ไม่ โกรธ”

“งั้นก็ตามฉันมา!!”

“หมดหน้าที่ของผมแล้วครับ”

“ส่งฉันให้ถึงมือคุณสายฟ้าด้วยตัวเอง”

หญิงสาวพูดด้วยน้ำสียงที่เย็นชา แต่ก็แฝงไปด้วย ความเจ็บปวดกับการที่ชายที่อยู่ตรงหน้าตัดสินใจเลือก ทำแบบนี้

– – – ณ ที่พักรับรองของแก๊งค์อินทรีย์แดง

“ออกไปเถอะ ทางนี้ฉันจัดการเอง”

สิ้นเสียงคำสั่งของรามิตา หญิงสาวที่ถูกส่งมาดูแล เรื่องเสื้อผ้าหน้าผมที่ถูกเตรียมมาเพื่อเธอโดยเฉพาะนั้น ออกสีหน้าท่าทางงงเล็กน้อยแต่ก็ยอมเดินออกไปแต่ โดยดี เหลือเพียงชายหญิงสองคนที่อยู่ภายในห้องแห่ง

“ผมขอตัวนะครับคุณหนู”

“อย่าคิดแม้แต่จะก้าวออกไป ถ้าฉันตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ ไม่เพียงแต่คนอื่นๆ แต่คุณสายฟ้าที่เธอ ทั้งรักแล้วก็เทิดทูลก็จะต้องทำในสิ่งที่เขาไม่อยากทำ หรือเธอต้องการแบบนั้น”

“คุณหนู!!..อย่าทำแบบนั้นเลย”

“เธอต่างหากที่ทำให้ทุกอย่างให้มันเป็นแบบนี้”