ขอโทษคร ...ผมผิดไปแล้ว

บทที่ 9 : เป็นเรื่องจนได้



บทที่ 9 : เป็นเรื่องจนได้

หญิงสาวเดินออกมาอีกครั้งพร้อมกับอาหารสอง จานและบริกรชายที่ถือขวดไวน์ตามเธอมา เธอชะงัก ไปเล็กน้อยไม่ต่างจากชายที่อยู่ตรงหน้าเมื่อคนที่อยู่ ตรงข้ามคุณราเอลคือหวังจาง หญิงสาวรีบเรียกสติกลับ คืนมาก่อนทำหน้าที่เสริฟอาหารให้เขาทั้งสองคน

“ว้าวววว อาหารที่คุณริญาแนะนำน่าทานจังเลย

ครับ”

“วันนั้นจู่ๆคุณก็หายไป ผมกลับไปที่ร้านเค้าก็บอก ว่าคุณไม่ได้ไปทำงานที่นั่นแล้ว”

“เอ๊ะ!!…นี่รู้จักกันเหรอ งั้นก็มานั่งคุยด้วยกันก่อน สิ” ราเอลไม่ว่าเปล่าถือวิสาสะจับแขนเธอลงมาข้างๆ โดยนั่งร่วมโต๊ะอาหารกับเขา หญิงสาวรีบลุกออกจาก โต๊ะทันที

“ไม่เป็นอะไรจริงๆค่ะ อย่างที่ฉันแจ้งคุณราเอลไป วันนี้ที่ร้านงานเยอะมากจริงๆค่ะ” หญิงสาวรีบปฏิเสธ ทันที แต่ก็ต้องพยายามปฏิเสธให้สุภาพที่สุด เพื่อไม่ เป็นการไม่ให้เกียรติลูกค้า

“ดูเหมือนคุณตั้งใจจะหนีผมนะ“ หวังจางพูดขึ้น มาหลังจากเห็นว่าหญิงสาวพยายามปฏิเสธเขาแบบนั้น

“ฉันต้องทำงานจริงๆค่ะ
“ตามผู้จัดการมาหน่อย”

“รบกวนอย่าให้เรื่องถึงผู้จัดการเลยค่ะ

“ค่อยๆพูดกันก็ได้มั้ยว่ะ คนเค้าต้องทำการทำงาน เอ๊ะอะเอาแต่ใจ”

“ไอ้ราเอลแกเป็นเพื่อนหรือพ่อถึงมาสั่งฉันแบบนี้”

“นี่บังคับเค้าใช่มั้ย ริญาเค้าถึงหนีแกแบบนี้”

“แล้วนี่แกเป็นอะไรกับเธอ ถึงมาปกป้องขนาดนี้

“ว่าที่แฟนสาวฉัน เพื่อนสะใภ้แกไง” ชายร่างสูง หันไปกระซิบกับเพื่อนของเค้าก่อนที่เค้าจะมีน้ำโหขึ้น มาทันที

“ไม่ได้!!”

“ใครดีใครได้เว้ย”

“โธ่เว้ย!!..ไปตามผู้จัดการมา

“ไอ้นี่..ผู้จัดการเค้าได้ไล่ริญาออกพอดี ดาร์ลิ้งไม่ ต้องไปฟังหมาบ้านะครับ”

“ไอ้ราเอล หรืออยากจะลองดี แต่ถ้าเธอโดนไล่ออกก็ดี เธอจะได้มาทำงานให้กับฉัน วันนั้นเธอทำงาน ได้ดีมากจริงๆ ”

“เอาเถอะค่ะ จะอะไรฉันก็ไม่สนใจ คำสั่งพี่สาว ของฉันถือเป็นเด็ดขาด ไม่ให้ทำคือไม่ให้ทำค่ะ” หญิง สาวอ้างถึงบุคคลที่สาม ปกติเธอก็ทำตามบ้างขัดคำสั่ง บ้าง แต่เรื่องนี้เธอไม่อยากเข้าไปข้องแวะกับคนกลุ่มนี้ ไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม

“ถ้าไม่มีอะไร ฉันขอตัวไปเตรียมชาฮ่องกงให้คุณ

นะคะ”

“เอ๊ะ?!?”

“ก็ปกติก่อนที่คุณจะเริ่มดื่มแอลกฮอล์ คุณจะดื่ม ชาฮ่องกงสูตรพิเศษก่อนไม่ใช่เหรอคะ”

“อ่าซ๊ะ” หวังจางออกอาการงงเล็กน้อยแต่ก็เผย ให้เห็นยิ้มเล็กๆของเขาออกมา

“คุณราเอลล่ะคะ ให้บริกรรินไวท์ขาวที่ฉันเลือก ไว้ให้เลยมั้ยคะ ไม่แน่ใจว่ารสชาติถูกปากรึเปล่า”

“ไวท์ขาว?!? ดาร์ลิ้งรู้ได้ยังไงครับว่าฉันชอบไวท์

“ฉันลองสอบถามจากผู้จัดการเห็นว่าคุณมาที่นี่ขาว”บ่อย และมักจะสั่งไวน์ขาว แต่ครั้งนี้ฉันลองเปลี่ยนยี่ห้อ ให้ดูค่ะ ตัวนี้เป็นตัวใหม่ของทางร้าน จะนุ่มละมุนกว่าตัว ที่คุณเคยทาน หวังว่าคุณน่าจะชอบ”

“ดาร์ลิ่งเลือกอะไรให้ ผมชอบทั้งหมดแหละ”

“แล้วในส่วนของอาหารของคุณราเอล เป็นสเต็ก น้ำซอสไม่มีส่วนผสมของไข่แน่นอนค่ะ ของคุณหวัง จางเองก็ไม่มีกุ้งในอาหาร เชิญทานให้อร่อยนะคะ”

“ว้าววววว!!…คุณนี่ทำให้ผมทิ้งจริงๆมาเป็นผู้หญิง ของผมเถอะครับดาร์ลิ่ง” เขาพูดเสียงดังจนคนหลาย โต๊ะหันมามอง และเขาไม่ว่าเปล่าลุกพรวดขึ้นมาและกุม มือของเธอไว้ทันที ก่อนที่หญิงสาวจะเห็นสายตาของ ชายคนนั้นที่นั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของร้านจ้องมาทางนี้

หญิงสาวรีบดึงมือออกจากมือหนาของชายที่อยู่ ตรงหน้าทันที แต่ชายคนนี้กลับกอดร่างบางของเธอไว้ ทำเอาเธอสะดุ้ง ตกใจไม่น้อย

“รับผมไว้พิจารณาด้วยเถอะครับ ดาร์ลิ้งของผม”

“ไอ้ราเอล ปล่อย!!” ชายร่างสูงที่ขึ้นชื่อว่าเพื่อน นั้นเข้ามากระชากร่างของชายหญิงทั้งคู่ออกจากกัน สายตาพิคาดมองกันอย่างกินเลือดกินเนื้อ

“ขอตัวนะคะ”
“ว่าแต่ไม่เปลี่ยนใจมาทานร่วมกับเราจริงเหรอ ครับ” ราเอลยังคงตะโกนไล่หลังไป ทําเอาหญิงสาวรีบ วิ่งกลับเข้าไปในครัวเห็นท่าทางไม่ดีแบบนั้น พี่สาวของ เธอก็รีบเข้ามาหาทันที

“ลิสา เค้าต้องเห็นฉันแล้วแน่ๆ ((

“พี่ว่าเธอปลีกตัวไปห้องน้ำเถอะ นี่เหลือเวลาอีกไม่ ถึงครึ่งชั่วโมง บอกผู้จัดการว่าเธอท้องเสียก็ได้พี่รับมือ ทางนี้เอง”

“ฉันฝากด้วยนะทั้งสองโต๊ะเลย โต๊ะคุณหวังจาง ฝากเอาชานี่ไปเสริฟให้เค้าด้วย ถ้าทั้งสองโต๊ะไปแล้ว โทรหาฉันเลยนะ

“อื้ม ได้เลย”

หญิงสาวเข้าไปแจ้งผู้จัดการก่อนปลีกตัวออกทาง หลังร้าน เพื่อไปเข้าห้องน้ำทันที แต่ไม่ทันที่เธอจะได้ หลบเข้าไปก็มีมือหนึ่งกระชากเธอเข้าไปในห้องน้ำชาย ก่อนที่เขาจะล็อคประตูบานใหญ่ทันที

“ทำบ้าอะไรของคุณ”

“คำถามนี้ควรถามตัวเองดีกว่ามั้ย”

“จะให้ฉันทำยังไงคุณถึงจะหยุดรังควานฉันสักที”
“เธอต่างหากวางแผนอะไรกับตระกูลหวังบอกฉัน

มา”

“ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น”

“ยังจะมาปากแข็งอีกหรือว่ากำลังต่อราคาค่าตัว กันอยู่ล่ะ หลังจากไอ้หวังจางแล้วมันขายต่อให้ไอ้รา เอลเท่าไหร่ล่ะ ฉันบอกแล้วไงจะให้เงินเธอเป็นสองเท่า ของพวกมันเลย” เขาพูดพร้อมกับใช้มือหนาบีบที่คาง ของหญิงสาวก่อนสะบัดอย่างแรง จนหน้าของเธอหันไป ตามแรงที่เขาลง พร้อมกับร่างของเธอที่เซไปเล็กน้อย

เพลี้ย!!

หลังจากที่หญิงสาวทรงตัวกลับมาได้ ฝ่ามือเล็กๆ ก็ฟาดเข้ากับใบหน้าของชายร่างสูงทันที แต่มันยิ่งกลับ ทำให้เขามีน้ำโหมากขึ้น

“จะดูถูกกันมากไปแล้วนะ”

“หญิงขายบริการอย่างเธอมีสิทธิอะไรที่จะตบฉัน

งั้นเหรอ”

“ไอ้…” ไม่ทันที่หญิงสาวจะง้างมืออ้าปากต่อว่า ชายที่อยู่ตรงหน้า ชายคนนี้ก็ใช้มือหนาจับเข้ากับแขน เล็กๆไว้ได้ ก่อนที่เค้าจะใช้ปากหนาประกบเข้ากับปาก เล็กๆของเธอทันที และดันร่างของเธอติดเข้ากับผนังห้องน้ำอย่างแรง ก่อนที่ร่างบางจะทรุดลงที่พื้นเพราะ แรงกระแทกนั้น


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ