บทที่ 5 ยกให้ไม่ได้แล้ว

“ช่วยด้วย ช่วยด้วยยยยยย” หลังจากที่ริมฝีปาก ละออกจากปากเรียวบางของเธอได้ หญิงสาวพยายาม ก็ร้องตะโกนให้คนเข้ามาช่วย แม้รู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีทาง เป็นไปได้

คีรินพยายามใช้ลิ้นร้อนที่เจนจัดใช้จนชำนาญนั้น ระรัวเข้าใส่ยอดปทุมถันของเธอไม่ยั้ง แต่เธอกลับไม่รู้ สึกเสียวซ่าน ในหัวสมองและในหัวใจของเธอตอนนี้มี แต่ความเจ็บปวด ถาโถมเข้ามาไม่หยุด

“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย ย ยย” เสียงร้องที่โหยหวน ดังก้องออกไปภายนอกห้องนอน จนเขาสามารถรู้ได้ถึง ความเจ็บปวดนั้นของเธอ

“ไอ้คีย์!! ฉันเปลี่ยนใจแล้วว่ะ”

พายุที่อยู่ภายนอกเปิดประตูเข้ามาเห็นสภาพของ ชายที่อยู่ตรงหน้าทับทาบร่างบางอยู่ โดยที่เปลือย เกือบทั้งหมด เขาเหลือบเห็นมือหนาของชายร่างสูง กำลังเกี่ยวรั้งดึงสิ่งที่อยู่ติดกายชิ้นสุดท้ายของเธอลง ส่วนใบหน้าของหญิงสาวก็เต็มไปด้วยคราบน้ำตา

แค่เสียงร้องขอความช่วยเหลือที่ดังไปทั่วทั้งห้อง ก่อนที่เขาจะเข้ามาในห้องนอนนั้น ก็ทำให้เขาปวดใจ มากพอแล้ว ยังมาเห็นสภาพที่อยู่ตรงหน้าเป็นถึงขนาด นี้ก็เหมือนมีอะไรมากรีดที่อกข้างซ้ายของเขา นี่เขา กำลังเจ็บอยู่ใช่มั้ย เขาทนไม่ได้ที่จะมีใครมาทำแบบนี้กับเธอ นอกจากเขาคนเดียวเท่านั้นหากเขามาช้ากว่านี้ อีกนิดไม่อยากจะคิดเลยว่าไอ้แก่นกายที่มันตั้งชูชันอยู่ นั้นจะเข้าไปอยู่ในร่างบางๆที่ขึ้นชื่อว่าเมียของเขา พายุ ที่มองอย่างไม่วางตามีท่าทีที่โมโหจนหน้าเปลี่ยนสี แต่ก็ ทำได้เพียง พูดด้วยท่าทีที่ใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ปล่อยก่อน”

“ยกให้ฉันเองไม่ใช่รึไง”

“ขอโทษจริงๆ ยกให้ไม่ได้แล้ว”

“ไม่เข้าใจ”

“ลุกออกมาคุยดีๆ”

“อะไรว่ะ ทำไปคุยไปก็ได้ ฉันไม่ถือ” คีรินสบถ ออกมาอย่างหัวเสียแต่ก็ยอมที่จะลุกออกจากร่างบาง นั้นแต่โดยดี ส่วนหญิงสาวก็ยังมีอาการสั่นไม่หาย น้ำตา ที่ไหลหลั่งออกมาหายไปในพริบตาราวกับว่าเธอไม่ ต้องการให้เขาเห็น แต่ภาพแรกที่เขาเข้ามามันก็ติดตา เขาไปแล้ว

“ยกให้ไม่ได้แล้ว’

“หมายความว่ายังไง”
“แม่กับพี่ฉันให้มาตามว่ะ”

“แน่ใจเหรอว่ะ แค่นั้น”

“เออ

“อย่าไปสนใจเลยค่ะคุณคีริน ต่อเถอะ” หญิงสาว ที่พยายามดึงตัวเองขึ้นมาได้นั้นตั้งสติได้เล็กน้อยก็ เข้าไปกอดจูบลูบคลำคุณคีรินต่อหน้าพายุ

“นี่เธอ…”

“ไงล่ะ สาวน้อยของแก ไม่ยอมไปเองนะ”

“ยังไงก็ไม่ได้ แม่ให้มาตาม กลับไปกับฉันเดี่ยว นี้” พายุไม่ว่าเปล่า เดินตรงเข้ามาหยุดตรงข้างเตียง แต่ หญิงสาวก็ยังคงเกี่ยวรั้งคอของคนที่อยู่ตรงหน้าไว้แน่น ใจของเขาก็อยากจะกระฉากออกมาแต่เขาก็ทำได้แค่ นั้น

หญิงสาวเห็นแบบนั้นจึงรั้งคอของชายหนุ่มที่กำลัง ลุกออกจากตัวนั้นลงมา และใช้ริมฝีปากบางบดขยี้ ปากหนาๆของคีรินต่อหน้าพายุ เขามองดูอย่างไม่สบ อารมณ์แต่ก็ทำได้เพียงมองด้วยสายตาที่เจ็บปวดนั้น จะกระฉากออกมาก็จะเกิดปัญหา เขาคนนี้ทำได้เพียง สูดลมหายใจเข้าออกและตั้งสติ ใจเย็นให้มากที่สุดเท่า ที่จะทำได้
หญิงสาวไม่ได้สนใจชายที่อยู่ตรงหน้า ยังคง

ดำเนินพิศวาสด้วยลิ้นร้อนที่ส่งออกไปตวัดภายใน โพรงปากที่เชื่อมต่อกันพัลวัน ชายที่อยู่ตรงหน้าก็ยิ่ง ไม่ปฏิเสธ เขาสามารถต่อบทพิศวาสได้อย่างครบถ้วน มือเล็กๆเคลื่อนลงไปคว้ามือของชายที่อยู่ตรงหน้า มา วางทับทาบลงกับอกนุ่มนิ่มของเธอ คีรินก็ทำการนวด คลึงจนหญิงสาวร้องเสียงหวานออกมา ทำเอาชายร่าง สูงที่เดินที่เห็นทุกการกระทำของเธอนั้นสติหลุดหาย กระเจิดกระเจิง

“ปล่อยได้แล้ว” พายุหยุดแขนของชายที่อยู่ตรง หน้าอย่างใจเย็น ไม่อยากให้มีปัญหา

“อยากเข้ามาแจมรึไง” คีรินละริมฝีปากออกจาก ปากบางตรงหน้า ก่อนหันมาถามเพื่อนของเขาอย่าง ข้องใจ

“ฉันต้องพาเธอกลับ

“ฝากบอกคุณน้ากับพี่น้ำค้างด้วยนะคะว่าฉันจะ

อยู่ที่นี่”

“เธอไปบอกแม่กับพี่น้ำค้างเองละกัน แต่ตอนนี้ ต้องกลับ ถ้าอยากมามากนักก็ค่อยกลับมาก็ได้” เขา ไม่ว่าเปล่าค่อยๆแกะมือเล็กๆที่เกี่ยวแขนเพื่อนของเขา ออก
“ฉันไม่อยากมีปัญหา กลับไปเถอะว่าแล้วคีรินก็ แกะมือเล็กๆของเธอที่เกี่ยวตัวเขาไว้ไม่ปล่อยนั้นออก และเดินไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่กลางห้อง

“ขอบใจว่ะไอ้คีย์ ที่เข้าใจ”

“รักกันก็ไม่บอก จะประชดประชันกันทำไมว่ะ มัน เสียเวลา ” คีรินบ่นพึมพรำๆ แต่ก็จงใจให้เข้าหูของเพื่อน ของเขา เพราะเขาก็สงสัยตั้งแต่เห็นสายตาแรกที่เพื่อน ของเขามองเธอแล้ว

“ไม่ใช่เว้ย เข้าใจให้ถูกด้วย ส่วนเรื่องเสียเวลา เดี๋ยวฉันส่งค่าเสียเวลามาให้”

“ค่อยยังชั่วหน่อย ขอสามนะเว้ย แกมาเอาตัวกลับ ถึงที่ขนาดนี้แสดงว่าเด็ดจริง”

“ไอ้นี่!!” พายุไม่ว่าเปล่าทำท่าจ้างมัดออกมาแต่ เขาก็ไม่ได้คิดที่จะชกจริง จุดนี้คีรินก็รู้ดีอยู่แล้ว

“ปรายฝน ฉันมีอะไรจะบอก อกเธอนุ่มดีนะ” คีริน หรือคีย์พูดพร้อมกับยักคิ้วให้ด้วยท่าทีที่ล้อเล่นกับเพื่อน ของเขาที่ดูจะไม่สบอารมณ์ แต่มันยิ่งทำให้เขาอยากยั่ว โมโห

“ไอ้ คี ริน!!”
“ไม่พูดแล้วๆ ล้อเล่นนิดเดียวทำเป็น” ชายหนุ่ม ร่างสูงกระโจนออกไปจากโซฟา เพราะเกรงว่าคราวนี้ เพื่อนของเขาจะยั้งมือไม่อยู่เข้าจริงๆ

“ขอบคุณนะคะคุณคีริน ฉันก็ชักจะติดใจเรื่องบน

เตียงของคุณซะแล้ว ไม่เหมือนใครบางคน

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันชอบเธอจังเลย”

“กลับได้แล้ว” พายุเห็นท่าทีของชายหญิงทั้งสอง คุยกันยิ้มหน้าบาน เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย และพาดพิงมา ถึงเขา มันยิ่งทำให้เขาโมโห

ไอ้พายุ!! แกรักผู้หญิงคนนี้ยิ่งกว่าที่เธอรักแกอีก ไม่รู้ตัวรึไง ถึงขั้นต้องใจเย็นไม่มีเรื่องกับฉันเพราะไม่ อยากให้เธอมีปัญหา

หลังจากที่แต่งตัวให้เสร็จสับ ก็ฉุดกระฉากลากถู กันออกมาจนได้ โดยมีเพื่อนของเขามองทุกการกระทำ ของชายหญิงทั้งสองอยู่ เขาสามารถพาเธอออกมาจน ได้ ระหว่างทางก็ตีฝีปากไปเรื่อยๆ แต่สุดท้ายร่างกาย ของหญิงสาวก็ดูเหมือนจะอ่อนล้าเกินกว่าจะสู้รบปรบ มือกับใคร ส่งให้เธอสู่ห้วงนิทราในไม่ช้าภายในรถของ เขา อาจเพราะความเหนื่อยล้ากับเหตุการณ์ทุกอย่างที่ เกิดขึ้นในวันนี้

“ไอ้พายุ ไอ้เจ้านายบ้า ใจร้ายเกินไปแล้วนะ คิดว่าฉันเป็นใคร คิดจะยกให้ใครก็ยกได้ใช่มั้ย อยากให้ ฉันเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงิน ไร้ยางอาย อยากให้ฉันเป็น โสเภณีข้างทาง อยากให้ฉันเป็นอะไรต่อมิอะไร ฉันจะ เป็นอย่างที่คุณต้องการให้หมดเล้ยยยยย คอยดู” หญิง สาวพูดละเมอออกมาอยู่ภายในรถที่กำลังเคลื่อนอยู่นั้น เขามองใบหน้าของเธอด้วยความรู้สึกผิดที่ทำกับเธอ มากมายถึงขนาดนี้

“ฉันขอโทษ” ชายที่อุ้มร่างบางอยู่นั้นพูดออกมา ด้วยความรู้สึกผิด อยากจะโกรธเธอก็โกรธไม่ลง อยาก จะเกลียดก็ไม่น่าจะทำได้ มันคงเป็นเพราะเขาเองที่บีบ ให้เธอต้องทำแบบนี้