บทที่11 เสียชีวิตแล้ว

พรทิพย์หัวตื้อไปหมด พอเธอได้สติ เธอก็ร้อง

ลั่น

“ แพร! เธอทำแบบนี้ได้ยังไง! เธอไม่กลัวฉัน บอกความจริงเรื่องไตเมื่อหลายปีที่แล้วกับพี่วุฒิหรือ ไง! “

“ ความจริง? “แพรหัวเราะออกมา เธอใช้มือ แตะหน้าของพรทิพย์แล้วทำหน้าได้ใจ “ ตอนนี้เรื่อง ที่ผ่านมาจะสำคัญอะไร? เธอคิดว่าหลังจากที่เกิด อุบัติเหตุทางรถยนต์หลายต่อหลายครั้ง วุฒิจะยัง เชื่อสิ่งที่เธอพูดยู่ไหม? “

พรทิพย์จ้องมองเธอไม่ละสายตาราวกับจะคิด บางอย่างได้ “ เดี๋ยวนะ เรื่องอุบัติเหตุ เป็นแผนของ เธอเหรอ? “

” ใช่สิ ไม่งั้นจะทำให้พงศ์เชื่อได้ยังไงว่าเธอ เป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจและอันตรายแค่ไหน? “ แพร ยิ้ม “ อ้อ! ไม่สิ ถ้าจะให้พูดจริงๆละก็ ฉันไม่ได้ วางแผนให้เกิดอุบัติเหตุ แต่ฉันวางแผนจะเหมือน เกิดอุบัติเหตุตางหาก เพื่อให้พี่พงศ์ชื่อว่าฉันเกิด อุบัติเหตุจริงๆ “

เมื่อพูดจบเธอก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ที่ใบหูของพรทิพย์ พูดเสียงเบาว่า “ ที่จริงฉันไม่ได้เกิด อุบัติเหตุ แล้วก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไร เพราะฉะนั้น เลือดของเธอ ฉันโยนทิ้งถังขยะไปแล้วล่ะ “

ในหัวของพรทิพย์ตื้อไปหมด เธอเลือดขึ้นหน้า

“ ฉันจะฆ่าแก! “ เธอร้องลั่น อยากจะเข้าไป ฉีกเนื้อของแพร แต่พยาบาลที่อยู่รอบๆก็เข้ามาล็อค ตัวเธอไว้ ทำให้เธอขยับตัวไม่ได้

“ แกเนี่ยนะจะฆ่าฉัน? “ แพรหัวเราะ เธอเดิน ” เข้าไปใกล้พรทิพย์และมองเธอด้วยสายตาเหยียด หยาม “ ถ้าให้ฉันพูด คนที่สมควรตายจริงๆ คือสาย เลือดชั่วๆในท้องของเธอตางหาก! “

เธอเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปยังหมอที่ยืนอยู่ใกล้ๆ พูดอย่างเย็นชาว่า “ พวกแกรีบพาตัวยัยนี่ไปที่ห้อง ทำแท้ง จากนั้นปลูกถ่ายมดลูกให้ฉัน “

ไม่! “ พรทิพย์ได้ยินคำว่าทำแท้ง สีหน้าของ เธอก็เปลี่ยนไปทันที เธอร้องลั่นและพยายามขัดขืน แต่หมอที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอก็ฉีดยาสลบใส่เธอ

ฤทธิ์ยาออกอย่างรวดเร็ว ภาพแพรที่กำลังยืนยิ้มค่อยๆเลือนราง
อย่า…

อย่าทำร้ายลูกของฉัน…

เธอร้องอ้อนวอนในใจ แต่ก็ต้านฤทธิ์ยาไม่ไหว แล้วสลบไป…

อีกด้านหนึ่ง

บริษัท.. ห้องทำงานประธาน

ณัฐวุฒิก้มมองเอกสารในโทรศัพท์ แต่ก็อ่านไม่

เข้าหัว

ในหัวของเขามีแต่ภาพของเหตุการณ์ในห้อง ผ่าตัด ตอนที่พรทิพย์ถูกเอาเลือดไป สีหน้าของเธอ ซีดขาว

หัวใจของเขาหนักและอึดอัดราวกับมีคนมากด ไว้ เขาปิดหน้าจอทิ้งอย่างหงุดหงิด

ณัฐวุฒิ แกพลาดไปจริงๆใช่ไหม?

ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นได้รับผลที่ตัว เองก่อไว้ แล้วทำไมเขาก็ยังเป็นห่วงเธอ
ถึงจะมีความคิดแบบนั้น แต่ร่างกายของเขา เองก็ขยับไปตามธรรมชาติ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรหาเลขา พร้อมออกคำสั่งว่า “ ให้ทางโรง พยาบาลส่งข้อมูลการตรวจร่างกายของพรทิพย์มา

ถึงแม้ว่าเมื่อวานเขาจะถามหมอแน่ใจแล้วว่า การที่พรทิพย์ให้เลือดในปริมาณนั้น ไม่มีผลเสียต่อ ร่างกายที่แข็งแรงของวัยรุ่น แต่เขาก็ทนไม่ได้จน ต้องตรวจสอบอีกครั้ง

เลขาของเขาทํางานรวดเร็ว ข้อมูลการตรวจ ร่างกายของพรทิพย์ส่งมาถึงเขาอย่างรวดเร็ว ณัฐ วุฒิไม่ได้ยื่นมือรับมาอ่าน เขาถามอย่างเย็นชาว่า “ ร่างกายของเธอเป็นยังไงบ้าง เสียเลือดมากเกินไป หรือเปล่า? “

” ดูจากผลการตรวจ คุณพรทิพย์ไม่ได้เสีย เลือดมากเกินไปครับ แต่…”

เมื่อเขาได้ยินประโยคแรกของเลขา เขาก็รู้สึก โล่งอก แต่พอเห็นเลขาทำเหมือนมีเรื่องอะไร เขาก็ ขมวดคิ้วทันที

« แต่ว่าอะไร? “
เลขาลังเลไปครู่หนึ่ง แล้วเขาก็ตอบตามสิ่งที่ เห็น “นอกเหนือจากการผลตรวจเลือดแล้ว ทางโรง พยาบาลยังส่งภาพมาอีกครับ คุณพรทิพย์ไม่มีไต ข้างขวาครับ “

ตึง!

ปากกาที่อยู่ในมือของณัฐวุฒิหล่นลงพื้น

เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว แล้วเดินไป กระชากเนคไทของเลขาไว้

ว่าไงนะ? “ เสียงของเขาสั่น “ เธอไม่มีไต ข้างขวา ? “

” ชะ… ใช่ครับ “ เลขาตกใจกับปฎิกิริยาของ ณัฐวุฒิ เขาจึงตอบตะกุกตะกัก

ณัฐวุฒิหน้าซีด

พรทิพย์ไม่มีไตข้างขวา ถ้าอย่างงั้นไตที่อยู่ใน ร่างกายของเขาก็…

ณัฐวุฒิยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อ โทรศัพท์มือถือ ของเขาก็ดังขึ้น