บทที่ 7 เซ็นสัญญา

หลังจากที่พรทิพย์ออกจากโรงพยาบาล เธอก็ โทรหาณัฐวุฒิทันที

“ณัฐวุฒิ ฉันตกลงหย่า ” เธอคุยโทรศัพท์อย่าง มีสติ “คืนนี้ เอาเอกสารมาให้ฉันเซ็นที่บ้าน ถ้าไม่มา ก็อย่าว่ากันถ้าฉันจะเปลี่ยนใจไม่หย่าแล้ว”

พอพูดจบ เธอก็วางสายเลยโดยไม่เปิดโอกาส ให้เขาได้พูด เธอเดินไปเกาะโซฟาแล้วหายใจแรงๆ

คำพูดที่ง่ายแบบนั้น ทำไมเวลาพูดออกมา กลับ เจ็บเหมือนโดนมีดแทงที่หัวใจล่ะ เจ็บจนหายใจไม่ ออก

ใช่สิ จะไม่เจ็บได้ไงกัน

ความรักที่เธอรักษามาอย่างดี กำลังจะจบแล้ว แต่เธอก็รู้ว่าเธอเลือกไม่ได้

ตอนนี้เธอปิดบังเรื่องลูกในท้องได้ แต่พอผ่าน ไปสักพัก ความก็คงจะแตก

ณัฐวุฒิไม่ยอมให้เธอคลอดลูกแน่ เพราะงั้นเธอ ต้องรีบหย่าก่อนที่เขาจะรู้ และรีบหนีออกไปจากที่นี่
เธอไม่ยอมให้ลูกคนนี้ตายไปเหมือนลูกคนก่อน

แน่

พอนึกถึงตรงนี้ น้ำตาของเธอก็ไหลออกมา เธอ บังคับให้ตนเองต้องรับให้ได้และเธอก็ไปซื้ออาหาร ที่มีสารอาหารสูงในตลาด จากนั้นก็ทำอาหารอยู่ใน ห้องครัว

ประมาณหนึ่งทุ่ม ณัฐวุฒิเตรียมตัวออกจาก

บ้าน

พูดแล้วก็เหมือนประชด ที่นี่คือเรือนหอของเธอ กับเขาแท้ๆ แต่เขากลับไม่กลับบ้านมาปีกว่าแล้ว

ในขณะที่เธอกำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัวนั้น ก็ได้ยินเสียงณัฐวุฒิกำลังมาถึง เธอรีบหยิบรองเท้า ออกมาให้เขา “เข้ามาสิ กับข้าวทำเสร็จแล้ว”

แต่เขากลับยืนอยู่ที่ประตู ไม่ขยับแม้แต่น้อย

“ไม่ต้องแล้ว ”เขาโยนใบหย่าไปที่หน้าของเธอ “เซ็นซะ ฉันจะได้ไป

พรทิพย์ที่กำลังถือรองเท้าอยู่นั้นอึ้งไปสักพัก
แต่วินาทีต่อมา น้ำตาของเธอก็ไหล แต่เธอ กลับบังคับตนเองให้ทำตัวเย็นชาและเข้มแข็ง

“ณัฐวุฒิ ฉันทำกับข้าวเสร็จแล้ว ถ้านายจะ กินหรือไม่กินฉันไม่สน แต่ถ้านายไม่กิน ฉันก็จะไม่ เซ็น”

“พรทิพย์ เธอบังคับฉันหรอ!”

ณัฐวุฒิเริ่มโมโห แต่เธอไม่สนใจเขาอีกต่อไป แค่เดินเข้าไปในห้องครัวอย่างเงียบๆ

เขามองดูแผ่นหลังที่ไม่สนใจของเธอแล้ว ก็ เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับความโกรธ

ณ ห้องทานข้าว บนโต๊ะถูกวางเต็มไปด้วย อาหาร เป็นอาหารที่เขาชอบทุกอย่าง เขากลับทำ เหมือนไม่เห็น ก็แค่นั่งลง ถือตะเกียบขึ้นมาพอเป็น พิธี จากนั้นก็ยื่นใบหย่าให้กับเธอเลย

“ข้าวก็กินแล้ว รีบเซ็นเถอะ”

พรทิพย์มองอาหารบนโต๊ะที่ยังไม่ถูกกิน บวก กับใบหย่าที่วางไว้ตรงหน้า วินาทีนี้ เธอรู้สึกถึงความ เจ็บปวดในใจเหมือนโดนมีดแทง
เธอก็แค่อยากกินข้าวดีๆสักมื้อก่อนจะหย่ากับ

เธอต้องการแค่นี้ ยังถือว่าขอมากไปหรอ?

เธอเบิกตากว้าง สุดท้ายเธอก็ถือปากกาขึ้นมา แล้วกำลังจะเตรียมตัวเซ็นลงไป แต่กลับคิดไม่ถึงว่า เธอจะไอหนักมาก

“แคก แคก แคก”

“เธอรีบเอามือมาปิดปากไว้ วางปากกาลง แล้ว รีบวิ่งเข้าไปในห้องครัวทันที”

ต่อจากนั้น ก็ได้ยินเสียงไอดังออกมาจากห้อง

ครัว

เสียงไอที่ทรมานของเธอ ทำให้ใจของณัฐวุฒิ

เจ็บปวดอย่างไม่รู้ตัว

เขาบอกกับตัวเองเสมอว่า เธอกำลังแกล้งแสดง ให้เขาดู เธอหักหลังเขา ถึงเธอจะไอจนตาย ก็ไม่ เกี่ยวข้องอะไรกับเขา แต่ร่างกายของเขาเหมือนไม่ ทำตามสมอง เขาจึงรีบวิ่งไปที่ห้องครัวในทันที
“พรทิพย์ เธอเป็นอะไร เธ เธอ….”

พอเขาเปิดประตูห้องครัวออก กำลังจะ สอบถามอาการของเธอ แต่เขากลับเห็นเธอถือยาไว้ หนึ่งเม็ด และยืนอยู่ใกล้ๆหม้อน้ำซุปที่กำลังต้มอยู่

พอเห็นฉากนี้ เขาก็ถึงและโมโหทันที

“พรทิพย์!” “เธอคิดจะวางยาฉันหรอ!”