บทที่ 3 ฉันหลอกนาย

หลังจากครึ่งชั่วโมง

ห้องทํางานของหมอ

“คุณพรทิพย์’หมอดันแว่นแล้วพูด

ในตาของหมอเกิดความสงสาร

“หลังจากที่ไตซ้ายบริจาคออกไปแล้ว ไตขวา ที่เหลือก็ทำงานหนักเกินไป จนล้มเหลวแล้ว

ร่างของพรทิพย์กระตุก

ไตซ้ายขาดหาย ไตขวาล้มเหลว ก็หมายความ ว่า เธอไม่มีไตดีๆที่สามารถทำงานได้อีกแล้ว?

“หมอ” เสียงของเธอสั่น “นั้นหมายความว่า

อะไร?

“ก็หมายความว่า คุณมีเวลาอีกไม่นานแล้ว

สีหน้าของพรทิพย์ซีดลงทันที

กำหมัดโดยไม่รู้ตัว เธอเปิดปากพูดอย่างยาก ลำบาก “ถ้าอย่างนั้นหมอ ฉันยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่? »

“น่าจะประมานหนึ่งปี

เส้นประสาทที่ตึงของพรทิพย์ก็ได้หย่อนลง เธอยิ้มแล้ว “แค่นั้นก็พอแล้ว”

หลังจากสิบนาที พรทิพย์เอาผลตรวจของตัว องออกมาจากห้องทำงานของหมอ

ข้างนอกเป็นณัฐวุฒิที่รอนานจนไม่ไหวแล้ว

เห็นว่าพรทิพย์ออกมา เขาพูดอย่างเย็นชา “พร ทิพย์ ไหนละหลักฐานที่เธอบริจาคไตซ้ายให้ฉัน?

พรทิพย์จับผลตรวจในมือไว้แน่น

ข้างในเขียนไว้อย่างชัดเจนว่าไตซ้ายของเธอ หายไป แต่พรทิพย์กลับไม่ได้เอาผลตรวจออกมา ตรงกันข้าม เธอแค่เงยหน้า ยิ้มให้ณัฐวุฒิอย่างเบิก บาน

“ไม่มีหลักฐาน” เธอพูดเบาและเร็ว “ณัฐวุฒิ ฉันหลอกนาย ไตในตัวของนาย ฉันไม่ได้เป็นคนให้ นายจริงๆ ”
ใต้ตาของณัฐวุฒิไปกำลังลุก

“พรทิพย์เธอแกล้งฉัน”เขาได้จับคางของผู้ หญิงตรงหน้าไว้แล้วตะคอก

แต่พรทิพย์กลับแค่มองเขาไว้ แล้วยิ้มอย่างไม่ เป็นอะไร “ใช่ ฉันหลอกนาย ณัฐวุฒินายไม่ใช่บอก ว่าไม่ได้รักฉันตั้งนายแล้วไม่ใช่หรอ แล้วทำไมถึง เชื่อคำพูดของฉันอย่างง่ายดายแบบนี้ละ”

“พรทิพย์ ฉันเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้ายเขา กัดฟันแล้วสะบัดคางของผู้หญิงทิ้ง “รักษามดลูก ของเธอให้ดีแล้วเอาให้แพร อย่าคิดเล่นตุกติก ไม่ อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”

ทิ้งคำขู่ที่เย็นชาไว้ เหมือนกับว่าถ้าเขายังมอง พรทิพย์เขาก็จะอ้วกอย่างนั้นเลย ไม่หันหัวกลับแล้ว เดินจากไป

พรทิพย์ถูกทิ้งให้อยู่กับที่ มองแผ่นหลังของ ผู้ชาย จนกว่าแผ่นหลังนั้นเดินไปจนสุดทางเดิน เธอ ถึงจะก้มหัวลง ไอออกมาอย่างหนัก

“แค่ก แค่ก แค่ก แค่ก”
เธอไอหนักมาก ทั้งร่างแทบจะม้วนเป็นวงกลม อุส่าไอจบแล้ว ก้มหัวเธอก็ได้เห็นเลือดสีแดงอย่าง ตกใจ

เธอยิ้ม ยิ้มอย่างเศร้ารันทดและไม่มีแรง

จะตายแล้วจริงๆใช่ไหม

ถ้าอย่างนั้น ก็ให้ณัฐวุฒิเกลียดเธอเถอะ แบบ นี้พอถึงวันที่เธอจากไปจริงๆ เขาก็จะสามารถยิ้มรับ ได้

หลังจากสามวัน ก็เป็นวันเกิดของแพร

ณัฐวุฒิจัดงานวันเกิดอลังการที่โรงแรมแห่ง หนึ่ง คนดังในเมือง S มากันเกือบหมด

แพรควงแขนของณัฐวุฒิแล้วยืนอยู่ท่ามกลาง ผู้คน ฟังคำอวยพรและยินดีจากคนรอบกาย ยิ้ม อย่างหวาน

และในเวลานี้

จู่ๆกลุ่มคนก็ได้แยกออก เห็นร่างที่เซ็กซี่เดินมาช้าๆดูออกผู้หญิงตรงหน้าเป็นใคร แพรหน้าซีดเลย ทีเดียว

พรทิพย์ใส่กระโปรงยาวสีแชมเปญ สวยมากจน ทำให้ตกใจ เธอจับแก้วเหล้าไว้ ยิ้มให้กับแพร “น้อง แก้วนี้ฉันชนกับเธอ สุขสันวันเกิดนะ”

แต่แพรกลับไม่ได้ไปรับแก้วเหล้านั้น

ตรงกันข้าม เธอแค่ดึงแขนเสื้อของณัฐวุฒิไว้ พูดอย่างเบาเหมือนกำลังขอความช่วยเหลือ “พี่ วุฒิ”

สายตานั้น เหมือนกวางที่ตกใจ ทำให้คนเอ็นดู

ณัฐวุฒิจับมือของเธอไว้อย่างถนุถนอม แต่พอ ตอนเขาเงยหน้ามองพรทิพย์ สายตากลับเย็นชา เหมือนเดิม

“พรทิพย์ ร่างกายของแพรอ่อนแอดื่มเหล้าไม่ ได้”เขาเปิดปากพูดอย่างเย็นชา “เหล้าแก้วนี้ฉันดื่ม แทนเธอเอง”

พูดเสร็จเขาก็รับไวน์แดงมาจากมือของพร ทิพย์ ดื่มหมดทีเดียว