บทที่ 1 ขอร้องคุณให้ฉันผ่าคลอดเถอะ

“ณัฐวุฒิ ฉันขอร้องละ ให้หมอผ่าคลอดให้ฉัน เถอะ….ฉันเจ็บจนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ…

โรงพยาบาล ห้องทำคลอด

พรทิพย์คุกเข่าไว้กับพื้นที่เย็บเฉียบ เหงื่อเย็น ทําให้สายตาของเธอเบลอ ในท้องเจ็บมาก เหมือน จะทำให้กระดูกของเธอแหลกสลายไปเลย

ในความเจ็บที่มากมาย เธอได้แต่ยื่นใบอนุญาต ให้กับผู้ชายตรงหน้า เหมือนกับว่าจับโดนต้นไม้ที่ สามารถช่วยชีวิตตัวเองได้ สิ้นหวังและลังเล

แต่ผู้ชายตรงหน้าของเธอกลับไม่ยอมรับ

“พรทิพย์” เขามองเธอไว้ น้ำเสียงเย็นชาไม่มี แม้แต่ความนุ่มนวล “มดลูกของเธอยังต้องผ่าแล้ว ย้ายไปให้ ผ่าไม่ได้ เพราะฉะนั้น เธอต้องคลอด อย่างธรรมชาติ”

ร่างของพรทิพย์กระตุก เงยหน้ามองผู้ชายตรง หน้า เหมือนกับพึ่งรู้จักเขาเป็นครั้งแรก

“ณัฐวุฒิ ”เธอทนไม่ไหวแล้วร้องไห้ออกมา “ในสายตาของคุณแล้วฉันยังไม่มีค่าเท่ากับมดลูกอันหนึ่งใช่ไหม”

พรทิพย์ร้องไห้อย่างสิ้นหวัง แต่ว่าณัฐวุฒิก็ยัง ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย

“อย่าดิ้นรนเลย พรทิพย์ ฉันไม่เคยเปลี่ยนการ ตัดสินใจของตัวเอง”ในน้ำเสียงของเขาปนด้วย ความรำคาญ “ถ้าเธอฉลาดพอ ก็เข้าไปในห้อง ทําคลอดแล้วคลอดอย่างธรรมชาติซะ

ความหวังสุดท้ายในตาของพรทิพย์ก็ได้ดับไป

ร่างของเธอเจ็บจนเหมือนจะแตกออก แต่ที่เจ็บ มากกว่าคือใจของเธอ

“ทิพย์ รอเธอคลอดลูกแล้ว ฉันจะหาหมอที่ดี ที่สุดในโลกมาช่วยทำคลอดให้เธอ ฉันทนไม่ได้ที่จะ เห็นเธอเจ็บแม้แต่น้อย”

คำพูดของผู้ชายที่รักและเป็นห่วงก็ยังคงวน เวียนอยู่ใกล้หูของเธอ และผู้ชายที่ปีนั้นได้สัญญา ไว้แบบนี้ ตอนนี้กลับยืนอยู่เฉยๆอย่างเย็นชา มอง เธอที่กำลังทุกข์ทรมาน

“ณัฐวุฒิ” ในที่สุดเธอก็ได้พังทลาย น้ำตาไหลลงมาจากหน้าที่ซีดขาว “ทําไมนายต้องทำแบบนี้ กับฉัน ถึงแม้ว่าจะไม่สนความอยู่รอดของฉัน แต่ลูก ในท้องของฉันละ นายไม่กลัวเด็กเกิดเรื่องหรอ? นี้ เป็นลูกแท้ๆของนายนะ”

“ลูกแท้ๆของฉัน? “ณัฐวุฒิเหมือนได้ยินเรื่อง ตลก ยิ้มอย่างเย็นชา ก้มตัวลงไปลูปหน้าของพร ทิพย์อย่างใช้แรง เหมือนอยากจะบีบคางของเธอให้ แหลก “พรทิพย์ ฉันไม่เคยจี่ตัวเธอเลย แล้วจะเป็น ลูกของฉันได้ยังไง?

พรทิพย์มองหน้าของผู้ชายที่เย็นชาตรงหน้า อย่างไม่น่าเชื่อ “ณัฐวุฒินายพูดอะไรเนี้ย คืนที่เรา แต่งงาน…”

“พอแล้ว “เรื่องคืนแต่งงาน เหมือนกับจุดเจ็บ ของเขา ตาของเขาเย็นชากว่าเดิมทันที แล้วพูดว่า “พรทิพย์ ฉันจะบอกให้นะ ฉันไม่สนหรอกว่าเด็ก ชั่วนี้จะเป็นยังไง เธอแค่ต้องรู้ว่ามดลูกของเธอ ห้าม ผ่า”

พูดเสร็จ เขาก็สะบัดเธอออกอย่างแรง

พรทิพย์ล้มลงบนพื้นที่เย็นของโรงพยาบาล แต่ ใจกลับรู้สึกเย็นยิ่งกว่า
เด็กชั่ว…….

ณัฐวุฒิพูว่าลูกของพวกเขา เป็นลูกชั่ว…..

ใจ เจ็บเหมือนกับถูกมีดกรีด พรทิพย์ใจไม่อยู่ กับเนื้อกับตัวจนกว่าได้ยิน

“ไม่ดีแล้ว คุณนายเลือดไหลเยอะมาก”

พยาบาลข้างๆรองออกมาอย่างตกใจ พรทิพย์ ก้มหัวลง ถึงจะเห็นเลือดออกมาจากหว่างขาเมื่อ ไหร่ไม่รู้

“ณัฐวุฒิ ”เธอลนลานมาก จับที่มุมเสื้อของณัฐ วุฒิไว้แน่น ร้องอย่างใจแทบขาดว่า “ข้อร้อง ขอร้อง นายช่วยเอาลูกของเราไว้ด้วย”