บทที่ 13 ไม่มีอะไรจะตอบแทน
เธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองอยู่ใกล้ความตาย มากขนาดนี้, ความรู้สึกที่หายใจไม่ออกนั่นทำให้ เธอราวกับจะสงบไป
การคลอดลูกและการที่ถูกลมหนาวพัดกาย ตอนที่ถูกมัดไว้ข้างหน้าผา, ยังไม่ทำให้เธอหวาด กลัวมากขนาดนี้เลย
“ชิงชิงไม่อยากตายค่ะ…….านนายพล……. ชิงชิงพูดทุกคำออกมาอย่างยากลำบาก
เมื่อเหยียนเค้าคุนได้ยินอย่างนั้น, กลับตาแดง กำขึ้นมาทันที: “ถังเหยาก็ไม่อยากตายเหมือน กัน….เธอก็ไม่อยากตายเหมือนกัน…..……
แรงในมือของเขาอ่อนแรงลงเล็กน้อย, ซู่ชิงชิง เลยใช้แรงที่มีอยู่ทั้งหมดดิ้นจนหลุดออกจากมือเขา ได้, แล้วหลบเข้ามุมเตียงอย่างตัวสั่น.
“ชิงชิงก็แค่อยากจะไปเยี่ยมคุณพี่, แต่พี่ คุณกลับตีชิงชิงจนสงบไป…………ชิงชิงฟื้นขึ้น มา, ก็ถูกมัดเอาไว้ข้างหน้าผาแล้ว, เรื่องอื่นชิง ชิงไม่รู้อะไรเลยจริงๆค่ะ..….…….ชิงชิงพูดอธิบาย อย่างตะกุกตะกัก, นำเสียงแสดงออกถึงความน้อยใจ, “ถ้าชิงชิงเดินไปที่หน้าผาเอง, ทําไมถึง ไปคนเดียวโดยไม่พาสาวใช้ไปสักคนเลยล่ะคะ? สุดท้ายในใจของท่านก็มีแค่คุณพี่เพียงคนเดียว, ชิงชิงกับลูกที่ตายไปไม่ได้มีความหมายอะไร เลย.…………….”
เหยียนเส้าคุนสูทหายใจเข้าลึกๆทีหนึ่ง, เพื่อ ให้ความโมโหของตัวเองค่อยๆสงบลง
“รอให้อยู่เดือนเสร็จ, เธอก็กลับไปอยู่ที่เดิม สัก. “เขาออกคำสั่งกับซู่ชิงชิง
ซู่ชิงชิงลืมตากว้างอย่างตกใจ, แล้วจ้องมอง เขาอย่างไม่อยากเชื่อ: “ท่านนายพล, ท่านจะทิ้ง ชิงชิงไปเหรอค่ะ?
“ถ้าไม่ใช่เพราะว่าท้อง, เธอนึกเหรอว่าเธอจะ ได้เข้ามาอยู่ในจวนนายพล? “นัยน์ตาของเหยียน เส้าคุนไม่มีความอ่อนโยนเลยแม้แต่น้อย, “ไปอยู่ ที่อื่น, ของกินของใช้, เธอจะมีเหมือนตอนนี้ทุก อย่าง, ถ้าเธอไม่พอใจ, ก็ไปตามทางของตัวเองก็ แล้วกัน.
เขาพูดจบไม่รอให้ซู่ชิงชิงได้ตอบกลับ, ก็เดินก้าวเท้ากว้างออกไปเลยทันที.
ถ้าไม่ได้เห็นแก่ที่ผู้หญิงคนนี้เคยคลอดลูกให้ กับเขา, เหยียนเส้าคุนก็ไม่มีทางที่จะดูแลเธอแบบ
มองดูแผ่นหลังที่เดินจากไปของเหยียนเส้า คุน, ซู่ชิงชิงกัดฟันแน่น, และโกรธจนสั่นไปทั้ง ตัว
ผู้หญิงคนนั้นตายไปแล้ว, ตัวเองยังไม่ สามารถแทนที่เธอในใจของเขาได้งั้นเหรอ?
นึกว่าแค่ขอเธอตายไป, ตำแหน่งฮูหยินท่าน นายพลก็จะต้องเป็นของตัวเอง, นึกไม่ถึงเลยว่า เขากลับจะไล่ตัวเองออกจากจวนนายพล!
ซู่ชิงชิงกำผ้าห่มเอาไว้แน่น, นัยน์ตา แสดงออกถึงความดุร้าย
เธอพยายามแค่ไหนกว่าจะเข้ามาอยู่ใน จวนนายพลได้, ไม่มีทางที่จะยอมออกไปง่ายๆ แน่นอน!
อากาศที่หนาวเปลี่ยนเป็นอุ่นขึ้น, มีใบไม้ที่ เขียวขจีขึ้นตามกิ่งไม้, ทุกที่เต็มไปด้วยความมีชีวิต ชีวา
“ติ่งติ่ง”
นำที่แข็งตัวในสระละลายลง, เสียงนำพุดังซู่
ช่าๆ
นกน้อยที่อยู่ในสวนกระพือปีกเบาๆ, บินไป มาระหว่างต้นไม้สองต้น, ดูสนุกและมีความสุข มาก
ทุกอย่าง, ดูเข้ากันและสวยงามเป็นอย่าง
มาก
“ค่ออกแค่… เสียงไอและเสียงหายใจทำให้ ความเงียบสงบนั้นจางหายไป, นกน้อยทั้งหลาย ต่างบินหลบเข้าไปในใบไม้ของต้นไม้ใหญ่,แล้วเงียบหายไป.
ผู้หญิงที่สวมเสื้อจีนโบราณ, สีหน้าขาวซีดก็ ก้มตัวลงเก็บหญ้าสมุนไพรที่ขึ้นอยู่พื้น
เธอถือขึ้นมาอมเบาๆใต้จมูก, แล้วกินมัน เข้าไป
“หมอเฮ่อ, ฉันเจอเพกาลิ้นฟ้าแล้ว! เสียงของเธอดังสะท้อนอยู่กลางหุบเขา
เฮ่อหานที่ถือตะกร้าไม้ไผ่เดินเข้ามา, มอง ไปทางหญิงสาวที่ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย: “เสี่ยว เหยา, สมุนไพรบางอย่างมันมีผิด, ร่างกายเธอยัง ไม่แข็งแรง , ต่อไปอย่าใช้ตัวเองทดลองสมุนไพร อีกนะ.
หญิงสาวคนนั้นยิ้มเบาๆ, เธอก็คือถังเหยาที่ หายตัวไปนานนับเดือนนั่นเอง , เธอเก็บสมุนไพรที่ ขึ้นอยู่บนพื้นอย่างเบามือแล้วใส่ลงในตะกร้าไม้ไผ่ที่ เฮ่อหานถืออยู่
“หมอเฮ่อเป็นคนช่วยชีวิตฉันเอาไว้, นอกจาก ช่วยหาสมุนไพร, ฉันก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นที่จะ ตอบแทนได้
ถังเหยาพูดเสียงเบา, แล้วไอค่อกแค่กขึ้นมา
พอนึกถึงการที่ต้องผ่านความเป็นความตาย มา, ตอนนี้เธอก็ยังรู้สึกกลัวไม่หาย.
วันที่เธอตกลงมาในหน้าผา, ยังไม่ทันถึงพื้นก็ สงบไป, รอจนเธอตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองได้นอน อยู่บนเตียงไม้ในกระท่อมหลังเล็กแล้ว, และมีเข็ม เงินฝังอยู่ทั่วทั้งตัว
คนที่ถือเข็มนั่งอยู่ข้างเตียง , ก็คือเฮ่อหาน
ที่แท้วันนั้นขณะที่ร่างเธอตกลงจากหน้าผา, ตอนนั้นเองเฮ่อหานก็กำลังเก็บสมุนไพรอยู่ก้นผา
เขารู้สึกได้ถึงความผิดปกติ, เลยเงยหน้าขึ้น มองไป, ก็เห็นอะไรบางอย่างชนเข้ากับกิ่งไม้ที่ขึ้น อยู่บนโขดหินไปสองสามที จากนั้นก็กลิ้งลงมา
เฮ่อหานไม่ได้คิดอะไรมาก เขาโยนตะกร้าทิ้ง แล้วอ้าแขนออกไปรับร่างถังเหยาทันที.
แต่ร่างชนเข้ามาอย่างแรง, เฮ่อหานรับถัง เหยาเอาไว้แล้วกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง
ถังเหยานอกจากจะมีแผลถูกยิง, ก็คือรอยฟกช้ำเล็กน้อยตามตัว
เฮ่อหานข้อมือเคล็ดทันที, แต่เขาก็ทนความ เจ็บปวดเอาไว้แล้วอุ้มร่างถังเหยาที่สงบกลับไปที่ กระท่อม
ถังเหยานอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงไปเจ็ดวันเจ็ดคืน เต็มๆ, ถึงได้ฟื้นขึ้นมา
ผู้ชายที่รักอย่างหมดหัวใจจะฆ่าเธอ, แต่ ผู้ชายแปลกหน้าคนนี้กลับกำลังพยายามอย่างสุด ความสามารถเพื่อที่จะช่วยชีวิตเธอ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ