บทที่ 6 ทําร้ายร่างกาย

“ฉันไม่ได้โกหก คุณไปตรวจดูที่โรงพยาบาล เองได้เลย หรือว่าไปถามคุณหมอดูก็ได้ แล้วคุณก็ จะรู้ความจริงทุกอย่าง”

ไลลาเจ็บจนมีเหงื่อผุดซึมออกมาบริเวณหน้า ผาก เธอแสยะยิ้มแล้วหัวเราะออกมาอย่างอ่อนแรง “ธาม ที่คุณเกลียดฉันมาตลอด ก็น่าจะเป็นเพราะว่า คุณถูกบังคับให้แต่งงานกับฉัน แล้วคุณรู้บ้างไหมคะ ว่าฉันเองก็เกลียดคุณมาตลอดเช่นกัน? ฉันเกลียด ที่คุณจำฉันไม่ได้ เกลียดที่คุณทำกับฉันแบบนี้ ถึง แม้ว่าฉันจะรักคุณมากจนถอนตัวไม่ได้ แต่ว่าฉันเอง ก็ถูกเลี้ยงมาอย่างดีตั้งแต่เล็กจนโต ฉันมีความสุข มากในช่วงเวลาที่คบกับคุณ แต่ตั้งแต่ที่ฉันแต่งงาน กับคุณมา ฉันไม่มีความสุขเลย…”

ไลลาเจ็บมาก แรงของเธอค่อย ๆ หมดไปจน เธอต้องพิงกับกำแพง ใบหน้าของเธอเปียกชุ่มไป ด้วยเหงื่อ เธอพูดเน้นย้ำกับเขาออกมาทีละคำ “ไม่ ว่าระหว่างเราจะมีปัญหาอะไร ฉันก็ยอมปล่อยแล้ว เราหย่ากันเถอะ….”

ธามรู้สึกตึงเครียดไปทั้งตัว เขากุมแขนของ ไลลา แต่ร่างกายของไลลาอ่อนแรงมากจนเขากุม เอาไว้ไม่อยู่ ทำให้เขารู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเลย
ทําไมล่ะ?

ตอนที่น้ำรินกระโดดลงทะเลเขายังไม่รู้สึก กลัวขนาดนี้เลย แต่ตอนนี้เมื่อเห็นเธอกำลังอ่อนแอ หัวใจของเขาก็รู้สึกเจ็บปวดราวกับมีคนมาบีบเอาไว้ เจ็บจนเขาแทบจะยืนไม่ไหว เขารู้สึกปวดหัว เหมือน กับมีภาพมากมายปรากฏขึ้นมาอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

ในตอนที่เขากำลังปวดหัวมากจนแทบจะยืน ไม่ไหวนั้น แม่ของน้ำรินที่อยู่ข้าง ๆ ก็พุ่งถลาเข้า ๆ มา เธอกำเส้นผมของไลลาแล้วจะกระชากให้ออก ไป เธอทั้งกระชากผมและถีบเตะทำร้ายร่างกาย ไลลาอยากจะตอบโต้ แต่เธอไม่มีแรงเลย แม้แต่ร้อง โวยวายออกมาเธอยังทำไม่ได้เลย!

ธามปวดหัวเหมือนกับว่าจะระเบิดออกมา ม่านตาของเขาเริ่มพร่ามัว ในหัวมีฉากต่างๆ ผุด ขึ้นมามากมาย ล้วนแต่เป็นภาพที่อยู่กับไลลาทั้งนั้น ไลลาคนที่คึกคักร่าเริง ไลลาคนที่กระปรี้กระเปร่ามี ชีวิตชีวา ไลลาตนที่แข็งแกร่งและมีความเชื่อมั่นใน ตัวเองสูง ทุก ๆ ด้านของไลลากำลังพูดคุยอยู่กับเขา ในเรื่องที่แตกต่างกันออกไป

‘คุณธาม คนอย่างคุณเนี่ยนะจะมาแย่งลูกค้าฉัน?
‘คุณธาม ทำไมคุณถึงเสียสละโอกาสการทำ สัญญาให้กับฉันล่ะ?

‘คุณธาม คุณชอบฉันหรือเปล่าคะ?

‘คุณธาม คุณธาม? คุณธาม!’

ภาพต่าง ๆ เหล่านี้ทำให้เขารู้สึกปวดหัวเหมือน กับจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เขาปวดมากจนต้องร้อง ครวญครางออกมาแล้วเอามือระดมทุบศีรษะของตัว เอง

“พี่ธาม พี่ธามเป็นอะไรไปคะ?” ธามลืมตาขึ้น เขาสบตากับน้ำรินพอดี

ในตอนนี้ธามเพิ่งจะรู้สึกตัว เขาผลักน้ำรินออก ในทันใด แต่ในตอนที่เขาเพิ่งจะได้สติฟื้นกลับคืนมา เขาก็มองเห็นแม่ของน้ำรินลากไลลาไปเกือบจะถึง ประตูบ้านอยู่แล้ว เธอลากไปพลางทำร้ายทุบตีและ เตะไลลา “ใครใช้ให้เธอมายุ่งวุ่นวายกับลูกเขยของ ฉัน!”

ในหน้าของไลลาซีดเผือด ร่างกายส่วนล่าง ของเธอมีเลือดไหลออกมาเป็นทาง
ฉากตรงหน้าให้ธามแทบจะขาดใจ เขารีบวิ่ง เข้าไปผลักแม่ของน้ำรินออก แล้วอุ้มไลลาขึ้นมา

“โอ้ย!” แม่ของน้ำรินร้องออกมาเสียงดัง จาก นั้นเธอก็นั่งลงไปที่พื้น เมื่อน้ำรินเห็นดังนั้นเธอก็นั่ง ไม่ติดที่แล้ว เธอรีบวิ่งมาขวางทางธามเอาไว้ “พี่ธาม พี่ธามจะไปอุ้มเธอทำไมคะ? พี่ธาม…”

“ไปให้พ้น!” ธามตวาดใส่เธอ เขาไม่สนใจคน อื่น รีบอุ้มไลลาวิ่งออกมาจากบ้านพาไปขึ้นรถ จาก นั้นก็ขับรถมุ่งหน้าตรงไปยังโรงพยาบาล

รถติดมาก ธามแซงรถทุกคันไป เขาขับฝ่าไฟ แดงมานับไม่ถ้วน เมื่อถึงโรงพยาบาล ไลลาก็แทบ ไม่ได้สติแล้ว ธามพูดกับไลลาที่อยู่ในอ้อมกอดเขา ว่า “ไลลา ไลลาคุณเป็นอะไร? หมอ หมอ

ไลลาพูดออกมาอย่างแผ่วเบา “อย่าเรียกเลย ค่ะ ฉันจะไม่ไปตามตื้อคุณอีกแล้ว ธาม คุณอยากจะ อยู่กับใครก็ไปเถอะค่ะ”

ธามรู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจราวกับจะหยุด หายใจ เขารู้สึกว่าคำพูดทุกคำของไลลากำลังกรีด หัวใจของเขาอยู่ เขากุมมือของไลลาเอาไว้แน่น “ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ไม่ต้องแล้ว! พยาบาล หมอ!หมอ!”

“เรา…หย่ากันเถอะ ฉัน…ฉันยอมแล้ว…” หลัก จากที่ไลลาใช้แรงเฮือกสุดท้ายพูดคำพวกนี้ออกมา เธอก็หมอสติไป