บทที่ 3 วิ่ง

ไลลา โทรศัพท์แน่น เธอวิ่งไปที่ชั้นสองของ เรืออย่างบ้าคลั่ง

เธอตั้งใจจะมาเคลียร์กับน้ำรินให้รู้เรื่อง มีเพียง น้ำรินแค่คนเดียวเท่านั้นที่จะทำอะไรแบบนี้ได้ แต่ว่า ในตอนที่เธอวิ่งมาถึงหน้าห้องของน้ำริน เธอก็เห็นว่า ประตูห้องของหล่อนเปิดอยู่

เธอได้ยินเสียงของน้ำรินและแม่ของหล่อน เล็ดลอดออกมาจากด้านใน

“น้ำริน ครั้งนี้เธอต้องคว้าโอกาสไว้ให้ได้เลย นะ รีบ ๆ ทำให้พวกเขาหย่ากันให้ได้ แล้วเธอก็รีบ แต่งงานกับธามเสีย อย่าทำให้ไลลาเธอท้องได้เชียว ล่ะ ไม่อย่างนั้นก็คงจะจัดการกับทางบ้านตระกูล ฉัตรเฉลิมได้ยากเอานะ”

“วางใจเถอะค่ะคุณแม่ พี่ธามเขาไม่มีทางแตะ ต้องเธอหรอกค่ะ” น้ำรินพูดอย่างได้ใจ “พี่ธามเขา ชอบหนูแค่คนเดียวเท่านั้น”

นิ่งไปสักพัก น้ำรินก็เริ่มลังเลใจเล็กน้อย “แต่ ว่า พวกเราจะไม่ถูกจับได้ใช่ไหมคะ? คุณหมอคน นั้นบอกว่าพี่ธามอาจจะค่อย ๆ ฟื้นฟูความทรงจำ กลับมาได้เองไม่ใช่เหรอคะ?”
“ก็นั่นแหละ เธอถึงต้องรีบลงมือยังไงล่ะ!”

น้ำเสียงของแม่น้ำรินนั้นฟังดูไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ แฝงไปด้วยความสบายใจอย่างหนึ่ง “ใกล้จะสำเร็จ อยู่แล้วน่า ไม่เสียแรงที่ฉันหมดกับเรื่องนี้ไปมาก ทั้ง จิตแพทย์เอย นักสะกดจิตเอย”

“คิก ๆ คุณแม่เก่งที่สุดเลยค่ะ!”

“เธอต้องก็รีบลงมือล่ะ ถ้าหากว่าช้าไป สถานการณ์อาจเปลี่ยนแปลงได้ ทางที่ดีที่สุดก็รีบ แต่งงานกับคุณธามซะ เมื่อแต่งงานแล้วก็รีบไล่ยัย ไลลาหนามยอกใจคนนี้ออกไปเร็ว ๆ !”

“หนูรู้ค่ะคุณแม่!” น้ำรินกัดฟันแน่น “คุณแม่ ยังไม่รู้ ตั้งแต่ที่พี่ธามแต่งงานไป ถึงแม้ว่าเขาจะมา ขอโทษหนูอยู่ตลอด แต่ว่าเขาก็ยังรักษาระยะห่าง ไม่ใกล้ชิดกับหนู เขาบอกว่าเขาจะต้องรับผิดชอบ กับการแต่งงานของเขา แล้วยังบอกอีกว่าให้หนูรอ เขาหย่า คราวนี้แหละ หนูจะต้องทำให้พวกเขารีบ หย่ากันให้ได้เร็ว ๆ เลย!

ไลลายืนอยู่ด้านนอก เธอรู้สึกเวียนหัวมากจน แทบจะเป็นลมล้มไปเลย
เธอรู้มาตลอดว่าน้ำรินชอบธาม แต่ว่าเธอยังคง คิดถึงความสัมพันธ์ที่เหลืออยู่น้อยนิดระหว่างเธอ และน้ำรินอยู่…

แต่เธอนึกไม่ถึงเลยว่า…ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!

“ปัง” ไลลาถีบประตูออกอย่างแรง

“อ่า? ไลลา?” น้ำรินตกใจจนหน้าซีด

“ไลลา เธอทำอะไรของเธอเนี่ย!” แม่ของน้ำ รินออกตัวยืนขวางตรงหน้า “เธอรู้ไหมว่านี่เป็นเรือ ของใคร? นี่เป็นเรือของคุณธามนะ เธอกล้ามาทำ เสียมารยาทกับน้ำรินแบบนี้ได้อย่างไรกัน?”

“พวกเธอทำอะไรกับธาม?” ไลลาโกรธจัดจน ร่างกายสั่นเทิ้ม “ฉันได้ยินที่พวกเธอพูดหมดแล้ว ฉันจะบอกเรื่องที่พวกเธอทำไปทั้งหมดกับธาม

“เธอกล้าเหรอ!” แม่ของน้ำรินโผเข้ามาจะ จิกผมของไลลา ไลลาดันเธอออกสุดแรง แล้วหัน หลังวิ่งกลับออกไปด้านนอก เธอตั้งใจจะเปิดโปง แผนการชั่วร้ายของพวกเธอกับธามเดี๋ยวนี้เลย!
แต่นึกไม่ถึงเลยว่าในตอนที่เธอก้าวออกไปยัง บริเวณดาดฟ้าของเรือนั้น เธอก็มองเห็นธามยืนอยู่ บนดาดฟ้าของเรือแล้ว

“ไลลา!” ธามตะโกนเรียกเธอ เขาเอาซอง เอกสารในมือโยนใส่ไลลา “คุณอยากหย่ากับผม? จะต้องรีบร้อนขนาดนี้เลยเหรอ?”

ไลลาจ้องมองซองเอกสาร เธอเหม่อลอยไปชั่ว ขณะหนึ่ง แล้วเธอก็นึกถึงคำพูดที่แม่ของน้ำรินและ น้ำรินคุยกันเมื่อสักครู่ในทันใด เธอก้มลงไปเก็บซอง เอกสารนั้นขึ้นมา แล้วตะโกนใส่ธามดังลั่ง “ฝันไป เถอะ ฉันไม่มีทางยอมหย่ากับคุณหรอก คุณล้มเลิก ความคิดที่จะแต่งงานกับน้ำรินไปได้เลย!”

“คุณหลอกผม?” ธามโมโหมาก

ไลลาก็โมโหมากเช่นกัน เธอยืนอย่างไม่มั่นคง แต่ก็ยังตะคอกใส่เขาไปว่า “ต่อให้ฉันต้องตายไป เพราะตำแหน่งภรรยาของคุณ ต่อให้คุณไม่ได้รัก ฉันหรือฉันไม่ได้รักคุณ ฉันก็ไม่มีทางยอมให้คุณไป แต่งงานกับน้ำรินได้หรอก!”

เมื่อได้ยินไลลาพูดอย่างนั้น ธามก็โกรธจัด ที่ เธอทำทุกหนทางเพื่อให้ได้แต่งงานกับเขา นั่นก็เป็นเพียงเพราะว่าเธอไม่ต้องการให้เขาไปแต่งงานกับ น้ำรินแค่นั้นเองเหรอ?