ตอนที่ 9 เธอท้องแล้ว

นัทชาชะงักไปครู่หนึ่งแล้วมือก็หลุดเป็นอิสระ

แต่ทานวีร์คว้าไว้แน่นไม่ยอมปล่อยและพูดต่อ “ฉันได้ยินมาว่าจิรชัยกำลังจะแต่งงานแล้ว เธอกับ เขา……จบกันแล้วใช่ไหม? นัทชา……ถ้าเธอต้องการ ฉันจะพาเธอไปจากที่นี่”

ในที่สุดเขาก็รวบรวมความกล้าและพูดความลับที่เก็บ ซ่อนไว้ในใจมาหลายปีออกไป

“ฉันชอบเธอมาหลายปีแล้ว แต่ที่ผ่านมาในสายตาเธอ มีเพียงแค่จิรชัย ฉันไม่กล้าเข้าไปรบกวนเธอ แต่ตอน ..…….……เขากำลังจะแต่งงานแล้ว เธอก็ควรปล่อยมือจาก เขาได้แล้ว ให้ฉัน ให้โอกาสฉันได้เป็นคนมอบความสุข ให้เธอเถอะ”

นัทชารู้มาตลอดว่าทานวีร์คิดแบบนั้นกับเธอจริงๆ

เธอรีบปล่อยมือของทานวีร์ “ขอโทษนะ ฉันทำไม่ ได้……แม้ว่าจิรชัยกำลังจะแต่งงาน แต่เขาก็ยังเป็นคนที่ ฉันชอบที่สุดในหัวใจ และฉันก็ไม่คิดจะทิ้งเขา”

ความรู้สึกของทานวีร์มืดลง แววตาเต็มไปด้วยความ เจ็บปวด

นัทชาเดินจากไปเพียงไม่กี่ก้าวก็พูด “วิกฤตของ ตระกูลหันมณีในครั้งนี้ ฉันจะพยายามช่วยแก้ไขปัญหาแล้วก็หลังจากนี้ขอให้นายอยู่ห่างๆฉันไว้ ฉันไม่อยากให้ นายต้องเหนื่อยและยิ่งไม่อยากให้นายรู้สึกลำบากใจ”

พูดจบนัทชาก็เดินจากไป

แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าวสายตาของเธอก็พร่ามัวเป็นสี คํา-เทาและเธอก็มองเห็นอะไรไม่ชัด

“นัทชา เธอเป็นอะไรไหม?” ทานวีร์ถามด้วยความเป็น

ห่วง

“ฉันไม่เป็นไร!” นัทชารีบตอบกลับไปทันที เธอกัดฟัน อดทนกับอาการมองไม่เห็น เธออยากที่จะค่อยๆปลีกตัว จากไป แต่เพราะมองไม่เห็น ปลายเท้าของเธอก็ไปเตะ เข้ากับซุ้มดอกไม้และหงายหลังไป

“นัทชา!” ทานวีร์ตะโกนเสียงดังและพุ่งเข้ามากอดเอว ของนัมชาไว้ “เธอเป็นอะกันแน่? เธอป่วยใช่ไหม ฉันจะ พาเธอไปโรงพยาบาล!”

“ฉันไม่เป็นไร นายปล่อยฉันได้แล้ว!” นัทชาพยายาม ที่จะผลักเขาออกไป เธอต้องรักษาระยะห่างกับทานวีร์ เอาไว้ ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดจิรชัยมาเห็นทั้งคู่อยู่ด้วยกัน จบเห่แน่

ทานวีร์ไม่ต้องการบังคับจึงปล่อยมือเธอ แต่พอเขา ปล่อยมือ ปลายเท้าของนัทชาก็เตะเข้ากับซุ้มดอกไม้ และเกือบจะล้มอีกครั้ง
“เธอมองไม่เห็นหรอ?” ทานวีร์ตกใจ “นัทชา เธอเป็น อะไรกันแน่?”

“ทำไมฉันต้องให้นายมายุ่งเรื่องของฉันด้วย!” นัท ชาตะโกน “ปล่อยฉัน!”

“ไม่ ฉันทิ้งเธอไว้แบบนี้คนเดียวไม่ได้” ทานวีร์ยืนยัน หนักแน่นกว่านัทชา เขากอดเธอไว้และพาไปที่รถของ เขาโดยไม่สนว่านัทชาจะต่อต้าน เขาอุ้มเธอขึ้นรถแล้ว พาไปส่งโรงพยาบาล

พอถึงโรงพยาบาล สายตาของนัทชาก็ยังไม่ดีขึ้น เธอ นั่งที่ม้านั่งตรงทางเดิน ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกกลัว

ถ้าเธอมองไม่เห็นแบบนี้แล้วชีวิตอีก2เดือนที่เหลือ หล่ะ จะทํายังไง?

ถ้าจิรชัยรู้ เขาจะสงสารเธอหรือ……หัวเราะเยาะเธอ

กันนะ?

ผลตรวจออกมาอย่างรวดเร็ว นัทชาได้รับการช่วย เหลือจากทานวีร์พาเข้าห้องตรวจไปพบหมอ

“คุณหนูนัทชา สภาพร่างกายของคุณตอนนี้ค่อนข้าง ซับซ้อนมาก…… หมอหยุดพูดชั่วครู่และคิดหาวิธีที่จะ พูด

“คุณตั้งครรภ์ได้สองสัปดาห์กว่าแล้ว แต่อาการเนื้อ งอกในสมองของคุณก็เริ่มแย่ลงอย่างรวดเร็ว ถ้าคุณไม่เข้ารับการผ่าตัดเพื่อรักษาตอนนี้ คุณจะอยู่ได้ไม่ ถึง6เดือน”

นัทชาตัวแข็งไปและจับไปที่หน้าท้องโดยไม่รู้ตัว

เธอท้องแล้ว…….เธอจําได้ว่าตัวเองกินยาทุกครั้ง แต่ ไม่ได้คาดคิด……ว่าจะท้องแล้ว?

กับสถานการณ์ตอนนี้ที่เธอท้อง เธอควรจะทำยังไง?

เด็ก ไม่ควรเกิดขึ้นเลยและไม่สามารถเกิดออกมาได้

“เด็กคนนี้ไม่สามารถเก็บเอาไว้ได้ ดังนั้นเราขอแนะนำ ให้คุณทำแท้งและรีบเข้ารับการผ่าตัดรักษาเนื้องอกใน สมองโดยเร็วที่สุด”

นัทชาข่มตาลงและกลั้นน้ำตาเอาไว้ “ฉันจะมีชีวิตอยู่ ได้อย่างมากที่สุดก็แค่ 6 เดือนใช่ไหม? เด็กคนนี้ไม่ว่า จะใช้วิธีไหนก็ไม่สามารถให้กำเนิดได้ใช่ไหม?”

หมอพยักหน้าด้วยความเสียใจ “ใช่ครับ 6 เดือนคือ เวลาที่คุณจะมีชีวิตอยู่ต่อได้ถ้าให้ความร่วมมือรักษา ถ้าคุณจะเก็บเด็กไว้ อย่างมากที่สุดก็อยู่ได้แค่ 3 เดือน ยังไงเด็กก็ไม่สามารถเก็บได้”

นัทชายิ้มเพียงเล็กน้อย ดีแล้ว เธอก็ไม่อยากให้เด็ก เกิดมา

เมื่อเธอตายแล้ว เด็กก็ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีคนดูแล เธอก็ไม่สบายใจ

“งั้นรบกวนหมอช่วยจัดการเรื่องทำแท้งให้ฉันด้วย”