ตอนที่ 12 ฉันไม่รักคุณ

ในห้องผ่าตัดนัทชารู้สึกได้ถึงเครื่องมือที่อยู่ในท้อง ของเธอและใบหน้าของเธอเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

มือกำกับเตียงไว้แน่น

ใช่เธอควรจําความเจ็บปวดนี้

เธอขอโทษลูก และความเจ็บปวดเหล่านี้เป็นสิ่งที่เธอ สมควรได้รับ

เลือดไหลลงมาตามขาของเธอ เธอรู้สึกเวียนหัวและ เป็นลมระหว่างผ่าตัด

การที่เธอหลับไปทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจและโศก เศร้า

ในความฝันมีเด็กทารกร้องไห้อยู่เสมอและใบหน้าที่ เย็นชาและเศร้าหมองของจิรชัย……

เธอตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย ข้างเตียงมีใบหน้าที่เต็มไป ด้วยรอยฟกช้ำของทานวีร์

“นัทชาในที่สุดเธอก็ฟื้นขึ้นมา!” ทานวีร์จับมือเธอทันที “เธอหลับไปทั้งวันทั้งคืนทำให้ฉันกลัวว่าเธอจะตาย ……”

ร่างกายของนัทชานั้นรู้สึกหนักและอ่อนแรงมาก รู้สึกลําบากที่จะลุกขึ้นนั่ง

เมื่อเห็นรอยช้าบนใบหน้าของทานวีร์ เธอไม่สามารถ ไม่รู้สึกผิดได้เลย

“ขอโทษที่รบกวนคุณอีกครั้ง … ”

ทานวีร์ส่ายหน้าและจับมือนัทชา “นั่นไม่สำคัญนัทชา เธออยากไปกับฉันตอนนี้หรือไม่ เธอไม่มีเวลาแล้วเธอ ต้องเดินทางไปต่างประเทศเพื่อรับการรักษาทันทีและ ให้ฉันพาเธอไป ตกลงไหม?”

นัทชาจำคำเตือนก่อนที่จิรชัยจะออกไปได้อยู่ หาก เธอยังคงติดต่อกับทานวีร์อยู่ เขาจะทำ …… แน่นอน

“ไม่ … ” นัทชาดึงมือเขาออกมาอย่างแรง “ทานวีร์ได้ โปรดอย่ามาเจอฉัน ในอนาคตนายไม่สามารถเป็นคน ที่ฉันรักได้ ไม่ว่าจิรชัยจะปฏิบัติต่อฉันอย่างไรฉันก็รัก เขา ตลอดชีวิตที่เหลือของฉัน ฉันแค่อยากใช้เวลากับ ดังนั้นการพบเจอนายทำให้ฉันรู้สึกเบื่อหน่าย ”

ทานวีร์ค่อยๆปล่อยมือของนัทชาการแสดงออกของ เขาหายไป

“ฉันขอโทษ …… ” เขาขยับริมฝีปากราวกับว่ามีหลาย พันคำที่จะพูดและในตอนท้ายของริมฝีปากมันก็ยังคง เป็นประโยคที่หนัก “ฉันขอโทษ”

นัทชาหลับตาลงและไม่พูดอะไร
แต่คนที่ควรกล่าวขอโทษจริงๆคือเธอมากกว่า

“งั้นฉัน……..จะออกไปเดี๋ยวนี้” เขายืนขึ้นแล้วกล่าวคำ นําลาอย่างระมัดระวัง

นัทชาไม่ลืมตาและไม่ตอบคําถาม

รอยเท้าอันหนักหน่วงของการจากไปของทานวีร์ใน ที่สุดก็ดังขึ้นในหูของเธอ นัทชาเปิดตาของเธอและมอง ดู ดวงตาของเธอก็แดงด้วยความเงียบ

ขอโทษหากในอนาคตเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอจะ ตอบแทนความรักของเขา …….

นัทชาอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลาสามวันก่อนที่จะได้

ออก

ในเวลานี้มีเพียงสามวันก่อนงานแต่งงานของจิรชัย

เธอกลับไปที่วิลล่าและอาศัยอยู่คนเดียว

บางทีเขาอาจกำลังยุ่งอยู่กับงานแต่งงาน จิรชัยไม่ได้ มาหาเธอสักครั้งในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมายกเว้นข่าวงาน แต่งงานในหนังสือพิมพ์เขาไม่มีข่าวเลย

ในเวลาเดียวกันเนื้องอกในสมองของนัทชาก็แย่ลง

สามวันต่อมาในวันที่จิรชัยจัดงานแต่งงานเธอมองไป ที่หนังสือพิมพ์และเลือดกำเดาไหลออกมาอย่างรวดเร็วทำให้หนังสือพิมพ์ชะงัก

เธอลุกขึ้นอย่างรีบเร่งเพื่อดึงกระดาษชำระ แต่ทันทีที่

เธอยืนขึ้นดวงตาของเธอดำคล้ำและเธอก็หมดสติ

คนรับใช้ในบ้านต่างตกใจ

นัทชาหมดสติในเวลาสั้น ๆ เขาตื่นมานานกว่าสิบนาที แม่บ้านก็กลัวและเธอกล่าวว่าเธอจะพานัทชาไปโรง พยาบาลเพื่อตรวจร่างกาย

ฉันไม่เป็นไร ฉันไม่ต้องไปโรงพยาบาล

เธอปฏิเสธแม่บ้าน, ไปข้างบนคนเดียวและล้างเลือด บนใบหน้าของเธอ

เงยหน้าขึ้นมองดูใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอในกระจก เธอลดขนตาของเธอลงอย่างอ่อนโยนรู้สึกลึกล้ำว่าพลัง

ของเธอกำลังผ่าน

เธอไม่มีเวลาแล้ว

ทีนี้ถ้าฉันไปต่างประเทศเพื่อรับการรักษาอีกครั้ง บางทีใบหน้าของฉันอาจดูดีขึ้นกว่านี้

แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ จิรชัยสั่งห้ามเธออย่างสมบูรณ์โดยไม่ แม้แต่จะทิ้งโทรศัพท์มือถือไว้

นัทชายิ้มอย่างขมขื่นและออกจากห้องน้ำ
เธอกำลังจะงีบหลับและหลีกเลี่ยงการจัดงานแต่งงาน ที่รายงานอย่างท่วมท้นชั้นล่างมีเสียงดัง

“นัทชา! นัทชา! ฉันต้องการพบคุณ!” หญิงวัยกลางคน ตะโกนด้วยเสียงที่คุ้นเคย นั่นคือเสียงแม่ของทานวีร์ กำลังตะโกน

นัทชาตกใจและรีบลงบันได

เมื่อนางทาน เห็น นัทชาเธอผลักแม่บ้านออกไปเดิน โซเซและรีบไปคุกเข่าที่เท้าของนัทชาร้องไห้ “นัทชา โปรดช่วยทานวีร์กับพ่อของเขาด้วย การหลีกเลี่ยง ภาษีและการทุจริตทั้งคู่ถูกจับที่สถานีตำรวจ …..