ตอนที่ 7 โดนทานวีร์พัวพัน

นัทขาคิดว่าคืองานจึงไม่ลังเลที่จะรับโทรศัพท์

“ใช่นัทชาไหม…… เป็นเสียงผู้หญิงวัยกลางคนที่เธอ คุ้นเคย “ฉันเป็นแม่ของทานวีร์”

“คุณป้า…….นัทชารู้สึกประหลาดใจ ตั้งแต่ทานวีร์ไป ต่างประเทศ เธอก็ไม่เคยติดต่อกับครอบครัวทานวีร์”

เลย

“มีเรื่องอะไรหรอคะ?” นัทชาอดทนถาม

“ช่วงนี้เธอพอจะมีเวลาว่างมาพบกันหน่อยไหม จะดี

มากถ้าสามารถ……เรียกประธานชัยมาด้วยได้” คุณป้า พูดอย่างระมัดระวัง

มีบางอย่างที่นัทชารู้สึกไม่สบายใจ “มีอะไรผิดปกติ

ป่าวคะ?”

ป้าของทานวีร์ก็ร้องไห้ออกมา “นัทชา ป้าไม่รู้ว่า สุดท้ายแล้วมันเป็นเพราะอะไร แต่ตระกูลเพ็งอุดมเริ่ม โจมตีบริษัทของพวกเรา ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา พวก เราเสียหายไปหลายสิบล้านแล้ว สัญญาก่อนหน้านี้ที่ เซ็นต์ก็พากันหักหลัง ยอมจ่ายค่าผิดสัญญา แทนที่จะ ร่วมมือกับเราต่อ…… พวกเราตระกูลหันมณี กำลังจะล้ม ละลายในไม่ช้า!”

นัทชาตัวแข็งไปชั่วขณะ เธอไม่คิดว่าจิรชัยจะลงมือทำอะไรกับตระกูลหันมณี

“นัทชา นี่คือการเข้าใจผิดอะไรกัน หนูช่วยไปอธิบาย ให้ประธานชัยฟังหน่อยได้ไหม? ทรัพย์สินกว่าร้อยปี ของพวกเราตระกูลหันมณีจะถูกทำลายลง” คุณป้า ร้องไห้อย่างหมดหนทาง “ไม่กี่วันมานี้ผมของทานวีร์ หงอกหมดแล้ว เขาพึ่งจะอายุยี่สิบกว่าเองนะ……

นัทชาไม่สามารถหยุดความรู้สึกผิดนี้ได้ที่เอาตระกูล หันมณีเข้ามาพัวพันด้วย

“คุณป้าวางใจเถอะค่ะ หนูจะไปช่วยคุณป้าอธิบาย เอง”

“งั้นต้องไหว้วานหนูแล้วแหละนัทชา” ป้าของทานวีร์ พูดไปสะอื้นไป “หนูช่วยพวกเราพูดได้ดี ป้าจะหาวัน ขอบคุณหนูจริงๆ

เธอยิ่งพูดอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนมากเท่าไร นัทชาก็ ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นเท่านั้น

ตระกูลหันมณีไม่ได้ทำอะไรผิดเลย……..

เธอรีบสักผ้าเสร็จอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็โทรหา

จิรชัย

เธอโทรหาเชาหลายสิบสายแต่จิรชัยไม่รับสาย

ไม่ง่ายเลย ในที่สุดเธอก็โทรติดแต่เสียที่ดังมาจากอีกฝั่งกลับเป็นเสียงที่อ่อนนุ่มและแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ของดารินทร์ “นัทชา เธอมีเรื่องอะไรรึป่าว?”

นัทชาถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “จิรชัยหล่ะ ฉันมี เรื่องจะคุยกับเขา”

ดารินทร์ยิ้ม “ชัยกำลังลองชุดแต่งงานอยู่แหละ แล้ว ตอนเย็นพวกเราก็จะไปกินข้าวกัน ช่วงนี้เขาไม่ว่าง หรอก เธออย่าโทรมานบกวน……

“เรียกเขามารับโทรศัพท์ ไม่อย่างนั้นฉันจะไปหาพวก คุณ ไม่ให้พวกคุณไม่ได้ลองชุดแต่งงานอย่างเงียบสงบ แน่!” นัทชาขู่เธอ

ดารินทร์กลับยิ้มเย็นๆ “ดีนัทชา เธอจะมาก็ได้นะ ดูซิ ว่าชัยจะให้เธอเข้าประตูมาไหม”

เธอพูดเสร็จก็วางหูโดยไม่ได้รู้สึกกระดากใจใดๆ

นัทชาไม่มีทางเลือก เธอไม่สามารถทนดูตระกูลหัน มณีล้มละลายได้ จึงเก็บของและมุ่งหน้าไปร้านเช่าชุด แต่งงาน

ขณะนั้นดารินทร์กำลังสวมชุดแต่งงานสีขาวราวกับ หิมะ กำลังควงแขนจิรชัยอยู่ข้างๆ ทั้งสองพูดคุยกัน อย่างมีความสุข ดูรักกันมาก

จิรชัย ไม่เคยยิ้มแบบนี้ให้นัทชามาก่อน
“จิรชัย” นัทชาเอ่ยขัดจังหวะ “ให้เวลาฉัน 10 นาทีได้ ไหม ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณ…….

ดารินทร์ยิ้มและจับแขนของจิรชัยไว้

จิรชัยมองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา “ออกไป”

นัทชาเจ็บปวดหัวใจแต่ยังดื้อรั้น “ฉันมีเรื่องด่วนที่ต้อง คุยกับคุณ…….

จิรชัยขมวดคิ้วและไม่อดทนอีกต่อไป “นัทชา ฉันบอก ให้เธอออกไป!”

นัทชาเงยหน้าปะทะกับสายตาที่น่ารังเกียจของจิรชัย “ถ้าฉันยังคุยเรื่องนี้ไม่จบ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”

“ชัย….ดารินทร์เอ่ย เธอก้มหัวลงอย่างรู้สึกน้อยใจ “ถ้าไม่ใช่เวลานี้ฉันจะไม่ว่าอะไรพวกคุณเลย แต่ตอนนี้ คุณให้เธอออกไปก่อนได้ไหม? ตอนนี้ฉันอยากอยู่กับ คุณตามลำพัง”

จิรชัยปลอบเธอด้สยสีหน้าที่อ่อนโยนและเหลือบมา จ้องนัทชาอย่างเย็นชา

“มาเอาผู้หญิงคนนี้ออกไป! ถ้าเธอไม่ยอมไปก็ตีขา เธอให้หักซะ”

สิ้นเสียง บอดี้การ์ดทั้งสองก็เข้ามาจับแขนนัทชาลา กออกไป
“ปล่อยฉัน!” เธอต้นและตะโกน “จิรชัย ถ้าคุณไม่ให้ เวลาฉัน 10 นาที ฉันจะตะโกนอยู่ที่หน้าร้าน ให้ทุกคน ได้รับรู้ว่า คุณมีว่าที่เจ้าสาวอยู่แล้วแต่ยังคบชู้กับฉัน!”