ตอนที่ 3 ใครก็ได้

จิรชัยเจตนาบิดเบือนความหมายของเธอ เขายอมรับ แล้วว่านัทชาสามารถไปกับใครก็ได้ที่ให้เงินเธอ

เวลานี้นัทชาไม่แม้แต่จะได้อธิบายอะไร รถอยู่ที่หน้า ประตูบริษัทและมีผู้คนผ่านไปมา

เธอรู้สึกอับอายจนแทบอยากจะมุดดินหายไป

“จิรชัย อย่าอยู่ในนี้…..ฉันขอร้อง………..

แต่ร่างกายของเขานั้นไม่ฟังที่เธอพูด

นัทชาถูกคุกคามจนน้ำตาไหลออกมา ดวงตาชุ่มฉ่ำ ทำอะไรไม่ถูกและน่าสงสาร “ไม่เอา……จิรชัย พวกเรา เปลี่ยนที่.………….”

พูดยังไม่ทันจบ จิรชัยก็บีบแก้ของเธอและบังคับให้ ริมฝีปากเธอเปิดออกเล็กน้อย หยุดหลังจากพูด

“เธอมีสิทธิ์อะไรมาตั้งเงื่อนไขกับฉัน? เธอไม่เอาเงิน หรือไง? อยากได้ลายเซ็นฉันในสัญญา ก็ต้องเอาใจฉัน ตรงนี้”

ดวงตาของนัทชาขยายกว้างขึ้น น้ำตาเธอไหลออกมา ทำให้ปอยผมของเธอเปียก

เธอส่ายหัวอยากจะอธิบาย แต่จิรชัยไม่ยอมปล่อยมือเธอ เขาไม่ให้โอกาสเธอได้พูดเลย

“ไม่เต็มใจ งั้นก็รีบไสหัวออกไปจากรถซะ!”

เขาพูดพร้อมกำข้อมือของเธอไว้ และผลักเธอลงไป จากลง

นัทชาตกตะลึง ตอนนี้เธอเป็นแบบนี้ ออกมาจากรถ คนอื่นมองเห็น คิดยังไงกับเธอ?

“ไม่เอา…….” เธอโผเข้ากอดด้านหลังของจิรชัย ทั้ง สองมือของเธอไม่ยอมปล่อยจิรชัย “ไม่เอา จิรชัย”

จิรชัยจับแขนเธอ ดึงออกจากอ้อมกอด กดเก้าอี้ขึ้น

“อย่ากอดฉัน เธอไม่สมควรมาเจอฉัน!” เขาไม่เคย ปล่อยให้เธอแตะต้องตัวเขาแม้แต่น้อย

นัทชาไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้ “ฉันไม่เอาสัญญานั่น แล้ว โอเคไหม? คุณให้ฉันใส่เสื้อผ้าดีๆแล้วฉันจะรีบลง ไป”

“ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่ทำ”จิรชัยพูด เธอตัวแข็งทื่อไป จิรชัยเองก็รู้สึกเบื่อ ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปยกที่ กั้นด้านหน้าและที่นั่งด้านหลังรถ

หลังจากนานไม่กี่วิ คนขับรถก็เข้ามาสตาร์ทรถ

รถเคลื่อนตัวออกจากบริษัท
นี่ทําให้นัทชาหายใจโล่งขึ้นมานิดหน่อย ร่างกายผ่อน คลายเล็กน้อย

แต่ทันใดนั้นจิรชัยกลับดึงออกไป ไม่สนใจเธอ นั่งเอน หลังไปอีกฝั่ง

นัทชารีบร้อนจัดกระโปรงให้เรียบร้อย

จิรชัยไม่พูดอะไร เขาลดกระจกรถลงและสูบบุหรี่

ทั้งคู่อยู่ท่ามกลางควันฟุ้งอย่างเงียบสงัด

นัทชาแววตาล่วงลง หลังจากนั้นพักหนึ่ง ค่อยๆเปิด ปากเบาๆ “ขอบคุณ ชัย.……….

ขอบคุณเขา ไม่อยู่ในรถ ทำถึงสุดท้าย

นี่ก็คือบริจาคให้อย่างนุ่มนวลสักหน่อย นัทชาก็ ยอมรับความยากลำบาก

เธอรักเขา ก็อยู่ในสถานภาพที่ต่ำต้อย

จิรชัยพูดเสียงยิ้มเยาะโดยไม่แม้แต่จะมองเธอ

นัทชากัดริมฝีปากล่าง แต่ไม่พูดอะไร

สัญญาฉบับนั้นก็ทิ้งไว้ที่ข้างเท้าเธอ เธอก้มตัวลงเก็บ สัญญาขึ้นมาใส่ไว้ในกระเป๋า ทันใดนั้นรถก็จอด
นัทชาเงยหน้ามองออกไปนอกรถคือโรงแรม

เธอบีบเอกสารในมืออย่างช่วยไม่ได้

“ลงรถ เปิดห้อง

นัทชาก้มหัวลง เบ้าตาแดง ยังไม่ขยับไปชั่วขณะ

จิรชัยพูดเย้ยหยัน “ทำไม ไม่เซ็นสัญญา เงินเหล่านั้น ได้ตามเปอร์เซ็นต์ที่กำหนดนะ เธอจะไม่เอาแล้วหรอ?”

นัทชายิ้มออกมาอย่างโศกเศร้า

ทำไมจะไม่เอา?

เธอยังรอใช้เงินเหล่านั้น แขวนชีวิตไว้บนเส้นด้ายมา

ซื้อสุสานให้เธอ

นัทชาหายใจเข้าลึกๆและลงจากรถเข้าไปในโรงแรม เพื่อเปิดห้อง…….