ตอนที่ 8 มองข้ามเขา

“นี่ใช่คุณเวินหรือเปล่าครับ? ช่างบังเอิญจริงๆ นะ ครับ” เสียงหัวเราะ และสายตาคู่นั้นของชายหนุ่มที่มอง เธอด้วยความเย้ยหยันที่ยากจะปกปิดได้ “ไม่ทราบว่า คุณเวินไปทําอะไรมาเหรอครับ? คุณเวินแต่งตัวแบบนี้ ในเวลานี้ คงไม่ใช่เรื่องปกติแน่ๆ”

เงินลั่วฉิงมองหน้าเขาแล้วขมวดคิ้วขึ้น ไม่ได้โต้ตอบ เธอคาดไม่ถึงว่าจะเจอเย่อหยู่เฟิงตอนนี้

ถ้าหากเป็นคนอื่น เงินลั่วฉิงก็คงจะติดรถออกไปจาก ที่นี่โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย แต่นี่เป็นเย่อหยู่เฟิง

วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอและเย่อหยู่นาน เย่อหยู่เฟิง เป็นน้องชายของเย่อหยู่นาน

ในเวลานี้ คนที่เธอรู้จักขับรถผ่านมาทางนี้ ถ้าอย่าง นั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่ผู้ชายที่โรงแรมคนนั้นจะตาม ตัวเธอเจอ

เหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ทำให้เธอรู้ว่าผู้ชายคนนั้นไม่ ธรรมดาเลยจริงๆ และชัดเจนกว่านั้นคือเขาไม่ยอม ปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่ ดังนั้นเธอจึงต้องระวังตัวเองให้ มากกว่าเดิม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเย่อหยู่เฟิง เย่อหยู่เฟิงเป็นคน ที่อันตรายคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เขาเป็นคนที่ชอบดูถูก เหยียดหยามคนอย่างไม่มีความเคารพ เป็นคนที่สอดรู้สอดเห็น เจ้าเล่ห์ และใจดำเหมือนสุนัขจิ้งจอก

“คุณเวินเพิ่งออกมาจากโรงแรมใช่ไหม?” เย่อหยุ่เฟิง ถามแต่เธอไม่ตอบ เย่อหยู่เฟิงก็ไม่เคือง แต่ใบหน้ากลับ ยิ้ม เหมือนเขาเป็นสุนัขจิ้งจอกที่กำลังมองเงินลั่วฉิงอยู่

ที่นี่ห่างจากโรงแรม The Kerry Center Hotel ไม่ไกล หรือว่าเขาจะเห็นตอนที่เธอวิ่งข้ามถนนมา

เวินลั่วฉิงรู้อยู่แก่ใจว่าเขาหมายความว่าอย่างไร เธอ ยิ้มมุมปาก เจอเขาก็เหมือนเจอปัญหา

และก็เป็นปัญหายากที่จะกำจัด!

“เวลานี้! แต่งตัวสภาพนี้! ออกมาจากโรงแรมเนี่ยนะ? อย่าบอกนะว่าคุณเวินแค่มานอนพักที่โรงแรมเฉยๆ?” สายตาของเย่อหยู่เฟิงมองตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ้มมุมปาก ผิดแปลก ถามจงใจจะให้เธอบอกความจริงให้ได้

วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอและพี่ชายของเขา แต่ดู เหมือนว่าเมื่อคืนจะเกิดเรื่องขึ้น!

“ฉันจำเป็นต้องบอกคุณเหรอ?” เป็นลั่วฉิงตวัดสายตา ไปจ้องเขา หากนี่เป็นการทำให้เขาสงบปากสงบคำลง

เย่อหยู่เฟิงนิ่งอึ้งไป คิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าเธอจะ ตอบโต้กลับมาแบบนี้!

สภาพของเวินลั่วฉิงในตอนนี้ เขามองแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้เธอควรจะตื่นตระหนกจนทำ อะไรไม่ถูกหรอก และควรจะหวาดผวาไม่ใช่เหรอ?แต่ ทำไมดูเธอเฉยๆ ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น?

เป็นไปได้ไหมว่าเขาเดาผิด?

เป็นไปไม่ได้หรอก!

แต่เอ๊ะ! ปกติแล้วผู้หญิงคนนี้โง่นิ กิริยาท่าทางก็ดู เหมือนคนปัญญาอ่อน แต่กิริยาท่าทางของเธอตอนนี้ มันปกติเหรอ?

เย่อหยู่เฟิงจ้องหน้าเธอด้วยแววตาที่สงสัยงุนงง ทำไม วันนี้เขาถึงรู้สึกว่าเธอผิดแปลกไปจากเดิม?

แต่ตอนนี้เวินลั่วฉิงกลับไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย สายตาเธอมองไปยังถนน เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังรอรถ อยู่

“จะขอติดรถไปด้วยไหม?”เย่อหยู่เฟิงพูดขึ้น ทันใด นั้นก็เกิดความสงสัย เขาขับรถมาจอดตรงหน้าเธอ ขนาดนี้เธอมองไม่เห็นเหรอ?

เธอตั้งใจจะมองข้ามเขาใช่ไหม?

เวินลั่วฉิงไม่มองหน้าเขาแม้แต่น้อย ทันใดนั้นเธอเห็น รถคันหนึ่งขับมุ่งหน้าเข้ามาแต่ไกล ในใจรู้สึกดีใจเป็น อย่างมาก ปกติแล้วในเวลานี้รถวิ่งบนถนนน้อยมาก ดู เหมือนว่าวันนี้โชคจะเข้าข้างเธอแล้ว
เธอต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นแล้ว หากผู้ชายคนนั้นเจอรถแท็กซี่ที่เธอนั่งมาแล้วไม่เจอเธอ เขาจะต้องกลับมาตามหาเธอแน่ๆ ถึงตอนนั้นเธอก็ซวย กันพอดี

เงินลั่วฉิงรีบวิ่งออกไปที่ริมถนน จากนั้นโบกมือเรียก รถคันนั้นให้จอด แน่นอนว่ามายืนโบกรถในเวลานี้ไม่มี ใครจอดง่ายๆ แน่

แต่โชคเข้าข้างเธอจริงๆ รถที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูง คันนั้นกำลังชะลอความเร็วแล้วจอดข้างๆ เธอ จอดใน ระดับที่พอดี ไม่ใกล้และไม่ไกลเกินไป!