ตอนที่2 ตัวตนที่แท้จริง

หลังจากเซ็นเสร็จ เธอถอดแว่นออก ปล่อยผมลง กลางหลัง

ตอนนี้เวลานี้ ผมด่ายาวถูกปล่อยออก ใบหน้าเรียว เล็กทําให้ความสวยของเธอเปล่งประกาย

ในที่สุด

ก็ได้ออกไปจากที่นี่สักที

พอคิดได้ดังนี้ จิดาภาไม่อยู่ต่อให้เสียเวลา เธอลุกขึ้น ไปเปลี่ยนชุด ชุดเก่าถูกโยนลงบนเตียงอย่างไม่ใยดี ตอนนี้จิดาภาสวมชุดกระโปรงสีเหลืองอ่อน ใส่ส้นสูง ดู สวยสง่างาม

เธอหยิบเสื้อผ้าบางตัวที่ชอบ เก็บข้าวของ ลาก กระเป๋าเดินทางลงไปข้างล่าง

และทันใดนั้น ป้าแม่มที่กำลังเก็บทำความสะอาดเห็น เธอเดินลงมา เหมือนเห็นคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก เธอ คือ……..คุณผู้หญิงของเขาจริงๆหรอ

ตอนนี้มันช่างแตกต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง

เธอเดินมายืนอยู่ตรงหน้าป้าแม่ม ฉีกยิ้มให้เธอ “ป้าแม่ม”
“คุณ…คุณผู้หญิง” เธอตกใจอึ้ง แล้วพูดตะกุกตะกัก ถ้าเธอไม่เอ่ยปากพูด เธอนึกว่ายังมีคนอื่นอยู่ในบ้าน นอกจากเธอกับจิดาภาเสียอีก

เธอพูดยิ้มๆ “ฉันกับเขาหย่ากันแล้ว จะย้ายออกตั้งแต่ คืนนี้เลย ขอบคุณที่ป่าคอยดูแลฉันมาโดยตลอด พร้อมก้มหัวให้เธอเล็กหน่อย

“ไม่เป็นไรค่ะๆ มันเป็นหน้าที่ของป้าอยู่แล้ว คุณจะไป จริงหรอคะ”

เธอพยักหน้า ใบหน้าขาวสวยที่ตอนนี้ถูกแต่งแต้ม ด้วยเครื่องสําอางเล็กน้อย “อืม”

“ถ้าเกิดว่าคุณพันเดชเห็นคุณในตอนนี้ เขาคงจะไม่ อยากหย่ากับคุณแล้ว” เธอเอ่ยพูดขึ้น

ได้ยินดังนี้ เธอยกยิ้มเล็กน้อย “ป้าแม่ม ช่วยเก็บเป็น

ความลับด้วยนะ”

เพราะเธอไม่อยากให้เขารู้ เธอเลยทำแบบนี้

ป้าแม่มทำได้แค่พยักหน้ารับ “ค่ะ งั้นหลังจากนี้คุณ ดูแลตัวเองดีๆนะคะ”

“โอเค ฉันรู้แล้ว” พอพูดจบเธอก็กางแขนออกเข้าไป โอบกอดเธอ อยู่ที่นี่เธอคอยดูแลเธอเหมือนเป็นลูก เธอ รู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก
“ป้าแม่ม ฉันปก่อนนะ”

“เดี๋ยวป้าไปส่ง…………….

“ไม่เป็นไร ฉันเรียกรถแล้ว……..… ป้าไปพักเถอะ” จิดาภาเอ่ยบอก

………มันก็ดึกมากแล้ว

สุดท้าย เธอก็พยักหน้ายอมทำตาม ป้าแม่มเดินไปส่ง เธอที่หน้าประตู เธอก้มมองถุงเสื้อผ้าเก่าในมือ ก่อนจะ โยนมันทิ้งลงไปในถังขยะ

ในที่สุดเธอก็ต้องบอกลา

เธอก้าวขึ้นไปนั่ง รถขับออกไป ป้าแม่มถอนหายใจ แล้วพูดในใจ ถ้าพันเดชเห็นคุณเธอในลุคนี้ เขาต้อง เสียใจมาก……..….….……….

ภายในสนามบิน เธอลากกระเป๋าเดินทาง หันหลังกลับ

ไปมองแล้วเอ่ยาเมืองนี้ที่เธอเคยอยู่

ลาก่อนชีวิตแบบเก่า

แล้วเดินจากไปโดยที่ไม่หันหลังกลับมามองอีกเลย