บทที่5 ได้ประโยชน์ทั้งคู่

บทที่5 ได้ประโยชน์ทั้งคู่

ว่าจะพูดอีกสักประโยคแต่ชายที่อยู่ตรงหน้าก็ขัดขึ้น “เท่า ไหร่?”

“ร้อยห้าสิบล้าน”

“ก็ไม่เยอะมาก มุมปากหนายกขึ้น ก่อนจะยิ้มแล้วว่าต่อ “ก็นะ คุณหนูไปให้ราคาตัวเองแค่นี้เองเหรอ?”

“ฉัน” ไปเสวีเอ๋อร์นิ่งอึ้ง

“ร้อยห้าสิบล้านถึงมันจะไม่ได้เยอะอะไรสำหรับผมแต่ให้ ฟรีๆก็คงไม่ได้” มือหนาวางมือถือที่เขานำขึ้นมาเล่น ก่อน นัยน์ตาสุกใสจะกลับมาเย็นชาเสียจนยะเยือก

“อย่างน้อยการที่เมื่อเช้าคุณหนูไปจากผมไปโดยไม่ร่ำลา ผมมองไม่เห็นความจริงใจเอาเสียเลยกับวิธีนี้

คนตัวสูงยิ้มหยัน “ผมล่ะสงสัยจริงๆว่าพวกในตระกูลไปจะ เป็นแบบนี้กันทั้งหมดไหมแบบนี้ผมคงต้องมานั่งตัดสินใจใหม่ แล้วล่ะว่าควรจะให้คุณยืมเงินหรือเปล่า

แน่นอนว่าเลขาของเธอได้เตือนเธอแล้วว่าการที่พวกเรา จะเอาเนื้อออกมาจากปากของสัตว์ร้าย ถ้าพลาดก็จะกลายเป็นอาหารของมันซะเอง ที่แม้แต่กระดูกก็คงจะไม่เหลือ

สีหน้าของไปเสบู่เอ๋อร์เริ่มอ่อนลงเสียจนซีด แม้แต่สีของ

การไหลเวียนของเลือดก็ไม่โผล่มาให้เห็น คงมีแต่ริมฝีปาก แห้งที่ยังพอมีรอยแดงไว้ให้เห็น

ไม่นานเธอก็เงยหน้าขึ้นเผชิญหน้ากับนัยน์ตาคมแสนเย็น เยียบนั่น “ก็อย่างที่คุณว่า ประธานเผยก็อุตส่าห์พูดชัดเจนแล้ว แน่นอนว่าฉันคงไม่ควรรบกวนต่อ การตัดสินใจของประธาน เผยแน่นอนว่าต้องมีเหตุผล พวกเราก็เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว เรื่องเมื่อวานก็แน่นอนว่าได้ประโยชน์ทั้งคู่

พูดจบเธอก็หยิบกระเป๋าตัวเองและหันหลังจะกลับออก

จากห้องนี้ไป

เพียงแค่เท้าก้าวเข้าเขตประตูพร้อมจะก้าวออก เสียงราบ เรียบด้านหลังของชายหนุ่มก็ขัดเธอไว้ “โดนไปแค่นี้ก็รับไม่ไหว แล้วงั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าสำหรับคุณหนูไป ไปซื้อก็ดูเหมือนจะ ไม่สำคัญอะไรมากมายนัก

ปลายเท้าหยุดแน่นิ่ง มือข้างลำตัวกำแน่น

เมื่อจัดการอารมณ์ของตัวเองได้แล้วก็หันกลับไปเผชิญ หน้า ใช้สายตานิ่งเรียบข่มขวัญและกล่าวกับชายด้านในอย่าง เรียบเฉย “คงไม่รบกวนประธานเผยแล้วดีกว่าค่ะ

ทันทีที่ว่าจบก็จัดการเดินออกไปทันที

ประตูห้องรับแขกปิดได้ไม่นานก็ถูกเปิดกว้างอีกครั้ง เลขาของเผยเซ็นในมือเต็มไปด้วยเอกสารรีบก้าวเข้ามาหา “ประธานเผย… คุณชายรองไปติดต่อกับสื่อหลายสำนัก ให้ จัดการกับพวกความคิดเห็นที่เกี่ยวกับคุณหนูไปทั้งหมด ท่าน ประธานว่าพวกเราควรจะไปทักทายพวกเขาหน่อยดีไหมคะ?

เผยเงินมองถ้วยชาลายครามสีขาวที่ยังคงมีสีลิปของ หญิงสาวคนเมื่อครู่ติดอยู่

ดวงตาอ่อนแรงไปสักพัก ก่อนจะเอ่ยตอบกลับเสียงเบา “เรื่องนี้ให้เขาไปจัดการกันเอง

“รับทราบค่ะ”

เลขาผงกหัวจะละจากไป แต่สุดท้ายเธอก็หยุดก้าวเท้า คล้ายกับลังเล ก่อนจะตัดสินใจพูดกับเจ้านายของเธอ “ประธานคะ คุณชายรองดูเหมือนจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณหนู ไปแล้วไม่เหมือนกับที่คนนอกลงข่าว เหมือนกับคุณชายรอง ตั้งใจปล่อยข่าวนี้ออกมา ท่านว่ามันจะ…

ตอนแรกเธอก็คิดว่าจะใช้นักข่าวเพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นวิ่ง เต้นมาตามตัวเอง คิดไม่ถึงเลยว่าท้ายที่สุดแล้วนั้น เผยเป็นลุกขึ้นยืนเต็มความสูง นิ้วเรียวขยับเนคไท

กระตุกเล็กน้อยจัดให้เข้าที่ “เผยไม่สนใจหรอก

ไปเสว่เอ๋อร์ออกมาจากตึกสำนักงานใหญ่ของเผยชื่อ ท้องฟ้าดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นสีเข้มเร็วกว่าเวลาเดิม คิดไม่ ถึงว่ายังจะมีพวกนักข่าวหลบอยู่ เพราะพอเห็นเธอไม่ทันไรก็รีบพุ่งมาแสงแฟลชจากกล้องสาดหาเธออย่างรัวๆ

คุณหนูไป เรื่องคุณเลิกกับคุณชายคนรองของตระกูล เผยเรื่องหรือไม่? แล้วเรื่องว่าคนบอกตระกูลไป กำลังวิกฤตการณ์การเงินอย่างขั้นและล้มละลายในไม่ช้า เรื่องไหมครับ?

ใช่ๆ คุณหนูไป มันหมายถึงกำลังจะล้มละลายแล้วๆ ไหมคะ”

เสียงแต่ละคนคิ้วมั่น มือผลักกล้องตัวเผลอมาโดนหน้าเธอเข้า ให้ ก่อนตอบถามหลักด้วยเสียงเรียบตัดไป “ถ้าหลักฐาน ก็รบกวนขอให้คนอย่าพูดมั่วเรื่อย ฉัน กับคุณชายรองของตระกูลเผยเลิกกันแต่ครึ่งเดือนก่อน แล้ว และเลิกก็ไม่ใช่เพราะปัญหาของไปซื้อประสบกับการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ใช้เวลา แก้ไขนาน ฉันหวังว่าพวกคุณคงลือมั่วว่าพวกคุณจะความมั่นใจเชื่อใจแก่ไปเช่น กัน “