บทที่2 ไม่น่าเชื่อว่าจะจัดงานหมั้นวันเดียวกับแฟนเก่า

วันที่สอง งานหมั้นจัดขึ้นที่โรงแรมหรูที่สุด

ในเฉิงหนานโรงแรมอ้าวเฟย

และยิ่งไปกว่านั้นสถานที่จัดงานจัดอยู่บนสวนลอยฟ้าของ

ชั้นบนสุด ว่ากันว่าในเฉิงหนาน

คนที่มีสิทธิ์จัดงานบนสวนลอยฟ้ามีไม่เกินสิบคน เป็น หว่านใส่ชุดเดรสสีขาวยาวประดับเพชร

ใบหน้าแต่งได้สวยสง่ามาก เหมือนภูตน้อยที่หลงมายัง

โลกยังไงอย่างงั้น

เธอเดินเข้าไปที่ห้องโถงของโรงแรม กำลังมุ่งหน้าเดินไป

ทางลิฟท์

แต่กลับเห็นภาพงานแต่งงานที่อยู่ข้างๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ บนนั้นเป็นรูปแต่งงานของคู่บ่าวสาว

และเป็นคนที่เข้นหว่านคุ้นเคยที่สุดในชีวิตนี้ คนนึงเป็น แฟนเก่าเธอ อีกคนคือคู่กัดที่อยู่มหาลัยมาสี่ปี

คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะแต่งงานวันนี้ แถมยังแต่งใน โรงแรมเดียวกันกับเธอ……….
สีหน้าเข้นหวานซีดเล็กน้อย ในใจเหมือนมีก้อนหินก้อน

ใหญ่ทับไว้ มีความรู้สึกถูกเหน็บแนมอย่างบอกไม่ถูก

“เย็นหวาน แกมาทำอะไรที่นี่?!” จู่ๆเสียงต่อว่าของผู้หญิง ดังขึ้นมา เห็นแต่โอวพ่อหย่า

ที่สวมใส่ชุดงานแต่งสีขาวมาด้วยความโมโห ข้างหลัง เธอมีเจ้าบ่าวสวมใส่ชุดสูทเข้ารูปกำลังเดินตามมา

คนๆนั้นก็คือซื้อหนานนั่นเอง เขามองเย็นหวานด้วย

สายตาซับซ้อน ริมฝีปากบางเม้มไว้อย่างแน่น

เย็นหว่านมองดูทั้งสอง ภาพที่เคยถูกทำร้ายจากการหัก หลังโผล่ขึ้นมาอีก ทำให้หัวใจเธอเย็นวูบ

โอวพ่อหย่าเดินเข้ามามองดูชุดของ เย็นหวานใกล้ๆแล้ว

สีหน้ายิ่งแย่เข้าไปใหญ่

“แกยังไม่ตายใจจากซื้อหนานอีกหรอ? แกถูกทิ้งไปแล้ว ยังมีหน้ามาที่นี่อีกหรอ?”

เสียงของเธอไม่เบาแถมยังเต็มไปการเหยียดหยาม ทันใดนั้นก็ดึงดูดผู้คนใช้สายตามุงดู

ดวงตาหลายคู่ที่มีความคิดเห็นมองมาที่ เข้นหว่าน สำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

แม้กระทั่งบางคนยังซุบซิบเสียงเบาอยู่ เข้นหว่านมองดูทั้ง สองอย่างเกลียดชัง พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ฉันไม่มีสนใจงานแต่งพวกคุณหรอก

หน่อยเลย”

อย่าเอาดีใส่ตัว

“งั้นแกใส่แบบนี้มาทำไม? ชุดเดรสยาวสีขาวแบบนี้ก็มีแต่ งานแต่งกับงานหมั้นเท่านั้นถึงจะใส่

น้ำเสียงของโอวพ่อหย่าดูถูกที่สุดอย่างหาที่สุดมิได้ เหมือนกำลังดูตัวตลกคนนึงที่ไม่เจียมเนื้อเจียมตัว

“ถ้าแกไม่ใช่หน้าด้านมาแย่งเจ้าบ่าว

ให้หรอกหรือ?” วันนี้ที่นี่ก็มีแค่สองงาน

หรือแกหมั้นกับคุณ

งานหมั้นของตระกูลให้กับงานแต่งของตระกูลซื้อ แต่เท่า

ที่โอวน่อหย่าดู

อย่าบอกว่า เข้นหว่านจะหมั้นกับโห้หลีเฉินเลย แม้แต่

งานหมั้นของตระกูลให้เธอก็ยังไม่มีสิทธิ์มาร่วมงานเลย

เพื่อนเจ้าสาวของโอวพ่อหย่าก็หัวเราะออกมาอย่างดูถูก “คุณให้เป็นใคร แล้วนั่งนี่คือใคร

หล่อนจะมีสิทธิ์เป็นว่าที่ภรรยาของคุณให้ได้ยังไง? ” ทั้งสองเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยคอยเหยียดหยามเธอ

เย้นหว่านแข็งตึงไปทั้งตัว ในใจมีไฟลุกท่วมขึ้นมา อยากบอกมากว่าเธอนั่นแหล่ะคือเจ้าสาวของให้หลีเฉิน

มอง

เธอ

แต่สถานการณ์แบบนี้เธอพูดไม่ออก………………..

ใครเชื่อคำพูดเธอหรอก
*ดูสิ พูดอะไรไม่ออกแล้วใช่ไหมล่ะ? เข้นหวาน ฉันว่าแล้ว เขียวว่าเธอต้องมายั่วซือหนานแน่ๆ! ”

โอวน่อหย่า หน้าเส้นหว่านไว้อย่างโกรธ “ฉันกับซื้อ หนานก็แต่งงานกันแล้ว เธอยังจะมายุ่งกับซื้อหนานอีก เธอนี่มี ศักดิ์ศรีของความเป็นลูกผู้หญิงบ้างไหมเนี่ย?” คนที่อยู่ข้างๆก็ เริ่มจู้จี้ เย้นหว่าน

ราวกับว่าเธอเป็นเมียน้อยที่ไร้ยางอาย ชื่อหนานยืนตัว ตรงไว้แล้วขมวดคิ้ว สายตาที่ดูเส้นหว่าน

ก็เหมือนจะแฝงด้วยคำถาม เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม * หยุดได้แล้ว คุณกลับไปเถอะ

ผมกับคุณไม่มีทางเป็นไปได้ตั้งนานแล้ว

เหมือนปลอบใจและเกลี้ยกล่อม

น้ำเสียงฟังดู

แต่กลับเหยียบศักดิ์ศรีของเส้นหว่านให้จมดิน เป็นหว่าน แข็งทื่อไปทั้งตัวและรู้สึกอัดอั้นตันใจมาก

คนพวกนี้มีสิทธิ์อะไรนึกว่าตัวเองถูกต้องแล้วมาเหยียด

หยามเธอ?

“คุณซือใหญ่โตจริงๆ ที่กล้าบอกให้ว่าที่ภรรยาผมหยุด

ได้แล้ว”

เสียงเย็นชาของผู้ชายต้องมาจากหน้าประตู คำพูดของ เขาแฝงด้วยความดูถูกและประชดประชัน

ซื้อหนานทิ้งเล็กน้อย เขามองไปตามเสียง ทันใดนั้นเขายืนแข็งทื่ออยู่กับที่ สีหน้าแทบไม่อยากจะเชื่อ

ในเวลาเดียวกัน โอวพ่อหย่าก็มองไป พอเห็นชัดว่าผู้ชาย คนนั้นคือใครแล้วสีหน้าซีดขึ้นมาทันที

เหมือนถูกฟ้าผ่าเลย คือให้หลีเฉิน!

เขา ทำไมเขาถึงบอกว่า เป็นหว่านเป็นว่าที่เจ้าสาว นี่ไม่มีทางเป็นเรื่องจริงมั้ง? เขา…….……

ให้หลีเฉินเดินมาอย่างสง่าผ่าเผย ก้าวเท้ามาอย่างใจเย็น

และดูสูงส่ง

ชุดสูทสีดำชูให้หุ่นของเขายิ่งเพอร์เฟคจนไร้ที่ติ สายตา ของเขาส่องมาที่บนตัวของ เข้นหวาน

เขากวักมือเรียกเธอ “มานี่”

เข้นหว่านมองผู้ชายอย่างยิ่ง หัวใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ เธอคิด ไม่ถึงว่าตอนที่เธอตกที่นั่งลำบากไม่รู้จะรับมือยังไง

จะเป็นเขาที่มาช่วยเคลียร์ปัญหา พอดึงสติกลับมาได้ เธอ

ยืดอกอย่างมั่นใจยิ้มและเดินไปหาเขา

มองดูเส้นหวานกับโห้หลีเฉันยืนอยู่ด้วยกัน คือหนานรู้สึก

ถึงใบหน้ากำลังแผดเผาอยู่

นี่ยิ่งเป็นการตอกย้ำเขาว่าการกระทำของเมื่อกี้ช่างตลก เสียจริงๆ แต่เขาเป็นคนมีเล่ห์เหลี่ยม

ไม่นานก็ปกปิดอารมณ์ตัวเองไว้ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม“เข้าใจผิดครับ เป็นการเข้าใจผิดเฉยๆ

ผมกับคุณเย็นเป็นเพื่อนกัน เมื่อแค่ล้อเล่นกับเธอครับ

ล้อเล่น?

เย็นหวานมองซื้อหนานอย่างเย็นชาและเกลียดชัง

ทำไมเมื่อก่อนไม่สังเกตุเห็นว่าเขาเป็นคนไร้ยางอายขนาด นี้ ให้หลีเฉินเดินมาข้างหน้าก้าวนึ่ง

รูปร่างที่สูงใหญ่บังอยู่ตรงหน้าเข้นหวานอย่างไม่เอียงไม่ เฉียง และปกป้องเธอไว้ในวงล้อมของตัวเอง

เขาเม้มปากไว้ สายตาที่จ้องซื้อหนานเย็นชาเป็นพิเศษ คำที่พูดก็ไร้ซึ่งความปราณี

“คุณมีสิทธิ์อะไรมาล้อเล่นของเธอ?” สีหน้าของซื้อหนาน

เดี๋ยวแดงเดี่ยวซีด ตกที่นั่งลำบากจนอยากจะเอาหัวมุดเข้าไปใต้ดิน นี่

เป็นการเหยียดหยามอย่างซึ่งๆหน้าเลยชัดๆ

แต่เขาอ้าปากแล้วก็กลับไม่กล้าพูดหักล้างให้ตัวเอง ถึง แม้ตระกูลซื้อเองก็เป็นผู้มีอำนาจ

แต่อยู่ตรงหน้าของให้หลีเฉินก็เป็นแค่มดตัวนึงที่บีบให้ ตายได้ทุกเมื่อ

ชื่อหนานแอบกำหมัดแน่นไว้แน่นและก้มศีรษะเล็กน้อย

กล่าวขอโทษ
“ขอโทษครับ คุณโห้ ผมรับประกันว่าต่อไปจะไม่เกิดเรื่อง แบบนี้อีกแล้วครับ”

ให้หลีเฉินหัวเราะเยาะอย่างดูถูก และไม่สนใจซื้อหนาน อีก เขาหันไปมอง เย็นหวานและงอแขนเล็กน้อย

เข้นหวานเหม่อลอยเล็กน้อย หัวใจเธอเต้นตุ้มต่อม เมื่อ

วานให้หลีเฉิน

ทำตัวเย็นชาอย่างไม่แคร์อะไรเลยสักนิดเชียวนะ ทำไมวัน นี้ก็ดีกับเธอขนาดนี้แล้วล่ะ

ปกป้องเธออย่างเผด็จการ แถมยังช่วยเธอระบายอารมณ์ เหมือนว่าที่เจ้าบ่าวที่รักใคร่กันเลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ