บทที่7 คืนนี้รู้สึกพิลึกพิกล

เธอเขยิบไปข้างหลังอย่างตื่นเต้น “คุณให้ ความสัมพันธ์ของเราเป็นแค่ข้อตกลงกันเฉยๆนะคะ

“วางใจเถอะ ผมไม่พิศวาสคุณหรอก ถ้าขึ้นเรื่องมากอีก ผมจะเป็นคนโยนคุณเข้าห้องน้ำเอง

ให้หลีเฉินหมดความอดทน ก้าวเท้าเดินมาที่ เข้นหวาน

ไม่พิศวาส? แล้วเมื่อครู่จับไปจับมาอยู่บนตัวเธอ ตอนนี้ยัง บังคับให้เธอไปอาบน้ำ……..

แต่เห็นรูปร่างสูงใหญ่ที่ใกล้เข้ามา เข้นหว่านตื่นตกใจจน

โดดลงมาจากเตียง “ฉัน ฉันไปเองค่ะ

ระหว่างพูด เธอก็วิ่งเข้าไปห้องน้ำอย่างเร่งรีบและล็อค ประตูไว้ เธอแนบอยู่บนประตูถึงได้รู้สึกโล่งอกไปที่

แต่หัวใจยิ่งอยู่ยิ่งเต้นแรงอีกเช่นเคย คืนนี้ให้หลีเงิน พิลึกพิกลมาก เธอเองก็ไม่กล้าออกไปเผชิญหน้ากับเขา

แต่ว่าเขาก็รอที่ข้างนอกอยู่อย่างนั้น……………………. กุมศีรษะไว้อย่างหงุดหงิดและร้อนรนใจ

คืนนี้เธอจะทำยังไง?

“ก๊อกๆๆ” ผ่านไปครู่นึง นอกห้องมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นให้หลีเฉินนั่งอยู่บนโซฟา

ไม่แม้แต่จะเงยหน้า “เข้ามา” เว่ยเปิดประตูก็ได้ยินเสียง ในห้องน้ำ เขาอึ้งค้างไว้

รู้สึกเหลือเชื่อจริงๆ ที่ผ่านมาคุณท่านเป็นคนรักษาตัวให้ พ้นจากปัญหายุ่งยากกับไม่สนใจผู้อื่น

และไม่ชอบผู้หญิงให้ใกล้ชิดเขามาก แล้วทำไมถึงยอมให้ เย้นหว่านอาบน้ำที่นี่ได้ล่ะ?

แต่เขาเก็บสีหน้าตนเองเร็วมาก เดินไปตรงหน้าให้หลีเฉ

นอย่างมีมารยาท

“คุณท่านครับ มีเรื่องนิดหน่อยที่จะต้องให้คุณท่านไป

จัดการครับ”

ถ้าไม่ใช่เรื่องเร่งรีบ เว่ยก็ไม่หามาถึงนี่หรอก ให้หลีเฉิน เงียบไปครู่นึงถึงลุกขึ้น

แต่กลับไม่ได้เดินออกไปในทันที กลับมองไปที่ทิศทาง ของห้องน้ำ เขาเปิดปากด้วยเสียงทุ้ม

น้ำเสียงแฝงด้วยการออกคำสั่ง ห้องนะ” เข้นหว่าน รอผมอยู่ที่

ให้หลีเฉินจะออกไป?

เข้นหว่านรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาและรีบตอบ “โอเค
จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงเท้าเดินออกไปด้านนอก

ได้ด้วยเสียงปิดประตู

เธอถึงเดินออกมาจากห้องน้ำและเดินมาที่ประตู

เปิดประตูออกจากเล็กน้อยและส่องไปด้านนอกอย่าง ระมัดระวัง ริมทางเดินว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงาคน

สติที่ตึงเครียดของเธอถือว่าได้ผ่อนคลายลงหน่อย เธอรีบ ร้อนวิ่งออกไปอย่างเร็ว

เข้นหว่านเพิ่งลงมาใต้ตึกก็เห็นรถของจื่อเฟย เหมือนกับ

ว่าเธอกำลังจะจากไป “จื่อเฟย รอฉันด้วย เย้นหว่านวิ่งไปดึงประตูแล้วขึ้นรถ

ความแปลกใจ

กู้ชื่อเฟยมองเธอด้วย

“ทำไมเธอถึงลงมาได้? เธอถูกคุณให้อุ้มตัวไป นึกไม่ ถึงว่าจะไม่เกิดเรื่องอะไรหน่อยเลยหรอ?”

นึกถึงภาพที่กุ๊กกิ๊กอยู่ในห้องกับโห้หลีเฉินแล้ว หูของเส้น หว่านแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

เธอพูดอย่างไม่มีความมั่นใจ “จะเกิดอะไรขึ้นมาได้ ความ สัมพันธ์ของฉันกับเขาเป็นแค่ข้อตกลงเฉยๆ

“ไม่มีอะไรจริงๆหรอ? จ้องเธอด้วยความสงสัย

งั้นเธอหน้าแดงทำไม?”

จื่อเฟย

สายตามองขึ้นมองลงสำรวจเธอ เย็นหวานถูกมองจนร้อนตัว จึงรีบยกมือกดกระจกรถลง

“อากาศร้อนจังเลย เธอรีบขับรถและส่งฉันกลับบ้านเถอะ

“ฮม นี่เธอเปลี่ยนประเด็นพูดชัดเจนมากเลยนะ” จื่อเฟย เปิดโปงอย่างซึ่งๆหน้าเลย

แต่ก็ได้สตาร์ทและขับรถมุ่งหน้าไปด้วย เธอไม่ได้ซักไซ้ ถามเรื่องนั้นต่อ แต่เปิดปากถาม

“งานออกแบบของเธอทำไปถึงไหนแล้ว? พรุ่งนี้ก็ต้องส่ง งานแล้ว จะให้ฉันช่วยเธอมั้ย?”

หลายวันมานี้ เป็นหว่านเกิดเรื่องพวกนี้ กู้ชื่อเฟยกังวลว่า เธอจะยังทำไม่เสร็จ

“ทำเสร็จตั้งนานแล้ว ครั้งนี้ถ้าถูกคัดเลือก ฉันก็มีสิทธิ์

ออกแบบชุดของท่านประธานแล้ว

ประวัติการทํางานของฉันก็จะไม่ใช่เด็กใหม่กิ๊กก๊อกอีกต่อ

สายตาเย็นหว่านเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น การเข้า

รับการคัดเลือกดีไซน์เนอร์

ของท่านประธานครั้งนี้สำคัญมากสำหรับเธอ

“พรสวรรค์ในการออกแบบของเธอเก่งที่สุดเท่าที่ฉันเคย

เห็นมา

ต้องถูกคัดเลือกอย่างแน่นอน สู้ๆนะเพื่อน กู้ชื่อเฟยยิ้มให้กำลังใจเย็นหวาน

เข้นหวานก็ยิ้มและตอบกลับ “อืมๆ ถ้าฉันถูกคัดเลือก จะ เลี้ยงอาหารมื้อใหญ่เธอเลย

ดีไซน์เนอร์ที่เข้ารับการคัดเลือกต่างรวมตัวกันที่ห้อง ประชุม มีผู้จัดการที่คอยเป็นคนเก็บผลงานดีไซน์

แล้วให้ผู้ตัดสินระดับสูงพิจารณา ท้ายสุดก็ท่านประทาน เป็นคนตัดสิน ตอนที่ เข้นหวานมาถึง

ในห้องประชุมก็มีคนมากันเยอะมากแล้ว เธอทักทายกับ เพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างๆ เพิ่งหาที่นั่งลง

ก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของเงินโป๊เมย “ เส้นหวาน เธอ

ยังกล้ามาอีกหรอ?

วันนี้คนที่เข้ารับการคัดเลือกต่างก็เป็นคนที่มีชื่อเสียงใน บริษัท มีประวัติของการเป็นดีไซน์เนอร์

มือใหม่ที่แม้แต่ผลงานยังไม่มีสักชิ้นอย่างเธอ มาโชว์ท่าที ขายหน้าให้พวกเราดูหรอ?”

เงินโป๊เมียถือกาแฟที่ร้อนระอุอยู่แก้วนึง ยืนอยู่ท่ามกลาง ผู้คน คอยเชิดหน้าชูตาจ้องเย็นหว่านไว้

เธอเป็นดีไซน์เนอร์ชื่อดัง ตำแหน่งที่อยู่ในบริษัทก็ถือว่า

ก็เป็นคนที่มีความสามารถคนนึง ในการเข้ารับการคัดเลือกครั้ง

ในขณะเดียวกันเธอก็เป็นเพื่อนสนิทของโอวนอย่า

ตั้งแต่ เส้นหว่านเข้ามาที่บริษัท เธอก็หาโอกาสรังแกเธอ เหยียดหยามเธอและกดขี่เธอ จนถึงตอนนี้เป็นหว่านยัง

ไม่มีผลงานดีไซน์ที่สมบูรณ์แบบ

สาเหตุหลักก็หนีไม่พ้นเงินโป๊เมีย

“การเข้ารับการคัดเลือกครั้งนี้ให้เด็กใหม่เข้าร่วมด้วย ก็ แสดงให้เห็นถึงความยุติธรรม

และดูความสามารถแทนคำพูด” เป็นหว่านไม่ยอมแสดง ความอ่อนแอออกมาเลยสักนิด

“รุ่นพี่เงินคะ คุณต้องระวังตัวดีๆนะคะ อย่างฉันเบียดลงไป

นั่นคงจะต้องขายหน้ามากเลยนะคะ

“พูดจาโอ้อวดไม่กลัวกัด โดนลิ้นตัวเองรึไง?

ฉันไม่เชื่อว่าฝีมือกระจอกอย่างเธอจะออกแบบผลงาน

อะไรออกมาได้หรอก

เสิ่นโป๊เมียพูดอย่างประชดและเย่อหยิ่ง เดินไปตรงหน้าเข้ นหว่านแล้วหยิบงานออกแบบของเธอขึ้นมาจากโต๊ะ

พอเห็นงานออกแบบเธอกลับอึ้งค้างไว้ งานออกแบบนี้ เรียบง่ายแต่สวยงาม เต็มไปด้วยจิตวิญญาณ
สวยกว่างานออกแบบครั้งนี้ที่เธอทุ่มเทแรงกายทั้งหมด

เสียอีก

“คืนให้ฉัน!” เป็นหว่านแย่งงานออกแบบมาอย่างอารมณ์ เสีย ถึงจะส่งงานออกแบบในเร็วๆนี้แล้ว

แต่นาทีนี้ถูกคู่แข่งเห็นก็ไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน เธอไม่อยาก

พัวพันกับเงินโป๊เมียต่อ เตรียมจะเปลี่ยนที่นั่งใหม่ เงินโป๊เมียรู้สึกได้ถึงความ

อันตราย เธอแทบจะสามารถแน่ใจได้ว่า

ถ้างานออกแบบครั้งนี้ของเย็นหว่านเผยแพร่ออกมา มี โอกาสสูงที่จะได้ที่หนึ่งในการแข่งขันครั้งนี้

แต่เธอจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด “คำพูด

ของรุ่นพี่ยังพูดไม่จบ ใครใช้ให้เธอไป? หยุดเดี๋ยวนี้นะ

เงินโปเลยดึงตัว เข้นหว่านไว้ด้วยความโมโห ระหว่างที่ ดึงเธอไว้ได้แกล้งเอากาแฟในมือสาดไปด้านหน้า

“ซีด!” กาแฟที่ร้อนอะรุสาดใส่บนมือ หลังมือของ เป็น หว่านรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมา

แต่เธอกลับไม่มีเวลาคำนึงถึงมือตนเอง รีบร้อนไปดูงาน ออกแบบของตนเอง

เห็นแต่งานออกแบบถูกกาแฟสาดจนเปียกไปครึ่งนึง ลาย เส้นและสีบนกระดาษก็เลือนรางไปแล้ว
เย้นหว่านหน้าซีดขึ้นมาทันที

ให้เธออย่าไป เธอไปทำไมล่ะ?

อุ้งมือรู้สึกเย็นเฉียบ

“บอก

ดูซิกาแฟก็ถูกเธอชนจนหกหมดแล้ว” เสินโป๊เมียอา ละวาดอย่างดัดจริต

มองดูงานออกแบบที่เลอะไปครึ่งนึงแล้วยิ้มอย่างพอใจ

เธอเข้าใกล้ เข้นหวานและพูดอย่างอวดเก่งที่สุด “เย็นหวาน งานออกแบบก็ไม่มีแล้ว คอยดูซิทีนี้เธอจะแย่ง

กับฉันยังไง?”

“เสินโป๊เอ๋ย!”

เข้นหวานโมโหจนตัวสั่น แทบอยากจะบีบเงินโป๊เมียให้

ตายๆไปเลย

เงินโป๊เมียถอยหลังไปสองก้าว ตักเตือนด้วยความไม่หวัง ดี “ผู้จัดการมาแล้ว ต้องไปส่งงานแล้ว

เย้นหว่านหันหน้ามองไปที่หน้าประตู เห็นผู้จัดการใส่ชุด

ทำงานและรองเท้าส้นสูง เดินมาอย่างสง่างาม

ดีไซน์เนอร์ทุกคนต่างยืนเป็นระเบียบเรียบร้อย ต่อแถว เอางานส่งให้ผู้จัดการ ผู้

จัดการเก็บงานเสร็จก็มองไปที่ เข้นหว่าน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ