ผัวเถื่อน 6 นี่เรียกว่าอะไร?

ผัวเถื่อน 6

(ดาร์ลิง)

“ขอบคุณนะที่ช่วย

ฉันชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งที่ฮันเตอร์พูด คนอย่างเขา พูดขอบคุณคนอื่นเป็นด้วยเหรอไม่น่าเชื่อ

“ไม่เป็นไร ฉันเป็นคนสวยและจิตใจดี

“เฮอะ ไม่ค่อยพรีเซนต์ตัวเองเลยนะ

“คนอย่างดาร์ลิงไม่ต้องพรีเซนต์ตัวเองก็มีผู้ชายเข้ามาไม่

ขาดย่ะ”

หมับ หมูกรอบแสนอร่อยของฉันโดนขโมยเข้าปากฮัน เตอร์ต่อหน้าต่อตา

“เฮ้ นายมาขโมยหมูกรอบฉันได้ไง

“ของฉันต่างหาก” เขาพูดออกมาหน้าตาเฉย

“แต่นายให้ฉันแล้วนะ

“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ไปขอจากผู้ชายในสต็อกเธอ”
พูดจบเขาก็เดินถือถ้วยตัวเองออกไปด้วยท่าทางหงุดหงิด

ฉันเลยได้แต่มองตามเขาไปแบบงง ๆ

เป็นอะไรของเขาวะ

“นี่นายไปส่งฉันหน่อยสิ

ฉันแบกหน้าตัวเองเดินเข้ามาขอร้องฮันเตอร์ซึ่งกำลังยืน ล้างจานอยู่ในครัว

“ดึกแล้ว ฉันง่วง

“ได้ไง แล้วฉันจะนอนที่ไหน

เขาเดินมายืนตรงหน้าฉัน จับไหล่ฉันแล้วหมุนตัวฉันกลับ ไปทางห้องนั่งเล่น นั่นหมายความว่าเขาจะให้ฉันนอนโซฟาที่นี่ อย่างนั้นเหรอ O_O

“นายต้องไปส่งฉัน นายไม่มีสำนึกบ้างเหรอที่ฉันต้องเป็น แบบนี้ อยู่ที่นี่ตอนนี้ก็เพราะนาย

“ของแบบนั้น ฉันไม่มีอยู่แล้ว”

เขาว่าพลางยักไหล่ ใบหน้าไร้สำนึกใด ๆ ทั้งสิ้น ก่อนจะ เดินไปนั่งลงบนโซฟา ยืดขายาวเหยียดพาดโต๊ะด้านหน้า กด รีโมตเปลี่ยนช่องโทรทัศน์ด้วยท่าทางสบาย ๆ

“ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะกลับเอง

“ตามสบาย”
ยยยย >0< ฉันอ้าปากพะงาบ ๆ อยากจะด่าเขา แต่ต้องควบคุมอารมณ์ไว้ ยังไงนี่ก็เป็นถิ่นเขา เกิดฮันเตอร์ โมโห ฆ่าฉันหมดส้วมขึ้นมาจะทำยังไง

“เออ ขออย่าให้เราได้เจอะเจอกันอีกเลย ไม่ว่าชาตินี้หรือ ชาติไหน

สั่งเสียจบฉันเลยรีบเดินออกมาจากตรงนั้น จนกระทั่งออก มาถึงสนามหญ้าหน้าบ้านจึงรีบควานหากระเป๋าตัง ถ้าฉันไม่ ลืมโทรศัพท์ไว้ในรถที่มหาวิทยาลัย ฉันคงได้โทรหาเพื่อน ไม่ ต้องแบกหน้าไปขอร้องไอ้คนเถื่อนแบบนั้นหรอก

“เอ๊ะ กระเป๋าตังอยู่ไหน

เอ๊ะ กระเป๋าเงินมันควรอยู่ตรงนี้นี่นา อย่าบอกนะว่าฉันลืม ไว้ในรถเหมือนกันนะ

โอ๊ย ยันดาร์ลิงเอ๊ย ทำไมแกเป็นคนขี้ลืมแบบนี้

“อ้าว ไม่กลับบ้านแล้วเหรอ

ฉันใช้การส่งสายตาแทนการด่าเขาด้วยคำพูด ก่อนจะ เดินไปนั่งลงบนโซฟาข้าง ๆ เขา

“รู้ไว้ด้วย ถ้าไม่จำเป็น ฉันไม่มีวันนอนที่นี่หรอก

ว่าพลางดึงรีโมตจากมือเขามากดเปลี่ยนช่อง

“เฮ้ ฉันดูบอลอยู่ไม่เห็นหรือไงวะ”

“ไม่เห็น
“เดี๋ยวจะโดน”

“ทำไม ทำไม นายจะทําอะไรฉันฮะ!”

“ฉันให้เธอเลือกจะคืนรีโมตฉันดี ๆ หรือจะต้องให้บังคับ เขาถามเสียงเข้ม ขยับเข้ามาหาฉันช้า ๆ ต้อนจนหลังฉัน ชนกับพนัก โซฟา

“เออ ๆ เอาคืนไปเลย

เมื่อทนต่อการรุกรานไม่ไหว สุดท้ายฉันเลยต้องรีบยัด รีโมตใส่มือเขาแล้วผลักอกเขาออก

“หึ ก็แค่นี้”

ฮันเตอร์กลับไปนั่งลงที่เดิม กดรีโมตเปลี่ยนเป็นช่องบอล ฉันไม่เข้าใจเลยว่าการที่คนเป็นสิบกว่าคนมาวิ่งแย่งลูกกลม ๆ นั่นกันมันน่าสนใจดูตรงไหน

เมื่อไม่รู้จะทำอะไร ฉันเลยเริ่มเดินสำรวจบ้านฮันเตอร์ บ้านเขาเป็นบ้านจัดสรรสไตล์โมเดิร์น 2 ชั้น จะว่าไปบ้านหลัง นี้มันดูใหญ่เกินกว่าที่เขาจะอยู่คนเดียวนะ

“นี่นายอยู่คนเดียวเหรอ”

อยู่กับเพื่อน”

“อ๋อ”

ฉันพยักหน้าเข้าใจ เดินสำรวจบ้านไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งสายตาไปสะดุดกับรูปถ่ายเด็กผู้ชายสามคน คนขวาสุดเป็นอัน เตอร์แน่ไม่ต้องสงสัย หน้าเถื่อน ๆ แบบนี้มีแต่เขาคนเดียวนั่น แหละ

คนกลางหน้าตาน่ารักเชียว มีลักยิ้มด้วย ส่วนคนสุดท้าย หล่อแบบเนี้ยบใส่แว่น ลุคคุณชายหน่อยๆ ข้างกันมีรูปตอน พวกเขาทั้งสามคนโตแล้วแต่ละคนหน้าเหมือนเดิมเป๊ะ นี่สินะที่ เขาบอกว่าคนหน้าตาดีมักคบกันเอง

“นายอยู่กับสองคนนี้เหรอ”

ฉันหยิบรูป หันไปถามฮันเตอร์ซึ่งยังคงนั่งใจจดใจจ่ออยู่

“เออ

ถามดี ๆ ทำไมต้องตอบเสียงฉันด้วยก็ไม่รู้ นิสัยไม่ดีเอา ซะเลย ผู้ชายอะไร

“แล้วเพื่อนนาย…..

“ถ้าเธอถามอีกคำเดียว สาบานเลยว่าฉันจะเอาเข็มมา เย็บปากเธอ”

ย่นจมูกใส่เขาก่อนจะเดินไปหยุดยืนอยู่ข้างโซฟา

“ไม่ถามก็ได้ค่ะ ฉันจะอาบน้ำ ห้องน้ำอยู่ไหน

ดวงตาคมปรายมองมาทางฉันเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไป สนใจทีวีต่อ
“ฮันเตอร์ ฉันจะอาบน้ำ เหนียวตัวจะแย่ แผลก็ปวด”

ฉันว่าพลางกระทืบเท้าปึงปังแสดงความไม่พอใจ ตั้งแต่ เกิดมายังไม่เคยมีใครเป็นฉันขนาดนี้เลย

“โธ่เว้ย อะไรกันนักหนา

ฮันเตอร์ลุกขึ้นยืน ตวาดลั่นจนฉันเผลอสะดุ้ง รีบขยับออก ห่างเขาสาม สี่ก้าว

“ฉันปวดแผล ปวดตัว อยากอาบน้ำแต่นายก็ไม่สนใจ

ฉันเม้มปากตัวเองแน่น ก้มหน้างุด ๆ หลบหลีกสายตาคู่

“เออ ตามมา วุ่นวายจริง ๆ

เขาเดินนำฉันขึ้นไปชั้นสองก่อนจะเลี้ยวเข้าห้องทางขวา มือ ให้ทายคงเป็นห้องนอนเขานั่นแหละ

“จะอาบก็รีบอาบ

ฮันเตอร์ว่าก่อนจะหันหลังทำท่าเดินออกไปจากห้อง ฉัน เลยรีบดึงชายเสื้อเขาไว้

“อะไรอีก”

“ขอยืมชุดด้วยได้ไหมอ่า

“เออ เดี๋ยวตั้งไว้ให้”
“ไม่ต้องมายิ้ม”

“เอาจริง ๆ นายก็น่ารักเหมือนกันนะ

เขาผลักหัวฉันแทบทิ่มลงพื้นก่อนจะเดินแยกไปหยิบเสื้อ ในตู้ ฉันเลยรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ กลัวเขาจะเปลี่ยนใจไม่ยอมให้ อาบอีก

หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายเสร็จเรียบร้อยค่อยรู้สึก สบายตัวขึ้นมาหน่อย ชุดที่ฮันเตอร์ตั้งไว้ให้เป็นเสื้อยืดสีขาว

กับกางเกงขาสั้น

ฉันหยิบมันมาสวมก่อนจะเดินลงมาด้านล่าง ซึ่งฮันเตอร์ ยังนั่งดูบอลอยู่ที่เดิม เลยเดินไปนั่งลงข้างเขา

“ยังไม่จบอีกเหรอ

“พึ่งจบครึ่งแรก”

ฮันเตอร์หันมาตอบ เขาขมวดคิ้วมองฉัน ฉันเลยก้มลง แผลฉันเลือดออก อ้าย ไม่ได้นะ ฉันกลัวเลือด

มองตัวเองด้วยว่ามีความผิดปกติอะไรหรือเปล่า ก็ไม่มีหนิหรือ

“มองอะไร แผลฉันเป็นอะไรหรือเปล่า”

ฉันยื่นหน้าเขาไปใกล้เขา ถามขึ้นด้วยความสงสัยแต่อัน

เตอร์กลับถอยหลังหนี

“อะไรของนาย แผลมันเปิดหรือเปล่า ดูดิ

“เธอไม่รู้หรือไงว่ากางเกงมันสั้น
คือ ไม่เห็นจะสั้นตรงไหนเลย กางเกงที่ฉันใส่อยู่มันยาว ระดับขาอ่อนซึ่งปกติฉันก็ใส่ระดับนี้นะ ไม่เห็นจะสั้นตรงไหน เลย

“ไม่สั้นสักหน่อย”

“เฮ้ นั่งดี ๆ สิ จะขยับอะไรมากมาย

ฉันถอนหายใจ หันไปหยิบหมอนอิงมากอดอย่างเซ็ง ผู้ชายอะไรไม่รู้ทั้งขี้บ่น ขี้

“ถามจริงสนุกเหรอ แย่งไอ้ลูกกลม ๆ นั่นน่ะ

“เธอขาสั้นจะไปรู้อะไร

กรอด ดูเอาเถอะ ปากแบบนี้ควรเอาตะกร้อมาครอบปาก ไม่ให้เท่าหรือแว้งกัดคนอื่นนะเอาจริง

“แล้วนี่นายเชียร์ทีมไหน

“ถามทําไม”

“ฉันจะได้ช่วยเชียร์ไง ไม่อยากจะโม้ ฉันนี่ตัวนำโชคนะ เชียร์ใครก็ชนะ”

“หึ ทีมที่ใส่เสื้อสีแดง”

ฉันพยักหน้าเข้าใจ นั่งเท้าคางมองกีฬาในจอLCD ขนาด

ใหญ่ตรงหน้า

โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองอยู่พร้อมด้วยรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้า

“เฮ้ย ไรวะ นายดูไอ้คนที่ใส่ถุงมือนั่น ทำไมไม่ออกมา ช่วยเพื่อนแย่งลูก บอลอยู่ตรงหน้าแท้ ๆ

มือหนาผลักหัวฉันเบา ๆ ก่อนจะดึงให้ฉันนั่งลง พอดีเมื่อ กลุ้นเลยเผลอลุกขึ้นเชียร์

“นั่นเขาเรียกว่าผู้รักษาประตู ออกมาแย่งลูกไม่ได้ยัยมีน

“อ้าวเหรอ ใครจะไปรู้

ระหว่างดู ฉันได้รับความรู้พร้อมกติกามากมาย ล้านแปด จากฮันเตอร์และดูเขาค่อนข้างรำคาญอยู่เหมือนกันแต่ถึงอย่าง นั้นก็ยังอธิบายให้ฟังอยู่ดี

“กรีด นาย ทีมไอ้แดงนายได้ลูกแล้ว วิ่งวิ่ง

“เฮ้อ เด็กหงส์คงร้องไห้ ถ้าได้ยินเธอเรียกชื่อทีมแบบนี้

“บ่นอะไร หันไปดูชัยชนะเร็ว

ฉันว่าพลางจับหน้าฮันเตอร์ให้หันไปทางโทรทัศน์ซึ่งเป็น จังหวะเดียวกับที่พี่หนวดคนนั้นยิงลูกเข้าประตูพอดี

“เย่!!”

ฉันและฮันเตอร์ร้องลั่น กระโดดกอดกันด้วยความดีใจ

ราวกับถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง

“เอ๋อ”
เหมือนฉันกับฮันเตอร์พึ่งรู้ตัวว่าเรากอดกัน เราทั้งคู่เลยรีบ ผละออกจากกัน เป็นหน้าไปคนละทาง

“เห็นไหมฉันบอกแล้ว ฉันเชียร์ทีมไหนก็ชนะ”

ฉันพูดออกมาเพื่อทำลายบรรยากาศแปลก ๆ ระหว่างเรา

สองคน

เอาจริง ๆ นายก็น่ารักเหมือนกันนะ

ดาร์ลิง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ