ตอนที่ 7

มือเรียวบางของรชนิชลเย็นเฉียบเมื่อรถหรูแล่นเข้าไปจอดที่ หน้าโบสถ์ซึ่งเป็นสถานที่สำหรับพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ของคู่บ่าว สาว มีแขกมายืนรออยู่ก่อนแล้วที่นั่นและเมื่อรถจอดสนิทหญิง สาวจึงค่อย ๆ ก้าวลงจากรถซึ่งมีบอดี้การ์ดมาเปิดประตูให้ เธอ เห็นคาร์ลอสลงจากรถและเดินมาหยุดข้าง ๆ ใบหน้าที่เคียดทิ้ง เมื่อครู่เริ่มคลายลงจนเกือบเป็นปกติ หากทว่าก็ยังไม่มีรอยยิ้ม ให้เห็น เขายกแขนขึ้นและกล่าว

“เข้าไปในโบสถ์…ด้วยกัน”

เสียงบัญชาเยียบเย็นทำให้รชนิชลยกมือขึ้นแตะท่อนแขน แกร่งของชายหนุ่มเบา ๆ และก้าวตามเขาเข้าไปในโบสถ์ ท่ามกลางสายตาของแขกเหรื่อที่ต่างแสดงความประหลาดใจต่อ การปรากฏตัวของ เจ้าสาว ซึ่งแน่นอนว่าทุกคนในที่นั้นไม่ได้คิด ว่าจะเป็นเธอแต่แรก

รชนิชลก้าวเดินเคียงคู่คาร์ลอสด้วยความประหม่า เธอเห็น สายตาของใครหลายคนในที่นั้นดูราวกับไม่อยากเชื่อ ฉงนฉงาย สงสัยและดูราวกับมีอีกหลายคนที่อยากเข้ามาถาม เธอรู้ตัวเองดี คนเหล่านั้นอาจสงสัยว่าเจ้าสาวร่างบอบบางในชุดเกาะอกปัก เลื่อมสีงาช้างซึ่งคู่เคียงมากับเจ้าบ่าวผู้หล่อเหลาปานเทพบุตร และช่างสง่างาม เธอ…ไม่ใช่เจ้าสาวที่พวกเขาคาดหวังไว้ว่าจะได้ เห็น หากรอยยิ้มเยือนยังคงระบายบนใบหน้าสวยหวานที่โดยไม่ประกายบางแทน และมีเพียง ที่เห็นและสัมผัสความน่าหวาดหวั่นนั้นได้

รชนิซลหันกลับไปมองเด็กตัวน้อยในชุดแสนน่ากำลังช่วย กันโปรยดอกไม้ก่อนเจ้าบ่าวและเจ้าสาวจะก้าวเข้าพิธีกรรม อันศักดิ์สิทธิ์ในโบสถ์ หญิงสาวหลับลง…เธออาจเหมือนกลีบ ดอกไม้บอบบางกระจัดกระจายถูกบดบี้จนแหลกยับใต้ฝ่าเท้า ของคาร์ลอส อเล็กซานเดอร์

พิธีการอันศักดิ์สิทธิ์และน่ากันไฟเชิงก่อนเสียงเพลงจะเริ่มบรรเลงโดยดนตรีภายในโบสถ์ บทเพลงจากนักเปียโนที่ดังขึ้นทำให้รประหม่า มือของเธอจนคาร์ลอสต้องจับไว้

“เป็นอะไร?” เขาถามๆ เสียงเย็น หญิงสาวส่ายหน้าที่ เปื้อน

“ไม่ค่ะ

กดี

เขาตอบด้วยหน้าบึ้งตึงจริง แล้วรชนิชลรู้การเดิน เข้าไปในโบสถ์เจ้าสาวต้องควงบิดาก่อนเจ้าบ่าว แต่เธอพ่อ แต่แววลี สาวของพ่อเพียงเดียวที่มอง ตามหลานสาวความกระอ่วนใจ มันเสมือนพิธีกรรมอันยิ่งใหญ่สำหรับคู่รักแต่สำหรับแวววลีแล้วมันกลายเป็นลาน ประหารนางและหลานสาวคนเดียวเสียมากกว่า เพราะหลังจากนี้ ไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น

“เมื่อเข้าสู่พิธีสมรสเช่นนี้แล้วท่านทั้งสองพร้อมที่จะรับพร้อม ยกย่องให้เกียรติแก่กันและกันจนตลอดชีวิตหรือไม่”

เสียงที่ดังขึ้นทำให้รชนิชลมีอาการกระตุกเล็กน้อยเมื่อถึงขั้น ตอนสําคัญของพิธีกรรมขณะเจ้าบ่าวและเจ้าสาวยืนต่อหน้า บาทหลวง หญิงสาวซึ่งยืนอยู่ต่อหน้า เจ้าบ่าว จับจ้องนัยน์ตาสี อำพันที่ส่องประกายวาววับก่อนที่เขาจะตอบว่า

“พร้อมครับ”

ร่างแน่งน้อยเหลือบมองไปยังแขกที่นั่งอยู่ในโบสถ์เหมือน ลังเล ทุกคนเฝ้ารอที่จะฟังคำตอบของเธอว่า

“พร้อมค่ะ”

“ข้าพเจ้า คาร์ลอส อเล็กซานเดอร์ ขอรับ รชนิชล ขวัญสรวง เป็นภรรยา และขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามสุขและ ยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรักและยกย่องให้ เกียรติคุณจนกว่าชีวิตจะหาไม่

เจ้าบ่าวพูดต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่นก่อนที่เขาจะดังมือของ หญิงสาวขึ้นมาและสวมแหวนทองคำขาวเกลี้ยงไว้ที่นิ้วนางข้าง ซ้าย ในเวลานั้นรชนิชลต้องสบนัยน์ตาคมปลาบของคาร์ลอสที่ จ้องมองเธอตลอดเวลาหากหญิงสาวก็ไม่ลืมว่าเธอก็ต้องสวม แหวนกลับไปให้เขาเช่นกัน