ตอนที่ 5

แวววลีกล่าวโดยไม่ยอมสบนัยน์ตาสีฟ้าเข้มคลั่กคู่นั้น คาร์ลอสเหยียดปากออก เขานึกชิงชังรังเกียจคนในครอบครัว ขึ้นมาในทันใด ดูเหมือนทุกคนพร้อมใจกันมาแก้ตัวเพื่อว่าที่เจ้า สาวของเขาแท้ ๆ ชายหนุ่มยังกดร่างเล็กไว้กับอกแน่นซะจนรชนี ชลหายใจแทบไม่ออก เขายิ้มขุ่น

“คุณพูดเหมือนจะรู้ว่าหนีไปไหน พูดเหมือนจะรู้ทุกอย่างที่ เกิดขึ้น”

“ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาไปไหน แต่เขาหนีไปกับแฟนเก่าซึ่งฉันคิด ว่าลูกสาวของฉันจะลืมผู้ชายคนนั้นได้แล้ว”

“หนีไปพร้อมสินสอดที่ผมโอนเงินสดเข้าธนาคารให้ว่าที่เจ้า

สาวของผมเมื่อวานนี้ห้าสิบล้านดอลล่าห์อย่างนั้นใช่มั้ย!

ประโยคนั้นทำให้ทั้งแวววลีและรชนิชลองพร้อมกัน โดย เฉพาะหญิงวัยกลางคนที่งุนงงกับสิ่งที่คาร์ลอสโพล่งออกมา มัน ทำให้นางเข่าอ่อนจนแทบล้มทั้งยืน

“คะ….คุณว่าไงนะ…คุณโอนเงินให้ตั้งห้าสิบล้านดอลล่าห์ เชียวหรือคะ”

“มันเป็นเงินที่ผมตั้งใจจะให้ลูกสาวคุณ แต่ไม่รู้เลยว่าจะมา ตลบหลังผมในวินาทีสุดท้ายแบบนี้ ผมมันโง่บัดซบสิ้นดีที่ไม่รู้ทัน เล่ห์เหลี่ยมของพวกคุณ!”
“พวกเราไม่รู้เรื่องนี้นะคะ ป้าก็ไม่รู้เรื่องนี้เลย…สาบานได้ค่ะ คาร์ล”

รชนิชลตอบแทนป้าของเธอเสียงสั่น คาร์ลอสเลิกคิ้วสูงพร้อม เลิกมุมปากขึ้น เขาผลักร่างบางออกห่างและหน้าหญิงสาว

“ไม่ต้องมาสาบานอะไรทั้งนั้น จดจำสิ่งที่พี่สาวของคุณ และ

พวกคุณต้องชดใช้มันคืนกลับให้ผม

“คุณจะให้พวกเราทำอะไร

แวววลีถามขึ้นพร้อมทั้งก้าวเข้ามาและกอดหลานสาวไว้แน่น คาร์ลอสจ้องหน้ารชนิชลนิ่งก่อนลั่นเสียง

“ถึงคืนนี้เจ้าสาวของผมจะหนีไปกับชายชู้ แต่ก็ไม่ เป็นไร…เพราะผมจะให้ดีนี่แต่งชุดเจ้าสาวของวีเข้าพิธีแต่งงาน แทนพี่สาวของเธอ และจำเอาไว้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะไม่จบเพียงแค่

แวววลีจับมือหลานสาวและเผลอบีบไว้จนแน่นขณะที่รชนิชล

เองก็ทำอะไรแทบไม่ถูก แม่ของว่าที่เจ้าสาวซึ่งสร้างความเจ็บ

แค้นให้เจ้าบ่าวในงานเลี้ยงวิวาห์คืนนี้คาดเดาไว้ไม่ผิดว่ามันต้อง

ยุ่งยากมากกว่าที่คิด นางรู้ว่าคาร์ลอสต้องไม่ปล่อยวางเรื่องนี้

เพราะผ่านโลกมามากทำให้รู้นิสัยว่าคนที่เอาจริงเอาจังทั้งเรื่อง

งานและเรื่องส่วนตัวอย่างคาร์ลอส อเล็กซานเดอร์จะต้องไม่รา

มือจากเรื่องนี้แน่นอน

“นินี…ไปแต่งตัวลูก…เดี๋ยวป้าจะเอาชุดเจ้าสาวของมาให้
แววว บอกกับโซนิซลที่พยักหน้ารับก่อนจะค่อย ๆ หันหลัง กลับออกมาจากห้องนั้นทั้งที่ยังกอดกันแน่น หญิงสาวหายใจไม่ ทั่วท้อง ปั่นป่วนและรู้สึกอยากอาเจียนขึ้นมาในทันใด

“นนี…ลูกต้องเข้มแข็งนะ

เสียงปลอบประโลมของหญิงวัยกลางคนไม่ได้ช่วยให้หลาน สาวรู้สึกดีขึ้นมาสักเท่าไหร่เลย รชนิชลเดินตามป้าของเธอไปถึง ห้องหนึ่งและเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่ามันเป็นห้องใหญ่ที่ตรง กลางห้องมีชุดเจ้าสาวสวยหรูสีงาช้างแขวนอยู่บนราวไม้มะฮอก กะนี แวววลีเดินเข้าไปและจับชุดนั้นพลางก็ร้องไห้

“ป้าไม่นึกเลยว่าจะทำอะไรบ้า ๆ อย่างนี้ หนีไปกับแฟน เก่ายังไม่พอแถมยังสร้างหนี้มหาศาลให้ป้าเสียอีก…โธ่ เอ๊ย…แล้วนี่ป้าจะเอาเงินจากไหนมากมายขนาดนั้นมาชดใช้ให้ คาร์ลกันล่ะลูก”

“ป้าคะ…ป้าใจเย็นนะคะ อย่างน้อยเขาก็ไม่อาละวาดให้เรา ต้องอับอายคนอื่น ๆ”

ร่างแน่งน้อยเดินเข้าไปจับมือป้าของเธออีกครั้งทั้งที่ตัวเองก็ สับสนและอยากวิ่งหนีออกไปจากสถานการณ์แบบนี้ให้รู้แล้วรู้ รอด แวววลีเงยหน้ามองน้ำตาอาบแก้ม

“คาร์ลบอกว่าเรื่องนี้ไม่จบง่าย ๆ …เขาจะทำอะไรกับพวก เราก็ยังไม่รู้เลย…หรือว่า…เขาจะให้งานนี้ผ่านไปแล้วจับพวกเรา ไปฆ่าทิ้ง”

“ไม่หรอกค่ะ….ป้าอย่าพูดอย่างนั้นมันจะไม่มีวันเกิดขึ้น
“ป้ากลัว นินิ…ป้ากลัวจนทําอะไรไม่ถูกแล้ว”

เสียงของแวววลีสั่นเครือ ความกลัวที่แผ่กระจายอยู่เต็มหน้า หญิงวัยกลางคนทำให้รชนีชลเกิดแรงฮึดขึ้นมาในท้ายที่สุด เธอ จะอ่อนแอตอนนี้ไม่ได้เพราะถ้าหากไม่เข้มแข็งเอาไว้คนที่จะต้อง แย่คือป้าผู้มีพระคุณของเธอ หญิงสาวระบายลมหายใจเพื่อปัด เป่าความวิตกของตัวเอง