ตอนที่ 1

รชนิชลเยี่ยมหน้าจากระเบียงชั้นสองของคฤหาสน์หลังใหญ่ ลงไปยังสนามหญ้าด้านหน้าซึ่งได้รับการตกแต่งอย่างสวยงาม และเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่ได้รับเชิญให้มาร่วมเป็นสักขี พยานในงานแต่งที่จัดขึ้นอย่างอลังการในเขตเบอเวอรี่ ฮิลล์ซึ่ง เป็นย่านที่อยู่ของดาราและมหาเศรษฐี

หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างเล็กบอบบางและนัยน์ตาสีน้ำตาล ประกายบนใบหน้ารูปไข่ใต้กรอบเรือนผมยาวสลวยอยู่ในชุด กระโปรงสีชมพูปักเลื่อมงดงามยืนมองสักครู่ก่อนจะเดินกลับ เข้าไปด้านในหากก็ต้องประหลาดใจที่เห็นแวววลี ป้าแท้ ๆ ที่ เลี้ยงดูเธอมาแต่เล็กแทนพ่อแม่ที่เสียชีวิตไปหมดแล้วยืนคุยกับ ชายชาวต่างชาติสวมชุดสูทภูมิฐานและเมื่อหันมาเห็นเธอก็ทำ สีหน้าเหมือนตกใจก่อนที่ชายคนนั้นจะปลีกตัวออกไป รชนิซล เดินเข้าไปหา คืนนี้ป้าของเธอสวมชุดกระโปรงลูกไม้ฝรั่งเศส สวยงามเปล่งประกายแม้อายุจะเลยห้าสิบไปแล้ว

“ป้าคะ…ยังไม่ลงไปข้างล่างอีกเหรอคะ แขกมากันเต็มแล้ว “นินี…มาทางนี้ลูก”

แววว ดึงแขนหญิงสาวให้เดินตามเข้าไปในห้องหนึ่งขณะที่ นางชะเง้อมองซ้ายขวาเหมือนกังวลว่าจะมีใครเดินผ่านมาก่อน จะค่อย ๆ ปิดประตูลงอย่างเบามือและหันกลับไปยังหลานสาว คนเดียวพร้อมทั้งจับมือไว้แน่น
“นิน…ป้ายังลงไปที่งานตอนนี้ไม่ได้”

“ทำไมล่ะคะป้า…แล้วทำไมป้าถึงได้ทำหน้าอย่างนั้นคะ เธอถามและรู้สึกถึงแรงกดจากมือของแวววลีที่บีบมือเธอจน แน่น มีบางอย่างฉายอยู่ในดวงตาคู่นั้นและรชนิชลก็เห็นว่ามัน คือความกังวลอย่างชัดเจน

“นิน…ฟังป้านะ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว พี่สาวของแกนะ…หายตัว ไปและป้าก็ติดต่อไม่ได้ตั้งแต่เมื่อวานนี้

ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นเบิกกว้าง รชนิชลมือเย็นเฉียบเพราะคนที่ แวววลีกล่าวถึงคือ วรรษมล ลูกสาวแท้ ๆ เพียงคนเดียวของแวว วลีซึ่งเป็นเจ้าสาวในงานที่จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ในคืนนี้นั่นเอง

“ป้าคะ….แล้ว….เอ้อ…เจ้าบ่าว…คุณคาร์ลอสเขารู้เรื่องนี้ยัง คะ”

“ยัง…เขายังไม่รู้ เขาถามเหมือนกันแต่ป้าพยายามปิดไม่ให้ เขารู้”

“แล้วทำไมป้าไม่บอกเขาล่ะคะ หรือว่าไปแจ้งความก็ได้”

“ไม่ได้!” แวววลีค้านเสียงแข็ง “ไม่ได้อย่างเด็ดขาดเลย ถ้า เรื่องนี้แดงขึ้นมาคาร์ลอสต้องฆ่าพวกเราแน่ ๆ

“ทะ…ทำไมล่ะคะป้า ทำไมเขาต้องฆ่าพวกเรา”

“ฟังนะ….ที่พี่สาวแกหายไปน่ะ มันเป็นความตั้งใจที่เขาจะ ไม่แต่งงานคืนนี้ วรรษมลหนีไปกับแฟนเก่า เขาโทรมาบอกป้าเมื่อกี้… โธ่เอ๊ย! ป้านึกว่ามันจะลืมไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นได้แล้ว ซะอีก ดูมันทำ หนีตามกันไปแถมทิ้งจดหมายไว้ให้

แววลีนซองสีขาวให้หลานสาวรับไป รชนิซลก้มลงมองซอง จดหมายในมือแล้วขมวดคิ้ว

“จดหมายอะไรคะป้า?”

“เป็นจดหมายที่วรรษมลตั้งใจเขียนให้คาร์ลอส…ตอนนี้เขา อยู่ที่นี่ แต่ถ้าไม่กล้าเอาไปให้เขาหรอก”

หญิงวัยกลางคนมีสีหน้าไม่สบายใจและตาแดงก่ำเหมือนจะ ร้องไห้ออกมา หญิงสาวกุมซอง ในมือไว้แน่นเพราะเธอก็สับสน มากกว่าเกินกว่าจะคิดอะไรได้ มันเป็นเรื่องใหญ่มากจริง ๆ ที่จู่ ๆ เจ้าสาวก็หายไป แต่เธอจะทำเช่นไรในสถานการณ์วุ่นวายแบบนี้ กระทั่งได้ยินเสียงแวววลีร้องไห้ออกมา

“อือ…ป้าผิดเอง…นึกว่าลูกสาวของป้ามันจะรักดี อุตส่าห์พบ รักกับมหาเศรษฐีแล้วยังกลับไปพบแฟนเก่าเสียอีก ป้าไม่รู้ว่าจะ ทำยังไงกับเรื่องนี้ดีแล้วนินี ถ้าคาร์ลอสรู้เข้าก็ไม่รู้ว่าเขาจะทำยัง ไง เขาต้องฆ่าพวกเราให้ตายหมดคืนนี้แน่ๆ

“ป้าคะ…ใจเย็นนะคะ…อืม…เอางี้แล้วกันค่ะ จดหมายของพีวี นินจะเอาไปให้คุณคาร์ลเองนะคะ

พอได้ยินเช่นนั้นแวววลีก็ถึงกับหยุดสะอื้น นางจับไหล่หลาน สาวไว้แน่น

“หา…จริงเหรอ นินีจะช่วยป้าจริง ๆ เหรอลูก นินไม่กลัวเหรอว่าถ้าเขาโกรธขึ้นมาแล้วจะเป็นยังไง

“ไม่เป็นไรค่ะ…นินจะอธิบายให้เขาฟังนะคะ ป้าไม่ต้องกังวล ถ้าเราพูดดีกับคาร์ล เขาคงจะเข้าใจเพราะเมื่อก่อนนี้เขาก็เคยดี กับเรามาก”