ตอนที่ 5

“กลับเลยปะแก เดี๋ยวฉันไปส่ง ฉันจะไปทำธุระแถวหอแก พอดี” ยัยเองพูดขึ้นมา หลังจากที่พวกเราเลิกเรียน แต่เนื่องจาก ตอนเย็นนี้ ฉันมีคิวต้องไปสอนพิเศษต่อ ซึ่งมันคนละทางกับหอ ของฉัน เลยทำให้ฉันต้องปฏิเสธไป

“ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวต้องไปสอนหนังสืออะ

“ขยันจริงจริงง แม่คู นนน” เอิงเอยพูดแซวฉันออกมา พร้อมกับส่งยิ้มมาให้

“ไม่ขยันแล้วจะเอาอะไรกินล่ะคะ แม่คนนน”

“ฮ่าๆๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งหน้ามหาลัยให้ละกัน” ยัยเอิงพูด ขึ้นมา ส่วนฉันมีเหรอจะปฏิเสธ ก็เลยพยักหน้างักงักกลับไปให้ ก่อนที่เราทั้งสองคนจะเดินไปยังรถที่มันจอดเอาไว้

“ฉันว่าจะพี่ไนท์ต้องจีบแกแน่เลย ไม่งั้นเขาจะเอากระเป๋ามา ให้แกทำไมวะ” ไอเอิงพูดทันที ที่ฉันเข้าไปนั่งในรถพร้อมทั้งเอา กระเป๋าใบนั้นวางไว้บนตัก

“จีบบ้าจีบบออะไรของแกล่ะ ถึงเขาจีบจริง ฉันก็ไม่สนใจ หรอก” ฉันพูดบ่นๆ และยังนึกแค้นไม่หายที่ทำอะไรเขาไม่ได้สัก

อย่าง

“เปิดใจบ้างนะแก เขาอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดก็ได้” ไอเอิงพูดออกมาพร้อมขับรถมองทางไปข้างหน้าด้วย
ไม่เลวร้ายบ้าอะไร! มาขโมยจูบแรกของฉันเนี่ยนะ

“ฉันว่าเขาแค่อยากแกล้งฉันมากกว่า” ฉันเปลี่ยนประเด็น พูดขึ้นมา เมื่อก้มลงไปมองกระเป๋าใบใหม่ ที่ฉันเพิ่งได้อย่างไม่ เต็มใจ

“ถ้ามีคนแกล้งฉันโดยการซื้อกระเป๋าใบหรูมาให้แบบนี้นะ ฉันยอม โดนแกล้งอะ ฮ่าๆ”

ฉันทำเพียงหันไปค้อนใส่มันเบาๆเท่านั้น จนกระทั่งถึงปลาย ทาง หน้ามหาลัย จากนั้นฉันก็ยกมือลาเพื่อนรัก ก่อนจะนั่งรถ สาธารณะเดินทางต่อไป

แล้วนี่ฉันต้องหิ้วไอ้กระเป๋า กระเตงๆไปด้วยตลอดด้วยเห รอเนี่ย เกะกะชะมัด

ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งรถเมล์อยู่นั้น

‘Rrr Rrr’ (เสียงเรียกเข้ามือถือ)

ใครโทรมานะ เบอร์แปลกด้วยแฮะ สงสัยคงเป็นงานถ่าย แบบล่ะมั้ง ดีเลย ช่วงนี้ไม่ได้งานถ่ายแบบมานานแล้ว

งานมีเงินมา แอมเริงร่าค่าาา

“สวัสดีค่ะ แอมแปร์พูดสายค่ะ”

“อยู่ไหน”

แต่เสียงที่ตอบกลับมานั้น ทำเอาฉันเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วไป เลยทันที
เสียงผู้ชาย?? ใครอะ?? โทรผิดเหรอ??

“ไม่ทราบนั่นใครคะ”

“จําเสียงคนที่ให้กระเป๋าเธอไม่ได้เหรอ ไม่มีจิตสํานึกเลย นะ” ฮะ! เขามีเบอร์ฉันได้ไง หรือที่ผับวันนั้น วันที่เขาเอามือถือ ของฉันไป

“ไม่จำเป็นต้องมีจิตสำนึกกับคนที่ไม่มีมารยาท

ติด

ฉันพูดกระแทกเสียงใส่ ก่อนจะกดวางสายไปเลยทันที พร้อมกับเก็บมือถือใส่กระเป๋าด้วยความโมโห เมื่อนึกถึงคน ปลายสายสักครู่นี้

นี่เขาจะมากวนประสาทฉันอะไรนักหนานะ ว่างงานมากเห รอ ได้ข่าวว่าธุรกิจก็เยอะนี่นา ทำไมไม่เอาเวลาไปทำการทำงาน ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

‘Rrr Rrr ‘ (เสียงเรียกเข้ามือถือ)

ขณะที่ฉันกำลังพยายามเลิกสนใจเรื่องของเขา ความสั่น ของมือถือในกระเป๋าก็สั่นขึ้นมา ทำให้ฉันต้องหยิบมาดูใหม่ และ ก็พบว่าเป็นเบอร์แปลก และเป็นเบอร์เดิมกับเมื่อ

ฉันเลยกดตัดสายไปอีกครั้ง ก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋าอย่าง เดิม แล้วเปลี่ยนเป็นหยิบเอกสารการสอนมาเตรียมตัวที่จะสอน แทน แต่แล้วฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนข้อความเข้ามาจากใน โทรศัพท์ของฉัน
จะเป็นน้องซี นักเรียนของฉันหรือเปล่านะ

ฉันเลยหยิบมือถือมาดู แต่เมื่อเห็นข้อความแล้ว ทำให้ฉัน รู้สึกเหนื่อยใจขึ้นมาทันที

DarkNight : โทรไปใหม่ ถ้าไม่รับ พรุ่งนี้เจอดีแน่

นอกจากเบอร์โทรแล้ว ตานี่ยังมีไลน์แชทของฉันอีกด้วยเห รอ..มันจะมากไปแล้วนะ ปกติฉันไม่เคยให้ไลน์ใครเลย ถ้าไม่ใช่ เรื่องงาน

ฉันเอื้อมมือไป เพื่อจะไปกดบล็อกอีกฝ่าย แต่ก็แอบฉุกคิด ขึ้นมาเล็กน้อย

ถ้าพรุ่งนี้เขาเกิดมาจูบฉันกลางอาคารเรียนล่ะ จะทำยังไง

เวรกรรมอะไรของฉันนะ

ฉันลังเลและชั่งใจว่าจะบล็อกเขาดีหรือจะปล่อยผ่านไป เพราะฉันก็อยากมีชีวิตที่สงบสุขภายในมหาลัยมากกว่าที่จะต้อง มาเจอเรื่องวุ่นวาย

ดูอย่างวันนี้ที่เขาแค่มาที่ใต้ตึกเพียงชั่วครู่ ก็พอเข้าใจแล้ว ว่าเขานะฮอตขนาดไหน ทำให้ฉันเริ่มกลัวความวุ่นวายในอีกไม่ ช้านานที่จะเข้ามาถึงตัวฉันอย่างแน่นอน

ขณะที่ฉันกำลังลังเลอยู่นั้น เสียงสั่นของมือถือก็ดังขึ้นมาอีก

‘Rrr Rrr’ (เสียงเรียกเข้ามือถือ)
เอาวะ เคลียร์ให้มันจบๆละกัน

ติด!

“มีอะไร” ฉันกรอกเสียงนิ่งปนไม่พอใจเล็กน้อยใส่ลงมือถือ ไป ส่วนปลายสายก็ตอบเสียงนิ่งกลับมาไม่ต่างกัน

“อยู่ไหน”

“ถามจริง นายต้องการอะไรอะ มายุ่งวุ่นวายกับฉันทำไม

“คิดเอง”

“หึ ยย คิดเองได้แล้วจะถามมั้ยล่ะ”

“อยู่ไหน ถ้าให้ถามอีกรอบ เจอดีแน่”

“อยู่บนรถเมล์”

ถ้าฉันตอบแล้วทุกอย่างจะจบใช่มั้ย เอาล่ะ ถ้าเขาถามมาฉัน จะตอบจนเขาจะเลิกถามไปเลย

“ไปไหน”

“สอนพิเศษ”

“สอนที่ไหน”

“ABC Mall”

“เลิกกี่โมง”
12 ทุ่มหมดคำถามยัง!” ฉันเริ่มไม่อยากจะตอบคำถาม นายนี่แล้ว ถามขนาดนี้ไม่เอา GPS ติดที่ตัวฉันเลยล่ะ!

“เดี่ยวไปรับ”

กรีก!

ในที่สุดเขาก็เลิกถามฉันจริงๆ แต่ได้ประโยคสุดท้ายที่เขา เอ่ยออกมาก่อนจะตัดสายไปน่ะสิ

มันทำให้ฉันได้แต่กำมือถือเอาไว้ และพยายามสะบัดเขา ออกจากหัวออกไป

ให้ตายเถอะ คนอย่างเขาจะมายุ่งกับชีวิตฉันทำไมกัน!!!

“สวัสดีค่า พี่แอมสุดสวยของน้องซี” น้อง นักเรียนใน สังกัดของฉันทักทายฉันแบบเดิมๆที่เธอชอบทำเป็นประจำ เมื่อ เจอหน้าครูน่ารักๆแบบฉัน

ซีเป็นผู้หญิงตัวเล็ก น่ารัก สดใส อ่อนหวาน และดูน่า ทะนุถนอมเป็นที่สุด เวลาสอนพิเศษ บางทีฉันเองก็แอบเผลอไป มองบ่อยๆ ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงนะ แต่ผู้หญิงน่ารัก ใครๆก็อยาก มองใช่มั้ยล่ะ

“ดีจ้า น้องสุดน่ารักของพี่แอม” และฉันก็ตอบกลับไป เหมือนทุกครั้งเช่นกัน

“ไม่มีใครซม เราก็ชมกันเองเนอะ ฮ่าๆ”
“น่ารักจริง ก็ต้องชมกันเอง ถูกแล้ว” ฉันเสริมคำพูดของ จนเราก็หันมาหัวเราะให้กัน

“อีกสองอาทิตย์ ซีจะมีสอบใหญ่แล้ว รู้สึกยังไม่มั่นใจใน ความรู้ตัวเองเลยอ่าา” ระหว่างที่เริ่มเอาเอกสารมากมายมาวาง กองไว้บนโต๊ะ ซีก็เริ่มบ่นออกมาด้วยความไม่มั่นใจ

ฉันในฐานะของครูฝึกหัด ก็เลยต้องหาวิธีเพื่อช่วยลูกศิษย์ที่ เก่งแต่ไม่มั่นใจในตัวเองคนนี้ซะหน่อย

“อืมม..เอางี้นะ ถ้าทำข้อสอบได้ 90% พี่จะยอมให้ขอ อะไรพี่ก็ได้ 1 อย่าง

“หวว พี่แอมจะยอมทุกอย่างเลยเหรอคะ”

“อืม..จะ” น้องน่ารักขนาดนี้ คงไม่ขออะไรพิสดารหรอกมั้ง ก็คงเป็นพาไปเลี้ยง หรือซื้อตุ๊กตาให้อะไรแบบนั้น ถ้าเพื่อแลกให้ ลูกศิษย์ฉันทำข้อสอบได้ ฉันก็ไม่มีปัญหาหรอก No Problem

“โอเค มีแรงฮึดละ เริ่มสอนได้เลยค่ะ!!”

ฉันอมยิ้มให้กับภาพตรงหน้าของเด็กนักเรียนของฉัน ก่อน จะเริ่มตั้งใจสอนอย่างจริงจัง

“สอบครั้งนี้ ต้องทำได้แน่ๆ พี่แอมสอนดีขนาดนี้ เตรียมตัว รอรับคําสั่งจากน้องสุดสวยคนนี้ได้เลย อิอิ”

ตอนแรกก็ไม่กลัวหรอก ว่าน้องจะขออะไรพิเรนท์ หรือ เปล่า แต่พูดแบบนี้ เริ่มระแวงหน่อยๆแล้วล่ะซิ หรือจริงๆน้องๆ ก็ จะแสบไม่ใช่เล่นเนี่ย
คงไม่หรอกมั้ง

“ถ้าซีตั้งใจจริง พี่เชื่อว่าซีของพี่ทำได้แน่นอน” ฉันพูดแล้วก็ ส่งยิ้มให้น้องอย่างเอ็นดู

“เฮียมารอหน้าตึกแล้ว”

หลังจากซีพูด ฉันก็เพียงพยักหน้าออกไป เพื่อบ่งบอกว่า ได้ เวลาเลิกสอน เก็บของแยกย้าย

เฮียที่ว่า ก็น่าจะเป็นพี่ชายของน้องซีนั่นล่ะ ในบางครั้งก็จะ มีคนขับรถมารับบ้าง หรือในบางครั้งก็จะเป็นเฮีย..คนนี้นี่แหละ แต่ว่าฉันเองก็ไม่เคยเห็นหน้าเขาสักครั้ง เพราะทุกครั้งที่สอน เสร็จ ซีจะเดินไปทางหน้าของห้าง ส่วนฉันก็จะออกไปทางข้างๆ ของห้าง เพื่อไปต่อรถเมล์กลับหอ

แต่ระหว่างที่ฉันและช่วยกันเก็บซีทมากมายที่ยังวางอยู่บน โต๊ะอยู่นั่น มือถือที่ฉันวางข้างเอกสารเหล่านั้นก็ส่องแสงวูบหนึ่ง พร้อมกับเสียงแจ้งเตือนแชท และข้อความที่เด้งปะทะสายตาของ ฉัน

DarkNight : อยู่หน้าตึกแล้ว

เฮ้ย..ลืมไปเลย

ก็เขาบอกอยู่นี่นาว่าจะมารับฉัน เอาไงดีล่ะ

อืม..ไม่ไปดีกว่า แอบหนีกลับเขาก็ไม่รู้หรอก เพราะยังไงฉัน ก็ต้องไปข้างตึกอยู่ดี ยังไงก็ไม่ผ่านเขา
แต่แล้ว ข้อความก็เด้งขึ้นมาอีกอัน ที่ทำให้ฉันตาโตตกใจ

ในทันที

DarkNight : ถ้าไม่มา เตรียมเสียจูบครั้งที่สองได้เลย “เฮ้ย!!” ฉันอุทานตกใจทันที นั่นเป็นผลทำให้หันมามอง

“พี่แอมเป็นอะไรรึเปล่าคะ”

“อะ อ่อ เปล่าจ้า เออ วันนี้พี่ไปหน้าตึกกับซีด้วยนะ” ฉัน เปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติ ก่อนพูดออกมา

“วันนี้ไม่ได้กลับรถเมล์เหรอคะ”

“เออ จะ พอดีเพื่อนพี่มารับนะ

“ดีๆ หนูอยากแนะนำพี่แอม ให้รู้จักเฮียโซ่ด้วย

เฮียโซ่? อ่อเฮียที่ว่าชื่อโซนี่เอง

ก็ดี รู้จักกับผู้ปกครองลูกศิษย์ตัวเองไว้ เพื่อที่มีปัญหาอะไรก็ จะได้ช่วยๆกัน

“จ๊ะ”

แล้วเราสองคนก็เดินออกมาที่หน้าตึก จนกระทั่งเห็นรถหรู 2 คันจอดไว้ในระยะที่ห่างกันพอสมควร คันนของพี่ไนท์ แน่นอน เพราะฉันเคยนั่งมาแล้ว ส่วนอีกคนน่าจะของเฮียโซ่ล่ะ

มั้ง

ซึ่งสันนิษฐานของฉันก็ถูกต้อง เพราะยัยซีเดินมุ่งหน้าไปที่รถอีกคัน พร้อมกับจูงมือฉันเดินไปด้วยความตื่นเต้น

“เฮีย หนูมาแล้วค่าาา” กระจกรถฝั่งคนขับถูกลดลงมา เพื่อ ให้สนทนาได้ง่ายขึ้น พร้อมกับปรากฏใบหน้าของผู้ชายที่ค่อน ข้างดูหล่อร้าย เขามีโครงหน้า ดวงตา จมูกและปากที่เข้ากัน อย่างลงตัว แต่ดวงตาคู่นั่น มันกลับทำให้คนคนนี้ ดูน่ากลัวและ ลึกลับ

ถ้าเขาไม่ส่งยิ้มให้น้องสาวของเขา ผู้ชายคนนี้ แค่เดิน เฉียดๆ ฉันคงคิดว่า ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ควรหลีกให้ห่างให้มาก ที่สุด เพราะสายตาที่ดูร้อนเป็นเปลวเพลิงพร้อมฆ่าคนได้คู่นั้น มัน ช่างน่ากลัวจริงๆ

“ครับ แล้วนี่พาใครมาด้วย” เขาหันไปยิ้มให้กับน้องสาว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้านิ่งแล้วมองมาทางฉันเพียงชั่วครู่ ก่อนจะ หันสายตากลับไปหาน้องสาวของเขาอีกครั้งเพื่อรอฟังคำตอบ

“นี่ไง ครูแอมที่หนูพูดถึงบ่อยๆ” ยังคงพูดสดใสออกมา ซึ่ง แตกต่างจากสีหน้าของคนในรถอย่างสิ้นเชิง

“เออ สวัสดีค่ะ คุณโซ่” ในเมื่อโดนแนะนำตัวแล้ว ฉันก็ควร ที่จะทักทายเขาหน่อยสินะ

“เรียกเฮียโซ่เหมือนหนูก็ได้ ” แต่ทันทีที่ฉันพูดขึ้นมา ซีก็ส่ง ยิ้มร่าเริงมาให้พร้อมกับพูดออกมาอย่างสดใส

ส่วนฉันก็เพียงพยักหน้าออกไป โดยที่อีกฝ่ายก็ยังนิ่งเหมือนเดิม
“เพื่อนพี่แอมมารึยังคะ” แต่แล้วหันมาถามฉันด้วยน้ำเสียง สดใสเหมือนเดิม

“มาแล้วจ๊ะ คันนั้นไง” ฉันตอบยิ้มสดใสกลับไปเช่นกัน พร้อมชี้ไปที่รถอีกคันที่จอดสนิทเอาไว้

“คนในรถนั่นเพื่อนเธอ?” อยู่ๆ สีหน้านิ่งเรียบของผู้ชายคน เดียวในบริเวณนี้ก็เปลี่ยนไป เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มยก ยิ้มที่มุมปากเหมือนมีคิดอะไรบางอย่าง

ส่วนฉันก็ทำเพียงพยักหน้าส่งกลับไป ตอนนี้ขอแอบอ้างเป็นเพื่อนไปก่อนละกัน เพราะฉันก็ไม่รู้ว่า จะให้เขาอยู่ในสถานะอะไร

“งั้นขอตัวก่อนนะคะ พี่ไปก่อนนะจ๊ะน้องซี” ฉันเริ่มคิดว่าฉัน อยู่ตรงนี้นานเกินไปแล้ว ถ้าเดินไปที่รถนายนั่นช้าแล้วเกิดมา อาละวาดตรงนี้ คนที่เป็นครูอย่างฉันจะดูไม่ดีในสายตาของผู้ ปกครองและนักเรียน ทำให้ฉันต้องกล่าวลาทั้งคู่ไป โดยที่เฮียโซ่ ก็ทำเพียงผงกหน้าและส่งยิ้มแปลกๆ ให้ฉันชั่วครู่ ส่วนซีก็โบกมือ ลาฉันอย่างร่าเริงก่อนจะอ้อมตัวไปขึ้นรถนั่งอีกฝั่ง

จากนั้นฉันเลยหมุนตัวแล้วเดินกลับไปอีกฟากที่มีรถหรูอีก คันจอดไว้อยู่ พร้อมกับหายใจเข้าลึกๆก้าวเดินไปอย่างมั่นคง

เอาล่ะ ฉันไม่รู้ว่าคนในรถจะมาไม้ไหน แต่ยัยแอมคนนี้ คนที่ แข็งแกร่งดั่งภูผา ก็จะสู้ไม่ถอย

ลุย!!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ