ตอนที่ 1

Devil คือ ปีศาจ Prince คือ เจ้าชาย

สองคำนี้ไม่สามารถเอามารวมกันได้เลย ถ้าไม่ได้เกิดการ รวมตัวกันของบุรุษห้าคน ที่บัดนี้เหลือเพียงแค่สี่คนเท่านั้น

เหตุที่ทำให้กลุ่มนี้ถูกเรียกเช่นนี้ ก็คงเป็นเพราะ รูปร่าง หน้าตา ความสามารถ ชื่อเสียง เงินทอง และที่สำคัญคือ ความ น่ากลัวเหมือนกับปีศาจ ที่บุคคลเหล่านี้สามารถชี้เป็นชี้ตายได้ เพียงแค่พวกเขาต้องการ

ทําให้พวกเขาได้รับการขนานนามว่า

Devil Prince หรือ เจ้าชายปีศาจ

ชื่อเสียงของกลุ่มนี้แพร่สะพัดออกไปตั้งแต่ที่พวกเขาเริ่มย่าง กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของมหาลัย SIANTA และมีผลให้ทุกคน ต่างเกรงกลัว

เพียงแค่กลุ่มนี้เดินผ่าน รังสีความน่าเกรงขาม และความ อำมหิตก็แพร่กระจายไป จนคนรอบข้างยังต้องขนลุกให้กับอะไร บ้างอย่าง ที่พวกเขาก็ไม่สามารถมองเห็นได้ ทั้งยังความหล่อ เหล่าที่ใครเห็นไม่ว่าจะหญิงหรือชายก็ไม่สามารถละสายตาไป จากพวกเขากลุ่มนี้ได้เลย
ไนท์ หนึ่งในสมาชิกเจ้าชายปีศาจ ถึงจะเป็นเพียงนักศึกษา บริหารธุรกิจ ปี 3 แต่ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้ว นั่นคือการศึกษาเพื่อ รับใบปริญญาใบที่ 6 เนื่องจาก 5 ใบก่อนหน้า เขาเรียนจบทาง ด้านการแพทย์และวิศวกรรม ทั้งปริญญาตรี โท และ ดอกเตอร์ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ในขณะที่ภายนอกฉาบหน้าเป็นเพียง นักศึกษา แต่แท้จริงแล้ว เขาเป็นถึงเจ้าของบริษัท อสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่อันดับต้นของประเทศและมีเครือข่าย บริษัทย่อยอีกเป็นร้อย แต่นั่นก็เป็นเพียงบริษัทที่คนภายนอกเห็น อีกเช่นเคย เพราะแท้จริงแล้ว เขาคือคนในตระกูล เหยียน ตระกูลของมาเฟีย!

ตระกูลเหยียน ทำธุรกิจทางด้านมืด มากมาย แต่ที่โดดเด่น คือธุรกิจส่งสารเคมีต่างๆ ที่คิดค้นโดยเฉพาะกับคนในตระกูลนี้ โดยสารเหล่านี้ สามารถนำเอาไปประยุกต์เป็นอาวุธต่างๆ รวม ไปถึงสารเสพติดส่งออก และยังมีงานสายสีเทาอีกมากมาย ถึง แม้ตระกูลเหยียนจะมีความยิ่งใหญ่ แต่แน่นอนตระกูลนี้ อยู่เพียง ระดับต้นๆเท่านั้นเอง ไม่ได้ใหญ่อันดับ 1 ของประเทศ เพราะนั่น มันคืออันดับของตระกูลแบล็กวูฟ (Black Woft) และผู้นำแบ ล็กวูฟคนใหม่ ก็ไม่ไปไกลไหนเลย นั่นคือ หนึ่งในสมาชิกอีกคน ของกลุ่ม

เคน หรือ เคนตะ ลูกครึ่งญี่ปุ่น แต่ถึงกระนั้น ทั้ง 2 ก็เป็น พันธมิตรที่ดีต่อกันมาตั้งแต่ต้นตระกูล จนมาถึงรุ่นปัจจุบันนี้ ใคร อย่าได้ไปมีเรื่องหรือเป็นศัตรูกับตระกูลแบล็กวูฟเป็นอันขาด เพราะ ถ้าคุณพูดถึงแบล็กวูฟคุณจะต้องนึกถึงเรื่องความโหด ที่เป็นอันต้องสยดกันทีเดียว

แต่ในกลุ่มนี้ ก็ไม่ได้แต่บุคคลโหดเท่านั้น เพราะยังอีก คนหนึ่ง ได้ฉายาว่าเป็นเจ้าชายน้ำแข็งของกลุ่ม ถึงจะโหด เตะต่อยคนเหมือนเพื่อนๆของสายนิ่งเฉย ทำให้คนพบเจอ เหมือนกับโดนสะกดให้เป็นได้เหมือนกัน

เค หรือ เควิน สมาชิกอีกคนกล่าวข้างต้น เขาคือ เจ้าของมหาลัยคนศึกษาอยู่ และรวมสถาบันศึกษาหลายแห่ง

เป็นคนแตกต่างจากสมาชิกในค่อนข้างมาก อย่าง แรกคือเขาเป็นคนเดียวที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานสายเทาเหมือน เพื่อนของเขา อย่างสองคือเขากับผู้หญิง โดยเขา ยึดคติที่ครั้งแรกต้องเกิดเฉพาะกับคนรักเท่านั้น..

สวย”

ขณะที่ทุกคนนั่งรวมตัวกันในเดิมๆ สำหรับพวกเขา ได้มาแลกเปลี่ยนความคิด ทัศนคติ รวมถึงคุยเรื่องงาน ไป เรื่องสาระ เล่นของ

ซัน หนุ่มเล่นอารมณ์ดี สมาชิกอีกคนของ Devil Prince ดีกรีความเจ้าเต็มพิกัด รวมถึงเป็นภายเข้าหา ถ้ากับกลุ่ม แต่มันเป็นเพียงภาพที่คน ภายนอกคนทั่วไปเท่านั้น ตนเพียงแค่เพื่อนของเขาเท่านั้นที่รู้ จากเจ้าชายปีศาจแล้ว ยังพ่วงด้วยตำแหน่งเจ้าของสมาชิกทั้ง 4 คนกำลังนั่งอยู่ในตอนด้วย

ห้อง VIP หมายเลข ห้องไม่สามารถเข้าถึงได้ ไม่ได้รับอนุญาต ด้านหน้าระหว่างทางเดินยังห้องนั่น จะพบเจอชายได้ ต้องสแกนหรือใช้คีย์การ์ดเท่านั้น บุคคลที่ได้การ์ด เกิดจากการเห็นชอบของสมาชิกการ์ดจึง สามารถถูกแค่เพียงพิเศษของหนุ่มหนึ่งสมาชิก ซึ่งตอนนี้ใครที่สามารถ เอาหัวใจของคนสมาชิกครองได้เลยได้สักคนเดียว

Night’s Talk

“คืนนี้ ผนังกว้างและสามารถเห็นเพียงด้านเดียวเท่านั้น คือจาก ภายห้องผมอยู่นั่นเอง

สัส มึงคิดเรื่องบ้างได้ ไม่ใช่จะเอาอย่างเดียว” ผม พูดกับมันก่อนจะหันไปหาเข้าใจทำไมไอ้มันถึงแบบนั้น

เธอเป็นผู้หญิงที่สวย แต่สวยแบบไปทางน่ารัก ผิวน้ำนม ตาโตแต่แอบเรียวยาว ใบหน้าไข่ จมูกเล็กสั้นบ่งบอกถึงความดื้อ ปากกระจับที่ดูหยิ่งๆ เธอสวมเสื้อเชิ้ดสีขาวและกางเกง ยีนส์รัดรูป ไม่ได้โป๊หรือหวือหวาเหมือนผู้หญิงรอบๆตัวเธอ แม้แต่น้อย แต่กลับโดดเด่นมากกว่าใครในบริเวณนั้น ส่วน รอบๆของตัวเธอนะเหรอ หึ.. ก็มีแต่สายตาของผู้ชายที่มองมาไง ล่ะ ก็จะไม่มองได้ไง สวยน่ากินซะขนาดนั้น

“น้องแอมแปร์ อักษร ปี 1 มอเรา .. ได้ยินมา” ไอ้เคนพูดขึ้นมานิ่งๆ คนนี้ยากนะ กูเคย

“จะยากแค่ไหนเชียว.. อืมม…นึกอะไรสนุกๆ แก้เบื่อออก

ละ! “ ไอ้ซันพูดด้วยความสงสัยเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าหัน มามองที่พวกผมพร้อมรอยยิ้มที่บ่งบอกถึงความชั่วตามนิสัยปกติ ของมันนั่นล่ะ

“พวกเรามาแข่งกัน ใครปิดจ๊อบน้องแอมแปร์ก่อน จ่ายมา

ล้านนึง”

นั่นไงล่ะ ผมว่าแล้วรอยยิ้มแบบนั้น คิดเรื่องทั่วๆไม่มีผิด แต่..น่าสนใจ หึหึ

“กูไม่เล่นว่ะ ไร้สาระ” เคนโพล่งเสียงออกมาทันที เพราะ ปกติไอ้นี่มันไม่เข้าหาผู้หญิงก่อน เพราะฉะนั้น ผมนึกภาพมันจีบผู้ หญิงไม่ออกเลยจริงๆ

ส่วนไอ้เคก็ไม่ต้องพูดถึง แม่งไม่มีทางเล่นอยู่แล้ว ข้ามไป

“เอ้า สัสเคน จึงไม่เล่นงี้ ก็เหลือแต่กูกับไอไนท์สองคนสิวะ”ไอซันกล่าวอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้ามาทางผม

“มึงห้ามปฏิเสธกนะ ช่วงนี้กูเบื่อ เล่นเป็นเพื่อนกูหน่อยย

“เออๆ เล่นด้วยก็ได้” ผมพูดขึ้นมาแบบขอไปที แต่ในใจ กลับคิดว่า

ได้ทั้งหญิงได้ทั้งเงิน มีหรือจะพลาดร่วมเล่นเกมนี้ด้วย หึๆ “ดี!! ถึงกับกูภายในสามเดือน ใครได้ก่อน อีกฝ่ายต้องจ่าย

ล้านนึง”

“ดีล! / ดีล!” ผมและไอซันพูดพร้อมกัน

“ระดับกูอาทิตย์นึง ก็ปิดจ๊อบแล้ว พวกมึงคอยดูกให้ดี ไอซัน คนนี้ไม่เคยพลาด ฮ่าๆ” ไอซันพูดด้วยความมั่นใจ พร้อมกับชูนิ้ว สองนิ้ว ชี้ไปที่ตาของตัวเอง แล้วชี้มาที่ผมและเพื่อนๆ จากนั้นก็ เดินออกไปยังเป้าหมายอย่างอารมณ์ดีทันที

“ถ้าหน้าหงายกลับมากจะหัวเราะให้!” เสียงไอ้เคนไล่หลัง หลังจากไอ้ซันเดินออกจากห้องนี้ไป ส่วนผมก็ลุกขึ้นยืนเต็มตัวไป ดูผู้หญิงคนนั้นผ่านกระจกในห้องอีกรอบ ก่อนจะยกแก้วเหล้าชั้น ดีที่ถือในมือยกขึ้นกระดกไปด้วย

หีหี น่าสนุก..

Ampare’s Talk

“สวัสดีครับ”

ฉันหันไปมองตามเสียง ก็พบผู้ชายที่ค่อนข้างหล่อ ผิวขาวหุ่นดี น่าจะสูงสักประมาณร้อยแปดสิบกว่าๆได้ ใบหน้าคม แต่ แฝงไปด้วยความเจ้าชู้

ดูก็รู้ว่าหมอนี่เจ้าชู้ซัวร์

นี่เดินเข้ามาหาฉัน ก็คงเหมือนกับผู้ชายคนอื่นๆสินะ แต่ฉัน

ไม่สนใจหรอก ฉันเลยหันกลับมามองน้ำเปล่าที่โต๊ะ แล้วหยิบมา ดื่มโดยไม่สนใจผู้ชายคนนั้นเลยสักนิดเดียว

เดี๋ยวเจอฤทธิ์ของฉันก็เผ่นไปเองนั่นล่ะ

ที่ฉันมาที่นี่เพราะฉันรอเอิงเอยเพื่อนสนิทของฉันอยู่ มันนัด มา บอกมีเรื่องอยากคุย แล้วทำไมมันไม่มาสักทีจะ

“มาคนเดียวเหรอครับ”

‘มากันสิบคนมั้ง’

ฉันทำทีเป็นยกน้ำเปล่าขึ้นมาจิบ ก่อนจะวางลงบนโต๊ะแล้ว หยิบมือถือขึ้นมาแทน โดยไม่ได้สนใจคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นเช่นเดิม

อยู่ๆ ข้อความในมือถือฉันก็เด้งขึ้นมา

เอิงเอย : แกกกก

เอิงเอย : ฉันขอโทษ ฉันร้องไห้แล้วหลับไปเลย

เอิงเอย : เพิ่งตื่น

เอิงเอย : ฉันขี้เกียจไปผับล่ะ

เอิงเอย : แกมาหาที่ห้องแทนหน่อยสิ
แอมแปร์ : แกพูดแบบนี้ฉันจะโกรธแกลงมั้ย?

แอมแปร์ : เรื่องเดิมอีกล่ะสิ

แอมแปร์ : เออๆเดี๋ยวฉันไปหา

จะเรื่องอะไรล่ะ สงสัยโดนเทอีกล่ะสิ มาเสียเที่ยวเลย งั้นเ กบิลกลับไปหามันเลยดีกว่า

“พี่ชื่อซัน ขอนั่งด้วยคนนะครับ”

อ่าว นี่ยังไม่ไปอีกเหรอเนี่ย

“น้องคะๆ เช็กบิลหน่อย พอดีตรงนี้แมลงวันมันเยอะไป

หน่อย”

ฉันไม่สนใจประโยคก่อนหน้าจากผู้ชายคนี้ แต่เปลี่ยนเป็น ยกมือกวักเรียกพนักงานของที่นี่แทน แต่พนักงานกลับผงะมอง หน้าผู้ชายคนนี้เล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า แล้วเดินไปตรง เคาน์เตอร์สําหรับเช็กบิลตามที่ฉันแจ้งไป

ส่วนผู้ชายคนนี้ก็เหมือนอึ้งไปเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยังส่งยิ้ม มาให้ฉันอยู่ดี

หน้าด้านจริงๆ

ฉันทำที่เป็นหยิบมือถือมาเปิดดูนั้นนั่นนี้ไปเรื่อยเหมือนเดิม โดยไม่หันไปสนทนากับผู้ชายข้างๆ ที่ตอนนี้ถือวิสาสะลงมานั่ง

ข้างฉันเป็นที่เรียบร้อย

“ให้ผมเลี้ยงมื้อนี้นะครับ”
นี่จะไม่หยุดใช่ปะ?

ฉันคิดในใจ พร้อมกับทำที่หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา พร้อมหยิบแบงค์ยี่สิบออกมา สี่ใบ และเหรียญบาทอีกห้าเหรียญ ก่อนจะเอามาไว้ในมือเพื่อรอจ่ายเงิน

น้ำเปล่าบ้าอะไร 85 บาท นี่มันน้ำที่ขุดมาจากใต้เทือกเขา เอลฟ์รีไงกันนะ แพงชะมัด

ระหว่างนั้นเอง พนักงานก็เดินเอาใบเสร็จมาให้ แต่ก่อนจะ มาวางที่โต๊ะ ผู้ชายที่นั่งข้างๆฉันก็พูดขึ้นมา

“ไม่ต้อง” เขายกมือขึ้นมาห้ามพนักงาน ซึ่งเป็นผลให้ พนักงานผงกหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป ถึงแม้ฉันจะไม่ เข้าใจว่าเขาหมายความว่ายังไง แต่ฉันก็รู้ว่ามันหมายความว่า ฉันไม่ต้องจ่ายค่าน้ำเปล่าครั้งนี้

ฉันหันไปมองเขาแบบหนึ่ง ด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย ก่อนจะวางเงินที่ในมือไว้ตั้งแต่แรกวางไว้บนโต๊ะก่อนจะลุกขึ้น เดินออกไปจากตรงนี้ทันที โดยไม่พูดอะไรสักคำ

ถึงจะแค่ 85 บาท ฉันก็ไม่อยากติดหนี้บุญคุณของใคร!!