ตอนที่ 2 นายน่าจะเรียกเธอว่าคุณนายนะ

“มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ?

ผู้ช่วยเดินขึ้นมาขวางอยู่ด้านหน้าซื้อจีน อย่างระมัดระวัง และถามแทน

ถังรั่วซูเดินมาตรงหน้าของทั้งสองคน พร้อมกับพยักหน้า จาก นั้นก็พูดอย่างไม่อ้อมค้อมว่า “เมื่อได้ยินท่านประธานพูดว่า กำลังหาคนมาแต่งงานด้วย ไม่รู้ว่าฉันจะมีสิทธิ์นั้นไหม?”

“อ่า?”

ผู้ช่วยแสดงสีหน้างุนงง ร่างทั้งร่างตะลึงงันไปชั่วขณะ

ซือจิ๋นเห็นได้ชัดว่าเขาเองก็คาดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่เรียกเขา หยุดกะทันหันคนนี้ จะกล้าหาญชาญชัยได้ขนาดนี้ เลยอดที่จะ มองไปทางเธอมากขึ้นด้วยแววตานิ่งเฉยไม่ได้

เขามองไปทางชุดเจ้าสาวสีขาวนวลบนตัวของถังรั่วชูนัยน์ตาที่ ดูนิ่งสงบคู่นั้น กลับเปล่งประกายระยิบระยับแปลกประหลาดออก มาฉับพลัน ดูเหมือนกับประหลาดใจไม่น้อย

เมื่อถังรั่วชูถูกมองจึงรู้สึกประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าเธอจะถามขึ้นด้วยท่าทางนิ่งเฉยก็ตาม แต่ในใจกลับ ไม่มั่นใจในคำตอบของผู้ซื้อจีนเลยแม้แต่น้อย

ถึงอย่างไรสู้ซื้อจีนก็เป็นบุคคลที่เรืองอำนาจและมีวงศ์ตระกูลที่ราวกับฝูงปลาทอง ซึ่งในจำนวนเหล่านั้นย่อมเอาความคิดแบบฟลุ๊ค ๆ ไป

ดูเหมือนว่าบรรยากาศจะหยุดชะงักไปชั่วขณะ ซื้อเอ๋ยปากพูด

เสียงที่ฟังต่ำ ๆ เต็มด้วยแรงดึงดูดของเขา เมื่อได้ยินก็

ทำให้รู้สึกหลงใหลมากทีเดียว

ไปกับผู้หญิงอื่นแล้ว เมื่อฉันได้ยินท่านประธาน กำลังตามมีตัวเลือกมากมายนัก บางอาจร่วมมือกับฉันเลย ฉันกับข้าวเป็น ซักผ้าเป็น และเอาใจเป็นภรรยาและไม่คนโดยเด็ดขาด ซื่อสัตย์ชีวิตแต่งงาน อีกทั้งยังดูแลสามีของตัวเองเป็นอย่างแสดง ฐานะ

ถังรั่วชกระพริบตาปริบ พร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อย ใช้น้ำ เสียงผ่อนคลายราวกับพูดคุยเรื่องดินฟ้าอากาศอย่างไรอย่าง นั้น เผชิญหน้าเย็นชา

ช่วยอยู่ด้านข้างจึงได้กลับมาในก่อนปากขึ้นมาในทันที

แต่งงานแบบฟอร์มทีม? เธอคิดว่าพวกเธอต่อสู้กับหรอ?
แล้วสิ่งที่เธอได้พบ มันดูเหมือนน่าสงสารไปหน่อยมั้ง?

“คุณผู้หญิง ต้องขอประทานโทษด้วยจริง ๆ ท่านประทานของ

เรานั้น….. ผู้ช่วยกำลังจะปฏิเสธถังรั่วชู แต่กลับเห็นซือจีนโบกมือไปมา

หยุดคำพูดต่อจากนั้นของพวกเขาไว้

ผู้ช่วยอึ้งในทันที ยังไม่ทันที่จะได้สติกลับมา ก็เห็นซือจิ้นหรี่ ตาลง แล้วจ้องมองไปทางถังรั่วซูด้วยสายตายากคาดเดาอยู่นาน สองนาน สุดท้ายก็พยักหน้า : “ได้สิ ฉันจะแต่งงานกับเธอ

หา? ตกลงเหรอ?”

ถังรั่วซูรู้สึกไม่ยากจะเชื่อขึ้นมา

เขายังไม่ได้ถามอะไร ก็ตกลงง่าย ๆ ซะงั้น

นี่…..ตอบตกลงเร็วเกินไปรึเปล่า?

ไม่เพียงแต่ถังรั่วชูเท่านั้น ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างก็ตื่นตกใจไม่แพ้ กันด้วย

“ท่านประธาน คือ……….ไม่ค่อยเหมาะสมรึเปล่าครับ ? เรา

ไม่รู้ที่มาที่ไปของผู้หญิงคนนี้เลย ลองสืบค้นข้อมูลของผู้หญิงคน นี้ก่อนดีกว่าไหมครับแล้วค่อยตัดสินใจ?”

ผู้ช่วยรีบตอบสนองอย่างรวดเร็ว พร้อมกับพูดโน้มน้าวซื้อจีน ให้คิดทบทวน

ผู้หญิงที่หยิ่งยโส ในยุคสมัยนี้มีมากมายก่ายกอง แล้วยิ่งถ้าเป็นผู้หญิงที่ตะโกนเรียกเขาว่าประธาน คนนี้ เห็นชัด ๆ ว่ารู้ สถานะของเขา ไม่มีใครรู้ว่าเธอนั้นลอบวางแผนร้ายเอาไว้หรือ ไม่?

“ไม่จําเป็นหรอก”

ซือจั่นตอบอย่างไม่ได้ใส่ใจ ดวงตาคู่นั้นกลับจ้องไปทาง ถัง รั่วซู : “แต่งงานกับฉันแล้ว จะมาเสียใจภายหลังไม่ได้แล้ว เธอ คิดดีแล้วนะ?”

“คิดดีแล้วคะ ฉันจะไม่มีวันเสียใจ”

ถังรั่วซูพยักหน้าอย่างจริงจัง เพื่อแสดงให้เห็นว่าได้ตัดสินใจดี

แล้ว

“เอาทะเบียนบ้านมาไหม?”

ซื้อจีนก็ไม่อ้อมค้อมเหมือนกัน แสดงสีหน้าเด็ดเดี่ยวออกมา

“ไม่ได้เอามาคะ” ถังรั่วอึ้งไปพร้อมกับส่ายหน้า

ลูซือจั่นยกมือขึ้นมองนาฬิกา : “ไปเอามาตอนนี้ อีก1ชั่วโมง ไปเจอกันที่กระทรวงกิจการพลเรือน มีปัญหาไหม?”

“ไม่มีคะ” ถังรั่วซูตอบกลับอย่างไม่ลังเล

“ดี มู่หลิงขับรถไปส่งเธอ” ซื้อจีนหันไปบอกคำสั่งกับผู้ช่วยที่ อยู่ด้านหลัง

มู่หลิง: “…”
หลังจากนั้น 1 ชั่วโมง ถังรั่วชูและซื้อจีนทั้งสองคนก็จด ทะเบียนกันเสร็จสิ้น

หลังจากที่ถังรั่วซูเดินถือหนังสือจดทะเบียนที่เพิ่งจดกันไปสุด

ๆ ร้อน ๆ

ออกมาจากกระทรวงกิจการพลเรือน เธอก็รู้สึกเหมือนราวกับ ความฝัน

หลังจากวันนี้เป็นต้นไป เธอคือเป็นหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว ถึง แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนสามีก็ตาม แต่ถังรั่วซูก็ไม่เสียใจภายหลัง สักนิด

“ท่านประธานคะ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณพอจะมีเวลาว่างไหม คะ? ฉันขอคุยด้วยสักหน่อย?”

ถังรั่วซูเรียกชื่อของลูซือจิ๋นที่เดินอยู่ข้างหน้าขึ้นมาฉับพลัน

“ได้สิ”

ซือจิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ปฏิเสธแต่อย่างใด

ทั้งสองคนหาร้านกาแฟใกล้ ๆ แถวนั้น ถังรั่วซูได้นั่งลงตรงข้า มกับลูซือจิ่น

เมื่อนั่งลงแล้ว ลูซือจิ๋นก็เริ่มเปิดประเด็นขึ้นมา : “เธออยากจะ คุยอะไร?

“อาจจะเป็นการละลาบละล้วงหน่อยนะคะ แต่ฉันคิดว่าท่าน ประธานจะต้องยอมรับเงื่อนไขหนึ่งของฉัน
น้ำเสียงของถังรั่วที่ได้ยินนั้นดูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นัก

ถึงอย่างไรทั้งสองคนก็เพิ่มแต่งงานกัน ใบจดทะเบียนก็ยังไม่ หายร้อนก็มาพูดเงื่อนไขกับเขา ความจริงมันไม่สมควร

“ลองพูดมาก่อน”

ซือจีนที่จะขมวดคิ้วออกมาให้ความรู้สึก แต่กลับไม่ได้แสดง สีหน้าแบบไม่ค่อยสบายใจออกมา

ถังรั่ว ผ่อนคลายลง จากนั้นก็รวบรวมความกล้าแล้วพูดขึ้นมา ว่า : “ถ้าเป็นไปได้ละก็ เรื่องการแต่งงานของเรา อย่าพึ่งป่าวประ เกศออกไปก่อนได้ไหมคะ? ฉันยังมีเรื่องส่วนตัวที่ยังไม่จัดการ ไม่ อยากให้มันกระทบถึงคุณ แน่นอนว่าคุณอยากทำอะไรก็ได้ ตามใจปรารถนา ฉันจะไม่ก้าวก่าย

เมื่อฟังถังรั่วซูพูดจบลง สีหน้าของผู้ซื้อจีน ก็ไม่ได้แสดงออกถึง ความรู้สึกใด ๆ จะดีหรือจะร้ายก็ไม่อาจรู้ได้ แม้แต่แววตาคู่นั้นก็ ฉายแววที่ยากจะคาดเดาได้

หลังจากที่ไตร่ตรองอยู่นานสองนาน เขาก็เอ่ยปากออกมา : “เงื่อนไขของเธอ ฉันตกลง แต่ ฉันเองก็มีเงื่อนไข

“คุณพูดมาได้เลย!” ถังรั่วชูพยักหน้า

“1 ต้องย้ายเข้ามาอยู่ห้องเดียวกับฉัน นี่เป็นพื้นฐานของการ แต่งงานอยู่แล้ว 2 ฉันมีความวิตกกังวลของตัวเองอยู่แล้ว ด้วย เหตุนี้ เธอจําเป็นจะต้องเปิดเผยสถานะของเธอ อย่างไม่มีข้อโต้ แย้ง”
“ฉันตกลง”

ในเมื่อซือจินยอมตกลงเงื่อนไขของเธอ ถังรั่วซูก็ย่อมไม่มี เหตุผลอะไรต้องปฏิเสธ

หลังจากที่ทั้งสองคนพูดคุยกันเสร็จแล้ว ถังรั่วซูก็ไม่ได้อยู่ต่อ

เธอขอตัวกลับก่อน

เมื่อเธอเดินออกมา มู่หลิงก็เดินเข้าไป เมื่อเห็นซือจีนก็อดที่ จะพูดขึ้นไม่ได้ว่า : “ท่านประธานครับ จะไม่สืบค้นข้อมูลของคุณ ผู้หญิงสักหน่อยจริง ๆ เหรอครับ?”

ถ้าในเวลาปกติละก็ ซื้อจนต้องบอกให้เขาไปสืบค้นแล้ว ไม่มี ทางขัดขวางครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนกับครั้งนี้อย่างแน่นอน

มันผิดปกติเกินไปจริง ๆ

“ไอสืบมันต้องสืบอยู่แล้วแหละ ฉันอยากรู้สาเหตุที่ว่าทำไม เธอถึงมาหาคนแปลกหน้าไปแต่งงานด้วย

ซื้อจีนเม้มปาก พร้อมฉายแววตาที่กำลังครุ่นคิด

“ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ แต่ท่านประธานครับ………

“อะไร?”

“ผมมีข้อสงสัยอย่างหนึ่ง ท่านประธานรู้จักกับคุณผู้หญิงถึง มาก่อนไหมครับ?”

ไม่อย่างนั้น ทำไมถึงได้ตกลงแต่งงานกับอีกฝ่ายโดยที่ไม่ถาม เลยสักนิด นี่มันไม่ใช่สไตล์เขาเลย!
คำถามของมู่หลิง ซื้อจีนไม่ได้ตอบคำถามอย่างใด เขาได้แต่ มองไปยังทิศทางที่ถังรั่วซูหายไป พร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปาก อย่างมีความหมาย : “หลังจากนี้ นายต้องเรียกเธอว่าคุณนาย! “