บทที่ 8 รักที่ไม่มีวันลืมเลือน

เมื่อลี่เฉินซีมาถึงล้านตาย ก็3ทุ่มกว่าแล้ว ในห้องไพรเวทต่างคน ก็ต่างเมา ลู่สาวหลิงโอบสาวผมลอนขายาวสองคนร้อนเพลงเหลื ยงเหลียงด้วยความอิน

พอเห็น ลี่เฉินซีมา ลู่สาวหลิงก็รีบวางไมโครโฟนลงทันที และ นั่งลงข้างๆเขาอย่างร่าเริง “คุณชายลี่ สบายดีมั้ย!”

สองพี่น้องมีความสัมพันธ์ที่ดีมาก แต่ไหนแต่ไร ลู่สาวหลิง จะ ชอบหยอกล้อ ไม่จริงจังอยู่เสมอ เฉินที่จุดบุหรี่ ไม่ได้พูดอะไรสัก

“ไม่ได้เจอนานขนาดนี้ คิดถึงฉันมั้ย? “สาวหลิงตบไหล่เขา แล้วยกแก้วเหล้าขึ้น

ลี่เฉินซี ยกริมฝีปากอย่างเยือกเย็น ร่างของเขาเอนไปข้างหลัง ขาที่งดงามซ้อนทับกันและน้ำเสียงของเขาก็เย็นชา “อย่านะ!”

เมื่อวานนี้ทั้งสองไม่ใช่เจอกันที่บริษัทแล้วหรอ

สาวหลิงส่งเสียงอย่างเย็นชา ดื่มเหล้าแก้วนึง หญิงสาว งดงามฝั่งนั้นเรียกให้เขาร้องเพลง เขาลุกขึ้นพลางตอบรับไป ด้วย ก่อนจะไปฝากคำพูดไว้ “เออใช่ นั่น ใครกลับมาแล้ว!”

ลี่เฉินซีสูบบุหรี่อย่างช้าๆ กับสายตาที่ไม่แยแสใดๆ จนกระทั่ง ลู่สาวหลิงร้องเพลงจบ บุหรี่ตรงนี้ก็เผาไหม้แล้วตอนที่ใช้มือบี้ให้ดับ เสียงผู้หญิงที่นุ่มนวลก็เข้าหูคนหลายคน

“สาวหลิง ร้องอีกสักเพลงเถอะ! เมื่อฉันไม่ได้ยิน

เสียงที่คุ้นเคย อ่อนนุ่มเหมือนท่วงทำนองเบา ๆ ดังเข้ามาใน หัวใจของ ลี่เฉินซี

เขาสามารถรับรู้ได้ว่าฝ่ายตรงข้ามคือใครโดยไม่ต้องเงยหน้า

ขึ้นมอง

” ได้สิ น้องฉ่ายหลิง เอ่ยปากพูดแล้ว พี่สาวหลิงก็ต้องตอบ สนองให้แน่นอน! “สาวหลิง พูดอย่างติดตลก

หานฉ่ายหลัง ยิ้มเล็กน้อยและนั่งลง เฉินซี ซึ่งอยู่ห่างออกไป ไม่ไกล เว้นไว้ไม่กี่ที่

แววตาที่เธอมองเขาเหมือนน้ำ และยิ้มหวานอ่อนๆ “เฉินซี”

ด้วยเสียงที่แผ่วเบาในหู เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นดวงตาของเขา

ชนกับขนตาของเธอ

2เงาสะท้อนร่างเล็กๆของเธอที่มีเสน่ห์อันซับซ้อน

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”หานฉ่ายหลิงพูดด้วยรอยยิ้มที่ดี เขาก้มศีรษะลง เสียงที่พูดทุ้มเล็กน้อย “อืม”

“ดื่มเหล้าสักแก้วสิ! ” หานฉ่ายหญิงกินเหล้าให้ตัวเองหนึ่งแก้ว และยกขึ้นมาชนแก้วกับเขา

เธอดื่มเหล้าไม่เก่ง ลงท้องไปแก้วเดียวใบหน้าแดงก่ำ ราวกับลูกท้อที่ดึงดูดคน
ลี่เฉินซีนั่งอยู่ที่นั่น เสียงรอบข้างดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง กับเขา สูบบุหรี่ทีละมวนอย่างเงียบๆ

สายตาของสาวหลิง กวาดมองเขาและหานฉ่ายหลิง แล้ว ถอนหายใจอย่างจนปัญญา ตามด้วยผู้หญิงหากินที่อยู่ข้างๆ ดื่ม และร้องเพลงต่อ

กลางดึกข้าวเพิ่งออกจากโรงพยาบาล จมอยู่ในความฝัน ด้วยความงุนงงรู้สึกเหมือนอกถูกกดหนักและหายใจไม่ออก

ลืมตาขึ้นอย่างลำบาก ลมหายใจที่คุ้นเคยระเหยอยู่ในลม

หายใจเขา ผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่รุนแรง

คือ ลี่เฉินซี เขาเมาแล้ว!

ร่างกายของซูย้าวขยับตัว เฉินซีวางมือข้างหนึ่งบนศีรษะของ เธอ ในสายตาที่มืดสลัวดวงตาของเขาหรี่ลง และก็ถอดเสื้อผ้า ออก!

อุณหภูมิร่างกายที่แผดเผาของผู้ชาย ไม่ต้องวินิจฉัย เลย ซู ข้าวก็รู้ว่าเขาต้องการทำอะไร

แต่ยิ่งเกิดเหตุการณ์นี้ ในใจเธอก็ยิ่งหวาดกลัว อยากจะหนีไป อย่างลึกลับ ……

ริมฝีปากบางและเย็นเฉียบของเขาประทับลงที่เธอ จับเธอ รุนแรงราวกับจะบีบเธออย่างเผด็จการ

เช่นเดียวกับคนๆนี้
ซูข้าวขมวดคิ้วด้วยความปวด ไม่มีกฎเกณฑ์อะไรเลยแม้แต่ น้อย เปิดเผยตรงไปตรงมา เธอไม่สามารถทนต่อความดั้งเดิมนี้ ต่อไปได้ เลยจําเป็นต้องกัดริมฝีปากล่าง

ความกลมกล่อมของเหล้าที่ผสมกับนิโคตินจาง ๆ รสชาติที่ เป็นเอกลักษณ์ที่เข้ากันได้กับ ตัวของเขา มันยังได้กลิ่นที่ดีอย่าง น่าประหลาดใจและทันใดนั้นเขาก็หลั่งฟีโรโมนร้ายแรงออกมา

ลมหายใจของเขาดังอยู่ในหูของเธอ เสียงต่ำที่ชาและเหมือน แม่เหล็ก ช่วงเวลาที่เขาพูดมันทำให้ข้าว หายใจลำบาก

“ฉ่ายหลิง….…..”

พริบตาเดียว เธอเหมือนตกลงไปในบ่อน้ำแข็ง สีหน้าซีดจาง ถึงขีดสุดเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เขา……เมาแล้ว คิดผิดคิดว่าเธอเป็นหานฉ่ายหญิง?!

“ฉ่ายหลิง ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว อย่าจากไปอีก ได้มั้ย?”

เขาประสานนิ้วของเธอเข้าด้วยกัน การเคลื่อนไหวของเขา กลายเป็นบ้ามากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับสัตว์ร้าย ส่งผลกระทบอย่าง รุนแรงต่อสติของ ซูข้าว และเธอไม่สามารถต้านทานได้

หัวใจของฉันดูเหมือนจะเปิดช่องโหว่ขนาดใหญ่และเลือดก็ยัง

คงไหลไม่หยุด …

พลังที่คลั่งไคล้ตลอดทั้งคืน การร้องขอที่ไม่มีที่สิ้นสุดจนถึงรุ่ง เช้า ความแข็งแกร่งของเฉินซีมาอย่างรวดเร็วครั้งแล้วครั้งเล่า พลิกตัวไปมานานขนาดนี้ก็เป็นเรื่องปกติ
แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือหัวใจของเธอ ซึ่งเต็มไปด้วยรูโหว่

หลังจากหูข้าวลุกจากเตียง ก็ก้มตัวหยิบชุดนอนที่พื้นขึ้นมาพัน ตัวแล้วรีบเดินเข้าไปในห้องสำหรับแขกถัดไป

ภายใต้ฝักบัว อุณหภูมิของน้ำไม่อุ่นไม่ร้อนเลยแม้แต่น้อย แทบจะเย็นด้วยซ้ำ แต่เธอกลับยืนเฉย ๆ เมื่อเทียบกับความเย็น ในใจแล้วอุณหภูมิของน้ำจะเท่าไหร่กันเชียว

บนโต๊ะในห้องหนังสือ มีรูปหมู่วางอยู่ ต้นมะพร้าวชายทะเล ชายหนุ่มตามด้วยหญิงสาวที่สวยงามลักษณะท่าทางพึงพอใจ เขารูปร่างหน้าตาหล่อเหลา เธอก็มีใบหน้าที่ดีสุดๆ ฟ้าประทาน ให้เป็นคู่กันจริงๆ

เมื่อมองไปที่ ลี่เฉินซี และหานฉ่ายหลัง ในภาพนั้น ซูข้าวก็ลด สายตาลง กดตรงหัวใจที่เจ็บปวด พร้อมกับหายใจเข้าลึก ๆ

ตั้งแต่เด็กจนโตเพราะฉันชอบเขา และให้ความสำคัญทุกสิ่ง เกี่ยวกับเขามาตลอด ก็รู้จุดนี้รักที่ไม่มีวันลืมเลือนของเขาโดย ธรรมชาติ

จู่ๆก็มีอาการปวดช่องท้องอย่างกะทันหัน ตามด้วยรู้สึกถึง ความอุ่นๆ ซูย้าวตกใจและรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ

สีแดงสดเล็กน้อย ความเจ็บปวดเสียดแทงในตาของ ข้าว

ไม่กล้าปล่อยปละละเลยอีกต่อไป เขาแจ้งแม่บ้านเสร็จก็ไปโรง พยาบาลเลย

หลังจากการตรวจสอบอย่างเข้มข้น สุดท้ายเจียงเงินก็รีบไปหลังจากได้ยินข่าว มองไปที่ซูข้าวที่นอนอยู่บนเตียงในห้อง ฉุกเฉินและถามหมออย่างประหม่า

หมอมองไปที่ลี่เฉินซีและสรุปได้ว่า แต่ก็ลังเลๆที่จะพูดอะไร บางอย่าง ใบหน้าของเขากล่าวอย่างเคร่งขรึม “ประธานลี่คนนั้น คุณนายต้องถูกห้ามไม่ให้มีเพศสัมพันธ์ในช่วงตั้งครรภ์!”

เจียงเงินอี๋ ประหลาดใจที่หมอไม่กล้าพูด และหลังจากฉีดยา บำรุงครรภ์ให้ ซูข้าวแล้ว เขาและพยาบาลก็รีบออกไป

สีหน้าเหมือนหมอกปกคลุมของลี่เฉินซีที่หล่อเหลา ปิดบังซับ ซ้อนยากที่จะแยกแยะออก

เจียงเงิน ขมวดคิ้วอยู่ห้องผู้ป่วยด้านนอก และกำชับว่า

“บอกไปหมดแล้ว ทุกอย่างต้องเห็นเด็กเป็นหลัก เฉินซี นายควร

ยับยั้งตัวเองด้วย!

ร่างเพรียวของเขายืนอยู่ข้างหนึ่ง ใบหน้าเย็นชาของเขาไม่ ตอบสนองเป็นเวลานาน ก่อนที่จะออกไปเขาได้ แต่สั่งแม่บ้านว่า “จนกว่าเด็กจะคลอด คุณ ห้ามออกจากโรงพยาบาล!”

แม่บ้านมองลงและตอบว่า”ค่ะ คุณ ผู้ชาย”

คำพูดที่เย็นชาทุกคำ และทุกคำตกอยู่ในหูของ ซูข้าว แม้ไม่ ได้มองเขาก็สามารถนึกถึงใบหน้าที่ไม่สะทบสะท้านของเขาได้ เย็นชาไม่มีอารมณ์สีสันใดๆ

แต่เดิมเป็นการแต่งงานที่ไร้ความรัก ซูข้าวนะซูข้าวยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? แต่ทำไมบางส่วนของหัวใจยังคงสั่นสะท้านด้วย ความเจ็บปวด