บทที่ 4 เขาจะเชื่อคุณไหม

อาหารค่ำสุดหรู บรรยากาศคึกคัก แสงสีเสียง ฉากที่ฟุ่มเฟือย ปรากฏตรงหน้า

ซูข้าวแม้ว่าจะเป็นลูกสาวนอกสมรส แต่ก็มาจากครอบครัวที่มี ฐานะ ตั้งแต่เล็กจนโต งานเลี้ยงเช่นนี้ก็สัมผัสมาไม่น้อยครั้ง แต่เธอก็รู้สึกเฉยๆมาโดยตลอด เพราะไม่ชอบสิ่งเหล่านี้

โดยเฉพาะตั้งแต่ไม่สามารถพูดได้ อารมณ์ก็เริ่มเปลี่ยนเป็น เย็นชา ถอยห่างเงียบ

ปล่อยให้เฉินซีจับมือตัวเองไว้อย่างแน่น พาเธอไปรอบ ๆ ฝูง ชน รับฟังเสียงชื่นชมของคนเหล่านั้น และรอยยิ้มที่ประจบ ใน เวลาที่ไม่นาน ซูข้าวรู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองแข็งไปหมดแล้ว

โอกาสที่จะได้พบลู่สาวหลิงนั้นไม่ง่าย เพื่อนๆของเฉินซี ทั้ง สองสนทนากัน ซูข้าวใช้โอกาสนี้ออกไป ไปที่เงียบ ๆ คนเดียว

เพิ่งโล่งใจ ก็มีเสียงของผู้หญิงอีกคนเข้ามาในหู

“อยู่ที่นี่คนเดียวเหงาไหม”

ข้าวหันกลับไป เห็นซูหยวนกำลังเดินเข้ามาหาตัวเอง

ทั้งสองมีพ่อคนเดียวกันแต่ต่างแม่ ล้วนเป็นลูกสาวของตระกูล ซู พี่สาวได้รับความรักจากพ่อและแม่ แต่เธอกลับเหมือนวัชพืช ริมทางที่ทุกคนขับไล่
“แต่คนใบ้อย่างคุณ ยังเป็นลูกสาวนอกสมรสในสถานะ สามารถมาที่นี่ได้ เป็นของขวัญชิ้นโตของพี่เฉินซีแล้ว เข้าใจ ไหม”

ความเย่อหยิ่งทะนงตัวของซูหยวนเป็นเหมือนไฟที่โหม กระหน่ำที่จะกลืนกินผู้คนในทันที

เดินเข้าไปใกล้ๆ หยวนเม้มมุมปากอย่างดูถูก ในมือถือแก้ว ไวน์ ภายในมีของเหลวสีแดง สีปากของซูหยวนสะท้อนซึ่งกัน และกัน

ซูข้าวไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้เพื่อฟังคำเหน็บแนมของเธอ หัน หลังอย่างรวดเร็ว กำลังจะไป แต่ถูกซูหยวนขวางไว้อย่างรวดเร็ว อีกฝ่ายพูดว่า “ที่จริง พี่เฉินซีกับฉันเราโตมาด้วยกัน ก็ถือว่าเป็น คู่รักกันในวัยเด็ก คุณว่าไหม”

ถ้าจะบอกว่ารู้จักกันตั้งแต่เด็ก ซูข้าวก็รู้จักตั้งแต่เด็กเช่นกัน การกำหนดเช่นนี้ ไม่เห็นน่าแปลกตรงไหน ซูข้าวจ้องมองเธอ ด้วยสายตาที่เย็นชา

“ดังนั้น ในสายตาของทุกคน ฉันกับพี่เฉินซีถึงจะเป็นคู่ที่เหมาะ สมกันที่สุด” ซูหยวนพูดอย่างช้าๆแผ่วเบา

และทุกคำพูดที่จะพูดออกมา เหมือนงูพิษกำลังพ่นพิษออกมา พุ่งเข้าใส่หูของซูข้าว

“เพราะฉันจะต้องกลายเป็นผู้หญิงที่พี่เฉินซีรักมากที่สุด คุณไม่ คู่ควรกับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว”
ข้าวหันหน้าไปอย่างรวดเร็ว กำหมัดแน่น เล็บมือจิกเข้าไป ในเนื้อแล้ว

ไม่คู่ควร

ถ้าไม่ใช่เพราะซูหยวนสองแม่ลูก ใช้วิธีสกปรก ทำให้เธอกลาย เป็นใบ้ แล้วยังใช้ทุกวิธีทำร้ายเธอ ความสัมพันธ์ของเธอกับ เฉินซี จะกลายเป็นแบบนี้เหรอ

จากนั้นซูหยวนจงใจไปที่ข้างหูของเธอ พูดเสียงเบาๆมีแค่เธอ สองคนเท่านั้นที่ได้ยิน พูดอย่างเย็นชา “คุณก็แค่ได้รับตำแหน่ง นั้นในนามเท่านั้น ในใจของพี่เฉินซี ไม่เคยอยู่กับคุณเลย

ข้าวผงะ ยังไม่ทันได้ตอบกลับ แก้วในมือของฝ่ายตรงข้าม เริ่มเอียงแล้ว

ไวน์เย็น ๆ ถูกเทออกมาจากแก้ว ตกลงบนพื้นอย่างคล่องตัว ซูข้าวก้าวถอยหลัง โดยไม่รู้ตัวด้วยความตกใจ เพราะไวน์นั้นไม่ได้เทมาทางซูข้าว แต่…..เพลงที่ตัวของซู หยวนเอง

นี่คืออะไร

วันนี้ซูหยวนสวมชุดราตรีสีขาว สง่างาม แต่งตัวเหมือนนางฟ้า ตัวน้อย ไวน์แดงทั้งหมดริน ให้ตัวเอง ในตำแหน่งที่แม่นยำคือ ตรงหน้าอก ซึ่งเห็นได้ชัดเจน……….

ทันใดนั้น ข้าวก็เข้าใจอะไรบางอย่าง
เธอสังเกตเห็นรอยยิ้มแปลก ๆ บนริมฝีปากของซูหยวน วินาที ถัดไป เธอยัดแก้วใส่มือของเธอ

ไม่รอให้ข้าวปฏิเสธ อีกฝ่ายส่งเสียงร้องลั่นแล้ว

“ไอ๊หยา”

ระดับเสียงของเธอไม่สูงหรือต่ำเกินไป แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ ผู้คนรอบข้างจับจ้องมา

ภาพลักษณ์ของซูหยวนเป็นดอกไม้เรือนกระจกที่บอบบาง ใน ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นการแสดงที่เสแสร้ง แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นอ่อน โยนมาก

“ไอ้หยาข้าวข้าว คุณทำอะไรของคุณ ทำไมเอาไวน์มาสาดใส่ ฉันหล่ะ”

คนรอบๆได้ยิน ก็พากันล้อมรอบเพราะความสนใจ

ในงานเลี้ยงที่เป็นระเบียบ เหมือนว่าจะมีรายการโชว์เพิ่มเล็ก น้อย

ลี่เฉินซีที่อยู่ไม่ไกลออกไปก็ได้ยินเสียงดังจากที่นี่ จึงกวาด สายตาอย่างเย็นชามา

ซูหยวนรีบวิ่งไปหาเขาทันที ทำท่าทางเหมือนกนกน้อยอ้อนคน จับแขนของผู้ชายไว้ พูดอ่อนโยน “พี่เฉินซี ฉันไม่ดีเอง ฉันอาจจะ พูดในสิ่งที่น้องสาวของฉันไม่อยากได้ยิน ดังนั้นทำให้ข้าวข้าว โกรธ ก็เลยสาดไวน์……………….
ข้าวยืนอยู่ข้างๆอย่างอับอาย จ้องมองที่ซูหยวน การแสดง ของผู้หญิงคนนี้ ดีเช่นนี้มาโดยตลอด

ลี่เฉินซีจ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชา ดวงตาคมลีกเต็มไปด้วย ความโกรธที่ไม่พอใจ

ซูหยวนยังแสร้งทำเป็นคนดี พูดว่า “เอาล่ะพี่เฉินซี ฉันผิดเอง ฉันไม่ดีเอง ไม่ต้องโทษน้องสาวเลย ฉันแค่เข้าไปล้างห้องน้ำ ก็ได้แล้ว…..………..

คําพูดยังคงอยู่ในหู ซูข้าวรู้สึกว่าเป็นการประชด ไม่อยากจะ

ฟังต่อ หันหลังแล้วออกไปทันที

แต่ยังไม่ทันได้หันหลัง แขนก็ถูกเฉินซีจับไว้ก่อน

ฝ่ามืออันใหญ่ของเขาจับแขนบางๆของเธอ สายตาเย็นยะ เยือกราวกับน้ำค้างแข็ง พูดอย่างเย็นชา “จะไป”

เสียงที่ทุ้ม คำพูดที่เย็นชา

เหมือนมีลูกเห็บกระแทกที่อกของข้าว

“พี่เฉินซี อย่าทําอะไรน้องเลยนะ เธอก็ไม่สบายใจเช่นกัน อีก อย่างเธอกำลังท้องอยู่ด้วย คุณต้องระวังทารกในครรภ์ด้วย” ซู หยวนยืนอยู่ข้างๆเสแสร้งทำเป็นคนดี ดูเศร้าเสียใจ แต่ถูกชาย คนนั้นดูออก

แต่ข้าวยืนเงียบอยู่อีกข้างหนึ่ง ไม่พูดอะไร และได้ยินผู้ชาย คนนั้นค่อยๆพูดออกมา
“ที่นี่ไม่มีเรื่องของคุณแล้วข้าว คุณไปเถอะ”

ข้าวจ้องมองเขา หัวใจ ความเจ็บปวดกำลังค่อยๆลุกลามแผ่ ช่านอีกครั้ง “ไม่ต้องรีบไล่น้องไป พี่เฉินซี คุณกำลังทำอะไรซูหยวนสวม บทเป็นคนดีต่อไป ดึงแขนชายคนนั้นอย่างอ่อนโยน “ถ้าเป็นฉัน

แล้วทำให้ความสัมพันธ์ไม่ดี ก็คงจะไม่คุ้มกันนะ”

เฉินหันไปด้านข้าง จากไปอย่างไม่แยแส

มองเขาเดินจากไป ซูหยวนเชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ พูดซ้ำ ว่า “ไม่ได้ยินเหรอ พี่เฉินซีบอกให้เธอออกไป

ซูหยวนจงใจก่อนที่จะจากไป หันไปหาข้าวเต็มไปด้วยแวว ตาที่ดูถูก

มองดูด้านหลังของทั้งสองที่จากไป เสียงกระซิบของคนอื่นดัง

อยู่ในหูของซูข้าว

“ดูเหมือนว่า ประธานลี่ไม่ค่อยชอบผู้หญิงคนนี้

“ไม่น่าแปลกใจเลย คนใช้อย่างเธอ จะได้แต่งงานกับประธาน ลี่ ก็ถือว่าบินได้สูงมากแล้ว แล้วยังจะต้องการอะไรอีก

“มีข้อบกพร่องในตัว แล้วยังเป็นลูกสาวนอกสมรสอีก ไม่รู้ว่า เด็กที่เกิดมาจะเป็นใบ้ไหม”

การนินทาของผู้คนน่ากลัว ข้าวยืนอยู่ที่นั่นอย่างอ้างว้าง หัวใจของเธอดูเหมือนจะแหลกเป็นผงในทันทีและสลายไปอย่างสมบูรณ์