บทที่6 ทำให้ฉันผิดหวังมาก
“พี่เฉินซี……..
มือเล็กๆที่ขาวนวลของซูหยวนจับแขนของเฉินซี ไว้ เสียงที่ ออดอ้อน เหมือนอมน้ำผึ้งอยู่ในปาก “น้องสาวฉันคงไม่แท้งนะ? คำพูดไม่กี่คำ สะเทือนไปถึงหูเจียงเป็น “ซูหยวน เธอพูดอะไร?”
เธอตกตะลึง รีบอธิบาย”คุณป้า ท่านอย่าโมโหนะ ฉันแค่พูด ความจริง ยังไงน้องสาวก็ท้องหลายเดือน โตขนาดนี้แล้ว ถ้าหาก แท้งไป…..น่าจะท้องได้อีกนะ?”
น้ำเสียงที่นุ่มนวลแต่ตามด้วยความพอใจ นุ่มนวล ท่าทางอ่อน
หวานบริสุทธิ์ ของซูข้าว แต่ไม่สามารถรอดพ้นสายตาของเจียง
เวินอีได้!
” เธอพูดเหลวไหลอะไร? ลูกในท้องของซูข้าว เป็นเลือดเนื้อ เชื้อไขของตระกูลลี่ อีกหน่อยก็จะเป็นผู้สืบทอด ถ้าเธอกล้าพูด เหลวไหลสาปแช่ง ไสหัวไปซะ” เจียงเป็นอารมณ์ไม่ดี ในคำพูด ก็มีความโหดอยู่
ซูหยวนไม่กล้าพูดต่อ แต่แกล้งทำเป็นเศร้าและดึงแขนของ เฉินซี
“พี่เฉินซี ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างอื่นนะ! คุณป้า ระงับความโกรธไว้นะ! ”
ท่าทางเหมือนใสซื่อบริสุทธิ์ ทำให้เป็นตำหนิไม่ลง เขาได้แต่พูด ไม่ต้องพูดแล้ว!”
ณ เวลานี้ หมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน ถอดหน้ากากออก “คน ท้อง ขณะนี้ยังไม่เป็นอะไรมาก แค่ตกใจเกินไปหน่อย ทำให้ มดลูกหดตัว ระหว่างที่ท้องอยู่ต้องดูแลให้ดี ย่าใส่ใจอารมณ์ ของคนท้อง”
ในที่สุด เจียงเฉินอี้ ก็โล่งอก “ขอบคุณ ฟ้าขอบคุณ ดิน หลาน ของฉันในที่สุดก็ปลอดภัย แล้ว!”
สายตาคุณ หมอหันไปทางลี่เฉินซี ท่าทางที่ลังเลอย่างเห็นได้
พูดแล้วก็หยุด
ลี่เฉินซี ดูออกว่ามันเป็นมายังไง พูดอย่างเย็นชา” มีเรื่องอะไร อีกมั้ย?”
” อันนั้น ประธานลี่….” คุณ หมอหญิงวัยกลางคนพูดยังไม่ทัน พูดออกปาก หน้าแดงก่อนแล้ว สุดท้ายก็พูด คนท้องร่างกาย อ่อนแอ จําไว้ไม่ควรทําเรื่องแบบนั้นนะ! ”
ใบหน้าของเฉินซีชักลงทันที
เจียงเฉินอี้ก็ตกตะลึง เหมือนกัน หลังจากนั้นก็ถอนหายใจลึกๆ
รอหมอกลับไป เธอค่อยพูด” ถึงแม้พวกเธอจะเป็นสามีภรรยา กัน แต่ในเวลาคับขัน เฉินซี นายก็ลำบากหน่อย ทุกอย่างต้อง เห็นลูกมาเป็นอันดับหนึ่ง! ”
เหมือนหมอกควันมาปกคลุม ใบหน้าที่เฉินซี ลมหายใจที่เยือก เย็นไม่จําเป็นต้องปิดบัง
สายตาที่วอกแวกของซูหยวน พอนึกถึงพี่เฉินซีกับข้าว สารเลวทําเรื่องแบบนั้น ในใจเธอก็เหมือนมีถุงเท้าที่เหม็นเน่าอยู่ ในใจ คลื่นไส้แต่ก็ไม่กล้าอาเจียน
เจียงเฉินอี้ พอว่าง สายตาก็อยู่ที่ตัวข้าว พูดขึ้นมาทันที “ตอน ที่ซูข้าวเกิดเรื่อง ซูหยวน เธออยู่ที่ไหน?”
“ฉัน? ”
ซูหยวนตกใจ สมองมีอะไรแว๊บเข้ามารู้สึกว่าร้อนตัวขึ้นมา ทันที เจียงเงิน สังเกตทุกกิริยาของเธอ ถามอีก ” เธอกับข้าว แต่ไหนแต่ไรก็ไม่ค่อยถูกกัน ครั้งนี้เขาเกิดเรื่อง เธอกลับมาได้เร็ว ดีนะ! ใครเป็นคนแจ้งข่าวให้เธอหรอ?”
“เรื่องนี้..…….…….”
” เรื่องในครั้งนี้ นอกจากคนในตระกูลลี่ ไม่มีใครรู้อีก ซูข้าว
หรือว่าเธอ…. ”
เจียงเงินอี้ ยังไม่ทันพูดจบ ซูหยวนก็ตื่นตระหนก และรีบขวาง อธิบายว่า “คุณป้า เข้าใจผิดแล้ว! ฉันเพียงแค่คิดจะปลอบใจ น้องสาว!”
หลังจากพูดจบ มือเล็กๆก็จับเงินไว้อีกครั้งอ้อนวอนอย่าง ออดอ้อน “พี่เฉินซีคุณรีบช่วยคนอื่นอธิบายสิ! เป็นไปไม่ได้ที่คน อื่นจะทําร้ายน้องสาว ใช่ไหม?”
สวยนิ่มนวลและอ่อนโยนเหมือนดอกไม้เล็ก ๆ ที่บานสะพรั่ง ในเรือนกระจก ขนาดฉันเห็นแล้วยังหลง แล้วจะไม่ทำให้ผู้ชาย อยากหลงทะนุถนอมได้ไง?
“ตีแล้ว!” ในที่สุดลี่เฉินซีก็เปิดปาก พูดด้วยเสียงเย็นชา เต็ม ไปด้วยพลัง “เรื่องนี้ให้มันจบแค่นี้เถอะ!”
จากนั้นเขาก็กำชับให้ หวาง ส่งแม่ของเธอกลับไปพักผ่อน
ก่อนจะไป เจียงเงินอี้ ยังคงสับสนเล็กน้อยและกระซิบคำสองสาม
คำที่หูของ หวางอี้
ถูกไฟสูงที่สว่างส่องตา ทำให้รู้สึกว่าถูกโจมตีอีกครั้ง ข้าว เมื่อลืมตาขึ้นมาเหงื่อก็ชุ่มไปทั้งตัว
สิ่งที่เห็นทุกอย่างคือขาวบริสุทธิ์ ได้แต่กลิ่นยาฆ่าเชื้อ
เธอรีบยกมือขึ้นลูบท้องน้อย เสียงผู้ชายแว่วมาจากข้างๆหู
“เด็กไม่เป็นอะไร!
ชัดเจน เย็นชา
ซูย้าวโล่งอก หันไปมองตามเสียง เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่บนข้างๆเตียง หน้าตาหล่อเหลาไม่เป็นรอง เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ปกคลุม
“คุณเป็นคนอยากเก็บเด็กไว้เอง งั้นก็ต้องคลอดเขาออกมา
อย่างปลอดภัย!
สายตาที่เย็นชาของเฉินซี เหมือนดาบที่อยู่ในน้ำแข็ง ซัด ถ้อยชัดคำ ถูกทิ่มแทงเข้าในใจกลางของเธออย่างโหดร้าย
ทันใดนั้น ร่างที่สูงใหญ่เหมือนภูเขาพุ่งลงมา จับคางแหลมๆ ของเธอไว้ “เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว อย่ากลับไปกลับมา ถ้าหากเด็ก เกิดเรื่อง ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!
ตามด้วยดึงมือกลับอย่างแรง สะบัดเธอไปอย่างแรง รอซูข้าว เงยหน้าขึ้น ก็เห็นแต่ร่างสูงใหญ่ของเขาเดินออกไปแล้ว
เย็นชาดั่งคนแปลกหน้า
“พี่เฉินซี น้องสาวเป็นยังไงบ้าง?
“ไม่ตายง่ายๆหรอก!”
บทนทนาของซูหยวนและเฉินซี ชัดถ้อยชัดคำ เหมือนมีดที่ ออกจากปลอก แทงเข้าหัวใจเธออย่างโหดร้าย
เลือดไหลซิบๆ เจ็บจนตัวสั่น
“ถ้างั้นเราไปกินมื้อดึกกันเถอะ! ฉันหิวละ!” ซูหยวนยิ้มจนเห็น ฟัน ควงแขนผู้ชายต่อแล้วเดินไปข้างนอก
พอดีหวางขึ้นมาจากตึกข้างล่าง ในมือถือเอกสารอยู่ เห็นเฉิน มีสีหน้าผิดปกติ
“ประธานลี่ นี่คือวีดีโอการตรวจตราที่คัดมาจากหลังประตู โรงแรม ยังมี…….ทะเบียนรถคันที่จะชนคุณนาย ท่านดูสิครับ”
ลี่เฉินซีรับมาเปิดดู เนื้อหาที่เห็นทำให้ความโกรธความ เคร่งขรึมพุ่งขึ้นมาเต็มใบหน้า
“พี่เฉินซี เป็นอะไร?” ซูหยวนเอียงหัวถามอย่างมึนงง พอช่วง เวลาที่เห็นเนื้อหาในเอกสาร ก็ตะลึง!
ต่อมา สายตาเธอขยับอย่างว้าวุ่น วินาทีต่อมา รีบพูด “ไม่ ไม่ใช่ฉัน! ฉันไม่ได้ขับรถชนซูข้าวจริงๆ
เพราะตื่นเต้นเกินไป เสียงของซูหยวนไม่นิ่ง ติดๆขัดๆยังสั่น อีกด้วย
ลี่เฉินซีชักสีหน้าลง ใบหน้าเย็นชา บ่อน้ำไม่มีคลื่น ทำให้คน
กลัว
อุณหภูมิลดลงตั้งหลายองศา ซูหยวนจับแขนเขาอย่างกังวล “พี่เฉินซี คุณเชื่อฉันนะ……
ลี่เฉินซีไม่พูดไม่จา แกะมือเธอออก ยิ้มอย่างเยือกเย็น เหมือน ปีศาจคลานขึ้นมาจากนรก ปากที่บางเฉียบขยับ “เธอนี่ฉลาด มากจริงๆ พวกเรายังไม่มีใครพูด เธอก็สามารถรู้ว่ามีคนขับรถ ชนซูย้าว…….
ซูหยวนตกตะลึง เป็นเพราะตัวเองร้อนตัวเกินไป พูดผิดไป
“เฉินซี …..”
คำว่า ‘พี่ยังไม่ทันพูด ก็ถูกเสียงผู้ชายขัดขวางขึ้นมา
“หุบปาก!”
ลี่เฉินซีเอาเอกสารในมือโยนไปที่ขาของซูหยวน เดินห่างออก จากเธอไปอย่างเด็ดขาด
หยวน ชะงัก อยากไปเรียกให้เขาหยุด แต่กลับไม่มีแรง
ความไม่พอใจสะสมอยู่ที่ก้นบึงหัวใจ กัดฟันอย่างโกรธสุด
สบาดแขนแล้วเดินตรงไปที่ห้องผู้ป่วย แต่ถูกหวาง ไล่ตามอย่าง รวดเร็ว “คุณชู ผมว่าทางที่ดีคุณอย่าทำแบบนี้ หวาง พูดอย่างตัก
เตือน
ซูหยวนระเบิดความโกรธออกมา กัดฟัน”นายเป็นตัวอะไร หลีกไป
“ผมไม่ได้เป็นตัวอะไรครับ แค่หวังว่าคุณอย่าได้ไปรบกวน คุณผู้หญิง! พักผ่อนอีก”หวางอี้พูดชัดถ้วยชัดคำ เต็มไปด้วยการ ตักเตือน
ต่อด้วย หวาง พูดเสริมอีก”นี่คือความต้องการของของ ประธานลี่
“อะไรนะ?ฉัน……. ”
ซูหยวนรู้สึกมีเสียงดังตุ้มขึ้นสมอง กลายเป็นว่างเปล่า
ตั้งตัวไม่ทันร่างโซเซ รู้สึกว่าถูกใส่ร้าย ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้ทำอะไร ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้………
ในห้องคนไข้ ข้าวได้ยินข้างนอกถูกเถียงกัน ห้ามไม่ได้ที่จะ ขมวดคิ้ว
หวางเคาะประตูเข้ามา เคารพแบบมีมารยาท พูดขึ้น “ประธานบอกให้คุณผู้หญิงพักผ่อนมากๆ ดูแลครรภ์ดีๆ เรื่อ งอื่นๆไม่ต้องไปคิดมาก”
เรื่องอื่นๆ?
ข้าวตะลึง เห็นข้างกายหวาง มีผู้หญิงเพิ่มขึ้นคนหนึ่ง ฝ่าย ตรงข้ามยิ้มแย้มกวาดมือเรียกเธอ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ