บทที่ 5 ฉันต้องการให้คุณตายทั้งเป็น

งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไป ทั้งแสงสีเสียง แต่ข้าวไม่มีความ จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป

ความหนาวเย็นที่เย็นเข้าไปในกระดูก ทำให้เธอรู้สึกอับอาย

เธอรีบหลีกเลี่ยงผู้คน ออกไปทางหลังประตูของโรงแรม

ประตูหลังเชื่อมไปยังที่จอดรถชั้นใต้ดินพอดี นานๆ จะมีรถขับ ออกมาจากด้านใน หดหูและเงียบมาก จึงลำบากมากในการ เรียกรถแท็กซี่

เธออยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยว

กำลังจะออกไปจากปลายหางตา ก็เห็นร่างทรงเสน่ห์ที่อยู่ไม่ ไกล สวมใส่รองเท้าส้นสูง กำลังเดินเข้ามาหาตัวเอง

“ไม่ได้รับความรักจากผู้ชาย เหมือนสุนัขที่ถูกปลิดชีพช่างน่า สงสารจริงๆ”

ซูหยวนเดินมาหาเธอด้วยท่าทางดูถูก สบายใจ ในความสง่า งาม เปียกโชก ราวกับว่าทั่วร่างกายเต็มไปด้วยความอิ่มเอมใจ

ความหงุดหงิดที่อธิบายไม่ได้ มันรวบรวมในใจของซูข้าว นิ้ว เรียวของเธอกําแน่น

“ฉันบอกแล้ว ในใจของพี่เฉินซี ไม่มีวันที่จะมีเธอ” ซูหยวนยิ้ม อย่างเย็นชา แสดงท่าทางแห่งชัยชนะ
ข้าวถอนหายใจอย่างเย็นชา ถึงในใจของเฉินซีจะไม่มีเธอ แต่ก็ไม่มีทางจะมีซูหยวนเช่นกัน

“ทําไม ไม่อยากฟังเหรอ ฉันก็แค่พูดความจริง อย่าคือว่าคุณ ตั้งท้อง พี่เฉินซีก็จะรักคุณ มีแต่ผู้หญิงที่ไม่มีปัญญาเท่านั้นที่จะ พึ่งพาลูก เพื่อรักษาความสัมพันธ์

ได้ยินมาว่า ข้าวยักคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ ดวงตาคู่สวยต้อง มองซูหยวน ถ้าเธอพูดได้ ก็คงจะพูดออกไปอย่างไม่เกรงใจเช่น กัน แล้วคุณหล่ะ

ผู้หญิงที่ไม่สามารถมีลูกได้ และพยายามที่จะให้คนอื่นอุ้มท้อง แทน จะมีสิทธิ์อะไรไปต่อว่าคนอื่นอีก

แต่พระเจ้าไม่ยุติธรรม ทำไมต้องทำให้ข้าวเป็นใบ้ด้วย

อยากพูดแต่ก็พูดไม่ได้

“คอยดูเถอะ” ซูหยวนพันแน่นด้วยเสื้อสูทของผู้ชาย นั่นเป็น เสื้อของลี่เฉินซี ตัดเย็บอย่างดี

เช่นเดียวกับเขา

ซูหยวนจ้องมองเธอด้วยความดูถูก “อีกไม่นาน พี่เฉินซีก็จะไล่ เธอออกจากบ้าน จุดจบของคุณจะน่าสังเวชแค่ไหน เหมือนตาย ทั้งเป็น

คำพูดยังคงอยู่ในหู ซูข้าวจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา ดวงตาที่สวยงามไม่แยแสและเต็มไปด้วยการป้องกัน
เหมือนลูกแมวที่ถูกบีบคั้นและหงุดหงิดมาก สายตาที่จ้องมอง ทำให้ ซูหยวนอารมณ์เสียมาก

ยังมีความละอายอยู่บ้าง

ซูหยวนกัดฟันด้วยความโกรธ เดินไปข้างหน้า จับแขนของซู ข้าว ออกแรง ใช้เล็บเรียวจิกลงที่เธอ “นังสารเลว สายตาเช่นนี้ หมายความว่าอย่างไร ทำไมไม่พอใจเหรอ”

“จะบอกเธอให้นะ พี่เฉินซีเป็นของฉันมาตั้งนานแล้ว พวกเรา ถึงจะเป็นคู่ที่สวรรค์ประทานให้ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันกับเขาก็ คงจะได้ครองคู่กันไปนานแล้ว

ยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห ซูข้าวยังคงจ้องมองอย่างไม่ละสายตา ความ โกรธของซูหยวนรุนแรงมากขึ้น สะบัดเธอออกอย่างรุนแรง ขณะ เดียวกัน ไม่รอให้ข้าวตั้งตัวก่อน ตบเธอด้วยหลังมืออย่างแรง

ผัวะ

เสียงตบที่คมชัด ในพื้นที่ที่มีการจราจรน้อย เสียงจึงดังมาก

ซูข้าวเจ็บที่แก้ม ยกมือขึ้นปิดใบหน้าด้านซ้ายที่ถูกตบโดย ปริยาย ข้างหูได้ยินเสียงด่าว่าของผู้หญิง

“แกช่วยทำตัวดีๆหน่อย อย่าลืมว่าแม่ที่เป็นบ้าของแกยังอยู่ ในกำมือของฉัน ไม่อยากให้เธอเดือดร้อน ก็ช่วยทำตัวดีๆ รอแก คลอดเด็กออกมาแล้ว คอยดูว่าฉันจะจัดการกับคนสารเลวอย่าง แกยังไง

ทิ้งคำพูดที่โหดร้ายไว้ ซูหยวนเดินไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินอย่างอารมณ์เสีย

ซูย้าวยืนอยู่ตรงนี้ แก้มที่ถูกตบร้อนขึ้น แต่ความเจ็บปวดนั้น ไม่มีอะไรเทียบได้กับความเจ็บปวดที่รู้สึกในใจ

ทันใดนั้น เธอเงยหน้าขึ้น เห็นกล้องวงจรปิดที่อยู่ตรงมุม เกิด ความคิดหนึ่ง รวบรวมไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ………

เธอหันกลับมา คิดว่าจะเรียกแท็กซี่ที่ริมถนน เป็นไปได้สอง ก้าว ก็ได้ยินเสียงมาจากด้านหลัง ซูข้าวจึงหันไปดู ทันใดนั้น ใบหน้าของเขาก็นิ่งขึ้น

แสงส่องมาจากด้านหลังอย่างแรง ทำให้ไม่สามารถลืมตาได้ ในขณะที่รถเปิดไฟสูง และพุ่มเข้ามาที่เธอด้วยความเร็วสูง

ซูยาวใช้มือปิดตาโดยไม่รู้ตัว หรี่ตา เห็นเป็นรถสปอร์ตสีแดง

ขับรถออกจากที่จอดรถชั้นใต้ดิน พุ่งมาที่ตัวเธอ

ซูข้าวไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้ ทันใดนั้น ในสมองมีแต่ความ ว่างเปล่า “หิ่ง” ดังขึ้น เกือบจะสูญเสียการทำงานของประสาท สัมผัสทั้งหมดในทันที ไม่ได้ยินอะไรในหูอีก

เธอต้องการที่จะขยับขาเพื่อหลบ แต่เมื่อคนเราตกอยู่ใน สถานการณ์อันตราย ร่างกายกับความคิดมักจะไม่ไปทาง เดียวกัน

เลือดในร่างกายดูเหมือนจะแข็งตัวในขณะนี้ ข้อต่อทุกจุด เหมือนเป็นสนิม จับจ้องไปที่ขา ไม่สามารถขยับหรือหนีได้

ในขณะที่ซูข้าวตื่นตระหนก ทันใดนั้น ร่างบอบบางถูกกอดแน่นด้วยแรงจู่โจม

หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุด ข้าวก็ตอบสนองมีสติขึ้น มอง ชายที่ปรากฏตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ

เป็น…… เฉินซี

และรถคันนั้นปัดด้านข้างของเฉินด้วยความเร็วผ่านไป

อย่างหวุดหวิดแล้วก็หายไป

ซูข้าวนิ่งไปสักครู่ จึงค่อยๆหลุดจากความกลัวในตอนนั้น เงย หน้าขึ้น จ้องมองดวงตาที่เหมือนหมึก ราวกับว่าเห็นร่องรอย ของความวิตกกังวลและความกังวลกำลังปะปนอยู่

เขาจับไหล่ของซูข้าว แรงเยอะมาก ราวกับว่าจะทำให้กระดูก ของเธอบีบให้เป็นผง

เธอรู้ดีแก่ใจ นี่ไม่ใช่เพราะความโกรธ แต่เป็นเรื่องเหตุการณ์

เมื่อครู่มันกะทันหันเกินไป

ลี่เฉินซีมองตามทิศทางที่รถคัดสีแดงคันนั้นวิ่งไป แต่รถหาย ไปนานแล้ว แต่การจ้องมองของชายคนนี้ไม่ได้เปลี่ยนไป

รถคันนั้น ทำไมดูคุ้นเคยมาก……..

สักพัก เฉินซีหันกลับมามองดูผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขน “คุณ เป็นอย่างไรบ้าง”

คำพูดเย็นๆและไม่มีอุณหภูมิอะไร

แต่มีความรู้สึกที่เป็นกังวลอยู่ข้างใน
ซูข้าวรีบส่ายหน้า หน้าที่ชุดขาว กับริมฝีปากที่สั่น ได้ทรยศ เธอไปตั้งนานแล้ว

ลี่เฉินซีเพิ่งปล่อยมือ วินาทีต่อไป ร่างกายที่อ่อนเพลียของซู ข้าว ควบคุมไม่ได้ เหมือนใบไม้ที่โดดเดี่ยวหลังฤดูใบไม้ร่วง ไม่ สามารถต้านทานได้ ทันใดนั้นก็ล้มลงทันที

ผู้ชายไหวพริบเร็วมาก แขนยาวจับร่างเพรียวของหญิงสาว กอดไว้ในอ้อมแขนอย่างแม่นยำ “ข้าว”

ไม่ว่าเขาจะร้องเรียกอย่างไร เธอก็ไม่มีการตอบสนอง

ตื่นมาสองครั้งกลางทาง ครั้งที่หนึ่งคืออยู่ในรถที่วิ่งเร็วมาก มือใหญ่ของชายข้างกายเธอจับเธอไว้แน่น ราวกับว่าถ้าไม่ทัน ระวังแล้วกลัวเธอจะหายไป

อีกครั้งคือตอนนอนอยู่บนเตียงที่เย็น ถูกส่องด้วยไฟดวงใหญ่ เธอพยายามลืมตาขึ้น แต่ก็ทำไม่ได้ เหมือนหลุดไปในทะเลลึก ขึ้นลงอยู่ตลอดเวลา ถูกทำลายและได้รับผลกระทบจากคลื่นน้ำ ทะเล

ด้านนอกโรงพยาบาล เจียงเงินก็รีบออกมาจากงานเลี้ยง อย่างรวดเร็ว ยืนอยู่นอกประตูห้องผ่าตัดสูติ – นรีเวช ดวงตาที่ วิตกกังวลกวาดไปทีลี่เฉินซี

“มันเกิดอะไรขึ้น” เธอถามอย่างเบาๆ

ลี่เฉินซีพิงกำแพงทางเดิน ใบหน้าที่หล่อเหลา เย็นชาไร้ความ

รู้สึก
“ถึงแม้ฉันจะรู้ว่าคุณไม่ชอบซูยาว แต่เธอกำลังตั้งครรภ์ ตั้ง ครรภ์ด้วยเลือดเนื้อของตระกูลลี่ของเรา ระหว่างที่เด็กยังไม่ได้ คลอดออกมาอย่างปลอดภัย ฉันต้องการให้เธอปลอดภัย และ ต้องปลอดภัย”

เจียงเฉินอี้โมโหมาก ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ ในที่สุดก็ เหลือบมองไปที่หวาง อีกครั้ง สั่งว่า “ไปตรวจสอบด้วย ต้องรู้ให้ ได้ว่าใครเป็นคนทํา กล้องวงจรปิด ไปเอามาตรวจเช็ก ให้หมด”

หวาง ก้มลง ตอบอย่างรวดเร็ว ได้ คุณนาย

แต่ในเวลานี้ ซูหยวนก็เดินออกจากลิฟต์ด้วย ด้วยสีหน้าที่ เศร้าต่อหน้าหลายคน ถามเบาๆว่า “คุณป้าพี่เป็นน้องของฉัน เธอ……เป็นอย่างไรบ้าง