บทที่ 2 เธอมาได้อย่างไร

ประมาณสิบโมงเช้าของวันรุ่งขึ้น

ลี่เฉินซีเพิ่งเสร็จสิ้นจากการประชุม ขณะกลับไปที่ห้องทำงาน เลขาก็เดินเข้ามาจากข้างนอก ในมือถือเอกสารสองสามฉบับรอ เจ้านายตรวจทานและลงนาม

วางบนโต๊ะทำงานที่ละฉบับ ลี่เฉินซีเปิดผ่าน เมื่ออ่านไปถึง ฉบับสุดท้าย ดวงตาสีดำสนิทเบิกกว้างทันที

หวาง ยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง รีบอธิบาย “ตามปกติโบนัสที่มอบ ให้กับบริษัทซูชื่อทุกไตรมาส นี่คือรายงานและเช็กของฝ่ายการ เงิน เชิญประธาน โปรดตรวจสอบ”

ให้เงินปันผลรายไตรมาสของบริษัทซูซื่อ มันเป็นสัญญาตั้งแต่

เริ่มต้นการแต่งงานในครั้งนี้

ความคิดนี้ คิ้วที่หล่อเหลาของ เฉินซีมีรอยย่นที่ชัดเจน ปิด เอกสารพร้อมเช็กทันที แล้วส่งให้หวาง

“เรื่องของตระกูลซูให้เธอไปส่งด้วยตัวเอง

เสียงที่ต่ำ เยือกเย็น แข็งกระด้าง

ใบหน้าหล่อเหลาที่ไม่แยแส เคร่งขรึมเย็นเหมือนน้ำแข็ง ไม่ แยแสอะไรเลย

หวางเข้าใจทันทีว่าเจ้านายหมายถึงอะไร รีบหยิบเอกสารขึ้นมา พยักหน้า “ได้ ฉันเข้าใจแล้วประธาน

ขณะที่ซูข้าวได้รับเอกสารที่หว่างส่งมา เธอกำลังดื่มซุปขิงที่ พี่เลี้ยงต้มให้

อาจจะเป็นเพราะตากฝน เหมือนเป็นหวัดเล็กน้อย แต่หญิงตั้ง ครรภ์ ไม่สามารถทานยาได้ จึงต้องเพิ่งซุปชิงช่วยบรรเทา

เมื่อหวาง ส่งเอกสารเสร็จก็กลับไป แม้ร่างกายจะไม่ค่อย สบาย แต่ก็ยังบอกให้พ่อบ้านขับรถไปส่งตัวเองกลับไปที่ตระกูล

หนึ่งเพื่อไปส่งเช็ค สองเพราะสิ้นเดือนแล้ว

ทุกๆสองสามเดือน เธอก็จะมีสิทธิ์กลับไปเยี่ยมแม่ของตัวเอง สักครั้ง นี่เป็นหนึ่งในเงื่อนไขที่ตระกูลซูบังคับให้เธอตกลง แต่งงานกับตระกูลลี่

เมื่อถึงบ้านตระกูลซู น่าแปลกมาก พี่เลี้ยงที่อยู่ด้านล่างไม่รู้ไป ไหน วิลล่าขนาดใหญ่ดูว่างเปล่า

ถ้าซูย้าวรู้ล่วงหน้าว่าเธอจะเจอฉากที่ทำให้เธอต้องลำบากใจ เช่นนี้ ครั้งนี้เธอจะไม่มาตระกูลซู แน่นอน

“แม่ พวกเราตกลงกันแล้วนะ รอซูข้าวคลอดลูกแล้ว ก็จะ

จัดการเธอทันที”

ด้านนอกห้องนอนชั้นบน ข้าวได้ยินเสียงจากข้างใน “ไม่ต้องกังวล เรื่องที่ตกลงกันแล้ว แม่จะคืนคำได้อย่างไร
“ฉันไม่ได้กลัวว่าแม่จะคืนคำ แค่กังวลเรื่องอื่น ฉันชอบพี่เฉินซี มาก จะยอมให้ข้าวแต่งงานกับเขาได้อย่างไร

“ไอ๊หยา แม่รู้แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องสุขภาพของคุณ ฉันก็จะ ไม่ยอมเหมือนกัน การแต่งงานระหว่างตระกูลลี่กับตระกูล เดิมทีก็ไม่เกี่ยวกับลูกสาวนอกกฎหมายอย่างข้าวอยู่แล้ว”

“ก็แค่อุ้มท้องแทน รอเด็กคลอดออกมาแล้ว ไอ้คนสารเลว ข้าวกับแม่ที่เป็นบ้าของเธอ ให้พวกเขาหายสาบสูญ ในทันที

“ใช่ จะทำตามคำขอของคุณหยวนหยวน คุณไม่ต้องกังวล รอ

ข้าวคลอดเด็กออกมาก่อน

“ไม่ ฉันไม่ไว้ใจ ฉันกังวลว่าถ้ายังไม่รีบแย่งพี่เฉินกลับมา ฉัน ก็จะไม่มีโอกาสอีกแล้ว ข้าวยัยสารเลว อย่ามองว่าเป็นคนใช้ สุนัขจิ้งจอกตัวนั้น ยั่วผู้ชายเก่งมาก……..

ซูยาวยืนอยู่นอกประตู มือที่จับราวบันไดไว้เปียกชื้นไปหมด เธอเหมือนจะได้ยินบางอย่างที่เธอไม่ควรได้ยิน

อุ้มท้องแทน

ที่แท้ การแต่งงาน เป็นแผนการของแม่ใหญ่กับพี่สาว และ เรื่องของทารกในครรภ์อีก

หัวของเธอหนักมาก หนักจนเหมือนจะล้มลง

ยังเหลืออีกแปดสิบแปดวัน เด็กก็จะเกิดแล้ว อย่าพูดไร้สาระ รอเธออยู่ เป็นการสมคบคิดที่น่ากลัว โดยครอบครัวของเธอเอง จะกำจัดตัวเองและแม่
ซูข้าวหันกลับอย่างช้าๆ มีความเจ็บปวดในใจ เจ็บจนแทบจะ หายใจไม่ออก เหมือนสมองจะขาดออกซิเจน

พี่เลี้ยงซื้อของกลับมาอยู่ชั้นล่าง เห็นข้าวกำลังลงบันไดมา

จึงพูดว่า “คุณหนูรองกลับมาแล้ว ทำไมไม่นั่งพักก่อน ชูข้าวที่อยู่กับความคิดของตัวเอง ไม่สามารถเข้าใจได้ เดินโซ ซัดโซเซออกจากบ้านตระกูล

เธอเจ็บปวดมาก แต่ไม่ใช่เพราะแผนชั่วของแม่ใหญ่กับพี่สาว แต่รู้สึกผิดต่อลูกที่อยู่ในท้อง ยังไม่ทันออกมาดูโลก ก็มีแผนการ ที่ชั่วร้ายเช่นนี้รออยู่แล้ว

คนชั้นบนเมื่อได้ยินเสียงก็รีบลงไปชั้นล่างด้วย

แต่เห็นแค่ทางเข้าเท่านั้น เห็นด้านของซูก้าวเดินออกไป หัวจ่า ยลี่ตะลึง “แย่แล้ว ไม่ใช่เพราะเธอได้ยินอะไรหรอกเหรอ”

นอกจากนี้ หยวนตกใจอย่างเสียสมาธิจับราวบนชานชาลา ชั้นสองไว้มุมปากดูเย็นชาดูถูก “ได้ยินแล้วจะอะไรได้ เธอเป็น คนใบ้ จะฟ้องอะไรใครได้

“แต่ก็ไม่สามารถวางใจได้ ต้องมั่นใจและรับรองว่าก่อนที่เด็ก จะคลอด จะต้องไม่มีอะไรผิดพลาด” ซัวฉ่ายพูดอย่างแน่วแน่

ซูหยวนพยักหน้าซ้ำๆ “โอเคๆ ฉันเข้าใจ”

ทันใดนั้นสายตาที่บูดบึ้งของเธอหันไปที่ห้องโถงจ้องมองไปที่ ซูข้าวที่ออกไปนานแล้ว ดวงตาที่ดูสดใสและดูมีพิษร้ายมากขึ้น
“ฉันมีการแสดงที่ดี สามารถให้เธอสนุกกับมันล่วงหน้า

กลับไปถึงบ้านตระกูลลี่ ซูข้าวเริ่มคิดถึงคำพูดของแม่ใหญ่กับ ซูหยวน ดังก้องอยู่ในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ลูกของเธอ แม่ผู้ให้กำเนิดของเธอ

กลายเป็นศูนย์กลางของการสมรู้ร่วมคิดของฝ่ายตรงข้าม

จะทำอย่างไรดี

ข้าวลูบท้องของตัวเอง เพื่อลูกคนนี้ และเพื่อแม่ของตัวเอง เธอต้องทําอะไรบางอย่าง……..

รีบค้นโทรศัพท์ในกระเป๋า เปิดWeChat แล้วเริ่มพิมพ์ หลังจากใช้ความพยายามสักครู่ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ดูชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ ซูยาวรีบกดรับทันที มีเสียงผู้หญิงที่ ฃมขนส่งผ่านมา

“ข้าวข้าว คุณแน่ใจนะว่าจะทำเช่นนี้ คุณอาจจะตกอยู่ใน อันตรายนะ คุณต้องให้ดี

ซูย้าวพูดไม่ได้ แต่ใช้นิ้วเคาะหน้าจอโทรศัพท์โดยปริยาย อีกฝ่ายได้ยินเสียงตอบรับ จึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

“ตกลง ฟังคุณแล้วกัน ฉันขอเตรียมตัวก่อน แล้วจะคอยฟังคำ แจ้งเตือนจากคุณ”

วางสายโทรศัพท์ จิตใจที่สับสนวุ่นวายของซูข้าว ในที่สุดก็สงบลงเล็กน้อย ดูชื่อในโทรศัพท์โม่หวานหวานอดไม่ได้ที่จะยิ้ม เล็กน้อย

นั่นคือเพื่อนที่ดีที่สุดเพียงคนเดียวของเธอ ในเวลานี้ คนที่เธอ ไว้ใจได้ ก็มีแค่โม่หวานหว่าน ตอนกลางคืน มาเซราติที่หรูหราล่องลอยอยู่ในส่วนโค้งที่

สมบูรณ์แบบ จอดอยู่ที่จอดรถแบบเปิดโล่งของโรงแรมจินห่าว

“เป็นรถของประธาน

“ประธานลี่ถึงแล้ว”

หลังจากเสียงผ่านไป ผู้สื่อข่าวจำนวนนับไม่ถ้วนต่างส่งเสียง เซียร์และรีบวิ่งไปที่รถคันหรูอย่างตื่นเต้น ข่าวลือที่เฉิน อาศัย คน คนเดียวเลี้ยงสื่อ เมืองเป็นเรื่องจริง

มองดูชายร่างสูงที่หล่อเหลาก้าวลงมาชั้นล่าง นักข่าวพากัน ถ่ายรูป ไม่สนใจการ์ดหน่วยความจำเลย แสงแฟลชสว่างอย่าง ต่อเนื่องบนภาพเงาที่สง่างามของผู้ชาย

ในขณะที่ผู้สื่อข่าวกำลังตะเกียกตะกายมาเซราติสีแดงก็วิ่งมา ภายใต้ความสนใจของทุกคนซูหยวนเปิดประตูลงจากรถมา

ลี่เฉินซีเดินตรงไปที่ฝูงชน เดินวนไป มือเรียวใหญ่เปิดประตู

ด้านหลังรถ

ซูหยวนจับหลังมือของผู้ชาย ก้มตัวลงช้าๆและก้าวออกจากรถ ผู้หญิงที่สง่างาม หน้าตาสวยหรู สง่างามเปรียบได้กับดาราไอดอล ดวงตาสวยใส

ซูหยวนก้าวมาอย่างรวดเร็ว มาถึงหน้าที่เฉินซีด้วยสายตา เสน่หา” พี่เฉินซี”

ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาของชายคนนี้ไม่มีความเคลื่อนไหว และดวงตาสีเข้มดำของเขาก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง

แต่ผู้สื่อข่าวจะไม่พลาดช็อตเด็ด มื้อเย็นนี้ เฉินซีและซูหยวน ถ่ายรูปด้วยกัน พรุ่งนี้จะต้องมีคนกล่าวถึง

ผู้สื่อข่าวตื่นเต้นมาก เตรียมเนื้อหาการสัมภาษณ์อย่างใจจด ใจจ่อ ทันใดนั้นเงารถสีขาวเงินอีกคันก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน

ลี่เฉินซีจ้องมองผู้หญิงที่เบาะหลัง ตาสตาร์จมลงทันที โอกาส เช่นนี้ เธอมาได้อย่างไร