บทที่ 2 การประลองเฟ้นหาผู้กล้า

ประเทศจอร์จิน่า

ขณะนี้มหานครซึ่งกุมอำนาจของทวีปตะวันตก กำลังจัด งานประลองอย่างยิ่งใหญ่เพื่อเฟ้นหายอดฝีมือที่จะได้ตรา ประทับและแผนที่จากพ่อมดวาเลรี่เพื่อเป็นใบเบิกทางก้าว สู่อำนาจ นักรบจากทั่วสารทิศต่างก็เดินทางมาแสวงโชคที่ นครแห่งนี้ไม่ขาดสาย พวกพ่อค้าแม่ค้าต่างออกร้านขาย ของและเปิดร้านเหล้าจนถึงโต้รุ่งเพื่อรองรับนักท่องเที่ยว ที่ออกมาจับจ่ายใช้สอยและแสวงหาความอภิรมย์ยาม ค่ำคืน

“ใครจะฝ่าด่านเจ้ายักษ์นั่นได้กันล่ะ นอกจากพวกฝีมือดีๆ ที่ข้าเพิ่งจะนับได้เพียงสามคน

ประชาชนที่แห่แหนกันมาดูการประลองซุบซิบกัน ตั้งแต่ เปิดสนามมาวันนี้ยังไม่มีใครเอาชนะคนของเฮเซลได้เลย ผู้เข้าประลองแต่ละคนถ้าไม่ตายก็กระดูกหัก สภาพร่อแร่ จนจําเค้าเดิมแทบไม่ได้ ปล่อยให้ตายซะยังจะดีกว่า

“เจ้านั่นยังเทียบไม่ได้กับสิ่งที่จะต้องตามล่า ข้ายังนึกภาพ ไม่ออกเลยว่าคนที่มีเลือดเนื้ออย่างพวกเรา จะไปสู้กับเจ้าปีศาจในตำนานได้อย่างไร”

“นั่นสิ ข้ายังจำเรื่องเล่าของคนรุ่นก่อนๆ ได้ ที่ว่าโลกเคย แตกเป็นเสี่ยงๆ แผ่นดินไหว น้ำทะเลท่วมแผ่นดิน ฮี้ย! แค่ ได้ยินก็ขนลุกแล้ว อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกเลย เมียก็ยังหาไม่ ได้ ข้ายังไม่อยากตาย

เฮ! เฮ!

ดึง! ตึง! ตึง!

โครม!

เสียงเฮดังลั่นจากผู้ชมกว่าพันคนบนอัฒจันทร์ที่ต่างก็ กระทืบส้นเท้า กระโดดร้องไชโยด้วยความสะใจ เมื่อผู้เข้า ประลองคนที่สิบเจ็ดในวันนี้ลอยละลิ่วขึ้นไปบนยอดไม้ก่อน ที่ร่างจะตกลงมากระแทกพื้นดังแอ๊ก! นอนแน่นิ่งหมดลม หายใจตายอย่างอนาถ ขณะที่ผีพนันทั้งหลายต่างก็เฮโล เข้าคิวรับเงินกันยาวเป็นหางว่าว โดยที่ผู้ดำเนินรายการไม่ ปล่อยให้ทุกคนต้องรอ หลังทหารหามศพผู้เข้าประลอง ออกไป เขาก็ประกาศเรียกเหยื่อรายใหม่เข้ามาในสนาม ทันที
ตึง! ตึง! ดึง!

“เบิกตัวเมอร์เดส เวลาร์ ผู้ท้าชิงคนที่สิบแปด!!”

เสียงกลองรัวสามครั้ง ตามด้วยเสียงตะโกนบอกต่อกัน เป็นทอดๆ ของทหารหลวงที่มีหน้าที่ยืนเข้าแถวเป็นจุดๆ ตั้งแต่สนามจนถึงที่คุมขัง ผู้ชมทั้งสนามยืนขึ้นปรบมือ ต้อนรับเหยื่อคนต่อไป ขณะที่เฮเซลผู้ปกครองนครจอร์จิน่า นั่งไขว่ห้างจิบไวน์อย่างไม่สบอารมณ์นัก

“ไม่มีอะไรเร้าใจเลยหรือนี่ ตั้งสามวันแล้วมีคนที่เอาชนะ คนของข้าได้เพียงสามคนเท่านั้น ผู้กล้าในโลกนี้หายไป ไหนหมด! เฮเซลหันไปบ่นกับเหล่าคหบดีที่นั่งประกบอยู่ ข้างกาย

“นั่นน่ะสิทานเฮเซล หรือว่าข้อเสนอของท่านยังไม่เร้าใจ พอ”

“เจ้าจะลองดูสักตั้งไหมล่ะ ถ้าชนะลูกน้องของข้าได้ ข้าจะ ยกจอร์จิน่าให้ครึ่งหนึ่งเลยเอ้า!” เฮเซลชะโงกหน้าไปถาม ขุนนางที่พาดพิงถึงข้อเสนอของเขา

“แหะๆๆ ข้าก็พูดไปอย่างนั้นเองล่ะท่าน ถึงอยากได้ใจจะขาด แต่คงต้องตายเพราะน้ำมือของเจ้ายักษ์นั่นก่อนจะ ถึงมือปีศาจน่ะสิ”

เสียงฮือฮาดังขึ้น เรียกร้องความสนใจจากทุกสายตาให้ มองลงไปยังวิหารปรักหักพังจนไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้ อีก เฮเซลจึงดัดแปลงมันเป็นสนามประลองกำลัง เพราะ เขาเองชื่นชอบและรู้สึกดีที่ได้เห็นผู้คนเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่ พ่อมดวาเลรี่ก็จะได้เลือดสำหรับบูชายัญปีศาจที่เลี้ยงไว้ให้ กล้าแข็งยิ่งขึ้น

เมื่อผู้เข้าประลองคนที่สิบแปดเดินองอาจเข้ามาใน สนาม เฮเซลก็จับกลิ่นได้ทันทีและรู้สึกได้เลยว่าชายหนุ่ม ผู้นั้นมิใช่คนธรรมดา แม้เขาจะดูสูงเพรียวแต่ก็มีกล้าม เนื้อที่แข็งแรง ดวงตาคมกล้านั้นบอกถึงความมุ่งมั่นและ ทะเยอทะยาน ใบหน้าดุดันกระด้างและผมยาวสลวยสืบ ลอนด์พลิ้วสยายตามแรงลมเหมือนงูที่กำลังเลื้อย มิได้มี ท่าทางหวาดกลัวหรือตระหนกเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่เหมือน ยักษ์ปักหลั่นของนักฆ่าในสนามเลยแม้แต่น้อย

“ฆ่าตัวตายชัดๆ เกมนี้ข้าไม่พนันด้วยหรอก ดูก็รู้แล้วว่า ฝ่ายแรกชนะเห็นๆ เจ้านั่นเป็นพระเอกจากคณะนักแสดง หลงมาหรือไงกัน!
ชาวเมืองหลายคนส่ายหน้า เก็บเงินเข้ากระเป๋าคืนเพราะ วัดรูปร่างกันแล้วเป็นคู่ที่ไม่น่าจะพนันขันต่ออย่างที่สุด ผู้ หญิงสาวๆ ร้องวี้ดว้ายเสียดายความหล่อของผู้ท้าชิงซึ่งอีก ไม่กี่อึดใจอาจจะคอหักหรือช้ำในตายเหมือนคนก่อนๆ แต่ สำหรับเฮเซลแล้วเขาคิดว่ากำลังจะได้ดูอะไรสนุกๆ และ บางทีเมอร์เดสคนนี้อาจจะสามารถเติมเต็มสิ่งที่เขากำลัง สร้างขึ้นมาก็ได้

“เริ่มการประลอง!!”

“เริ่มการประลอง! เฮ!”

ผู้ชมรอบสนามคึกคัก เจ้ายักษ์ซึ่งวันนี้ปลิดชีพคู่ต่อสู้มา แล้วถึงสิบเจ็ดคนยิ้มกริ่ม มองเหยื่อที่ยืนเก๊กหน้าหล่อด้วย ดวงตาวาวโรจน์ ยกกำปั้นขึ้นปล่อยหมัดขวาออกไปทันที หมายจะล้มคู่ต่อสู้ภายในหมัดเดียว

ตึง! ถึง!

หมัดของเขาพลาดจากหน้าหล่อๆ ของอีกฝ่ายไปโดนเสา ของตัวอาคารจนหักโค่นลงมา เมื่อเห็นว่าพลาดเป้า จึงตาม ติดด้วยคมดาบที่กวัดแกว่ง หากการบุกแบบประชิดตัวไม่ ได้ผลและมีคู่ต่อสู้ที่ว่องไวกว่าก็ต้องใช้อาวุธเพื่อทุ่นแรง แต่เมอร์เดสก็ กระโดดหลบได้อย่างทัน ท่วงที

ฟ้าว! กึก! ครืน!!

เสาต้นที่สองพังลงทำให้ฝุ่นคลุ้งกระจายไปทั่ว เมอร์เดสตี ลังกาม้วนตัวหลบแล้วกระโดดขึ้นไปยืนอยู่บนบ่าของเจ้า คนร่างยักษ์ที่ชักจะมีน้ำโหขึ้นมาหลังจากพลาดเป้าไปถึง สองครั้ง

“กะ…แก! หลบได้เรอะ!”

“ข้าจะปิดบัญชีล่ะนะ” หนุ่มผมบลอนด์ยิ้มเหี้ยมเกรียม ใช้ สองแขนล็อคคอของอีกฝ่ายไว้แล้วออกแรงหมุนจนได้ยิน เสียงกระดูกต้นคอหักดังอ๊อก!

ร่างยักษ์ล้มลงจนพื้นดินสะเทือน! เหลือเพียงผู้เข้า ประลองคนที่สิบแปดที่ยืนอยู่อย่างสง่างาม เขาจ้องมอง ผู้คนที่อ้าปากค้าง ดวงตาแทบจะหลุดออกมานอกเข้า อย่างที่เรียกว่าเกิดอาการอึ้ง! และทึ่ง! จนแทบจะหยุด หายใจที่เขาล้มคู่ต่อสู้ลงได้ในชั่วพริบตา

เฮเซลลุกขึ้นยืนมองเจ้าหนุ่มหมายเลขสิบแปดด้วยความชื่นชม นานแล้วที่ไม่ได้เห็นอะไรน่าสะพรึงกลัวอย่าง นี้

“ดูสิ! แววตาของมันกําลังสั่นระริกด้วยความยินดีที่ได้คร่า ชีวิตคน ราวกับกำลังเติมเต็มความรู้สึกอ้างว้างให้เต็มตื้น ด้วยความตาย มันนี่แหละ! คือคนที่ข้าต้องการ!

เขาคิดในใจพลางเดินลงจากอัฒจันทร์เข้าไปในสนาม ประลอง มองร่างไร้วิญญาณของนักฆ่าแห่งจอร์จิน่า เหมือนมองสัตว์เดรัจฉานตัวหนึ่ง ก่อนจะยิ้มให้เมอร์เดส ผู้ ซึ่งมีความน่าสนใจและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน ผู้ซึ่งแทบ ไม่ต้องออกแรงทําอะไรเลยก็ฆ่าอีกฝ่ายได้โดยไม่ต้องใช้ อาวุธ

“ผู้ชนะการประลองในวันนี้! เขาคือผู้โชคดีที่จะได้แผนที่ ภูเขาไฟเป็นคนสุดท้าย เขาคือความหวังที่จะนำร่างทรงมา ให้กับจอร์จิน่าของเรา ทุกท่าน!…จงมอบความยำเกรงให้ กับเมอร์เดส เวลาร์!”

เสียงไชโยโห่ร้องของผู้ชมไม่ได้อยู่ในโสตประสาทของ เมอร์เดส เขารู้สึกว่ายังไม่อิ่ม เพียงชีวิตเดียวที่ไร้ค่าไม่อาจ ทดแทนความว่างเปล่าและความต้องการภายในจิตใจได้
“เจ้าทําได้ดีมาก ดูเหมือนนักฆ่าของจอร์จิน่าจะไม่ใช่คู่ ปรับของเจ้า แต่อีกไม่นานหรอก คนเก่งๆ อย่างเจ้าจะได้ พบกับสิ่งที่น่าตื่นเต้นยิ่งกว่านี้

เมอร์เดสตวัดสายตามองผู้ปกครองประเทศซึ่งยืนยิ้ม เยือกเย็นอยู่ใกล้ๆ รู้สึกถึงออร่าที่น่าสะพรึงกลัว ร่างของ ชายคนนี้เหมือนมีเงาดำล้อมรอบอยู่ ตอนแรกเขาเกือบจะ หมดความสนใจในประเทศนี้แล้ว แต่พอได้ยินว่ามีสิ่งที่น่า ตื่นเต้นรออยู่เขาก็เริ่มจะสนุกขึ้นมา

“อะไรล่ะที่น่าตื่นเต้นของเจ้า

“หึๆ ถ้าเจ้าอยากเห็นของดีล่ะก็…ตามข้ามาสิ ข้าจะพาเจ้า ไปพบกับสิ่งที่เจ้ารอคอย”