3 กรงสวาทมาเฟีย

ฟ้าลดาถอนหายใจอย่างหนัก ง คนที่เป็นสาเหตุการ ทะเลาะระหว่างไบรอันกับริชาร์ดพ่อของเขาก็คือตัวเธอนั่น ละ เธอเป็นลูกสาวบุญธรรมของครอบ ครัวเคลย์ตัน หลัง จากที่พ่อกับแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตพร้อม กันตอนที่เธออายุสิบสามขวบ ครอบตัวเคลย์ต้นก็รับเธอ มาอุปการะโดยที่ทั้งไรอัลกับไบรอันซึ่งเป็นลูกชายของ ครอบครัวเคล ดันต่างก็ไม่มีใครแสดงท่าทีรังเกียจเธอ ตรงกันข้ามกลับเอ็นดูมากด้วยซ้ำไป แต่การเอ็นดูของไบ รอันไม่ใช่การเอ็นดูแบบพี่น้อง ยิ่งเธอโตเป็นสาว เขาก็ยิ่ง แสดงออกอย่างเปิดเผยว่าคิดกับเธอแบบชู้สาวจนแอบพา เธอไปจดทะเบียนสมรส เมื่อริชาร์ดรู้เข้าก็บังคับให้ไบรอัน หย่าเพราะเห็นว่าฟ้าลดายังเด็กเกินไป ทั้งสองจึงทะเลาะ กันอย่างรุนแรง จากนั้นไบรอันก็แยกตัวออกมาสร้าง อาณาจักรของเขาด้วยตัวเอง แต่เขาก็ยังไม่ยอมหย่ากับฟ้า ลดา

“แต่แม่อยากให้คุณไป ท่านคิดถึงคุณมากนะคะ

“ก็คงจะมีแต่แม่คนเดียว” ประโยคนั้นเหมือนประชดคน ตรงหน้าไปด้วย

“พี่ไรอัลก็ด้วย”
“หมอนั่นน่าจะดีใจที่ผมไม่กลับ” น้ำเสียงของไบรอันเต็ม ไปด้วยการเยาะหยัน เขารู้ดีพอๆ กับฟ้าลดานั่นละว่าไรอัล ก็รู้สึกกับฟ้าลดาไม่ต่างจากเขา เพียงแต่พี่ชายของเขาเก็บ อาการได้ดีกว่าเท่านั้นเอง

“ตกลงคุณจะไปไหม

“ถ้าไปก็เห็นเองนั่นแหละ” ไบรอันยักไหล่น้อยๆ

ฟ้าลดาถลึงตาใส่หลังจากที่เขาพูดประโยคนั้นจบ เวลาที่ คนหน้าตายยียวนนี่มันน่าโมโหกว่าคนปกติหลายเท่านัก แต่เธอก็ไม่รู้จะจัดการกับความยียวนของเขายังไง จึงได้ สะกดอารมณ์เอาไว้ให้ดีที่สุด

“แล้วจะให้ฉันบอกแม่ว่ายังไง”

“บอกตามที่ผมบอก” เขาตอบเรียบๆ ก่อนจะหันมาไล่ต้อน เธอบ้าง “สมัครงานที่ไหนหรือยัง”

“สมัครไว้สองสามแห่ง” ฟ้าลดาตอบอย่างไม่เต็มใจเพราะ ไม่อยากให้เขาเข้ามาก้าวก่ายเรื่องนี้

“ที่บีเอเคด้วยหรือเปล่า” ไบรอันถามทั้งๆ ที่รู้ว่าฟ้าลดาไม่ได้ยื่นใบสมัครที่บริษัทของเขา

“เปล่า…”

“ทำไม” ชายหนุ่มหรี่ตาลงแคบๆ

“ไม่ถนัดด้านนี้ คุณก็รู้ว่าฉันจบด้านชีวเคมี” สาวน้อย ตอบโต้เขาไปบ้างเมื่อรู้สึกว่าไบรอันกำลังจะบังคับให้เธอ มาทํางานกับเขา

“เรียนเก่งไม่ใช่เหรอ แค่เรื่องปรับตัวและเรียนรู้งานของที่ นี่ก็ไม่น่าจะมี ปัญหาอะไรนี่

“ไม่ค่ะ ฉันไม่ชอบใช้เส้น” ฟ้าลดายืนกรานเสียงแข็ง

“แค่มาเขียนใบสมัคร ที่เหลือจะให้ฝ่ายบุคคลสัมภาษณ์ และให้เขาพิจารณาตามความสามารถของคุณ แบบนี้โอเค ไหม”

“ฉัน…”

“แลกกับการไปงานเลี้ยงวันเกิดของพ่อ” ไบรอันยื่นข้อเสนอที่ทำให้ความลังเลของฟ้าลดาเพิ่มขึ้นอีกหลาย เท่าตัวในทันที

“คุณเล่นไม่แฟร์นี่” เธอตัดพ้อด้วยใบหน้างอ

“ไม่เคยบอกว่าตัวเองแฟร์สักที” คนได้เปรียบยักไหล่ อย่างไม่ยี่หระ

“ขอคิดดูก่อน” ฟ้าลดาตอบอย่างเดียวกับที่เขาตอบเธอ เมื่อหลายนาทีก่อน แต่ดูมั่นใจน้อยกว่าตอนที่ไบรอันพูด นั่นเป็นอีกครั้งที่ฟ้าลดาต้องยอมรับว่าการควบคุมอารมณ์ และชั้นเชิงการต่อรองของเธอยังห่างกับผู้ชายตรงหน้า หลายขุมนัก

“มีธุระต่อที่ไหนอีกหรือเปล่า” ไบรอันถามขึ้นทำลายความ เงียบเมื่อฟ้าลดาเงียบไปหลายอึดใจ

“ไม่มีค่ะ” เธอส่ายหน้าน้อยๆ แล้วเหลือบมองเขา “ทำไม เหรอคะ”

“ผมกำลังจะไปรัสเซีย ไปด้วยกันไหม

“ไปทํางานหรือเปล่า
“เปล่า…เดนิคอฟเชิญไปร่วมงานแข่งเอฟวัน

“อ้อ…งานแข่งเอฟวันแหล่งชุมนุมของสาวสวยด้วยละสิ ฟ้าลดาไม่รู้ตัวว่าน้ำเสียงของตัวเองเจือไว้ด้วยการประชด ประชันตอนที่บอกว่างานแข่งฟอร์มูลาวันเป็นการรวมตัว กันของเหล่าบรรดาสาวๆ ก็เธอไม่อยากไปขัดความสุขของ เขานี่

“ถ้าหึงก็ไปด้วยกัน

“เปล่าหึง… เชิญคุณตามสบายเถอะ ฉันต้องกลับไปบอก แม่เรื่องคำตอบของคุณ” สาวน้อยลุกขึ้นและหยิบเอา กระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นคล้องไหล่

“จะกลับแล้วเหรอ” ไบรอันขยับลุกตามจึงกลายเป็นว่า สองคนยืนเผชิญ หน้ากัน มีเพียงแค่โต๊ะเล็กๆ กั้นไว้เท่านั้น

“ค่ะ”

“ขับรถอะไรมา”

“รถของฉันเองค่ะ”
“คันไหน” คนถามถามเสียงเข้มขึ้นเมื่อเธอตอบก๋ากวม

“คันเก่า” ฟ้าลดาตอบเบาๆ รู้อยู่แล้วว่า ถ้าเธอบอกว่า คันไหนไบรอันจะต้องไม่พอใจ แม้เขาจะย้ายออกมาและ ตัดขาดกับคนทั้งบ้าน แต่เขาก็ยังใส่ใจเธอเสมอ วันเกิด ทุกๆ ปี เขาจะส่งของขวัญไปให้ และปีล่าสุดเขาก็ซื้อรถให้ เธอ แต่ฟ้าลดาแทบจะไม่ขับเพราะเธอต้องการประท้วงเขา กลายๆ ว่าสิ่งของเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการจากเขา เลยสักนิด

ใจคอไม่คิดจะแตะของที่ผมซื้อให้สักชิ้นเลยใช่ไหม เขา จ้องใบหน้าหวานใสนั้นเขม็ง

“คุณก็รู้ว่าฉันไม่ต้องการของพวกนั้น” สาวน้อยตอบโต้เขา อย่างไม่เต็ม เสียงนักเมื่อเห็นแววตาที่เลือไว้ด้วยความผิด หวัง

“แล้วอยากได้อะไรล่ะ

“ฉันอยากให้คุณกลับไปหาครอบครัว”

ไบรอันถอนหายใจออกมา ยกมือขึ้นจับหัวไหล่กลมกลึง แล้วดึงรั้งเธอเข้ามาใกล้ ก่อนจะก้มลงกระซิบประโยคที่เหมือนผลักความหนักใจมาให้ฟ้าลดาแทน

“ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณ ไม่ใช่ผม ถ้า ยังไม่พร้อมจะตัดสินใจก็อย่ามาเรียกร้อง