2 กรงสวาทมาเฟีย

“เดี๋ยวสักครู่ดิฉันจะยกเครื่องดื่มเข้าไปให้นะคะ เป็นชา กาแฟ หรือว่า…” วาเนสซาหันมาถามสาวน้อยที่ยืนอยู่ข้าง เจ้านายด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“น้ำส้ม” ไบรอันบอกเสียเอง ฟ้าลดาหันหน้าไปมองเสี้ยว หน้าคมคายนั้นแวบหนึ่ง เพราะนั่นเป็นเครื่องดื่มสุดโปรด ของเธอ

“ได้ค่ะสักครู่นะคะ เอ่อ…ท่านคะ อีกสิบนาทีท่านมีประชุม วีดีโอคอลกับ…”

“บอกยกเลิก” เสียงห้าวดุพูดขึ้นก่อนที่วาเนสซาจะพูดจบ ด้วยซ้ำ

“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ ถ้าคุณติดธุระเดี๋ยวฉันค่อยมาใหม่ ฟ้า ลดาพูดขึ้นบ้าง มือเล็กกระชับกระเป๋าสะพายของตัวเอง พลางเม้มปากเข้ากันจนเป็นเส้นตรง

ดวงตาสีฟ้าอมเทาหรี่มองสาวน้อยตรงหน้า ดูเหมือนว่า เธอกำลังระวังตัวแจราวกับกลัวว่าถ้าเข้าไปในห้องกับเขา จะถูกเขาจับกินเป็นอาหารอย่างนั้นล่ะ ซึ่งอาการเช่นนี้ไม่ เคยมีผู้หญิงคนไหนแสดงกับเขามาก่อน…ทว่าคนที่ท่ามันเป็นคนแรกกลับเป็นภรรยาสาวของเขา ไบรอัน รู้ดีว่าเธอเตรียมจะเผ่นกลับหลังจากที่มากระตุ้นต่อมบาง อย่างของเขาให้พลุ่งพล่าน แต่ไม่มีทางเสียหรอก เธอจะ ไม่มีทางได้ทำเช่นนั้น หากเขาไม่อนุญาต

“เข้าไปข้างใน” เสียงเขาหัวนขณะพูดเป็นเชิงออกคำสั่ง กับฟ้าลดา จากนั้นร่างสูงก็ขยับตัวมาโอบเอวเล็กเป็นการ บังคับให้เธอเดินตามเข้าไปในห้องทำงานของเขา โดยไม่ ได้สนใจท่าทีฮึดฮัดขัดขืนของเธอแต่อย่างใด

“แต่คุณ…”

“เชิญ”

นั่นเขากำลังเอ่ยชวนหรือกำลังออกคำสั่งกับเธอกันแน่นะ ฟ้าลดาเกิดคำถามขึ้นในใจ แต่ยังไม่ทันได้ตอบตัวเอง เท้า เล็กๆ ก็ต้องก้าวเข้าไปข้างในเมื่อเขาผลักประตูห้องทำงาน ให้เปิดกว้างพอสำหรับสองคน

ร่างบางเข้าไปยืนกลางห้อง ดวงตาดำขลับกลมโตทำ หน้าที่กวาดมองห้องทำงานซึ่งกว้างขวางอย่างพอใจใน ความหรูหราสวยงามของมัน ห้องๆ นี้ถูกตกแต่งด้วยโทนสีเรียบเย็นดูขรึมเหมือนบุคลิกของเจ้าของห้อง ข้างๆ ผนังมีตู้โชว์ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ ซึ่งในนั้นบรรจุโมเดลสินค้า ขนาดจิ๋วของบีเอเค ทั้งเฮลิคอปเตอร์ เครื่องบินรบ และอื่นๆ อีกมากมาย ด้านหลังห้องเป็นกระจกใสที่กรองแสงและกัน ความร้อนจากด้านนอกได้เป็นอย่างดี…เป็นอีกครั้งที่เธอ รู้สึกทึ่งในตัวของไบรอันเป็นอย่างมาก เวลาแค่ ปีที่เขา แยกตัวออกมาจากครอบครัว เขาสามารถสร้างอาณาจักรที ยิ่งใหญ่แบบนี้ขึ้นมาได้อย่างไรกัน

แล้วภวังค์ความคิดทุกอย่างของสาวน้อยก็ถูกทําลาย เมื่อ เธอหันมาด้านหลังก็เห็นว่าเจ้าของอาคารกำลังยืนเอามือ ไพล่หลังอยู่ห่างจากเธอแค่ไม่ถึงฟุต

“อุ๊ย!” เสียงหวานใสอุทานอย่างตกใจและหวาดหวั่นใน ความใกล้ชิดเช่นนั้น

“ขวัญอ่อนเสียจริง” เสียงห้าวทรงอำนาจที่ดังขึ้นนั้นไม่ เชิงว่าตำหนิ แต่ฟังเหมือนรำพึงมากกว่า ถือโอกาสสูดเอา กลิ่นสาปสาวที่หอมละมุนดุจดอก ไม้ที่ผลิบานในเทือก เขาเสียเลย คนตรงหน้าไม่รู้หรอกว่าอยากจับเธอกินเป็น อาหารมากแค่ไหน ยิ่งเห็นใกล้ๆ ก็ยิ่งโหยหาจนแทบจะ อดใจไม่ไหว แต่ต้องอด ทนเอาไว้ก่อน เพราะรู้ดีว่า เธอยัง ไม่พร้อม’ เขาไม่ชอบคำนี้เลย ให้ตายสิ เขาจําต้องอดทน ทั้งๆ ที่ปกติเขาไม่เคยต้องอดทนกับอะไร

“ฉันไม่คิดว่าคุณจะยืนอยู่ตรงนี้นี่คะ

“นั่งก่อนสิ”

นั่นเป็นอีกครั้งที่ฟ้าลดารู้สึกว่าเขาออกคำสั่งกับเธอ

ร่างสูงเดินไปยืนพิงโต๊ะทำงาน โดยที่สายตาจ้องมอง มายังฟ้าลดาด้วยสายตาบางอย่างที่ทำเอาสาวน้อยรู้สึก ครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะจับไข้ขึ้นมาครามครัน เมื่อครู่นี้ เธอยังรู้สึกถึงแต่เย็นเฉียบอยู่เลย ทำไมตอนนี้กลับรู้สึกว่า ร่างกายของตัวเองร้อนวูบวาบราวกับถูกเปลวไฟลามเลีย ยังไงยังงั้น…

และก่อนที่สาวน้อยจะว้าวุ่นไปมากกว่านั้น เลขานุการสาว สวยหน้าห้องของไบรอันก็ก้าวเข้ามาพร้อมกับแก้วน้ำส้ม เธอวางทั้งหมดลงบนโต๊ะกระจกใสเตี้ยๆ ตรงหน้าฟ้าลดา ก่อนจะก้าวฉับๆ ออกไปอย่างมาดมั่น

เรียนจบแล้วสิ”

“เพิ่งทำเรื่องขอจบเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว”
“งั้นก็คงถึงเวลา

เหมือนไบรอันจะหลุดอะไรบางอย่างออกมาขณะจ้องหน้า ฟ้าลดาด้วยประกายตาวาววาม แต่ประโยคนั้นก็ติดอยู่แค่ ริมฝีปากของเขาเท่านั้น

“ถึงเวลาอะไรคะ ในเมื่อคุณเองก็มีผู้หญิงอยู่ไม่ได้ขาด

ฟ้าลดานึกอยากจะกัดลิ้นตัวเอง เพราะคําพูดนั้นมันไม่ต่าง อะไรกับการเผยไต่ว่าเธอเองก็สนใจเขาอยู่ตลอดเวลา แต่ ก็ต้องโทษไบรอันด้วยเพราะสายตา ของเขาทําให้เธอต้อง หลดประโยคนั้นออกไป

“ก็รู้ไม่ใช่เหรอ ว่าคนอื่นไม่เคยมีความหมาย” ไบรอันตอบ สบายๆ ไม่ได้มีท่าทีขุ่นเคืองแต่อย่างใด นั่นทำให้สาวน้อย รู้ว่าเธอช่างห่างไกลกับเขาหลายขุมนักในเรื่องการควบคุม อารมณ์ ถามเสร็จเขาก็เอามือถูกคางที่เต็มไปด้วยไรหนวด ไรเคราของเขาแต่เลือกจะส่งสายตาซึ่งเต็มได้ด้วยประกาย เสน่ห์ชวนวาบหวามจับจ้องมายังเธอ

โอ…ให้ตายส! สามีทางนิตินัยของเธอเซ็กซี่เป็นบ้า ฟ้าลดารู้สึกว่าตัวเอง กำลังเกิดอาการเข่าอ่อนไปกับเสน่ห์ที่ เขาจงใจโปรยใส ดีว่าที่เธอนั่งอยู่ไม่อย่างนั้นคงได้ล้มพับ ลงต่อหน้าต่อตาเขาแน่ๆ

“สุดสัปดาห์หน้าคุณว่างหรือเปล่า” ฟ้าลดารีบเปลี่ยนเรื่อง พูด เมื่อรู้สึกว่าอารมณ์ของตัวเองเริ่มออกนอกลู่นอกทาง จนเกือบจะเสียการควบคุมอยู่รําไรแล้ว

ทำไม”

“ที่บ้านจะมีปาร์ตี้ฉลองวันเกิดให้พ่อ แม่อยากให้คุณไป

พูดเสร็จฟ้าลดาก็รู้สึกว่าตนเองตัวเกร็งจนแทบเป็นตะคริว เมื่อเห็นสายตาของเขาเย็นชาขึ้นอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่าเขาจะ ตอบว่ายังไง แต่ถ้าครั้งนี้เขาไม่ยอมไป เธอจะเกลียดเขา

“ขอคิดดูก่อน”

“มีอะไรต้องคิดเหรอคะ” คิ้วเรียวเล็กผสานเข้าหากันเพียง นิต “คุณจะโกรธพ่อไปจนตลอดชีวิตหรือไง”
“ก็อาจจะเป็นอย่างนั้น ถ้าเขายังจะยืนยันความคิดของเขา เหมือนที่ผ่านมา