ตอนที่ 12

กางเกงยีนส์ขาสั้นถูกปลดออก ธีภพจ้องมองเนินเนื้อซึ่ง ถูกปกปิดด้วยบิกินี่ตัวจิ๋ว แล้วปลดสายออก จนเผยให้เห็น สิ่งที่ปกปิด ช่างน่าค้าหา น่าลิ้มลองเสียเหลือเกิน

นิ้วร้ายแยกกลีบดอกไม้งามออกเผยให้เห็นเกสรด้านใน ขยับหยอกเย้าจนร่างงามกระตุกสั่น

“อ๊ะ อ้า อ้า ฉะ…ฉัน!” คนสวยร้องครางไม่หยุด ร่างกายสั่น สะท้าน

“เธอรู้สึกยังไงกันแน่ ตอบฉันมาหน่อย สาวน้อย”

คนถูกถามส่ายหน้าจนเรือนผมสยาย กัดริมฝีปากแน่น เพราะไม่กล้าตอบ และไม่รู้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไรกันแน่

“ถ้าเธอไม่ตอบ ฉันจะทำให้เธอร้องออกมาไม่หยุดเลย ฉันจะทำมันจนกว่าเธอจะเสร็จต่อหน้าฉัน

“ฉะ…ฉันไม่รู้” เสียงแผ่วเบาตอบกลับ แต่ธีภพแสร้งไม่

ได้ยิน
มุมปากกระตุกยิ้ม เป็นครั้งแรกที่เขาอยากรู้เหลือเกินว่า ดอกไม้นั้นมันหวานขนาดไหน ไม่เคยพบพานความหอม หวานเช่นนี้มาก่อน ปลายลิ้นถูกแตะเข้ากับเกสรแล้วกระดก ขึ้นลงหยอกเย้าอย่างรวดเร็ว สลับกับลากไล้ไปตามกลับ เลื่อนไปยังช่องธาราเพื่อดูดกลืน ยามน้ำหวานดอกไม้ใน ไหลออกมา

“อ๊า อ๊า อื้อ ฉะ…ฉันไม่ไหวแล้ว อ๊ะ ได้โปรดช่วยฉัน ที…” ความเสียวซ่านเช่นนี้คืออะไร หัวสมองมันเบาโปร่ง ร่างกายราวกับถูกดูดกลืน

เสียงหวานครางไม่หยุด ร่างกายบิดเร้า หอบโยน มือ บางสอดเส้นผมทั้งศีรษะเขาไว้แน่นไม่ต้องการให้ห่างหาย เรียวขาเกร็งแน่น ยกตัวขึ้นมามองเห็นเขากำลังละเลงลิ้น กับดอกไม้เธอไม่หยุด ไม่ไหวแล้ว… มันทนไม่ไหวแล้ว

“อ๊ะ อ๊า!!!” ร่างบางกระตุกเกร็ง น้ำหวานไหลทะลัก ทะลายออกมา

คนตัวเล็กทิ้งกายลงบนโซฟาหอบสะท้าน ธีภพเช็ดไม้ เช็ดมือตัวเอง แล้วกระดกเหล้าดื่ม ทิ้งกายนั่งลงข้างหญิง สาวแล้วหยิบเสื้อผ้าใส่ให้
“คิดว่าคืนนี้ฉันจะให้เธอมีความสุขคนเดียวเหรอ เธอเองก็ ต้องทำให้ฉันมีความสุขด้วย

คนตัวเล็กไม่ตอบ ปล่อยให้เขาทำตามใจ ธีภพอุ้มร่างงาม ไว้แล้วเปิดประตูออกมาด้านนอก เราตรีรีบเข้ามาดูด้วย ความตกใจ

“จะพาเด็กเจ๊ไปไหนคะคุณธีภพ”

“จะพาไปด้วยกัน

“ไม่ได้นะคะ เจ๊บอกแล้วว่าเด็กไม่ขายค่า” เจ๊ราตรี พยายามช่วย

“ลองถามดูไหมล่ะว่าขายหรือไม่”

เจ๊ราตรีแสร้งเข้ามาใกล้ริน “รินว่ายังไง จะไปกับคุณธีภพ

เหรอ”

คนถูกถามพยักหน้าแทนคำตอบ

“เอายังไงดีล่ะคะ รินอาจจะเมาแล้วยอมไปก็ได้ ราตรีแสร้งบ่น

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมเอามาให้อีกแสน” เขาตัดบทแล้วเดินไป เจ้าของผับยอมหลีกทางแต่โดยดี

รถจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ ร่างบางถูกอุ้มลงจากรถ ร่างกายเธอยังคงเร่าร้อนและต้องการปลดปล่อย ใบหน้า เรียวซุกซบอกกว้าง มือลูบไล้ไปมา

ไม่ต้องเร่งฉันหรอก เธอได้ปลดปล่อยตามความต้องการ แน่นอนสาวน้อย แต่ฉันสงสัยว่าเธอจะรับศึกหนักทั้งคืนได้ หรือเปล่า”

ชายหนุ่มเร่งฝีเท้าเดินขึ้นชั้นสองเปิดประตูห้องวางร่าง งามลงบนเตียง แล้วปลดเสื้อเชิ้ตออกจากร่างกายตนเอง ร่างบางยังคงบิดเร้าเรียวขาหนีบเข้าหากัน ความต้องการ แผ่ซ่าน จะทำอย่างไรถึงหายจากอาการเหล่านี้เสียที

“ฉะ… ไม่ไหวแล้ว คุณช่วยฉันที เธอร้องบอกเสียงแหบ พรํา ปรือตามอง เห็นท่อนบนของเขากำลังเปลือยเปล่า มัดกล้ามเนื้อเด่นชัด มันกำลังกระตุกตามการเคลื่อนไหว เจ้าของมัน
ธีภพโถมกายเข้าหาร่างบนเตียง ปลดเปลื้องชิ้นส่วนติด กายอันน้อยนิด ไม่นานเรือนร่างงามปรากฏต่อสายตา

“เธอนี่สวยจริงๆ สาวน้อย” เขากวาดตามอง แล้วกลืน น้าลายก่อนโน้มกายเข้าหา

สองคนแลกจุมพิตดูดดื่มกันและกัน เรียวลิ้นกระหวัด หยอกเย้าไม่ห่างหาย ร่างบางบิดเร้าเมื่อเขาเลื่อนไล้ลิ้น ร้อนไปตามทุกส่วนของร่างกาย จนกระทั่งถึงใจกลาง เกสร ดอกไม้ถูกดูดกลืน ตวัดเข้าออกจนคนตัวเล็กร้องครางไม่ หยุดหย่อน

“อา…” เสียงหวานครางแผ่วเมื่อเขากำลังปรนเปรอ

นิ้วยาวค่อยสอดเข้าช่องธารา แล้วขยับเข้าออก คนถูก กระทําหนีบเรียวขาเข้าหากัน ความเสียวซ่านผสานความ เจ็บปวดแบบนี้มันคืออะไร

แน่นจริงๆ เขาพิมพ์