ตอนที่ 8

เธอเห็นดวงตาคมวาววับ ครู่หนึ่งเขากวาดตามองเธอ ตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า แล้วหันไปทางเจ๊ราตรี

“เด็กใหม่เหรอเจ๊ราตรี” เขาถาม แล้วรับแก้วเหล้าจากบอดี้

การ์ดซึ่งส่งให้

“ใช่แล้วค่ะคุณธีภพ เด็กใหม่สดๆ ซิงๆ เชียวล่ะค่ะ” เจ๊ ราตรีโฆษณา

เขาหันกลับมามองอีกครั้ง คราวนี้มันนานกว่าเดิม มอง ราวกับจะเปลื้องผ้าเธอออกอย่างนั้น ญรินดาอึดอัดขึ้นมา แววตาคู่นั้นดูมีมนต์ และมันน่ากลัวมากหากเธอต้องเผชิญ กับสายตาคู่นี้หลายครั้ง

หญิงสาวที่มาด้วย ญรินดาพอจำหน้าได้ ดูเหมือนเป็นนาง แบบชื่อดัง หน้าตาดูสวย เฉียว มีความมั่นใจมาเต็มเปี่ยม เธอชื่อจีน่า แต่ดูเหมือนสายตานางแบบจะไม่ชอบหน้าเด็ก นั่งดริงก์สักเท่าไหร่

“ชิงน่ะคงไม่ใช่หรอกค่ะ เด็กนั่งดริงก์หาชิงคงยาก” เธอ

บอกแล้วเบ้ปาก
“ทำอย่างกับเธอซิงอย่างนั้นแหละจีน่า” ธีภพย้อนเพื่อน สาวทันที จีน่าสะบัดหน้าหนีเพราะไม่พอใจที่เขาพูดจาออก มาแบบนั้น

“เอ่อ… ว่าแต่คุณธีภพสนใจหรือเปล่าคะ” เจ๊ราตรีถาม

เขาวางแก้วเหล้า “เท่าไหร่”

คนถูกถามกระดูกนิ้วชี้นิ้วเดียวออกมา

“แสนหนึ่งเหรอ” ธีภพถามกลัวแล้วปรายตามองเด็กนั่งดริ งก์อีกครั้ง

“แหม… คุณธีภพรู้จริงจังเลยนะคะ”

คนถูกประเมินราคานิ่งเงียบ ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะมีค่า แสนหนึ่ง มันมากไปหรือเปล่า นี่ไม่ใช่การขายตัวใช่ไหม

“ได้ เจ๊ราตรี ผมขอจองตัวเลยแล้วกัน

เจ๊ราตรียิ้มกว้างแล้วดันร่างบางไปด้านหน้า จับไหล่แล้วให้เธอนั่งลงบนโซฟาข้างกายเขา เธอช้อนสายตามอง เจ๊ราตรีด้วยความกลัว มือบางถูกดึงมากุม แล้วยิ้มให้

“ทํางานดีๆ นะริน”

“ค่ะเจ๊” หญิงสาวรับคำเสียงเบา

จีน่าตวัดสายตามองด้วยความไม่พอใจ แล้วหันไปมอง เพื่อนชาย

“ทำไมคุณธีต้องเรียกเด็กนั่งดริงก์ด้วยล่ะคะ ในเมื่อมีจีน่า อยู่แล้ว!”

“คุณอยากเป็นเด็กนั่งดริงก์หรือไง เป็นนางแบบไม่ชอบเห รอครับ” เขาถามตรง คนฟังกัดฟันแน่น นี่เขาไม่เข้าใจหรือ แกล้งกันแน่

“จีน่าไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะคะ

“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับเด็กนั่งดริงก์ เขาตัดบท ทว่าหญิงสาวอีกคนที่ฟังกลับรู้สึกไม่พอใจ สีห น้าเธอปลับเปลี่ยนเป็นงอเล็กน้อย
ธีภพจ้องมองเสียวหน้าของสาวน้อยที่ตนเรียกมานั่งด้วย

“จะดื่มอะไร ผมสั่งให้” เขาถามเธอ

หญิงสาวหันไปสบสายตา ทว่าเขากลับยื่นหน้ามาใกล้ คน ตัวเล็กตกใจผงะถอยหลังแต่มือใหญ่กลับซ้อนแผ่นหลัง ไว้ แล้วรั้งร่างบางเข้าหากดแนบกับกายแกร่งอย่างจงใจให้ เธออึดอัด มือบางยกขึ้นดันไว้ด้วยความตระหนัก

“จะทำอะไรคะ!” ญรินดาร้องถาม แววตาไหววูบ หน้าซีด

เผือด