ตอนที่ 2

รถยนต์จอดเทียบหน้าคอนโด รินดาชะงักมองแฟน หนุ่มด้วยความไม่เข้าใจ

“พี่วินพารินมาที่คอนโดทำไมคะ” เธอถาม สีหน้าสับสน

กวินทรหันมา ก่อนดึงมือบางมากุมจุมพิตแผ่วเบา

“เราคบกันมาปีกว่าแล้วนะครับ พี่อยากอยู่กับรินจริงจังสัก ที คืนนี้รินค้างกับพี่ได้ไหม” น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยถาม แวว ตาหวานฉ่า

ริมฝีปากบางสั่นระริก บิดมือตนเองออกมาจากการเกาะ

“ปีกว่ามันน้อยไปนะคะ น้อยไปที่เราจะรู้จักกันจริงๆ พี่วิน อย่าใจร้อนได้ไหมคะ” หญิงสาวพยายามชักแม่น้ำทั้งห้า เพื่อให้เขาเข้าใจ

“มันไม่น้อยไปหรอกริน คู่ไหนเขาก็อยู่ด้วยกันทั้งนั้น ใน สวยขนาดนี้พี่กลัวนะครับว่าจะมีใครมาแย่งรินไป” กวินทร ค่อยๆ ขยับกายเข้าหา
สำหรับเขา ญรินดานั้นงดงามเกินกว่าจะยอมปล่อย ให้หลุดมือ ผู้ชายย่อมอยากชมดอกไม้งาม และเธอคือ ดอกไม้ที่เขาอยากดอมดมจนแทบทนไม่ไหว ไม่เคยคิด มาก่อนว่าญรินดาจะยอมคบหาด้วย ทว่าตอนนี้เขาสมหวัง แล้ว และต้องการอีกเรื่องเดียวเท่านั้น

“รินไม่พร้อมคะพี่วิน รินไม่อยากเสียใจทีหลัง” หญิงสาว ตัดบทในทันที สำหรับเธอกวินทรคือคนดี แต่การคบหากัน แค่ปีกว่าไม่ได้บอกอะไรได้ทั้งหมด

ชายหนุ่มขบกรามแน่น อดทนมาตลอด เพียงเพราะ ต้องการให้อีกฝ่ายเห็นความดี และยินยอมพร้อมใจกับเขา แต่ญรินดากลับใจแข็งไม่ยินยอมอยู่ดี

“ต้องให้ ทำยังไงหรือริน ตอนนี้พี่ยังให้รินไม่พออีกเห รอ หนี้พี่ชายรินพี่ก็ช่วยใช้ การนอนด้วยกันนี่มันยากมากใช่ ไหมริน ถึงทําให้พี่ไม่ได้!

“ทำไมพี่วินพูดแบบนี้ล่ะคะ รินแค่ไม่อยากต้องเสียตัว เสียใจในตอนหลัง ถ้าพี่อยากมีอะไรกับผู้หญิงนักทำไม ไม่ไปหาเอาล่ะคะ หน้าตาอย่างพี่วิน คงมีสาวๆ รอจ่อคิว เป็นแถวอยู่แล้ว!” คนตัวเล็กประชด ทรวงอกกระเพื่อมไหว เพราะแรงโทสะ
คนฟังกัดฟันกรอด รอมาตลอด หวังสักวันให้เธอเห็นใจ แต่ดูเหมือนมันเป็นแค่ความหวังลมๆ แล้งๆ ปีกว่าสำหรับ เขามันเนิ่นนานเกินไป ญรินดาสวยสด รูปร่าง ทรวดทรงน่า มอง แม้อยู่ภายใต้เสื้อผ้าปกปิดมิดชิดแค่ไหน เขามองออก อยู่ดี ว่าเธอ… นั่น น่ากินมากแค่ไหน

“ทําไมต้องไปเสียเงินอีก ในเมื่อพี่เสียให้รินไปไม่รู้เท่า ไหร่ ถ้าพี่จะซื้อกิน สู้พี่กินของที่พี่ลงทุนไปเยอะแล้วไม่ดี กว่าเหรอ!”

“คำพูดของพี่มันแสดงธาตุแท้ออกมาแล้วสินะคะ พี่ ต้องการแค่เรื่องเซ็กส์เท่านั้น พี่ไม่เคยรักรินจริงเลย” หญิง สาวตัดพ้อน้าตานอง

กวินทรกัดฟันแน่น “พี่รักริน รินต่างหากที่ไม่เคยรักพี่เลย

“เซ็กส์มันใช้วัดความรักได้หรือคะ!” คนตัวเล็กเถียง

“วัดไม่ได้ แต่ผู้ชายทุกคนย่อมต้องการ!

“ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนบนโลกต้องการหรอกค่ะ พี่ต่างหากที่ ต้องการ!”
“ถ้ารู้ แล้วทำไมให้พี่ไม่ได้” กวินทรยังคงเซ้าซี้

“รินจะไม่พูดเรื่องนี้พอทีเถอะค่ะพี่วิน อย่าให้รินต้องรู้สึก แย่ไปกว่านี้เลย” เธอรักเขา ไม่อยากเลิกราถึงไม่เอ่ยออก ไป แม้ในหัวกำลังครุ่นคิดว่าควรทำอย่างไรต่อไปดี

จับที่เปิดประตูรถเพื่อตัดปัญหา ทว่าเจ้าของรถกลับกลา มาคว้าเอวบางไว้ รินดาถูกกดแนบกับเบาะด้านหน้า ร่าง สูงโถมทับเข้ามา พร้อมระดมจูบทั่วใบหน้า

“อย่านะพี่วิน! ปล่อยรินนะ!” หญิงสาวร้อง พร้อมดิ้นรน เพื่อให้หลุดพ้น

“พี่ไม่ยอมรินอีกแล้ว พี่จะต้องทำให้รินเป็นของพี่ให้ได้!” เขาบอก แล้วก้มลงระดมจุมพิตทั่วใบหน้า ลำคอของอีก ฝ่าย