บทที่ 13 กองทองสิบสองปีนักฉัตร

บทที่ 13 กองทองสิบสองปีนักฉัตร

“คุณชายใหญ่?” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง

เจียง อค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น และเห็นว่าคนที่มาคือเฉิงไห่ที่เคย เป็นคนงานเก่าแก่ของตระกูลเจียง

“ลุงเฉิง”

เฉิงไห่เดินโซเซเข้ามา วางดอกไม้ช่อหนึ่งไว้หน้าหลุมศพ จาก นั้นก็นำหมูอบซอสแดงชามใหญ่ออกมาจากกล่อง

“ของ คุณชายรองชอบกินที่สุดตอนยังชีวิตอยู่ก็คือหมูอบซอส แดงที่ผมทำ แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะนำหน้าตาแก่หงำเหงือก อย่างผมไปก้าวหนึ่ง

“ตอนนี้ผมยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจากไปแล้ว ยังฝันถึงเขา บ่อย ๆ อยู่เลย”

“คุณชายใหญ่ ผมเฝ้าดูคุณกับคุณชายรองเติบโตขึ้นมา ในใจ ของผม พวกคุณก็เหมือนญาติของผม ผมยอมรับความจริงนี้ไม่ได้ จริง ๆ”
ขณะที่พูดไปน้าตาของเฉิงๆ ก็ไหลลงมา

เจียงชื่อเงยหน้ามองขึ้นไปบนฟ้า ถอนหายใจยาว ๆ ออกมาด้วย ความโล่งอก และพูดว่า “การตายของโม่ ผมจะไม่มีทางปล่อยไป แบบนี้แน่

เฉิงไห่ส่ายหัว “ปล่อยวางเถอะครับ คุณชายใหญ่ ตอนนี้บริษัท เทคโนโลยีจิ้นเมิ่งเป็นของเหอเย่าหลง แล้วเบื้องหลังเขายังมี บริษัทเทียนดั่งท็อปห้าอันดับแรกของเมืองเป็นผู้สนับสนุน คุณจะ เอาอะไรไปสู้กับเขา

เจียงชื่อไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองไปที่ผิวน้ำอย่างเงียบๆ

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดว่า “อีกห้าวันหลังจากนี้ก็เป็นวัน เกิดของโม่แล้ว ผมอยากทําให้มันดูน่าประทับใจ ให้ไม่ได้จากไป อย่างสมเกียรติหน่อย”

เฉิงไห่ลุกขึ้นยืน “อะไรกัน คุณชายใหญ่ยังไม่รู้เหรอครับ?”

“รู้อะไร?”

“บริเวณริมแม่น้ำนี้กำลังอยู่ระหว่างการรื้อถอน กำลังจะถูกรื้อ ถอนในไม่ช้านี้แล้ว ห้าวันหลังจากนี้ บางทีพื้นที่ทั้งหมดนี้อาจถูก บังคับให้สร้างขึ้นใหม่ คุณควรรีบย้ายหลุมศพโดยเร็วที่สุดนะครับ เพื่อเลี่ยงไม่ให้พอถึงตอนนั้นแล้วจะต้องทำให้ คุณชายรองอยู่ภายใต้ความไม่สงบ

เจียง อขมวดคิ้วแน่น เขายังไม่รู้เรื่องนี้จริง ๆ

เฉิงไห่พูดต่อ “ตอนแรกเหอเย่าหลงตั้งหลุมศพไว้ที่นี่ ก็เพราะ เล็งเห็นแล้วว่าอีกไม่นานจะถูกรื้อถอน เขาคนนั้นน่ะ ไม่ได้มี เจตนาดีเลย ปรารถนาเป็นอย่างยิ่งให้กรมโยธาธิการและผังเมือง ยุดรื้อหลุมศพของคุณชายรอง

“กล้าดี!!!”

“นี่ไม่ใช่ปัญหาว่ากล้าหรือไม่กล้า มันเป็นเรื่องที่เบื้องบนตัดสิน แล้ว มันใช่เรื่องที่คนธรรมดาตัวเล็ก ๆ อย่างพวกเราจะไปจัดการ ได้ที่ไหนกัน? คุณชายใหญ่ ในขณะที่ยังมีเวลาอยู่ รีบย้ายหลุมฝัง ศพโดยเร็วเถอะ ถ้าช้ากว่านี้อาจจะไม่ทันกาล คุณคงไม่อยากเห็น คุณชายรองที่ตายไปแล้วหลุมศพของเขาก็ยังถูกขุดรื้อขึ้นมาอีก จนต้องนอนตายตาไม่หลับใช่ไหม?”

เจียง อถอนหายใจด้วยความโล่งอก “หลุมศพ จะไม่มีทางถูก เคลื่อนย้าย

เขามองไปที่ผิวน้ำ และพูดอย่างใจเย็นว่า “ไม่ใช่แค่ผมจะไม่ เคลื่อนย้าย แต่ผมยังจะซ่อมแซมมันอีกด้วย จะทำให้หลุมศพของ ไม่เป็นหลุมศพที่ใหญ่ที่สุดและดีที่สุดในเมือง!”
“โธ่……คุณชายใหญ่ ทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้อีกแล้ว? โกรธเคือง ตามเกมไป แล้วจะมีจุดจบที่ดีได้ยังไงล่ะ?

เจียง อโบกมือ “ผมตัดสินใจไปแล้ว ลุงเฉิง ลุงไม่ต้องพูดแล้ว”

เฉิงไห่เข้าใจอารมณ์ของเจียงชื่อ และรู้ดีว่าจะไม่มีประโยชน์ที่จะ พูดต่อไป ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เกรงว่าเรื่องนี้ยิ่ง ทำก็จะยิ่งรุนแรงขึ้น

เจียง อกล่าวว่า “ห้าวันหลังจากนี้ ในวันเกิดของโม่ ผมจะจัดงาน ศพยิ่งใหญ่ตามแผนที่วางไว้ ลุงเฉิง ลุงจะมาไหม?”

เฉิงไห่พยักหน้าอย่างแรง ‘ตราบใดที่คุณกล้าหา ผมก็กล้ามา ผมอายุปูนนี้แล้ว จะตายก็ตายเถอะ และถึงเบื้องบนจะกดขี่ข่มเหง แล้วยังจะมีอะไรกลัวอีกกันล่ะ?”

เจียงชื่อยิ้ม “วางใจเถอะ ลุงเฉิง มีผมอยู่ จะไม่มีใครสามารถแตะ ต้องลุงได้”

เฉิงไห่หันกลับมารินเหล้าสองแก้ว แก้วหนึ่งสาดลงบนพื้น อีก แก้วหนึ่งดื่มลงไปเอง

“คุณชายรอง ตาเฒ่าคนนี้ขอกลับไปก่อนนะ แล้วพบกันในอีกห้าวันข้างหน้า”

หลังจากพูด เขาก็ค่อย ๆ หมุนตัวจากไป

หลังจากเขาจากไปไม่นาน รถออดี้สีดำสุดหรูคันหนึ่งก็มาหยุด อยู่ไม่ไกลจากหลุมศพ ประตูเปิดออก และมู่หยางอีก็วิ่งเหยาะๆ เข้ามาอยู่ด้านข้างของเจียงชื่อ

“ลูกพี่ เรื่องรับหน้าที่งานพิธีอันยิ่งใหญ่ทางนั้นจัดการเสร็จ เรียบร้อยแล้วครับ

“ตามคําสั่งของคุณ จ้าวถงไอ้หมอนั่นซาตินี้เลิกคิดที่จะออกมา ไปได้เลย”

“ถ้าใครกล้าปล่อยเขา ผมจะจับคนที่ปล่อยไปด้วยกันเลย ดูซิว่า ใครยังจะกล้าปล่อยอีก”

เจียง อพยักหน้า และไม่กล่าวอะไร

มู่หยาง ขมวดคิ้ว และถามว่า “ลูกพี่ มีอะไรเหรอ?”

เจียง อถาม “สองวันมานี้ คนของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเพิ่งเคย

มาเคารพหลุมศพบ้างไหม?
หยาง สายหัวไม่หยุดไม่มีสักคนเลยครับ คนพวกนั้นไม่ได้ เอาคำพูดของคุณไปใส่ใจเลย พวกเขาใช้ชีวิตอย่างเมามายไป วัน ๆ เหมือนอยู่ในห้วงความฝัน ผมได้ยินมาว่าเหอเย่าหลงไอ้ สารเลวนั่นประจบประแจงคนของกรมโยธาธิการและผังเมืองไม่ หยุดเลย ให้พวกเขาเร่งกระบวนการรื้อถอนให้เร็วขึ้น เพื่อรื้อหลุม ศพของคุณชายรองทิ้ง ไอ้เวรนี่มันเลวสุด ๆ ผมแทบอดใจที่จะฆ่า เขาทันทีไม่ไหว

เจียงชื่อโบกมือ ไม่ต้องรีบร้อนไป เดี๋ยวอีกห้าวันจากนี้ฉันจะ จัดการเอง”

มู่หยางอีกล่าวอีกครั้งว่า “จริงด้วยลูกพี่ ยังมีอีกเรื่องที่ต้องบอก คุณ มีน มังกรและตุลย์พวกเขาสามคนกลับมาก่อนแล้ว คนอื่น ๆ ก็กำลังเดินทางกลับ อีกไม่นานก็จะได้รวมตัวกันพร้อมหน้าพร้อม ตาแล้ว”

ในแดนตะวันตก เทพแห่งสงครามชูร่าเป็นชื่อที่ทุกคนต่างหวาด กลัว

ภายใต้คำสั่งของเทพแห่งสงครามซูร่า มีกองทัพหนึ่งที่ทำให้ ผู้คนหวาดกลัว…กองทองสิบสองปีนักฉัตร

ตั้งชื่อตามกลุ่มดาวสิบสองกลุ่ม ซึ่งเป็นตัวแทนของนักสู้ชั้นยอด ทั้งสิบสองคน
พวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นทหารที่เก่งกาจหาญกล้าและจงรักภักดี เป็นกองทัพอันทรงพลังที่เจียงชื่อได้ฝึกฝนมา และเป็นกองทัพที่ สมกับที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุดในแดนตะวันตก

“ฉันรู้แล้ว”

เจียงชื่อเอามือไขว้หลัง ยืนอยู่ริมแม่น้ำ มองออกไปไกล ๆ ท่าทางของราชาปรากฏออกมาโดยธรรมชาติ

โรงแรมเมิ่งหรู ห้องส่วนตัวชั้นสาม

ผู้ดำรงตำแหน่งประธานกรรมการคนปัจจุบันของบริษัท เทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง…เหอเย่าหลงได้เตรียมอาหารโต๊ะใหญ่ไว้ล่วง หน้าแล้ว และรออยู่กับหลานของเขาด้วยความสงบ

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ประตูก็ถูกเปิดออก ชายหัวล้านวัยกลางคน คนหนึ่งเดินเข้ามา

“เลขาหวาง ในที่สุดคุณมาแล้ว”

คนผู้นี้ คือเลขานุการของผู้อำนวยการสำนักงานกรมโยธาธิการและผังเมือง…หวางหมินไหล ผู้รับผิดชอบเกี่ยวกับงานบูรณะ และรื้อถอนริมแม่น้ำซีเจียงในครั้งนี้

หวางหมินไหลนั่งลงอย่างสบาย ๆ “เสี่ยวเหอ นายรีบร้อนเรียก ฉันออกมาขนาดนี้ มีเรื่องอะไรงั้นเหรอ?”

“ไม่รีบ ๆ เรากินไปคุยไปกันเถอะ”

เหอเย่าหลงเหลือบมองเหอเจียหมิง เขารู้ได้ทันทีโดยไม่ต้อง บอก ลุกขึ้นยืนเพื่อรินเหล้าให้กับหวางหมินไหลทันที จากนั้นก็ ตบมือ หญิงสาวอายุน้อยหลายคนเปิดประตูและเดินเข้ามา เอาตัว ไปนั่งข้าง ๆ หวางหมุนไหล

หวางหมินไหลเรื่องแบบนี้เป็นที่สุด เมื่อเห็นผู้หญิงแต่ละคนที่มี รูปร่างน่าหลงใหล ลมหายใจของเขาก็ กระชั้นขึ้นมา

“เสี่ยวเหอ จะไม่ให้ฉันชอบกินข้าวกับนายได้ยังไงกันล่ะ? นายนี มัน เข้าใจทําดีจริง ๆ”

เลขาหวาง ผมจะมีความสุขได้ก็ต่อเมื่อคุณมีความสุขแล้ว

หวางหมินไหลดื่มเหล้าไปด้วยในขณะที่กอดร่างสาวงามไปด้วย สุขใจเป็นอย่างมาก “พูดมาเถอะ หาฉันมีเรื่องอะไรกันแน่?
เหอเย่าหลงกล่าวว่า “อันที่จริงก็ยังเป็นเรื่องนั้นนั่นล่ะ ช่วยเร่ง การรื้อถอนริมแม่น้ำซีเจียงให้เร็วขึ้นได้ไหม? ถ้าจะให้ดีที่สุดต้อง ขุดหลุมศพของเจียงไม่ให้ผมภายในห้าวัน

“เหอะ ฉันก็คิดว่าเรื่องอะไร เรื่องนี้เองเหรอ? ไม่ต้องห่วง กลับ ไปฉันจะให้คำแนะนำกับผู้อำนวยการ กระตุ้นให้ลูกน้องเร่งมือ หน่อย ภายในห้าวัน รอบรองเลยว่าจะขุดหลุมศพที่พัง ๆ นั่นให้

“งั้นก็รบกวนคุณแล้ว

เหอเย่าหลงเผยรอยยิ้มชั่วร้ายที่มุมปาก ในใจรู้สึกยินดี เจียงชื่อ แกไม่ได้ต้องการให้เหลาจื่อคุกเข่าหน้าหลุมศพเพื่อชดใช้หรอก เหรอ? ตอนนี้เหลาจื่อได้ขุดหลุมศพของน้องชายแกออกมาแล้ว ฉันดูซิว่าแกยังจะจัดงานใหญ่อะไรได้ ฮ่าๆ