บทที่ 11 เหล้าคนรัก

บทที่ 11 เหล้าคนรัก

“นายบอกว่า สำนักงานการประปาเหมือนกันงั้นเหรอ ทำไมถึง ได้แตกต่างกันมากขนาดนี้?”

“ตามที่ฉันคิดนะ นี่เป็นการแสดงเรื่องน่าขันของสํานักงานการ ประปา โดยจงใจใช้ของที่เป็นขยะสุด ๆ มาทำเป็นฟูก เพื่อขับ ‘ความยิ่งใหญ่ ของจ้าวถงให้เด่นขึ้นไปอีก

*มีเหตุผล คราวนี้สํานักงานการประปาได้หน้าได้ตาสด ๆ ไปเลย

ใบหน้าจ้าวถงเต็มไปด้วยความชื่นมื่น ใส่กุญแจลงในกล่อง และ ส่งมอบให้เจ้าภาพ

เจ้าภาพวางกล่องไว้ตรงกลางอย่างระมัดระวัง แม้ว่าของขวัญ ของจ้าวถงจะ “เล็ก” ที่สุด แต่ตำแหน่งของมันกลับโดดเด่นที่สุด

จ้าวถงกลับไปที่นั่ง และยกขาขึ้นนั่งไขว่ห้าง

“เหล่าติง ของขวัญชิ้นนี้ของฉันเป็นยังไงบ้าง?
ใบหน้าของติง ซานเขียวคล้า ก้มหน้าไม่พูดไม่จา

“ฮ่าๆ ๆ ๆ เป็นอะไรไป ไม่ใช่ว่าที่ผ่านมานายชอบแข่งกับฉันมา ตลอดหรอกเหรอ?”

“ดูสิว่าคราวนี้นายจะสู้กับฉันยังไง”

“ติง ซาน ฉันบอกนายชัด ๆ เลยว่า กลับไปคราวนี้ฉันต้องได้รับ การเลื่อนตำแหน่งเป็นรองผู้อำนวยการอย่างแน่นอน และนาย ใกล้จะต้องไสหัวออกไปแล้ว

นาย กับลูกเขยขยะนั่นเอาจริงๆแล้วก็เป็นคนประเภทเดียวกัน นั่นแหละ มีประโยคที่พูดกันว่ายังไงนะ? ไม่ใช่คนประเภทเดียวกัน ก็อยู่ร่วมกันไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ

เมื่อเผชิญหน้ากับการถากถางอย่างรุนแรงของจ้าวถง ติง ซาน ก็โต้กลับไปได้เลยสักคํา

เขา แพ้โดยสิ้นเชิงเกินไป

ท่ามกลางฝูงชน

ติงเมิ่งเหียนตัวสั่นด้วยความโกรธ เมื่อเห็นพ่อของเธอถูกรังแก เช่นนี้แต่กลับทําอะไรไม่ถูก เธออยากจะขึ้นไปตบจ้าวถงสักฉาด

ในเวลานี้ เจียงชื่อจับมือของเธอเอาไว้อย่างเงียบๆ

“อย่าโกรธเลย”

“ยังไม่ให้โกรธอีกเหรอ?” ติงเมิ่งเหยนขมวดคิ้วแน่น “คุณดูสิว่า ไอ้เลวนั่นรังแกพ่อของฉันยังไงบ้าง?

เจียง อพูดเรียบ ๆ ว่า “ยังจำที่ผมเคยบอกว่าชอบดูตัวตลกแสดง ละครมากที่สุดได้ไหม?”

“คุณหมายความว่าไง?

“ง่ายมาก จ้าวถงกระโดดโลดเต้นไปมาได้ไม่นานหรอก”

ติงเมิ่งเหยนงงงวยมาก “เขาให้คฤหาสน์สิบล้าน ส่วนพ่อของฉัน

ให้เหล้าสามหยวนหกเหมา ไม่ว่าจะมองยังไง จ้าวถงก็ล้วนทำให้ ผู้บริหารพอใจได้ อนาคตคงตำแหน่งขึ้นพรวดพราดกว่านี้ ส่วน พ่อของฉัน อาจถูกไล่ออกเพราะเหตุนั้น ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะเอา ตัวรอดไปวัน ๆ ได้ยังไง คุณยังจะบอกว่าจ้าวถึงกระโดดโลดเต้น ไปมาได้ไม่นานอีกเหรอ คิดอะไรอยู่กันแน่? ”
เจียง อยิ้มพร้อมกล่าวว่า “เป็นเพราะจ้าวถงให้คฤหาสน์ไป ถึง ได้ทําให้เขาสร้างปัญหาให้กับตัวเอง เขา โง่เกินไปแล้วจริง ๆ

“ยังไง?”

“รอดูเถอะ การแสดงดี ๆ กำลังจะเริ่มขึ้น การแสดงของตัวตลก จบลงแล้ว”

ไม่นาน ของขวัญของทุกคนก็ถูกส่งมอบจนเสร็จ

ของขวัญของคนส่วนใหญ่มีราคาแพงมาก แสนกว่า หลายแสน มีอยู่เต็มไปหมด แต่ของขวัญเหล่านี้เมื่ออยู่ต่อหน้าคฤหาสน์หลัก สิบล้านของจ้าวถง ล้วนดูหม่นหมองไร้รัศมี

เกือบทุกคนต่างเชื่อว่า ผู้ชนะในครั้งนี้ต้องเป็นจ้าวถงอย่าง แน่นอน

เจ้าภาพงานกล่าวว่า “เพื่อเลี้ยงรับผู้บริหารคนสำคัญ ครั้งนี้ ทำให้ทุกท่านสิ้นเปลืองแล้วจริง ๆ น้ำใจของทุกท่านผมจะต้องนำ ไปถึงอย่างแน่นอน โปรดวางใจ”

ทันทีที่สิ้นเสียง ท่ามกลางฝูงชน โทรศัพท์มือถือของเจียงชื่อ สั่น นมา
เขาวางสายทอ ๆ จากนั้นแก้ไขข้อความsmsส่งไป แล้วนั่งดูต่อ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ๆ

ไม่กี่นาทีต่อมา มู่หยาง ถึงได้เดินออกมาอีกครั้ง

เจ้าภาพตะลึงไปชั่วขณะ “ท่านผบ.มู่หยาง ท่านมีอะไรจะสั่งอีก หรือครับ?”

มู่หยาง หัวเราะเบาๆ “ฉันได้ยินจากด้านหลังว่าทุกคนส่ง น้ำใจ มามากมาย เพื่อเลี้ยงรับผู้บริหารระดับสูง เพราะงั้นเลยมาดู หน่อย”

เจ้าภาพยิ้ม “น้ำใจของทุกคนล้วนอยู่ที่นี่ เชิญท่านรับชมครับ” ภายใต้สายตาของทุกคน มู่หยางอีเดินไปยังบริเวณของขวัญ

มู่หยางอึมองแบบผ่านๆ สแกนของขวัญทุกชิ้น และในที่สุด สายตาก็หยุดอยู่ที่เหล้าหยางจวิ้นหกขวดนั้นที่อยู่บนพื้นตรงมุม เวที

เขาเดินไปและก้มลงไปหยิบมันขึ้นมา
“นี่ก็ของขวัญเหรอ?”

เจ้าภาพยิ้มหยันกล่าวว่า “ใช่ครับ นี่คือน้ำใจจากสํานักงานการ ประปา…ติงฉีซานครับ”

ทุกคนมองไปที่ลิงฉีซานด้วยสายตาเย้ยหยัน ติง ซานฝังศีรษะ ของเขาลงในอ้อมแขนด้วยความอับอาย ไม่มีหน้าจะพบเจอผู้คน

ทันใดนั้นเอง….

มู่หยางอีหมุนเปิดฝา ยกขวดขึ้นเงยหน้าแล้วดื่ม

กลืนดึงอึกๆหลายอีก

“ใช่แล้ว รสชาติแบบนี้เลย แรงใช้ได้!”

คำพูดและการกระทำของมู่หยาง ทำให้ทุกคนรู้สึกสับสน เหล้า สามหยวนหกเหมาเกรดบีขวดหนึ่งรสชาติดีขนาดนั้นเชียว?

เขาลุกขึ้นยืน ซูเหล้าทั้งหกขวดขึ้น และพูดเสียงดังว่า “ฉันเห็น ของขวัญของทุกคนหมดแล้ว ที่ผู้บริหารระดับสูงชอบที่สุดก็คือ เหล้าหยางจวนหกขวดนี้!”
คนทั้งงานต่างตกตะลึง

เงียบเป็นเป่าสาก

แม้แต่ติงฉีซานเองก็ตกตะลึง รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติกับหูของเขา ฟังผิดเหรอ?

นานสักพักหลังจากนั้น ทุกคนถึงได้มีปฏิกิริยากลับมา และใน ขณะเดียวกันพวกเขาก็อุทานออกมา

เจ้าภาพก็พูดด้วยความประหลาดใจว่า “ท่านผบ.มู่หยางอี ท่าน ไม่ได้กำลังล้อพวกเราเล่นใช่ไหมครับ? เหล้าหยางจวิ้นนี่ขวด หนึ่งราคาแค่สามหยวนหกเหมา ทำไมถึงได้ดีกว่าของขวัญชิ้น อื่น?”

มู่หยางอึมองเหล้าในมือ ราวกับว่าเขากำลังมองคนรัก

“พวกนายน่ะ ไม่เข้าใจ

“พวกเราที่ทำหน้าที่เป็นทหารในดินแดนตะวันตก ต้องเสี่ยง อันตรายอยู่ทุกวัน มักจะกินไม่อิ่มนอนไม่หลับเป็นประจำ นับ ประสาอะไรกับการดื่มเหล้าดี ๆ สักแก้ว”

“เหล้าหยางจวิ้นนี้เป็นเหล้าที่พบมากที่สุดในแดนตะวันตกและยังเป็นเหล้าที่แรงที่สุดด้วย เป็นเหล้าสุดโปรดของทหารทุก คนในแดนตะวันตก!

“เราดื่มเหล่านี้ เพื่อปลอบประโลมจิตใจ เราดื่มเหล้านี้ เพื่อต่อสู้ สังหารศัตรู เราดื่มเหล้านี้ เพื่อปกป้องประเทศชาติบ้านเมืองของ เรา!”

“นี่ไม่ใช่แค่เหล้า แต่ยังเป็นพี่น้อง และคนรักของเราด้วย!”

คำพูดแต่ละคำ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความฮึกเหิม ทำให้ผู้คนรู้สึก

หลังจากความตกตะลึงไปชั่วครู่ ผู้คนทั้งงานก็ส่งเสียงปรบมือ เสียงดังออกมา เพื่อแสดงความเคารพอย่างจริงใจที่สุดต่อทหาร เหล่านี้ที่ยอมเสียสละชีวิตเพื่อชาติได้โดยไม่ลังเล

มู่หยาง ชูเหล้าหยางจวิ้นขึ้นอีกครั้ง “ดังนั้น คนที่เลือกเหล้า หยางจวิ้นย่อมเป็นผู้ชนะ แน่นอน!”

สีหน้าของเจ้าภาพดูไม่ค่อยน่ามองนัก เขาเพิ่งจะเย้ยหยันติง ซานอย่างจริงจังไป และยังเอาของขวัญของคนอื่นทิ้งไว้บนพื้น อีก

ในเวลานี้ เขาพูดด้วยความอายว่า “ใช่แล้ว เหล้า ค่าเช่นนี้เป็นของขวัญที่ดีที่สุดจริง ๆ สหายติงซานแนวคิดโดดเด่นไม่ เหมือนใคร เข้าอกเข้าใจผู้อื่น มีความเข้าใจจิตใจของทหารใน แดนตะวันตก เขาเป็นสหายและคู่หูที่ดีของเราอย่างแท้จริง ขอ เสียงปรบมือดัง ๆ ให้กับสหายดึงซานด้วยครับ! ”

ทุกคนพากันปรบมือเกรียวกราว โดยเฉพาะพวกคนที่เพิ่งจะเย้ย หยันติง ซานไป พวกเขาทุกต่างปรบมืออย่างแรง เพราะกลัวว่า ติงฉี่ซานจะเก็บไปแค้น

“ฉันดูออกแต่แรกแล้วว่า คนคนนี้ต้องไม่ใช่พวกปลาซิวปลา สร้อยแน่”

“สามารถแสดงความเข้าใจและเห็นใจทหาร ไม่นำสิ่งของทั่ว ๆ ไปอย่างเงินมาเป็นของขวัญ ช่างเป็นสิ่งที่ชายชาตรีทำจริงๆ ผู้คนก็เป็นเช่นนี้ เมื่อคุณล้มลง ทุกคนจะเหยียบคุณ แต่เมื่อคุณ ลุกขึ้น ทุกคนก็จะเชิดชูคุณ

“ติงฉีซาน เป็นสหายจากสำนักงานการประปาที่ดีจริง ๆ”

ในเวลาสั้น ๆ เพียงสิบกว่านาที ถึงซานประสบกับความเศร้า และความสุขทั้งสองอย่างในคราวเดียวกัน
เขายืนขึ้นโค้งให้กับทุกคน ปากของเขาไม่สามารถหุบยิ้มได้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยชื่นมื่น ค่อนข้างภาคภูมิใจ หมอกควัน ก่อนหน้านี้ถูกพัดหายไปหมด

ท่ามกลางฝูงชน

เจียงชื่อเหลือบมองไปที่ดิงเมิ่งเหยนที่ยังคงตกตะลึง ยิ้มและพูด ว่า “เป็นไง คำแนะนำของผมได้ผลใช่ไหมล่ะ?”

ติงเมิ่งเหียนส่งเสียงฮึดฮัด “ แมวตาบอดเจอหนูตายน่ะสิ”

“ฮ่าฮ่า” เจียงชื่อสายหัวเบา ๆ และกล่าวว่า “จากนั้นผมแมว ตาบอดก็จะเจอหนูที่ตายแล้วอีกครั้งให้คุณดูเอง รออีกสักครู่เดี๋ยว “ไอ้เวร” จ้าวถงนั่นจะต้องหนาว”