บทที่ 15 จะโอ้อวดก็ต้องโอ้อวดอย่างมีขอบเขต

บทที่ 15 จะโอ้อวดก็ต้องโอ้อวดอย่างมีขอบเขต

หลังจากกินข้าวเสร็จ เฉินห้าวก็ขับรถลัมโบร์กีนีออกไป เมื่อมา ถึงสำนักงานคอนโดเฟยชุ่ย ที่จอดรถนั้นว่างเปล่า อาจจะเป็น เพราะยังเช้าอยู่ ที่นี่ก็เลยไม่ค่อยมีคนผ่านไปผ่านมา

เฉินห้าวเดินเข้าประตูใหญ่ของบริษัท ก็ได้ยินเสียงว่ามีคน พนักงานสาวสวมในชุดชุดเครื่องแบบ เธอสวมชุดสูทสีดำ ข้าง ในเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาว มัดผมหางม้าอย่างง่าย ดูแล้วอวัยวะทั้ง 5 กระจุ๋มกระจิ๋มน่ารัก นับว่าเป็นสาวสวยคนหนึ่ง

“ท่านคือคุณเฉินใช่ไหม ก่อนหน้านี้ต้องขอโทษด้วยนะคะ ! ”

เมื่อสาวสวยคนนี้เอ่ยปาก เฉินห้าวก็รู้ทันทีว่าเธอก็คือคนที่ โทรศัพท์กับเขาเฉารุ่ย เมื่อเห็นเธอวิ่งเหยาะๆเข้ามา เสื้อผ้าบน ร่างกายของเธอขยับไปมา ช่างเย้ายวนใจจริง ๆ

เฉินห้าวยิ้ม เฉารุ่ยดูสุขุมและตึงเครียดเป็นพิเศษ มือทั้ง 2 ข้าง ไม่รู้ว่าจะวางไว้ส่วนไหนของร่างกายดี แสดงให้เห็นได้ชัดว่าเธอ เป็นมือใหม่

“เพิ่งเรียนจบเหรอ ? “เฉินห้าวถามขึ้น
“อืม ค่ะ แต่ว่าฉันก็พยายามเรียนรู้เพื่อที่จะทำให้ลูกค้าพึงพอใจ ค่ะ ! “เฉารุ่ยตอบราวกับกำลังรายงาน

“งั้นได้ แล้วสัญญาล่ะ ผมจะเซ็นให้ “เฉินห้าวพูดขึ้น

“อยู่ที่ห้องรับรองแขกค่ะ เชิญตามฉันมาทางนี้ค่ะ !

เห็นได้ว่าเฉายนำทางอยู่ข้างหน้าอย่างรีบร้อน เฉินห้าวสังเกต จากด้านหลัง พบว่ารูปร่างของเธอไม่เลวเลย อวัยวะทั้ง 5 สมส่วน ถือว่าเป็นสวยคนหนึ่งเลย เพียงแต่ว่าเธอไม่ชอบแต่งตัว จึงทำให้ ความสวยของเธอลดลงไม่น้อย หากแต่งตัวสักหน่อย รับรองว่า ต้องเป็นผู้หญิงสวยถึง 9 ส่วนเลยทีเดียว

เมื่อเข้าไปข้างใน ก็พบว่ามีเอกสารสัญญาที่เตรียมให้เขาเซ็น วางกองอยู่บนโต๊ะเป็นจำนวนมาก

“เยอะขนาดนี้เลยเหรอ ! “เฉินห้าว ตกใจกับงานที่ต้องจัดการ

“ใช่ค่ะ ฉันก็ไม่คิดเลยว่าคุณจะซื้อทั้งตึกแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่เมื่อวาน ยังขายไม่ได้เลย คุณนับว่าเป็นเก่าแก่ใหญ่จริง ๆ”เฉารุ่ยพูดขึ้น อย่างเลื่อมใส
เฉินห้าวยิ้ม เมื่อพบว่ามีสาวน้อยเลื่อมใสในตัวเขา ในใจเขาก็ แอบดีใจเล็ก ๆ

เขาพลิกสัญญาฉบับหนึ่งพบว่าชื่อนามสกุลและเลขบัตร ประชาชนสามารถปริ้นออกมาได้เลย ขาดก็แต่ในส่วนของการลง นาม

“ช่างเถอะ เซ็นชื่อยุ่งยาก ผมพิมพ์ลายนิ้วมือก็แล้วกัน”เฉินห้าว พูดขึ้น

“แต่ว่า นี่ไม่สอดคล้องกับกฎของบริษัท “เฉายพูดขึ้นเสียงเบา

“ไม่มีกฎอะไรทั้งนั้นแหระ ผมเป็นลูกค้า ลูกค้าคือพระเจ้า คำพูด ของพระเจ้าไม่ศักดิ์สิทธิ์แล้วเหรอ ? ”

เฉินห้าวขี้เกียจที่จะเซ็นที่ละเส้นๆ เพราะถึงอย่างไรในมือของ เขาก็ได้รับโฉนดแล้ว หากอิงตามกฎหมายเขาได้รับสิทธิ์ในการ ถือครองอสังหาริมทรัพย์นั้นแล้ว จะลงนามหรือไม่ ตึกนี้ก็เป็น ของเขา

เฉายตัดสินใจเชื่อเฉินห้าว หยิบหมึกตราประทับขึ้นมา อีกทั้ง ช่วยเปิดหน้าสัญญาที่ต้องการพิมพ์ลายนิ้วมือ ค่อย ๆ ประทับลง ทีละแผ่นๆ
การพิมพ์ลายนิ้วมือนี้ค่อนข้างเสียเวลา ขณะที่พวกเขากำลัง พิมพ์ลายนิ้วมืออยู่นั้นก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอกเป็นระยะ ๆ พนักงานและลูกค้าคนอื่นก็ต่างทยอยกันมา

เฉินห้าวพิมพ์ลายนิ้วมืออยู่พักใหญ่ พบว่ายังเหลือสัญญาอีกกว่า ครึ่ง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเซ็ง พอเงยหน้าขึ้นมาพบว่าเฉายกำลังยิ้ม หวานอยู่

“ยิ้มอะไรครับ ? “เฉินห้าวถาม

“ฉันเพิ่งถูกจัดให้มาอยู่ฝ่ายขายของตึก 5 คุณซื้อเยอะขนาดนี้ ฉันก็เลยพลอยได้ค่าคอมมิชชั่นด้วยไม่น้อย เฉารุ่ยพูดขึ้น

“งั้นก็ยินดีด้วยนะครับ

ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง เฉารุยได้อนิสงค์จากเขาไม่น้อย หรือถ้าจะ พูดให้ถูกต้องก็ต้องพูดว่าต่างได้รับอนิสงค์จากแอพเงินอุดหนุน หมื่นล้าน

จู่ ๆ เฉารุ่ยก็นึกขึ้นได้ว่าตนยังไม่ได้เสิร์ฟน้ำชาให้กับเฉินห้าว ดัง นั้นก็เลยรีบไปชงชาใส่แก้วที่ใช้ครั้งเดียวมาให้กับเฉินห้าว

และในเวลานี้จู่ ๆ ก็มีคนเรียกเธอ : “เฉาย มานี้ รีบไปต้อนรับแขกคนสำคัญท่านนี้หน่อย ประธานจ้าวต้องการซื้อรวด เดี่ยว 10 ห้อง ! ”

“แต่ว่าผู้จัดการชน ตอนนี้ฉันก็กำลังรับรองแขกคนสำคัญอยู่ค่ะ ประธานเฉินซื้อรวดเดียว 92 ห้องค่ะ”เฉารุ่ยพูดขึ้น

“พูดจาเหลวไหลอะไร สมองมีปัญหาเหรอ ? ใครจะมี ปัญญาซื้อ 92ห้อง ตึก 5 ของพวกเรามีทั้งหมด 92 ห้อง ราคากว่า 100,000,000 หยวน แม้แต่กลุ่มคนเกรงกำไรด้าน อสังหาริมทรัพย์ก็ยังไม่มีปัญญาซื้อ ! “ผู้จัดการซุนยืนด่าอยู่ตรง นั้น

เฉายลำบากใจ มองไปที่เฉินห้าวแล้วมองไปที่ผู้จัดการซุน ไม่รู้ ว่าควรจะทำอย่างไร

เฉินห้าวยักคิ้ว พลางพูดขึ้นว่า : “ไปเรียกผู้จัดการของคุณมา

เดี๋ยวผมจะคุยกับเขาเอง”

“ได้ค่ะ”เฉารุ่ยเดินไปหาผู้จัดการซุนพลางพูดกระซิบว่า ประธาน เฉินที่อยู่ด้านนั้นต้องการคุยกับผู้จัดการ

เมื่อประธานซุนได้ยินดังนั้นก็โมโหและด่าด้วยความโกรธ

ว่า : “เธอไม่มีตาเหรอ ไม่เห็นเหรอว่าผมกำลังยุ่งอยู่ ? เธอไป รับมือก็น่าจะพอแล้ว หลายปีนี้คนมาดูส่วนใหญ่ก็แค่มาตากแอร์ จะมีปัญญาซื้อหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ”
เฉายยังคงพยายามต่อสู้ด้วยเหตุผล : “ผู้จัดการชุน แน่นอนว่า ประธานซื้อแล้วจริง ๆ สัญญาก็เซ็นใกล้จะเสร็จแล้ว คุณไปดูก็จะรู้ เอง”

ลูกค้าที่ผู้จัดการ นบอกว่าเป็นลูกค้าวีไอพี”เริ่มไม่พอใจ : “ผู้ จัดการ น ผมจะบอกให้นะว่าที่ผมมาที่นี่ก็เพราะเห็นแก่หน้าเพื่อน ที่แนะนำมา พนักงานของพวกคุณมีนิสัยแบบนี้เหรอ ? ยังจะ มีหน้ามาบอกอีกว่าซื้อ 92 ห้อง ใครจะมีอำนาจทางการเงินขนาด นั้นคุณไปเรียกมาให้ผมดูหน่อย จะโอ้อวดก็ต้องมีขอบเขต !”

ในขณะนั้นผู้จัดการชนก็แสดงออกมาว่า : “ประธานจ้าวอย่า โกรธเลย ผมจะไล่พนักงานชั่วคราวคนนี้ออกเดี๋ยวนี้! ”

“คุณถูกไล่ออกแล้ว รีบไสหัวไปซะ ! “ผู้จัดการซุนหันมาแผด เสียงก้องใส่เฉาย

เฉารุ่ยตกตะลึง ไม่เข้าว่าการที่เธอตั้งใจทำงานขนาดนี้ ทำไมถึง ถูกไล่ออก

เฉินห้าวทนฟังต่อไปไม่ไหว เนื่องจากเฉารุ่ยถูกไล่ออกเพราะ ตน ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากเห็น ดังนั้นเขาจึงเดินออกมา หยิบ ทิชชู่เปียกเปียกเช็ดคราบหมึกสีแดงที่ติดมือออก พลางพูดขึ้น ว่า : “ทําไมเหรอ ? บริษัทอสังหาริมทรัพย์หงเฉิงของพวกคุณ ต้อนรับลูกค้าแบบนี้เหรอ ? ”
“คุณเป็นลูกค้ารายใหญ่เหรอ ? ซื้อห้อง 10 ห้องเหรอ ? ประธาน จ้าวคนนี้ต่างหากที่เป็นลูกค้ารายใหญ่ ผู้จัดการซุนพูดขึ้นอย่าง เหยียดหยาม เขาชี้ไปที่ประธานจ้าวที่อยู่ข้างๆ

ประธานจ้าวที่อยู่ตรงนั้นก็ให้ความร่วมมือโดยการเงยศีรษะ ท่าทางยโสโอหังอย่างยิ่ง