บทที่ 10 ต้มตุ๋น

บทที่ 10 ต้มตุ๋น

หลี่ฝางไม่ใช่ขับรถครั้งแรก แต่คือขับรถดีขนาดนี้ครั้งแรก

พ่อของหลี่ฝางชื่อหลี่ตำคาง เมื่อก่อนเป็นคนขับรถแท็กซี่ ตอน ที่เขายังเด็ก หลี่ฝางก็ฝึกขับรถเป็นแล้ว

ถึงไฟแดงที่หนึ่ง หลี่ฝางรีบเหยียบเบรก แต่ทันใดนั้นเขาเพิ่งรู้ว่า มีปัญหา นั่นก็คือเบรกไม่หยุด

“แม่งเอ้ย เป็นอะไรวะ!? ”

ได้ยินแต่เสียงดังปิ้ง รถBMWที่หลี่ฝางขับไปชนโดนรถญี่ปุ่นคัน หนึ่ง ไฟท้ายของรถคันนั้นถูกชนจนยับเยิน

“ไอ้เหี้ย ใครชนรถของกูวะ?

บนรถมีชายหนึ่งหญิงหนึ่งลงจากรถ ผู้ชายลงจากรถก็เริ่มด่า “มึงขับรถเป็นหรือไม่เป็นวะ รีบลงมาเดี๋ยวนี้!”

“แม่งเอ้ย ไอ้หมาน้อย ขับรถBMWแล้วแน่เหรอ” ชายคนนั้นด่า ว่าและชี้หน้าหลี่ฝาง
หลี่ฝางตกใจมาก รถมือสองนี่ไม่ดีจริงๆ เบรกก็เสีย โชคดีที่ไม่ ชื้อ

หลี่ฝางลงจากรถก็รีบขอโทษ รีบพูดแต่คำว่า: “ผมชดใช้เงินให้ ผมชดใช้ค่าเสียหายให้

“พูดอะไร ถึงมาชนกูเอง มึงไม่ชดใช้แล้วใครจะมาชดใช้วะ? ชาย คนนั้นก็ยังหน้าตาบึ้งๆ

“ดูมึงใส่เสื้อผ้าเก่าๆ นี่สิ ดูก็เหมือนพนักงานซ่อมรถในอู่ซ่อม รถยนต์ ขับรถBMWของคนอื่นออกมาโชว์ล่ะสิ เสแสร้งหาพ่อมึง เหรอ!”

“พอแล้ว เสี่ยวโจว อย่าด่าอีกเลย ฉันรู้จักเด็กคนนี้

เวลานี้ เสียงที่คุ้นๆ หูดังขึ้น: “น้องชาย ยังจำฉันได้ไหม? ”

“อ้าว คุณนั่นเอง ทำไมบังเอิญจัง? ” เงยหน้าเห็นเป็นคนคุ้นเคย หลี่ฝางไม่รู้สึกกลัวขนาดนั้นแล้ว

คือหลินชิงชิง

วันนี้เธอใส่ชุดกระโปรงสั้นสีดำ ขายาวขาวเนียนจนทิ่มตาหลี

ฝาง
“ใช่สิ เมื่อคืนขอโทษด้วยนะ เมามากเกินไป บอกว่าจะไปเที่ยว หานาย แต่ไม่ได้ไป

หลินชิงชิงชี้รถBMW: “นี่เป็นรถของนายเหรอ?”

หลี่ฝางส่ายหน้า แล้วก็ขอโทษ: “ของร้านรถมือสองครับ ผม ขับออกมาลองขับดู เมื่อกี้ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น เบรกเสียกะทันหัน ขอโทษด้วยนะครับ พี่ชิงชิง พี่ชาย

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ไม่ต้องชดใช้หรอก”

“พี่ชิง คุณดูสิท้ายรถโดนชนซะยับเยิน รูใหญ่ขนาดนี้!” ชายคน นี้ตอนแรกไม่ค่อยยอม แต่เห็นแก่หน้าของชิงชิง สุดท้ายก็ปล่อย ไปไม่เอาเรื่อง

หลินชิงชิงคนนี้มีหน้ามีตาใหญ่โตจริงๆ

หลังจากที่ชายคนนี้ไปแล้ว หลินชิงชิงช่วยขับรถBMWเข้าไปริม

ทาง

“รถคันนี้ใครเป็นคนขายให้นาย เบรกเสียชัดเจนขนาดนี้” หลิน ชิงชิงขมวดคิ้ว ในคำพูดคือกำลังจะบอกหลี่ฝางว่ามีคนอยากจะให้ ร้ายเขา
หลี่ฝางไม่ใช่คนโง่ ก็พอเข้าใจบ้าง

“งั้นทํายังไงดี? ” หลี่ฝางจะร้องไห้แล้ว ตอนนี้รถก็ชนเสียขนาด นี้ ถึงแม้ไม่ซื้อ คงต้องชดใช้เงินก้อนใหญ่แน่ๆ

“เอางี้ นายบอกฉันมาคนที่ขายรถให้นาย ออะไร อยู่แถวไหน นายเป็นน้องชายฉัน ในเมื่อมีคนจะให้ร้ายนาย ฉันต้องไม่อยู่นิ่งๆ อย่างแน่นอน” หลินชิงชิงรู้สึกโมโห

หลี่ฝางมองดูหลินชิงชิง นึกถึงเรื่องเมื่อคืน เมื่อคืนหลินชิงชิง ดื่มหนักไปหน่อย ด้านหลังมีชายหนุ่มที่สักมังกรเสือติดตามอยู่ หลายคน จึงเรียก อย่างกับคนรู้จักกัน

หลี่ฝางคิดว่าหลินชิงชิงต้องรู้จักคนใหญ่คนโตที่มีอำนาจ แน่นอน

“พี่ครับ คนนั้นชื่อจางจื้อเหา เปิดร้านขายรถมือสองจื้อเหาอยู่ แถวๆ ถนนชิงหลง” หลีฝางบอก

“ฉันจําไว้ละ

หลินชิงชิงคิดอยู่สักพักและพูดขึ้นมาว่า: “อย่างนี้นะ พี่มีธุระต้อง จัดการนิดหน่อย รีบร้อนมาก นายกลับไป ร้านขายรถมือสอง อ เหาก่อน ดูว่านายนั่นคิดจะทำอะไรกันแน่
“ฉันจัดการธุระตนเองเสร็จแล้วจะรีบไปหานาย” หลินชิงชิงบอก

สีหน้าของหลี่ฝางรู้สึกเศร้าหงอยนิดๆ ตอนแรกเขานึกว่าหลิน ชิงชิงจะกลับไปพร้อมกับเขา แต่นึกไม่ถึง…..

“พี่ครับ เดี๋ยวค่อยไป ผมโอนเงินให้พี่นิดหนึ่งก่อน

“ไม่ต้อง

“ไม่ได้ เมื่อกี้ชนรถเพื่อนของพี่ ไปซ่อมก็ต้องเสียตังค์แน่นอน” หลี่ฝางเมื่อคืนแอดวีแชทของหลินชิงชิงไว้แล้ว รีบหยิบมือถือ ออกมาโอนเงินไปให้หลินชิงชิงสองหมิ่น

“น้องชายเอ้ย บ้านนายทำเหมืองทองเหรอ รถคันนั้นซ่อมขึ้นมา ก็แค่ไม่กี่ร้อย อย่างมากก็ไม่เกินหนึ่งพัน นายโอนให้ฉันทั้งสอง หมื่นทำไม จะรับเลี้ยงดูพี่เหรอ!”

หลินชิงชิงเอามือหยิบจมูกของหลี่ฝาง พูดหยอกๆ หนึ่งคำ: “พี่ ไม่ขอรับให้ใครเลี้ยงดูนะ เงินเดี๋ยวฉันโอนกลับไปให้

“อย่าเลย พี่ เดี๋ยวพี่ไปขอให้ใครไปช่วยเหลือ ก็ต้องเสียเงินอยู่ดี เอาเงินให้พี่ยังดีกว่าให้จางจื้อเหาไอ้เลวนั่นหลอกไป” หลี่ฝาง หัวเราะ
ตอนนี้สิ่งที่หลี่ผ่างไม่ขาดก็คือเงินนั่นแหละ อย่าลืม คุณปู่ของ เขาเป็นถึงมหาเศรษฐีดูไบ ดูไบเชียวนะ มหาเศรษฐีที่รวยที่สุดใน โลกส่วนมากอยู่ที่นั่นหมด

อย่างนั้นก็ไม่ได้ นายเป็นน้องชายฉัน ช่วยเหลือน้อง ฉันจะรับ เงินได้ไงล่ะ หลินชิงชิงคบๆ ไหลของหลี่ฝาง จากนั้นก็เรียกรถ ออกไป

แต่ก่อนที่หลินชิงชิงจะไปได้ให้คำสัญญากับหลู่ต่างว่า ครั้งนี้ไม่ ผิดนัดกับเขาแน่นอน

ขับรถกลับไปถึงเต็นท์รถ พอหลี่ฝางลงจากรถ ก็ถูกจางจื่อเทา กับที่ท้องของเขา

“มึงโคนหาที่ตายเหรอ เอารถของกูไปชนจนเป็นแบบนี้

จางจื้อเหาดึงตัวหลี่ฝางไปที่หน้ารถBMWคันนั้น ไปตรงที่ถูก ชนะ “ไอ้เด็กบ้า แกเอารถไปชนจนเละอย่างนี้ แกให้ฉันขายยัง

“พี่ อย่าดีอีกเลย” จางเซียนวิ่งเข้ามาดึงตัวจางจื้อเหา

“พี่โจเย็นๆ นะ หลี่ฝางไม่ได้ตั้งใจแน่นอน” จางเซียนรีบหันไป พูด ใช่ไหม หลี่ฝาง? ”
จางเรียนเด็กโง่คนนี้นี่ ถามอะไรมั่วๆ มีใครคนไหนจะตั้งใจขับไป ชนเอง? ไม่ใช่โรคจิตสักหน่อย?

หลี่ฝางมองหน้าจางจื้อเหา จางจื้อเหาก็จ้องเขาอย่างดุร้าย ทั้ง สองสบตากัน หลี่ฝางรู้สึกกลัวๆ ตอนแรงกะจะเปิดเผยแผนการ ของจี้จางอเหาออกมาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่คิดไปคิดมา หลี่ ฝางตัดสินใจไม่ดีกว่า

ข้อแรก ถ้าเปิดเผยแล้วจางจื้อเหาก็ไม่ยอมรับ

ข้อสอง จางจื้อเหาโมโหขึ้นมาต้องดีตนเองอีกแน่ๆ

ผู้ชายอกสามศอกไม่ยอมเสียเปรียบเรื่องที่อยู่ตรงหน้าหรอก หลี่ฝางยอมอดทนไว้รอหลินชิงชิงมาถึงค่อยว่ากัน

“หลี่ฝาง นายเอารถพี่เหาไปชนจนเสียเยอะขนาดนี้แล้ว นายก็ ซื้อไปเลย ถ้าไม่อย่างนั้น พี่เราต้องไม่ปล่อยนายง่ายๆ แน่

หลี่ฝางหัวเราะอย่างเย็นชา ค่าเชี่ยลู่ในใจหนึ่งคำ: ซื้อเหี้ยดิ

“พี่เหา รถคันนี้ราคาเท่าไหร่นะ?” ถึงแม้หลี่ฝางไม่คิดจะซื้อ แต่ก็ ลองๆ ถามดู เขากำลังยื้อเวลา รอให้หลินชิงชิงมาถึง
จางจื้อเหาก็ยังทำหน้าบึ้ง: “ราคาปกติรถคันนี้ราคาสามแสนกว่า แต่เห็นแก่ชิงชิง ผมลดให้นายสองหมื่น ขายให้นายสองแสน แปด เงินดาวน์ไม่เกินแสน

“อะไรนะ? เมื่อกี้นายบอกว่าแสนกว่า……..” หลี่ฝางพูดไม่ออก แค่แป๊บเดียว ราคาขึ้นเป็นเท่าตัว!

หลี่ฝางเพิ่งจะเข้าใจ จางจื้อเหาได้วางแผนหลอกตนเองตั้งแต่ แรกแล้ว

“ผมเคยพูดเหรอ? ทำไมผมจำไม่ได้? ” จางจื้อเหาถามและยิ้ม ด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์

หลี่ฝางมองดูพวกเซี่ยลู่ แต่พวกเธอไม่มีใครออกมาพูดอะไรเลย แม้แต่หลิวเฉียวเฉียวก็ไปยืนอยู่อีกข้าง เลือกที่จะอยู่เงียบๆ

จางเชี่ยนยังพูดอีกว่า: “หลี่ฝาง นายต้องฟังผิดแน่ๆ นี่มัน รถBMW series5 จะขายราคาแค่แสนกว่าหยวนได้ยังไง? ”

“หลี่ฝาง ไม่อย่างนั้นนายก็วางดาวน์ซื้อไปเลย รอนายซื้อแล้ว ฉันจะไปเที่ยวกับนายทุกวันเลย” เซี่ยลู่เข้าไปชิดๆ ตัวหลี่ฝาง
หลผ่างหัวเราะเหอะๆ ในใจกำลังคาเซีย ซื้อเบี้ย

หลวเฉียวเฉียวก็พูดขึ้นมาด้วย “หลี่ฝาง นายก็ซื้อๆ ไปเถอะ ฉัน ดูรถคันนี้ก็สวยนะ สวยกว่ารถคันที่ตู้เฟยขับอีก

ไซส์ #เฟอกันนั้นมันแคseries3 นี่มันseries5 แพงกว่าอีก ระดับหนึ่งเลยล่ะ” จางเซี่ยมสองมือกอดอก พูดอย่างภาคภูมิใจ

หลฝางขมวดคิ้ว ไม่รู้ควรทำยังไงดี

“ตกลงมายจะซื้อหรือไม่ซื้อล่ะ

จางจื้อเหาเดินเข้ามาก็ยกขาภิบหลี่ฝางล้มไปที่รถ

“ถ้าวันนี้แกไม่ซื้อรถของกู กูจะดีจึงให้ขาหัก” จางจื้อเหาจ้อง มองหน้าหลี่ฝางอย่างดุร้าย

เด็กที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างหลี่ฝาง สิ่งที่กลัวมากที่สุดก็คือการ ถูกข่มขู่ แค่ลงมือสักชุด อะไรก็ยอมหมด

จางจื้อเหารู้จุดอ่อนจุดนี้

“พี่เหา ผมเอารถไปชนจนเสีย ชดใช้เงินให้พี่ได้ไหม?หลี่ฝางนวดๆ ท้องตัวเองและยืนขึ้นมา

“รถผมซื้อไม่ไหว” หลี่ฝางบอก

จางจื้อเหาเงียบไปสักพักแล้วก็พูดว่า: “ก็ได้ แต่ว่านี่มันรถ BMW series5 ซ่อมขึ้นมาก็ไม่ถูก นายไม่เพียงแค่ทำให้หน้ารถเสีย เบรกรถก็เหยียบจนเสียไปด้วย

จางจื้อเหายังไม่เคยเข้าไปดูข้างในรถก็รู้แล้วว่าเบรกรถเสียแล้ว นี่มันยอมสารภาพเองชัดๆ นิ

แต่ถึงแม้จะไม่ยอมสารภาพเอง หลี่ฝางก็ไม่กล้าที่จะพูดออกมา ให้ชัดเจน ได้แต่ตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจ: “งั้นเอาอย่างนี้พี่เหา พี่ ดูว่าผมต้องชดใช้เท่าไหร่ถึงจะเหมาะสม

“ฉันคิดดูก่อน” จางจื้อเหาแกล้งทำเป็นดูรอบๆ รถ แล้วเดินกลับ มาหาหลี่ฝาง

“แปดหมื่น น้อยกว่านี้สลึงหนึ่งก็ไม่ได้!”

จางจื้อเหาพูดอย่างเยือกเย็น นี่เป็นแผนการที่พวกเซี่ยลู่คิดไว้ อยู่แล้ว หลี่ฝางถูกรางวัลสองแสน เมื่อคืนใช้จ่ายไปแสนสอง หมื่น บนตัวเขาน่าจะเหลือประมาณแปดหมื่น
แต่พวกเซี่ยลู่นึกไม่ถึงว่าจางจื้อเหาจะโหดขนาดนี้ คิดจะตุ๋นเงิน แปดหมื่นนั่นให้หมด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ