บทที่ 7 เซี่ยล่รอคนมาช่วยเหลือ

บทที่ 7 เซี่ยล่รอคนมาช่วยเหลือ

จางเชี่ยนพูดจบ หลิวเฉียวเฉียวก็รีบพูดต่ออีกว่า: “ใช่สิ พวกเรา เรียกหลี่ฝางมาช่วย เขาต้องมีเงินแน่นอน

“ฉันไม่มีทางโทรหาเขาหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะเขา พวกเราจะถูก คุมตัวไว้ที่นี่เหรอ? ” เซี่ยลู่ทำเสียงฮีม พูดด้วยความโมโห

“ทั้งหมดนี้ต้องโทษไอ้โง่คนนี้คนเดียว แกล้งทำเป็นรวย ทำให้ พวกเราต้องเป็นแบบนี้

ได้ยินเช่นนี้ หลิวเฉียวเฉียวและจางเชี่ยนพูดอะไรไม่ออกเลยที เดียว เรื่องนี้ต้องโทษตู้เฟยชัดๆ ทำไมกลับมาโทษหลี่ฝางล่ะ?

ถึงแม้หลี่ฝางจะเสแสร้ง แต่ก็มีเงินจ่ายจริงๆ แต่เฟยล่ะ สุดท้าย จ่ายไม่ไหว ทั้งแฟนตัวเองไว้ ตนเองกลับหนีหายหัวไป

“มือถือของตู้เฟยก็โทรไม่ติด แกลองโทรของจางเสี่ยวเฟิงกับ เกาเส็งดูสิ บางทีโชคดีอาจจะโทรติดต่อพวกเขาได้? ” จางเชี่ยน ตอนนี้รู้สึกร้อนรนเหมือนมดที่อยู่ในกระทะร้อนอย่างนั้น
“ฉันลองดู” เซี่ยล่รีบหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาจางเสี่ยวเฟิง และเกาเส็ง

“มือถือของพวกเค้าก็ปิดเครื่องแล้ว” เซี่ยลู่ขมวดคิ้วแน่นๆ รู้สึกมี อะไรผิดปกติ

โทรไม่ติดคนเดียวยังพอเข้าใจได้ว่าแบตหมด แต่โทรไม่ติดแล้ว ปิดเครื่องพร้อมกันทั้งสามคน แสดงว่าต้องมีอะไรแน่ๆ

“พวกสารเลว พวกมันคิดจะไม่สนใจพวกเราแล้ว!” หลิวเฉียว เฉียวกัดฟันพูด

“ลู่ลู่ แฟนแกเชื่อใจไม่ได้จริงๆ เลย”

“ใช่ รู้อย่างนี้ไม่มาแต่แรกก็ดีแล้ว ตอนนี้ทำยังไงดีอ่า”

หลิวเฉียวเฉียวและจางเชี่ยนกำลังบ่นอยู่ พนักงานบัญชีเดินมา หาพวกเธอ: “เพื่อนพวกคุณจะมาหรือไม่มาคะ นี่กี่โมงแล้ว ฉันจะ เลิกงานแล้วนะ”

“ถ้ายังไม่มาอีก ฉันจะโทรแจ้งตำรวจให้มาจัดการแล้วนะ” พนักงานหญิงคนนั้นพูดอย่างเย็นชาแล้วก็เดินกลับไป

“ทำไงดีอ่า ลู่ลู่ ฉันไม่อยากติดคุกนะ ชีวิตนี้ฉันยังไม่เคยติดคุกเลย” หลิวเฉียวเฉียวกลัวจนตัวสั่นแล้ว

“ลู่ลู่ แกโทรหาหลี่ฝางเถอะ ตู้เฟยไม่มาช่วยพวกเราแล้วแน่ๆ จางเชี่ยนพูดขึ้นมาเร่งรัดเธอ

เซี่ยลู่ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ได้แต่เลือกขอความช่วยเหลือจากหลี่ฝาง ตอนนั้นหลี่ฝางกำลังจะนอนหลับแล้ว เห็นสายของเซี่ยจู่โทร เข้ามา เขาลังเลอยู่สักพัก

นึกถึงภาพที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ในใจของหลี่ฝางรู้สึกสะอิดสะเอียน เคยนอนกับตู้เฟยมาแล้ว ยังจะติดต่อทำห่าอะไร

“ไอ้ตาบ้านี่กล้าวางสายของฉัน? ” เซี่ยจู่โมโหจนกัดฟันแน่นๆ

“ก็แค่ถูกรางวัลลอตเตอรี่เท่านั้นเอง มีอะไรดีนักหนา? ” เซี่ยล่ ออกเสียงฮีม พูดด้วยความโมโหมาก

“ใช่สิ พวกเธอว่าหลี่ฝางถูกรางวัลเท่าไหร่กันแน่ เมื่อกี้กินข้าวแค่มื้อเดียวก็ใช้ไปตั้งเจ็ดแปดหมื่น แต่ตอนที่เขารูดบัตร ตายัง ไม่กะพริบเลยสักครั้ง หรือเขาจะถูกห้าล้านจริงๆ? ”

“ห้าล้านห่าอะไรกัน ถ้ามีคนถูกห้าล้าน ร้านขายลอตเตอรี่แถวนี้ คงจุดประทัดตั้งนานแล้ว พวกเราจะไม่รู้ได้ไง”

“อีกอย่างรางวัลใหญ่ห้าล้าน ต้องไปรับรางวัลที่ตัวเมือง อย่าง มากเขาคงถูกรางวัลแค่ไม่กี่แสน

“ไม่กี่แสนก็กล้าใช้เงินขนาดนี้ เหมือนไอ้ยาจกได้เงินสามสลึง จริงๆ ” เซี่ยล่พูดจาดูถูกเป็นชุดใหญ่

หลิวเฉียวเฉียวเหลือบไปจ้องหน้าเซี่ยลู่: “พวกเราอยู่ใน สถานการณ์แบบนี้แล้ว ยังมีกะจิตกะใจมาหัวเราะเยาะเขาอีกเห รอ”

“ลู่ลู่ แกโทรหาหลี่ฝางอีกทีสิ

“ยังจะโทรอีก? ” เซี่ยลู่ไม่ค่อยเต็มใจ

“หรืออยากจะติดคุกจริงๆ? ” หลิวเฉียวเฉียวพูดด้วยความโมโห

เซี่ยลู่ถอนหายใจ แล้วก็โทรไปหาหลี่ฝางอีกครั้ง ครั้งนี้โทรติดแล้ว แต่พอรับสายหลี่ฝางก็ค่าขึ้นมาทันที: “แม่งเอ้ย จะให้คน นอนไหมเนี่ย!”

“หลี่ฝาง นายด่าใคร? ” เซี่ยลู่ก็ตะโกนในโทรศัพท์

“เชี่ยล่ ทําไมเป็นเธออีกแล้ว ดึกๆ ดื่นๆ เธอโทรมาก่อกวนทำไม หลี่ฝางพูดด้วยน้ำเสียงที่รำคาญ

หลิวเฉียวเฉียวกลัวว่าเซี่ยลู่กับหลี่ฝางจะทะเลาะกันขึ้นมา รีบ แย่งมือถือจากเซี่ยลู่มา วิ่งไปมุมมุมหนึ่งและพูด: “หลี่ฝาง พวกเรา ถูกคุมทิ้งไว้ที่Lutus”

“ทําไมเหรอ? ” ได้ยินเสียงหลิวเฉียวเฉียว หลี่ฝางใจเย็นลง มากกว่าเดิม

หลิวเฉียวเฉียวบอกเรื่องราวทั้งหมดให้หลี่ฝางฟัง หลังจากที่ หลี่ฝางฟังจบแล้ว ขมวดคิ้วพูดขึ้นมา: “ตู้เฟยไอ้สารเลว ไม่ใช่คน จริงๆ แม้กระทั่งพวกเธอยังทิ้งลงคอไม่สนใจไยดี!”

“ใช่แล้ว นายรีบๆ มาช่วยพวกเราเถอะนะ ถ้ายังไม่รีบจ่ายอีก พนักงานจะโทรเรียกต่ารวจแล้ว” หลิวเฉียวเฉียวพูดด้วยความรีบ ร้อนใจ

ขณะที่หลี่ฝางคิดจะตอบตกลงนั้น เขาเปลี่ยนใจกะทันหัน
“ผมทําไมต้องไปช่วยพวกเธอล่ะ?” หลีฝางถามด้วยเสียงหัว เราะเหอะๆ

นายถูกรางวัลไม่ใช่เหรอ? เจ็ดหมื่นแปดนายยังกล้าใช้ไปแล้ว ยังจะแคร์กับเงินสามหมื่นเหรอ” หลิวเฉียวเฉียวพูดด้วยน้ำเสียงที่ ควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว

หลี่ฝางหัวเราะอย่างเยือกเย็นเสียงหนึ่ง: “เงินของผมคือถูก รางวัลเพราะซื้อลอตเตอรี่ ไม่ใช่ลมพายุพัดมา ถึงแม้มีก็ไม่ควรให้ พวกเธอง่ายดายขนาดนั้น

“หลี่ฝาง ฉันรู้ว่านายชอบเชี่ยลู่ วันนี้ใช้เงินเยอะแยะมากขนาด นั้น ก็เพราะอยากจะโชว์ความสามารถต่อหน้าเซียไม่ใช่เหรอ ที่ จริง ฉันก็ช่วยนายได้

“วันนี้ถ้านายมาช่วยพวกเรา ไม่เพียงแค่เซี่ยลู่ ฉันและจางเชี่ยนก็ ติดหนี้บุญคุณนาย ถึงเวลา ฉันกับจางเชี่ยนช่วยนายจีบเซี่ยลู่ นาย ว่าเป็นไง? * หลิวเฉียวเฉียวเอ่ยปากยั่วย

“ผมว่าไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ เซี่ยลู่เป็นแฟนตู้เฟยแล้ว ผมจะไป แย่งแฟนคนอื่นทำไม? ” หลี่ฝางปฏิเสธอย่างเย็นชา

“หลี่ฝาง นายทำไมเห็นคนอื่นจะตายก็ไม่ช่วย เมื่อก่อนพวกเรา เล่นด้วยกันทุกวัน นายลืมไปแล้วเหรอ? ” หลิวเฉียวเฉียวร้อนใจ จนหน้าแดง
เพราะความร้อนรนใจ หลิวเฉียวเฉียวจึงพูดอย่างตรงๆ : “ถ้านาย รังเกียจเขียส งั้นฉันเป็นแฟนนาย อย่าง ไ รีเปล่าล่ะ? ”

เชี่ยล่ หลิวเฉียวเฉียว จางเซียน ต่างก็เป็นสาวสวยหน้าตาดีใน เมืองตงไห่

ถึงแม้หลี่เสี่ยวเสียวก็หน้าตาสวยมาก แต่เธอตอแหลเกินไป ชื่อ เสียงก็ไม่ดี ระหว่างทางที่กลับมาจากLotus หลี่เสี่ยวเสี่ยวก็คิดจะ ลากตัวหลี่ฝางไปโรงแรม แต่ถูกหลี่ฝางปฏิเสธ

หลี่ฝางยังเป็นชายยังบริสุทธ เขาไม่อยากจะเสียความบริสุทธ ให้คนตอแหล

ส่วนหลิวเฉียวเฉียวเทียบกับหลี่เสียวเสียวแล้ว ใส อบริสุทธิ์ กว่าเยอะ ยังไม่เคยมีแฟนด้วย

“ได้รึเปล่าล่ะ” หลิวเฉียวเฉียวกระทืบขา

“อย่างฉันไม่มีค่าเท่าเงินสามหมั่นเหรอ? ”

“ได้ แต่เธอต้องตกลงยอมรับเงื่อนไขของผมก่อน” หลี่ฝางคิด อยู่สักพักหนึ่งและพูด

“ฉันเป็นแฟนนายแล้ว ยังจะมีเงื่อนไขอะไรอีกอ่ะ”
“ง่ายมาก คืนนี้เธอต้องอยู่กับผม ถ้าตกลง ผมก็ไป ถ้าไม่ตกลง ผมจะนอนแล้ว” หลี่ฝางพูดจบก็วางสายเพราะตื่นเต้น

ครั้งแรกที่หลี่ฝางร้องขอแบบนี้กับผู้หญิง ต้องรู้สึกตื่นเต้นและ กลัวเป็นธรรมดา

หลังจากที่วางสายแล้ว หลี่ฝางถึงกับหน้าแดง

คืนมือถือให้กับเซี่ยลู่ สีหน้าหลิวเฉียวเฉียวมีความซับซ้อนและ สับสน เธอนึกไม่ถึงว่าหลี่ฝางจะขอเงื่อนไขแบบนี้

ยังไม่มีความรักเลย ก็ขึ้นเตียงก่อนซะงั้น หลิวเฉียวเฉียวรู้สึกรับ ไม่ค่อยได้

“หลี่ฝางจะมาไหม? ” จางเซียนกับเซียล่ถามพร้อมกัน

หลิวเฉียวเฉียวกัดริมฝีปากไว้ ตั้งนานก็ไม่ยอมพูด

“ฉันว่าแล้วว่าเค้าไม่มีทางมาแน่ๆ ” เซี่ยลู่พูดด้วยน้ำเสียงเขม่น

“ถือว่าเราขอยืมก็ไม่ได้หรือไง? ” จางเซี่ยนรู้สึกโมโห: “อย่าง มากเราก็เขียนเอกสารยืนยันขอยืมเงินก็ได้น
ในเวลานี้ พนักงานก็เดินมาอีกครั้ง

“ครึ่งชั่วโมงผ่านไปแล้ว แฟนคุณจะมาหรือไม่มา? ” พนักงาน หญิงมองหน้าเซี่ยลู่: “ถ้ายังไม่มา ฉันเตรียมจะเรียกตำรวจมาแล้ว นะ”

“อย่าแจ้งความ เขากำลังมาแล้ว อยู่หน้าประตูแล้ว” เซี่ยลู่พูด ด้วยความร้อนใจ

“หน้าประตูไม่มีแม้แต่เงาผีสักตน แฟนคุณเป็นผีเหรอ?” พนักงานหญิงหัวเราะอย่างเย็นชา หยิบมือถือออกมา เตรียม จะแจ้งความ

หลิวเฉียวเฉียวไม่มีทางอื่น หยิบมือถือออกมาส่งข้อความ: ฉัน ตกลงเงื่อนไขของนาย แต่นายต้องมาถึงที่นี่ภายในสิบนาที

“ให้เวลาเราอีกสิบนาทีนะคะ สิบนาทีแฟนฉันมาถึง” หลิวเฉียว เฉียวส่งข้อความเสร็จแล้ว บอกพนักงานหญิงคนนั้น

“คุณคิดว่าฉันโง่เหรอ ครึ่งชั่วโมงก่อนเค้าบอกว่าแฟนจะมา นี่ ครึ่งชั่วโมงผ่านไปแล้ว คุณก็บอกว่าแฟนคุณจะมา? ”

“ฉันว่านะ แฟนพวกคุณเชื่อใจไม่ได้สักคน แต่หนุ่มหล่อวันนี้ที่เลี้ยงอาหารพวกคุณเชื่อใจได้มากกว่า” พนักงานเคาน์เตอร์ นึกถึงภาพที่หลี่ฝางรูดบัตร ก็รู้สึกหล่อเท่มากเลย

รูดทีเดียวเจ็ดหมื่นแปด ไม่เสียดายเลยสักนิด นี่ต้องเป็นลูกมหา เศรษฐีแน่นอน!

“เขานั่นแหล่ะ!”

หลิวเฉียวเฉียวรีบพูด: “เขาก็คือแฟนฉันเอง”

“มั่วรึเปล่า ถ้าเขาเป็นแฟนคุณ ทำไมคุณถึงอยู่ตรงนี้? ” พนักงาน หญิงเหลือบสายตามองหลิวเฉียวเฉียว จากนั้นลังเลอยู่สักพัก และพูด: “ช่างเถอะ ดูพวกเธอก็น่าสงสาร ถ้าอย่างนั้นก็โทรหาที่ บ้านของพวกคุณสามคน ให้ส่งเงินมาคนละหนึ่งหมื่น คงไม่น่าจะ มีปัญหานะ”

“ถ้าไม่อย่างนั้นไปที่สำนักงานตำรวจ ก็ต้องโทรแจ้งผู้ปกครอง ของพวกคุณเหมือนกัน”

เซี่ยลู่และจางเชี่ยนคงไม่มีปัญหา แต่หลิวเฉียวเฉียวสีหน้าไม่ ครอบครัวเธอฐานะไม่ดี หนึ่งหมื่นคงไม่มีเลยแหล่ะ

“หลี่ฝางต้องมาสิ” หลิวเฉียวเฉียวมองหน้าประตูLotusด้วย ความเชื่อมั่น